Η ζυγαριά και το γιατρικό

Στον επίλογο του κειμένου που έγραψα μετά την πικρή ήττα του Παναθηναϊκού από τη Βασκόνια, προφήτευσα ότι η εκστρατεία στο ΣΕΦ θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ιδανικό γιατρικό, για μία ομάδα που υποφέρει στα ταξίδια της.

Το εκτός έδρας είναι λιγότερο εκτός έδρας όταν δεν μεσολαβεί ταξίδι και …ακόμα λιγότερο εκτός έδρας, όταν συνυπολογίζονται στην εξίσωση το πρόσθετο κίνητρο ενός «αιώνιου» ντέρμπι και η ιστορικά ευνοϊκή παράδοση που συνοδεύει το «τριφύλλι» στο Φάληρο.

Κάποιοι επισήμαναν ότι τα περισσότερα «πράσινα» διπλά στο ΣΕΦ σημειώθηκαν σε αγώνες εγχώριων διοργανώσεων, αλλά αυτή είναι μία σημειολογία που αφορά τους σημειολόγους, τους συνωμοσιολόγους και τους διαιτητολόγους.

Στη ζυγαριά της Παρασκευής 10 Νοεμβρίου 2017 ανέβηκαν ένας προβληματικός Ολυμπιακός κολακευμένος από το 4-1 των πρώτων πέντε αγωνιστικών και ένας πεισμωμένος Παναθηναϊκός, αποφασισμένος να χτυπήσει στο ψαχνό για να εξιλεώσει το διπλό πατατράκ του προηγούμενου επταημέρου.

Το 62-70 που εμφανίστηκε στο χείλος του δοκιμαστικού σωλήνα είναι όχι απλά δίκαιο, αλλά και τιμητικό για τον ηττημένο. Η πραγματική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες στο παρκέ του ΣΕΦ ήταν ακόμα μεγαλύτερη.

Ο μεγάλος νικητής της βραδιάς ήταν ο Τσάβι Πασκουάλ. Ο Καταλανός διάβασε σωστά τις αδυναμίες της μονοδιάστατης και δυσκίνητης επιθετικής λειτουργίας του Ολυμπιακού και σημάδεψε κατ’ευθείαν στην καρωτίδα.

Η συμμετοχή του ανεξήγητα παραγκωνισμένου Θανάση Αντετοκούνμπο στο βασικό σχήμα γέμισε τα μετόπισθεν του Παναθηναϊκού με μούσκουλα, κορμιά και μακριά χέρια και μπλόκαρε το παιχνίδι στο «ποστ», το οποίο τείνει να γίνεται μοναδική συνταγή στο «ερυθρόλευκο» ρεπερτόριο.

Οι ψηλοί του Ολυμπιακού ξεκίνησαν με 0/10 σουτ και έμειναν άποντοι ως το 15^ο λεπτό. Το τρένο είχε ήδη σφυρίξει για αναχώρηση.

Κερδίζοντας τον έναν ρούμπο μετά τον άλλον στην άμυνα, οι «πράσινοι» απέκτησαν αυτοπεποίθηση και σούταραν τη μπάλα με ήρεμα χέρια, ιδίως όταν είδαν τον Ματ Λοτζέσκι να αισθάνεται σαν στο σπίτι του.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπο να δημιουργήσει φθορά στον αντίπαλο με παιχνίδι στο ζωγραφιστό, αλλά οι ψηλοί του βγήκαν παραέξω και έβαλαν με τρίποντα τους πόντους που περίμενε από αυτούς η ομάδα.

Στην άλλη άκρη του γηπέδου, ο Ρόμπερτς και ιδίως ο Τόμπσον υπενθύμισαν με την απόδοσή τους ότι στο πρωτάθλημα από το οποίο προέρχονται δεν τρέχει και τίποτε εάν χαθούν 1-2 ματς εδώ κι εκεί.

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο απελπισμένος Σφαιρόπουλος τους κράτησε αμφότερους στον πάγκο και αναποδογύρισε την ιεραρχία, για να δώσει προτεραιότητα στους -αν μη τι άλλο συγκεντρωμένους και σοβαρούς- Μάντζαρη και Στρέλνιεκς.

Αλλά ο Ολυμπιακός δεν έχει καμία τύχη σε τόσο δύσκολο ματς, εάν νικηθούν οι ψηλοί του. Ο Μιλουτίνοβ χρειάστηκε 7 μπάλες για να βάλει 4 πόντους, ενώ ο Πρίντεζης έμεινε στους 3 με 1/8 σουτ.

Πότε άλλοτε καθηλώθηκε στον πάγκο για τα τελευταία λεπτά ενός κρίσιμου αγώνα ο υπαρχηγός των «κόκκινων»; Η υπομονή και η μεθοδικότητά του εξαντλήθηκαν ασυνήθιστα νωρίς.

Αλλά το success story του αποψινού Παναθηναϊκού δεν τελειώνει στην κολασμένη άμυνα ούτε στα κέφια των Γκιστ, Λοτζέσκι και τη μεταφυσική ρέντα του Ρίβερς.

Ο Λεκάβιτσιους ήρθε από τον πάγκο και έκλεψε με την απόδοσή του τουλάχιστον 10 από τα λεπτά του Καλάθη, ο οποίος υπήρξε θεατής στο διάστημα που το 45-44 έγινε 54-66.

Δεν θα γεμίσει ποτέ κανενός το μάτι με την κορμοστασιά του ο Λιθουανός κοντορεβυθούλης, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε λαχείο της χρονιάς.

Ο Βουγιούκας έδωσε τα 16 ποιοτικά λεπτά που χρειαζόταν ο Πασκουάλ για να προστατεύσει τον φορτωμένο με φάουλ Γκιστ.

Ο Γκέιμπριελ σκέπασε τον Πρίντεζη σε κρίσιμες φάσεις και πέτυχε τους 5 πόντους (με ένα εκκωφαντικό κάρφωμα και ένα τρίποντο) τη στιγμή που ο Ολυμπιακός απειλούσε να τουμπάρει την κατάσταση.

Ο Παναθηναϊκός, με ελάχιστες εξαιρέσεις, παρουσιάστηκε πανέτοιμος για την πρόκληση και χωρίς αδύναμους κρίκους στη σύνθεσή του.

Ο κοροϊδίστικος τρόπος με τον οποίο χάθηκε η νίκη στη Βιτόρια μας έκανε να λησμονήσουμε πόσο καλά έπαιξαν οι «πράσινοι» για να στριμώξουν τη Βασκόνια στα σχοινιά.

Όσοι έσπευσαν να ρίξουν στο μπλέντερ την ήττα από την ΑΕΚ για να μαζέψουν πρόσθετα επιχειρήματα περί «κρίσης» μάλλον ξεχνούν πόσο ασήμαντη είναι στο θυμικό των κουρασμένων παικτών μία διοργάνωση όπως το Κύπελλο Ελλάδας.

Και ο Ολυμπιακός, άλλωστε, με χίλια ζόρια νίκησε τον μετριότατο Άρη...

Το φινάλε της 6^ης αγωνιστικής του ευρωπαϊκού μαραθωνίου βρίσκει τον Παναθηναϊκό στο 3-3 και τον Ολυμπιακό στο 4-2.

Στην πραγματικότητα, όμως, το «τριφύλλι» βρίσκεται σε καλύτερο φεγγάρι, αφού πέτυχε δύο μεγάλες και δυσεύρετες νίκες (Φενέρμπαχτσε, Φάληρο), χωρίς να χρεώνεται κάποια εκτός προγράμματος απώλεια στο παθητικό του.

Οι «ερυθρόλευκοι», πάλι, έβγαλαν το μεγάλο διπλό στο ίδιο Τελ Αβίβ όπου μαρτύρησε χθες η Ρεάλ και κατατρόπωσαν γηπεδούχοι τη Χίμκι, αλλά στραπατσαρίστηκαν από δύο άμεσους ανταγωνιστές, έναντι των οποίων θα ζοριστούν σε τυχόν ισοβαθμίες.

Επιπρόσθετα, ηττήθηκαν για δεύτερη φορά από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται, βαθμολογικά και ψυχολογικά.

Η παρατεταμένη απουσία του Σπανούλη είναι ένα (ισχυρό, αλλά) εύκολο άλλοθι, αλλά οι αστοχίες στο καλοκαιρινό παζάρι λίγο λίγο γίνονται μέγγενη.

Εκείνοι που ανακαλύπτουν το μπάσκετ όποτε έχει ντέρμπι, βέβαια, απαιτούν την κεφαλή του προπονητή επί πίνακι.

Έτσι έχουν μάθει από το ποδόσφαιρο, έτσι λένε . Να φύγει ο Σφαιρόπουλος και να έρθει, ξέρω γω, ο Λεμονής.

Υποθέτω ότι οι ασυμβίβαστοι φωνακλάδες είναι οι ίδιοι που προπηλάκισαν και εκπαραθύρωσαν τον Μπαρτζώκα, μετά από μία άλλη ήττα από τον Παναθηναϊκό.