Ένα τσιγάρο δρόμος!

Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει θέμα ενός κουίζ και όποιος απαντήσει σωστά να κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον, όπως λέγανε παλιά...

Κάποτε ρωτάγαμε πόσοι ελέφαντες χωράνε σε ένα Volkswagen και τώρα η απορία είναι πόσες φορές μέσα σε έναν χρόνο μπορούν να συναντηθούν δυο ομάδες ή πόσες φορές μπορεί μια ομάδα να παίξει στην ίδια πόλη;

Σοβαρολογώ, διότι μετά από τόσα συναπαντήματα ο Ολυμπιακός και η Αναντολού Εφές κοντεύουν να ξεπεράσουν σε συχνότητα ραντεβού τους Καβαλίερς με τους Ουόριορς, ίσως και τους Σέλτικς με τους Γουίζαρντς που πέρυσι αναμετρήθηκαν έντεκα φορές και βαρέθηκαν να βλέπουν οι μεν τα μούτρα των δε!

Σοβαρολογώ, αλλά συνάμα υπερβάλλω κιόλας, διότι ο Ολυμπιακός και η Αναντολού Εφές δεν μπορούν να φτάσουν σε τέτοιο νούμερο μέσα σε μια σεζόν, αλλά μπορούν και παραμπορούν να το προσεγγίσουν!

Για να μην τα πολυλογώ, ελόγου τους από τον Σεπτέμβριο του 2016 μέχρι τις 23 Μαρτίου του 2018 (θα) έχουν βρεθεί αντιμέτωποι δέκα φορές: μία σε φιλικό ματς στα Δυο Αοράκια, δυο στην κανονική περίοδο της σεζόν 2016-17, πέντε στα πλέι οφς, δυο στην εφετινή κανονική περίοδο και νισάφι πια!

Νισάφι εκτός κι αν η τουρκική ομάδα νεκραναστηθεί και από ουραγός που είναι τώρα πετύχει την ολική επαναφορά και τύχει να ξανασυναντήσει τον Ολυμπιακό στα playoffs, αλλά δεν το βλέπω...

Δέκα ματς λοιπόν έχει παίξει ο Ολυμπιακός κόντρα στην Αναντολού Εφές μέσα σε 18 μήνες, μάλιστα τα έξι από αυτά διεξήχθησαν μέσα σε έναν μήνα: στις 30 Μαρτίου 2017 εκείνο του Β’ γύρου της κανονικής περιόδου και από τις 19 Απριλίου έως τις 2 Μαίου τα πέντε στη σειρά των playopffs.

Υπάρχουν όμως και τα...χειρότερα, καθώς ο Ολυμπιακός έχει προλάβει να παίξει δώδεκα ματς επί τουρκικού εδάφους μέσα σε 13 μήνες!

Δώδεκα όχι παίζουμε!

Τέσσερα με τη Γαλατασαράι, τη Νταρουσάφακα, τη Φενέρμπαχτσε και την Αναντολούτ Εφές στην κανονική περίοδο της περυσινής Ευρωλίγκας, δυο με την Αναντολού Εφές στα πλέι οφς, δυο με την ΤΣΣΚΑ και με τη Φενέρμπαχτσε στο Final 4, δυο με την Μπεσίκτας και τη Γαλατσαράι σε διεθνές τουρνουά τον περασμένο Σεπτέμβριο ένα στις 15 του περασμένου μήνα με τη Φενέρμπαχτσε και άλλο ένα απόψε! Μάλιστα από αυτά τα δώδεκα ματς, τα τρία κόντρα στην Αναντολού Εφές τα έπαιξε μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα

Με τόσα σούρτα φέρτα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου πελάγους και τούμπαλιν η... βαρκάδα από τον Σαρωνικό στον Βόσπορο είναι σαν το δρομολόγιο Παγκράτι - Κολιάτσου ένα πράγμα!

Σε αυτούς τους έντεκα αγώνες στη γείτονα χώρα και μάλιστα στην Πόλη ο Ολυμπιακός έχει σημειώσει πέντε νίκες και έξι ήττες οπότε απόψε πηγαίνει για την... ισοφάριση!

Πηγαίνει επίσης για να εισπράξει τους τόκους του προχθεσινού θριάμβου ντου επί της ΤΣΣΚΑ Μόσχας , να πετύχει την 11^η νίκη του και να βάλει τις βάσεις ώστε να κόψει πρώτος το νήμα στον πρώτο γύρο.

Σε κάθε περίπτωση η Εφές «δεν έλειψε ποτέ από κοντά μας», όπως έλεγε και το σλόγκαν ενός παλαιού πολιτικού, του Νίκου Αναγνωστόπουλου! Δεν έλειψε τα τελευταία 23 χρόνια, όταν εξομαλύνθηκαν οι σχέσεις των δυο χωρών και ήρθη ο (εθιμικός) απαγορευτικός όρος στις μεταξύ μας αναμετρήσεις σε συλλογικό επίπεδο.

Από την παρθενική συνάντηση τους στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, τη σεζόν 1994-95, μέχρι τώρα πρόλαβαν να συναντηθούν τριάντα οκτώ φορές, με τον Ολυμπιακό να μετρά 21 νίκες, έναντι 17 της Εφές, μάλιστα οκτώ από αυτές σημειώθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο και οι Τούρκοι δεν πηγαίνουν πίσω, καθώς έχουν αλώσει επτά φορές το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας!

Από «Αμπντί Ιπεκτσί» και «Ξανθού» άρξασθαι, λοιπόν...

Τους είχε που τους είχε άχτι (για καθαρά πατριωτικούς λόγος) τους Τούρκους ο Γιάννης Ιωαννίδης, τους έβρισκε κιόλας συχνά στο δρόμο του και δεν τους άφηνε σε χλωρό κλαδί, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια νικηφόρα παράδοση απέναντι τους και να κολακεύεται ιδιαιτέρως κάθε φορά που τον αποκαλούσαν «Τουρκοφάγο»!

Παρεμπιπτόντως, εκτός από τους Τούρκους, ο «Ξανθός» είχε άχτι και τους Γερμανούς, οι οποίοι μάλιστα μπήκαν πρώτοι (από τις βραδιές με του Αρη) στο... πελατολόγιο του και κάθε φορά που τους νικούσε δήλωνε ότι «επιτέλους αύριο τα Ελληνόπουλα θα πάνε στο σχολείο και θα μπορούν να κάνουν καζούρα στα Γερμανάκια»!

Ήταν 27 Οκτωβρίου του 1994 όταν στην πρεμιέρα των ομίλων του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και στο δρόμο προς τη Σαραγόσα ο Ολυμπιακός πέρασε σαν σίφουνας από το «Αμπντί Ιπεκτσί» της Πόλης, συντρίβοντας την Εφές Πίλσεν με το τόσο εκπληκτικό και παταγώδες, ώστε να μοιάζει απίστευτο, σκορ 77-42!

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων (διαιτητές Βιρόβνικ-Κολούτσι):

ΕΦΕΣ ΠΙΛΣΕΝ: Τουρκσάν, Κορτσιάνι 6, Αϊντίν, Γκιργκίν, Γκιουνέι, Μπιτίμ 6, Γκρος 12, Οϊγκούτς 5, Μπεσόκ, Σαρίτσα 13.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Μπακατσιάς 3, Σιγάλας, Σταμάτης, Καμπούρης, Τζόνσον 13, Νάκιτς 9 (10ρ.), Φασούλας 13 (7ρ.), Τόμιτς 6, Τάρλατς 15 (5ρ.), Βολκόφ 18 (4ρ.)

Ο αγώνας παραμένει αξιομνημόνευτος όχι μόνο για τη σαρωτική εμφάνιση του Ολυμπιακού, αλλά και επειδή έτυχε να διεξαχθεί την παραμονή της εθνικής εορτής της 28ης Οκτωβρίου με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται...

Πάλι καλά που δεν έγινε ανήμερα της 25ης Μαρτίου, γιατί τότε θα ξαναβγαίναμε στους δρόμους κρατώντας τα καριοφίλια και ζωσμένοι με τα φισεκλίκια!

Κατά παράδοση εκείνη την ημέρα οι ελληνικές εφημερίδες έχουν αργία και μπορεί οι Ερυθρόλευκοι να αδικήθηκαν από το timing και να απόλαυσαν με καθυστέρηση 24 ωρών τη δημοσιότητα και την προβολή του θριάμβου τους, αλλά αποκόμισαν το πρεστίζ και τις εντυπώσεις από τον θόρυβο που προκάλεσε σε όλη την Ευρώπη ο στραγγαλισμός τον οποίο επιφύλαξαν στους πρωταθλητές Τουρκίας.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε σαν λυσσασμένος , στρίμωξε από την πρώτη στιγμή τους Τούρκους στα σχοινιά, δεν τους άφησε να πάρουν ανάσα και τους ανάγκασε να σκοράρουν με το... σταγονόμετρο: στο πρώτο ημίχρονο σημείωσαν 29 πόντους και στο δεύτερο μόλις 13 κι αυτούς με το ζόρι! Η Εφές σούταρε με ποσοστό ευστοχίας μόλις 22.7% (15/66, εκ των οποίων 13/43 δίποντα και 2/23 τρίποντα), ενώ οι πρωταθλητές Ελλάδος αντιπαρέβαλαν 25/45 σουτ, «κατέβασαν» 17 παραπάνω ριμπάουντ και δεν πληγώθηκαν καθόλου από τα εννέα περισσότερα λάθη στα οποία υπέπεσαν (16 έναντι 7).

Τα όργανα είχαν αρχίσει πριν από το τζάμπολ, όταν διστακτικά ο κομισάριος του αγώνα ενημέρωσε τον τότε μάνατζερ του Ολυμπιακού Γιάννη Γιαννάκη ότι οι Τούρκοι είχαν προγραμματίσει την ανάκρουση του εθνικού ύμνου τους!

Ο «Τζον Τζον» μετέφερε το μαντάτο στον Ιωαννίδη που έγινε έξω φρενών. «Τι είναι αυτά που μας τσαμπουνάνε; Από που κι ως πού; Σύλλογοι παίζουν όχι εθνικές ομάδες» ωρυόταν, ωστόσο οι Τούρκοι το χαβά τους! Από τα μεγάφωνα άρχισε να παίζει ο ύμνος και όπως ήταν λογικό, οι παίκτες του Ολυμπιακού σταμάτησαν την προθέρμανση και στάθηκαν σε στάση προσοχής, αλλά ο «Ξανθός» συνέχισε να διαμαρτύρεται και μάλιστα άναψε τσιγάρο και φώναζε στους παίκτες του να συνεχίσουν το «ζέσταμα» !

Στη λήξη του αγώνα ο Ιωαννίδης ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου και δεν είχε κανέναν λόγο να το κρύψει. Αφού λοιπόν μάζεψε τους παίκτες στα αποδυτήρια για τα καθιερωμένα σχόλια (που ήταν αρκούντως εγκωμιαστικά), βγήκε στον διάδρομο και άναψε ένα τσιγάρο ρουφώντας με ηδονή τον καπνό μέχρι τα... παπούτσια του. Δεν είχε προλάβει να τραβήξει τη δεύτερη ρουφηξιά από τα «Καρέλια Σπέσιαλ» που κάπνιζε τότε και εμφανίστηκε φάντης μπαστούνι μπροστά του ο Υπεύθυνος ασφαλείας του γηπέδου ο οποίος του έκανε παρατηρήσεις σε αυστηρό ύφος και του ζήτησε να σβήσει αμέσως το τσιγάρο.

Ο Ιωαννίδης που ως γνωστόν είναι αγύριστο κεφάλι όχι μόνο δεν ακολούθησε την εντολή, αλλά συνέχισε το βιολί του, σαν να μην έχει συμβεί το παραμικρό, με αποτέλεσμα ο Τούρκος να γίνει έξω φρενών και να του ζητάει με πολύ εντονότερο ύφος να σβήσει το τσιγάρο, αλλιώς θα τον πήγαινε, λέει στη φυλακή!

Τότε ο Ιωαννίδης απηυδισμένος από την επιμονή του συνομιλητή του, τράβηξε άλλη μια ρουφηξιά κι ενώ ο Υπεύθυνος Ασφαλείας του γηπέδου είχε γίνει (πιο πολύ απ΄ ό,τι ήταν) Τούρκος από το κακό του, τον κοίταξε, γέλασε ειρωνικά και του είπε με εκείνα τα ιδιότυπα αγγλικά του...

«Εγώ μετά το σεξ, θέλω πάντοτε ένα τσιγάρο»!

Ο Τούρκος που είχε γίνει κατακόκκινος από τα νεύρα του, κατάλαβε ότι δεν θα έβγαζε άκρη με τον Ιωαννίδη κι αμέσως έκανε μεταβολή και γύρισε στο γραφείο του, ενώ ο προπονητής του Ολυμπιακού συνέχισε να καπνίζει αρειμανίως χωρίς πλέον να δίνει λογαριασμό σε κανέναν...

Είκοσι τρία χρόνια αργότερα, πάντως, ο Ξανθός είναι άκαπνος. Το έκοψε εδώ και έξι χρόνια!