Γύρνα πίσω, θα «πεθάνω»
Ο Παναθηναϊκός βρήκε μπόσικο τον Ολυμπιακό κι επικράτησε δίκαια. Οι «πράσινοι» ήταν πιο έτοιμοι (αγωνιστικά και πνευματικά), είχαν υπομονή κατά τη διάρκεια του αγώνα κι εκμεταλλεύτηκαν κάθε ευκαιρία που τους έδωσε απλόχερα ο αντίπαλος κι η τύχη.
Χωρίς ίχνος και διάθεση να υποτιμήσω τον νικητή (στον οποίο θα αναφερθώ στη συνέχεια), επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με τα του Ολυμπιακού.
Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι δεν είδαμε μπάσκετ, αλλά ένα άλλο άθλημα. Στην επίθεση δε λειτουργεί τίποτα, οι παίκτες παίζουν στατικά και τα δύο πλεονεκτήματα που είχαν μέχρι και πριν ένα 20αήμερο έχουν εξαφανιστεί στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται.
Αναφέρομαι στον αιφνιδιασμό και στις αποστάσεις.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν σκοράρουν εύκολα καλάθια, το πρόβλημα είναι ότι δεν ψάχνουν καν τον αιφνιδιασμό.
Στην σετ επίθεση οι αποστάσεις τους ήταν πολύ κακές με αποτέλεσμα να βρίσκουν καθαρή λύση με πολύ μεγάλη δυσκολία.
Στο συγκεκριμένο δε ματς εμφανίστηκε κι άλλο άσχημο στοιχείο. Τραγικές πάσες. Έδιναν τη μπάλα χαμηλά στα πόδια του συμπαίκτη του με αποτέλεσμα να χάνεται χρόνος και πλεονέκτημα αντί της άμυνας.
ΑΜΥΝΑ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Θεωρώ αδιανόητο σε ντέρμπι και όχι μόνο, αλλά ειδικά σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό να ξεκινά το παιχνίδι και να δέχεσαι πέντε καλάθια στις πρώτες πέντε επιθέσεις του αντιπάλου.
Τραγικό απλά.
Και διαφορετικά καλάθια. Ούτε καν τα ίδια. Floater ο Καλάθης, ποστ ο Καλάθης, σουτ ο Λοτζέσκι μετά από κίνηση μακριά από τη μπάλα, σουτ μετά από pick n roll.
Δεν επιτρέπεται να μη σταματάς μία φορά τον αντίπαλο και να τον βλέπεις να φεύγει με 2-11.
Πάμε σε άλλο στοιχείο το οποίο αποδεικνύει την κακή άμυνα και την άσχημη πνευματική κατάσταση.
Πρώτο δεκάλεπτο 4 φάουλ. Δεύτερο δεκάλεπτο, 3 φάουλ. Σε ένα ημίχρονο 7 φάουλ έκαναν και τους έβλεπαν να σκοράρουν.
Θυμηθείτε απλά την τελευταία φάση του ημιχρόνου. Με τρία ομαδικά φάουλ, δηλαδή ένα να δώσουν ο Σίνγκλετον έκανε περατζάδα μέχρι μέσα. Δε με ενδιαφέρει ότι τον έκοψε ο Παπαπέτρου.
Είναι απαράδεκτο να αφήνεις παίκτη να κάνει drive ενώ έχεις να δώσεις φάουλ.
ΡΟΜΠΕΡΤΣ ΣΕ ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ
Στήριξη οκ. Να τον βοηθήσει ο Σφαιρόπουλος για να μην τον χάσει, οκ. Εγώ τα έγραφα και μαζί του, αλλά όλα έχουν όρια.
Ο Ρόμπερτς δε βλεπόταν. Αμυντικά έστειλε τον Λεκαβίτσιους στους Γκόντεν Στέιτ Ουόριορς. Επιθετικά δεν έκανε τίποτα. Με δυσκολία κατέβαζε την μπάλα, δεν οργάνωνε, δεν έτρεχε, δεν εκτελούσε και το χειρότερο από όλα… ταλαιπωρούσε τη μπάλα με ντάμπα ντούμπα 15 δευτερόλεπτα.
Ο Αμερικανός έχει ικανότητες. Μας τις έδειξε πριν τραυματιστεί για δεύτερη φορά. Έκτοτε όμως δεν υπήρχε.
Και στο φινάλε φινάλε ας έμπαινε ο Τολιόπουλος κι ας έχανε από αυτόν.
Το πιο εκνευριστικό στον Ρόμπερτς είναι πως δεν βγάζει επιθετικότητα στο παιχνίδι του. Έπαιρνε τη μπάλα κι αντί να τρέξει, σταματούσε στα 10 μέτρα. Έπαιζε pick n roll μόνο για τους τύπους διότι από ουσία τίποτα.
Το έγραφα το καλοκαίρι. Ο Ρόμπερτς θα είναι το βαρόμετρο του Ολυμπιακού. Αν δεν είναι καλός, δε θα καταφέρει τίποτα η ομάδα. Αν αυτός είναι καλός, τότε θα πετύχει πολλά.
ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ
Ο Τσάβι Πασκουάλ εμφανίστηκε αρκετά διαβασμένος. Δύο μου έκαναν εντύπωση και να είστε σίγουροι πως έχουν γίνει 102 μέσα στο παρκέ, απλά δεν τα καταλαβαίνει κάποιος που δεν είναι προπονητής. Έτσι κι εγώ.
Πρώτον. Μόλις έπαινε μπάλα ο Μιλουτίνοφ πήγαινε ο παίκτης της δυνατής πλευράς αμέσως σε βοήθεια, αλλά με πολύ επιθετικό τρόπο. Τα χέρια του παίκτη της βοήθειας λειτουργούσαν άριστα και γρήγορα κι έτσι είτε αλλοίωναν (ή έκλεβαν) την κατοχή είτε έκοβαν το διάδρομο της εύκολης πάσας στον Σέρβο.
Ο «Μίλου» μετά από καιρό παρουσιάστηκε επίσης χωρίς συγκέντρωση.
Δεύτερον. Οι αλλαγές στην άμυνα όταν στο παρκέ συνυπήρχαν οι Σίνγκλετον και Γκιστ. Ίδιο σουλούπι αμφότεροι. Λειτούργησε μια χαρά για την ομάδα του.
Εδώ να συμπληρώσω πως αποτελεί είδος πολυτελείας να σουτάρει το «πεντάρι» σου από μακριά. Τρία τρίποντα έβαλε ο Γκιστ. Έφτασε στο σημείο να παίζεις under τον Καλάθη και να πρέπει να βγαίνεις στους άλλους τέσσερις.
ΚΙ Η ΤΥΧΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ
Επαναλαμβάνω προς αποφυγή παρεξηγήσεων. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλύτερα και νίκησε δίκαια.
Βρήκε όμως και 8 τυχερούς πόντους. Όχι 2, όχι 4, όχι 6. Οκτώ πόντους βρήκε.
Σε ένα ματς τόσο κλειστό παίζουν ρόλο.
Φτάνει η μπάλα κατά λάθος στα χέρια του Γκιστ και σκοράρει από κοντά λίγο πριν εκπνεύσουν τα 24’’.
Τρομερή άμυνα ο Ολυμπιακός, έτοιμος για κλέψιμο και η μπάλα εξοστρακίζεται, φτάνει στον Γκέιμπριελ και με τρίποντο κάνει το 49-54.
47-46 και βάζει τρίποντο με ταμπλό ο Ρίβερς. Παικταράς. Όπου βρίσκει τον Ολυμπιακό του κάνει πλάκα. Αλλά όχι με ταμπλό ρε φίλε.
Οκτώ πόντοι…
ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩ ΑΡΧΗΓΕ
«Γύρνα πίσω,θα πεθάνω έχω αρχίσει και τα χάνω» λέει ένα τραγούδι (έφαγα φλασιά).
Θα μπορούσε κάλλιστα να το τραγουδάνε στον Βασίλη Σπανούλη. Να επιστρέψει γερός να ανεβάσει επίπεδο την επίθεση και να βοηθήσει τους συμπαίκτες του να φτάσουν στα στάνταρ τους γιατί χωρίς αυτόν, δεν τα φτάνουν.
ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ ΑΚΟΜΗ
Σίγουρα το γεγονός πως αυτή η ήττα ήρθε από τον Παναθηναϊκό εξόργισε τον κόσμο που έφυγε από το ΣΕΦ τρίτη σερί φορά με σκυμμένο κεφάλι. Αν η ήττα ήταν από την Αρμάνι δε θα ενοχλούσε τόσο.
Η Euroleague έχει πολύ δρόμο ακόμη. Θα βαρεθώ να το γράφω κι όποιος θέλει το κρατάει. Ο Ολυμπιακός το πιθανότερο είναι να κάνει και τρίτη σερί ήττα αφού ακολουθεί εκτός έδρας αγώνας με τη Φενέρμπαχτσε.
Όπως θα έρθει και περίοδος που θα κάνει και 3 σερί νίκες. Το ταμείο θα ξεκινά να γίνεται όταν μπει ο Φεβρουάριος.
ΥΓ: Χόλις Τόμπσον τρεις φορές μόνος σου, τρεις φορές άστοχος. Για αυτό ήρθες.
ΥΓ2: Ανάθεμα τα ρολόγια και τις αλλαγές με το χρονόμετρο. Ο Στρέλνιεκς στην δεύτερη περίοδο είχε 9 πόντους. Πετυχαίνει καλάθι και φάουλ στον αιφνιδιασμό έχοντας περάσει τον αντίπαλό του σα σταματημένο και γίνεται αλλαγή!!!!
Για ποιο λόγο; Άσε τον μέσα και ξεκούρασε τον λίγο μετά με τη βοήθεια του δίλεπτου μεταξύ των δεκαλέπτων. Ο Λετονός όταν επέστρεψε τα ‘σπασε.
ΥΓ 3: Που χάθηκαν αυτοί που έλεγαν πως ο Σπανούλης θα μπέρδευε την ομάδα; Με το καλό να γυρίσει ο αρχηγός για να βάλουν κι οι άλλοι το δάχτυλο στο μέλι που θα τους προσφέρει.
ΥΓ 4: Ο Μάντζαρης παίζει απροπόνητος και με ενέσεις. Και πολύ καλός ήταν όσο αγωνίστηκε.
