Χαρτιά βαριά κι ασήκωτα

To προτελευταίο πράγμα που περίμενε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος όταν ολοκλήρωνε τον καλοκαιρινό σχεδιασμό, ήταν ότι Δεκέμβριο μήνα θα έφτανε να αντιμετωπίσει την ΤΣΣΚΑ με βασικούς ψηλούς τους Μπόγρη, Ουίλτζερ και μοναδική αλλαγή τον Μακλέιν.

Το τελευταίο πράγμα που περίμενε, είναι ότι θα κέρδιζε κιόλας…

Η νίκη των «ερυθρολεύκων» επί του πανίσχυρου αντιπάλου που τον βλέπει πια σαν μαύρο φάντασμα είναι ένα σπουδαίο γαλόνι στους ώμους του, μία πρόσθετη πιστοποίηση -για τους τελευταίους άπιστους Θωμάδες- ότι ο Ολυμπιακός είναι, πάνω από όλα, ομάδα.

Παίκτες έρχονται, παίκτες φεύγουν και -το συνηθέστερο- παίκτες τραυματίζονται, αλλά ούτε η αγωνιστική ταυτότητα αλλοιώνεται ούτε η στάθμη της ποιότητας καταβαραθρώνεται.

Η ΤΣΣΚΑ εμφανίστηκε στο Φάληρο χωρίς τραυματίες της τελευταίας στιγμής. Η πάμπλουτη ομάδα που ελπίζει να πανηγυρίσει την επιστροφή στον ευρωπαϊκό θρόνο σε 6 μήνες στο Βελιγράδι, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος από έναν Ολυμπιακό που αγωνίστηκε χωρίς τους δύο αναντικατάστατους παίκτες του.

Ο παραπάνω αφορισμός φέρει, πλέον, αστερίσκο. Εφ’ όσον ο Ολυμπιακός κατόρθωσε να νικήσει την ΤΣΣΚΑ δίχως τους Πρίντεζη-Μιλουτίνοβ και με χάντικαπ 10 πόντων στο 27^ο λεπτό, δικαιούται να ισχυριστεί ότι δεν έχει αναντικατάστατους παίκτες. Τουλάχιστον όχι σε ορίζοντα μίας βραδιάς.

Το εκπληκτικό είναι ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε χωρίς να πάρει το παραμικρό από τον βασικό πόιντ-γκαρντ που σε προηγούμενους αγώνες διέπρεψε (Ρόμπερτς), ενώ τούμπαρε το ματς παίζοντας χωρίς ψηλούς και χωρίς καθαρό πλέι-μέικερ.

Μπορεί ο αφιονισμένος ΜακΛέιν να έκανε το παιχνίδι της ζωής του απόψε, αλλά η πεντάδα που ανέτρεψε το 52-62 και έφερε τους γηπεδούχους στο +7 είχε στις τάξεις της δύο «δυάρια» (Σπανούλη, Στρέλνιεκς) και τρία «τριάρια» (Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Τόμπσον).

Ο Μακλέιν επέστρεψε με ανανεωμένα πνευμόνια και με φορτισμένες τις μπαταρίες στο τελευταίο τετράλεπτο, για να γεμίσει τις ρακέτες και να μαζέψει τα ριμπάουντ που σφράγισαν τη νίκη.

Στην κρίσιμη κατεβασιά που ακολούθησε το 81-79, ο Ολυμπιακός μάζεψε 5, ολογράφως πέντε, επιθετικά ριμπάουντ. Στην αμέσως επόμενη, άλλο ένα. Ο ιδρώτας εξαργυρώθηκε σε πόντους από βολές (Σπανούλης, Τόμπσον) και η ΤΣΣΚΑ βρέθηκε σε χαντάκι: 84-79.

Η νίκη θα είχε αρχειοθετηθεί νωρίτερα, αν δεν είχαν 2/6 από τη γραμμή οι «κόκκινοι» στα τελευταία 30 δευτερόλεπτα.

Εφ’ όσον απέτυχε σε βολή ακόμα και το χέρι-αλφάδι του Στρέλνιεκς, ο οποίος μετρούσε 24/24 μέσα στη σεζόν, είναι δίκαιο να αποδοθεί η αστοχία σε άγχος, αγωνία και υπερπροσπάθεια.

Άλλωστε, οι χιλιάδες σφυγμοί επηρέασαν στο τέλος πολύ περισσότερο το κομπιούτερ που λέγεται «Τσάτσο», παρά τους παίκτες του Ολυμπιακού.

Η αποψινή παράσταση υπενθύμισε προς κάθε κατεύθυνση αυτό που γνωρίζουν οι πάντες στην Ευρώπη, με εξαίρεση τους παντογνώστες της «κόκκινης» κερκίδας και του διαδικτύου: τα βαριά κι ασήκωτα χαρτιά του Ολυμπιακού είναι -με αλφαβητική σειρά- ο Βασίλης Σπανούλης και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.

Ο αρχηγός πέτυχε 16 πόντους χωρίς να κάνει κατάχρηση προσπαθειών, έβαλε το κρισιμότερο καλάθι, είχε ολόσωστες επιλογές, μοίρασε 8 ασίστ και άλλες τόσες «μισές» ασίστ, ενώ κατέθεσε στο παρκέ γενναίες ποσότητες ιδρώτα και φαιάς ουσίας.

Το γυμνό μάτι θαύμασε τα πλονζόν του, το εκπαιδευμένο χειροκρότησε τα έξυπνα ανώδυνα φάουλ και τις σωστές τοποθετήσεις του στην άμυνα.

Κάποιοι τον αντιμετωπίζουν σαν να είναι ξοφλημένος ή και σαμποτέρ της ομάδας, αλλά ο ίδιος επέστρεψε χθες με τις πράξεις του στον αποστολέα τα εξ οικείων βέλη, σε ένα ματς υψηλότατης έντασης και με προβληματικό supporting cast.

Ο Σφαιρόπουλος, στο μεταξύ, παρουσίασε στο παρκέ μία ομάδα από καμικάζι, οι οποίοι όμως πόνταραν πρώτα στο αγωνιστικό πλάνο με το οποίο προικίστηκαν και κατόπιν στην ευψυχία.

Ακόμα και το επίμονο κυνήγι των επιθετικών ριμπάουντ ήταν οδηγία του προπονητή, όπως την έπιασαν οι κάμερες της Euroleague TV.

O Σφαιρόπουλος ήξερε ότι η ΤΣΣΚΑ υστερεί σε σκληραγωγημένα και ψηλά κορμιά και τη χτύπησε στην καρωτίδα, μετατρέποντας το πλεονέκτημα σε μειονέκτημα.

Επιπρόσθετα, πόνταρε πολλά σε μία άμυνα με συνεχείς αλλαγές, όπου ήταν συνηθισμένο φαινόμενο να μαρκάρει ένας παίκτης, πότε τον πλέι-μέικερ και πότε τον σέντερ στην ίδια φάση.

Ειδικά οι δύο «Παπ» γεύθηκαν από πρώτο χέρι τόσο τους ελιγμούς τους Ροντρίγκεθ όσο και τους μύες του Χάινς. Αλλά ανταποκρίθηκαν στην εντέλεια και διέπρεψαν, ιδίως στα τελευταία 13 λεπτά της αναμέτρησης.

Εάν υπολογίζω σωστά, η ΤΣΣΚΑ είχε ποσοστό ευστοχίας γύρω στο 35% από το 52-62 και μετά. Σε ορισμένες φάσεις, το πελάγωμά της μου θύμισε το πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού του Λονδίνου.

Το φινάλε της 13^ης αγωνιστικής βρίσκει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της κατάταξης, με πετράδι τις τρεις πειστικές νίκες επί των τριών ομάδων που τον συνόδευσαν στο φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης.

Η απόστασή του από το πέμπτο σκαλοπάτι είναι πλέον 2 βαθμοί, από το ένατο 4. Ο απολογισμός θα ήταν αξιοθαύμαστος, ακόμα και αν παρατασσόταν στα 13 παιχνίδια του πλήρης, δίχως απώλειες και δίχως τραυματισμούς.

Εφ’ όσον προστεθούν στην εξίσωση οι αναποδιές, το κατόρθωμα θα πλησιάσει τα όρια του απίστευτου.

Οι λεβέντες που τα ξέρουν όλα, βέβαια, δεν θυμούνται κανένα άλλο αποτέλεσμα, εκτός από τις ήττες στα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Ευτυχώς για τους «κόκκινους», ο Σπανούλης, ο Σφαιρόπουλος, ο Παπανικολάου, οι άλλοι παίκτες, αλλά και η διοίκηση έχουν ανοσία στη γάγγραινα των μέσων κοινωνικής αποχαύνωσης.

Εάν εισακούγονταν οι άναρθρες κραυγές του Facebook και του Instagram, ο Ολυμπιακός θα έπαιζε με σέντερ φορ τον Άντιτς και θα έκανε παρέα στην Αναντολού Εφές, στο ναυάγιο της Μπαρτσελόνα και στους όρθοντοξ μπράδερς του Βελιγραδίου.

Προπονητής του θα ήταν, μάλλον, ο Τάκης Λεμονής.