Το αντίδοτο στην πλήξη

Αυτό που συνέβη στα τελευταία -και όχι μόνο- λεπτά του αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Φενέρμπαχτσε ήταν πανομοιότυπο με το πρώτο πράγμα που έγραψαν στο μπλοκάκι τους Μίσσας και Σκουρτόπουλος, όταν η αποχώρηση του Αντετοκούνμπο πολλαπλασίασε τα σύννεφα στο στρατόπεδο της Εθνικής.

«Όποτε οι υπόλοιποι μπλοκάρονται, θα δίνουμε τη μπάλα στον Παππά για να κάνει τα δικά του. Αυτό είναι άλλωστε το παιχνίδι του».

Οι Ομοσπονδιακοί προπονητές θεώρησαν ότι κρατούσαν στα χέρια τους ένα πολύτιμο «Σχέδιο Β» και πόνταραν πολλά σε αυτό, από τη στιγμή που το «Σχέδιο Α» είχε λιγοστές πιθανότητες επιτυχίας σε τόσο στενά χρονικά περιθώρια.

Αλλά η παρουσία του Παππά στην Εθνική, μέσα και έξω από το γήπεδο, ήταν αρνητική στα όρια του ακούσιου σαμποτάζ. Περιλάμβανε γρονθοπατινάδες με συμπαίκτες, μίνι ανταρσίες, αντιαθλητικά φάουλ, αλλά και μέτρια ως κακή απόδοση.

Οι προπονητές της ομάδας του θεώρησαν κύριο φορέα του δηλητηρίου που πότιζε την ατμόσφαιρα (μαζί με τον Αγραβάνη) και τον έκοψαν από την επόμενη αποστολή, μόλις προσγειώθηκε το αεροπλάνο στην Αθήνα.

Θα το έκαναν και νωρίτερα, εάν μπορούσαν. Το βιογραφικό του Παππά είναι γεμάτο από τέτοιες ρήξεις. Πάντοτε, βέβαια, φταίει κάποιος κακεντρεχής προπονητής ή ίσως τα αρδάκια.

Τις μέρες που ακολούθησαν, ο Παππάς έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να δικαιώσει με τη συμπεριφορά του τους Ομοσπονδιακούς προπονητές. Ποιος πιστεύει πια ότι ο Σκουρτόπουλος είχε άδικο που τον απέκλεισε;

Παράλληλα, ο παίκτης κατόρθωσε να δημιουργήσει καινούριους εχθρούς, εκεί όπου μέχρι προ τινος είχε κάμποσους υποστηρικτές: στα αποδυτήρια της Εθνικής και στα δημοσιογραφικά γραφεία.

Κανένας Έλληνας αθλητής δεν έχει απολαύσει από τον Τύπο τόση εύνοια -στα όρια της ασυλίας μερικές φορές- όσο ο Παππάς. Και κανένας Παππάς δεν θα έπαιζε φέτος στην Εθνική αν δεν του κρατούσαν την ανοιχτή, με πολλαπλά συγχωροχάρτια, ο Σκουρτόπουλος με τον Μίσσα.

Εντελώς ξαφνικά, δύο μέρες μετά το ναδίρ της Μόσχας, όπου έπαιξε μόλις 5 λεπτά, ο Τζέκυλ φρόντισε να κλειδώσει ξανά στο αμπάρι τον μίστερ Χάιντ, λες και ήθελε να θυμίσει τα προσόντα που τον κρατούν στο προσκήνιο τόσα χρόνια, σε πείσμα της διαρκούς αυτοχειρίας του.

«Πάρε τη μπάλα και κάνε το κομμάτι σου», του είπε στην τελευταία φάση ο Νικ Καλάθης. «Ακόμα περιμένουμε να το κάνεις με την Εθνική», θα μπορούσε να προσθέσει, εν χορώ με τον Σλούκα.

Και ο Παππάς το έκανε το κομμάτι του, με σουτ έξω από τη στημένη άμυνα της Φενέρ, χωρίς καμία βοήθεια από τους συμπαίκτες του. Είναι βλέπετε γεννημένος για να γίνεται «σχέδιο Β».

«Με τον Νικόλα, ποτέ δεν θα πλήξεις», λέει εκείνο το τραγούδι των Αctive Member. Αυτό είναι αλήθεια.

Επειδή όμως μερικά πράγματα είναι σημαντικότερα από τα τρίποντα και τις ασίστ, εμείς θα τον αφήσουμε στην ηφαισετειώδη μοναξιά του και θα προτιμήσουμε τους πληκτικούς.

Και ας μην φτιάχνουν γήπεδα μπάσκετ για τους φυλακισμένους. Kαι ας μην εμφανίζονται σε εκδηλώσεις της ΚΝΕ. Και ας μη γνωρίζουν πώς γράφεται το όνομα της Ηριάννας.

Και ας το καίνε το ρημάδι το παστίτσιο, που παχαίνει κιόλας.

Και ας μη βάζουν τρίποντα στο τελευταίο δευτερόλεπτο, απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης…

Έπειτα ρωτούσε αν πόνεσε. Την ώρα που έριχνε νοκ-άουτ ολόκληρο Ομπράντοβιτς είχε το μυαλό τους στους δημοσιογράφους.

Ναι, αμέ, πόνεσε. Το ομολογώ. Πάντοτε με πονάει, όταν βλέπω έναν ευλογημένο με ταλέντο και χάρισμα νέο άνθρωπο να βγάζει μόνος του τα μάτια του.

Και σας το λέω εγώ, που μόλις πριν από 2-3 μήνες έπινα καφέ μαζί του και μόλις πριν από 3-4 μέρες έγραφα ότι θα τον ψήφιζα "αθλητή της χρονιάς", για την κοινωνική του δράση και ευαισθησία. Ο ίδιος, άλλωστε, ομολόγησε σε εκείνη τη συνέντευξη που μου έδωσε ότι είναι διχασμένη προσωπικότητα.

Αλήθεια, ποιος από τους δημοσιογράφους τον πείραξε και αντιδρά έτσι, με ύβρεις και χυδαιότητες; Ποιος και με ποιον τρόπο; Όνομα δεν έχει;

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι ήρωας του Παναθηναϊκού στο αποψινό ματς αναδείχθηκε ο παράξενος, αυτοκαταστροφικός τύπος με το «11» και με τη θυελλώδη, όσο και ακατανόητη, μανία καταδίωξης.

Ο κορυφαίος παίκτης του Παναθηναϊκού ήταν κατά τη γνώμη μου ο πληκτικός πλην πληθωρικός Νικ Καλάθης, ενώ το κλειδί της νίκης κρατούσε ο πληκτικός πλην πληθωρικός, και εκπάγλου ήθους, Θανάσης Αντετοκούνμπο.

Αυτοί οι δύο, μαζί με τον παθιασμένο και δυναμικό Τζέιμς Γκιστ, μετέτρεψαν το ξέφραγο αμπέλι του α’ ημιχρόνου σε ναρκοπέδιο και κράτησαν τη Φενέρμπαχτσε σε 24 ψωροπόντους μετά την ανάπαυλα (με 7/24 προσπάθειες και 8 λάθη), την ίδια Φενέρ που ως τότε μετρούσε 44 16/26 σουτ και 7/7 βολές.

Ο Καλάθης πέρασε χειροπέδες στον Ουαναμέικερ και μετά στον Σλούκα, ενώ οι Αντετοκούνμπο-Γκιστ θωράκισαν το καλάθι ακόμα και όταν χρειάστηκε να γίνουν δίδυμο ημίψηλων ψηλών απέναντι στον θεόρατο Βέσελι (και τον Μέλι).

O Tσάβι Πασκουάλ κοίταξε κατάματα τον Ομπράντοβιτς με το κοουτσάρισμά του, ιδίως από τη στιγμή που αποφάσισε να παραμερίσει τους κρυόπλαστους και τους νερόβραστους.

Απέναντι σε μία Φενέρ ασυνήθιστα ευάλωτη, ο Παναθηναϊκός έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του πολύ γρήγορα από τη στιγμή που έσφιξε την άμυνά του.

Και θα είχε προσπεράσει πιο γρήγορα αν δεν έχανε ευκαιρίες ή αν είχε αξιόπιστο μακρινό σουτ.

Τα δύο τρίποντα της ανατροπής, στο τελευταίο τρίλεπτο, τα πέτυχε ο …Τζέκυλ. Λίγο πιο πριν, ο ίδιος αχρήστευσε απανωτούς αιφνιδιασμούς, με επιλογές που έβγαζαν στον αφρό τον κύριο Χάιντ.

Ο Πασκουάλ του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης για την τελική ευθεία και δικαιώθηκε. Άλλος στη θέση του, μπορεί να τον έβγαζε. Ήταν μεγάλη βραδιά η αποψινή, για τον Καταλανό.

Μολονότι έχουμε ακόμη Οκτώβριο, ο Παναθηναϊκός πέτυχε μία νίκη καθοριστικής σημασίας.

Οι δύο βαθμοί μοιάζουν με φρένο μπροστά στην κατηφόρα και χρήσιμο δεκανίκι σταθερότητας εν όψει του δύσβατου δρόμου που ακολουθεί.

Η νίκη υπενθύμισε τον νόμο του ΟΑΚΑ απέναντι στην ομάδα που πέρυσι τον αψήφησε επιδεικτικά και έκανε τους «πράσινους» να αισθανθούν μέλη της ελίτ, πάνω που η αμφιβολία άρχισε να εξαπλώνεται.

Το 2-2 των πρώτων τεσσάρων αγωνιστικών είναι ένας παραπάνω από ικανοποιητικός απολογισμός, δεδομένης της δυσκολίας του προγράμματος.

Στο 2-2 άλλωστε βρίσκεται και ο παλιόφιλος «Ζοτς», με λιγότερες νάρκες στον ως τώρα δρόμο του. Η Μπάρτσα ξέμεινε στο 1-3 μαζί με την Αρμάνι, η Εφές με τη Βασκόνια στο 0-4.

Εάν ο Παναθηναϊκός αποδείξει σε εαυτόν και αλλήλους ότι μπορεί να επιστρέψει νικητής και από κάποιο απαιτητικό ταξίδι, όπως αυτό που ακολουθεί στη Χώρα των Βάσκων, θα φορέσει τα χειμωνιάτικα πολύ πιο αισιόδοξος.