Η «βασίλισσα» των 11+1 MVP!
«Δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω, νόμιζα πως είχα αγκαλιά τον τελευταίο…», λέει το τραγούδι που ερμήνευσε η Κατερίνα Κούκα και το οποίο ταιριάζει γάντι με τα θαύματα που πλέον δε γίνονται την σήμερον ημέραν! Ή μάλλον δεν γίνονταν, γιατί αυτό το τελευταίο της ΑΕΚ, είναι απ’ αυτά που τα βλέπουν οι Θεοί του μπάσκετ, να εκτυλίσσονται μπροστά τους και κοιτούν ο ένας τον άλλον, σαν να αναρωτιούνται: «Γι’ αυτό δεν συνωμοτήσαμε, πως διάολο συνέβη;»…
Η ΑΕΚ, λοιπόν, δεν έγινε ξανά «βασίλισσα» όπως λέει το σύνθημα των οπαδών της. Ήταν πάντα «βασίλισσα»! Απλά τους τελευταίους 3 μήνες, ανέβηκε δύο-δύο, πολλά σκαλοπάτια και κατακτώντας δύο μαζεμένους τίτλους (όσους είχε πανηγυρίσει από το 2001 μέχρι και σήμερα), είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ανέβηκε επίπεδο και δικαίως, μπορεί να θεωρηθεί η καλύτερη ελληνική ομάδα της εφετινής χρονιάς.
Που να πρωτοσταθεί κανείς; Στον Μάκη Αγγελοπουλο που με χαμηλούς τόνους και χωρίς καθόλου τυμπανοκρουσίες, δεν μετακινήθηκε ρούπι από τις αρχές του και με τον τρόπο που αυτός και οι συνεργάτες του ήξεραν, έκλεισε τα στόματα όλων εκείνων που στην αρχή της χρονιάς γελούσαν με τις βλέψεις τους… Η επένδυση στην παραγωγή της ταινίας «1968» είναι ίσως η σημαντικότερη προσφορά του στον σύλλογο αλλά και στον ελληνικό αθλητισμό και γι’ αυτό έκτοτε, γεννάνε και τα κοκόρια του!
Στον Ντράγκαν Σάκοτα που ανασύρθηκε από τη ναφθαλίνη της… πρόωρης συνταξιοδότησης και μετά από 1,5 χρόνο απουσίας από την προπονητική (κι ενασχόλησης με τις ακαδημίες), ξαναφόρεσε το κοστούμι και διαχειρίστηκε άψογα (σε όλα τα κρίσιμα ματς) το υλικό της ομάδας;
Στον γιο του Ντούσαν, που έζησε ως 16χρονος το τελευταίο πρωτάθλημα της «Ένωσης» και βίωσε πιο έντονα από κανέναν άλλον την διαδρομή από την αποθέωση έως την απαξίωση του πατέρα του (2016) και τούμπαλιν, μέχρι να φτάσει η ώρα που οδηγήσουν μαζί την ΑΕΚ σε δύο τίτλους;
Στον Πάντερ και τον Βασιλόπουλο που απέδειξαν με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ότι η ζωή κάνει κύκλους κι έγιναν ο ξένος και ο Έλληνας που κατέκτησαν σε χρόνο ρεκόρ εγχώριο κι ευρωπαϊκό τίτλο; Ο Αμερικανός guard και άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, έφυγε πέρυσι από το Λαύριο για την Πολωνία (Ρόζα Ράντομ) για να συναντηθεί ξανά με την ΑΕΚ και να επιλεγεί ως ιδανική λύση λόγω γνώσης της ελληνικής πραγματικότητας. Ο Παναγιώτης αποδείχθηκε τέρας θέλησης καθώς μετά από πάμπολλα χειρουργεία και μία καριέρα μέσα στην ταλαιπώρια, έδωσε υπεραξία στην «Ένωση», προσθέτοντας στο παιχνίδι της στοιχεία που δεν φαίνονται…
Στον Ξανθόπουλο, τον Μαυροειδή και τον Λαρεντζάκη; Και οι τρεις από τους πιο ζωηρούς χαρακτήρες στα αποδυτήρια, έδειξαν ο καθένας τους ξεχωριστά ότι δεν έχουν τυχαία σημαντικό ρόλο στο rotation της ομάδας, με τον πρώτο να είναι ο άτυπος MVP και ο difference maker στον ημιτελικό με τη Μούρθια, τον δεύτερο να είναι συγκινητικός σε όλα τα μεγάλα ματς της χρονιάς και τον “Λάρι” να πιστοποιεί σε κάθε φάση πόσο το λέει η καρδιά του… Όχι μόνο σε αμυντικές αποστολές αυτοκτονίας, όσο και σε κρίσιμες αποφάσεις μπροστά…
Στον MVP του Final 4; Ο Mαϊκ Γκριν, που δεν σου γεμίζει το μάτι γιατί δεν είναι play-maker, αλλά στον τελικό βάλθηκε να σπάσει ένα ρεκόρ καριέρας: να στεριώσει επιτέλους σε μία ομάδα, ανανεώνοντας το συμβόλαιό του για 2η χρονιά. Αν δεν το κάνει και φέτος, δεν θα το κάνει ποτέ…
Στον πολυτιμότερο παίκτη της διοργάνωσης; Ο Μάνι Χάρις πορώθηκε τόσο πολύ με την ταινία “1968”, που έκτοτε παίζει σαν αφιονισμένος. Ο 28χρονος Αμερικανός guard «υπέγραψε» (20π.) την πρόκριση στον ημιτελικό και «ρέφαρε» με 10 ριμπάουντ, την αστοχία του (4/13 σουτ) κόντρα στη Μονακό.
Στον Βινς Χάντερ ή στον Ντελρόϊ Τζέϊμς; Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού έκανε την διαφορά στην πρώτη περίοδο με 9 μαζεμένους πόντους, παίζοντας άμυνα για Όσκαρ, ενώ ο δεύτερος ήταν ο πιο κομβικός παίκτης των δύο τελευταίων λεπτών στα δύο ματς του Final 4! Αμφότεροι έβγαλαν ενέργεια και δίψα που θα ήθελαν πολλοί προπονητές από τους ξένους τους…
Τόσοι πολλοί πρωταγωνιστές κι εμείς ακόμη να μιλάμε για συνωμοσία του σύμπαντος πάντως, δεν στέκει. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ο λόγος που η ΑΕΚ δεν έπαψε ποτέ να είναι «βασίλισσα» είναι η ιστορία της! Απλά στην πορεία, βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος για να την σπρώξει, να την εμπνεύσει, να μιλήσει στο συναίσθημα, να τιμήσει το παρελθόν. Όλα τα υπόλοιπα πήραν το δρόμο τους… Γι’ αυτό ίσως, η συνεισφορά του Μάκη Αγγελόπουλου στην ραγδαία ανύψωση του τρίτου πόλου του ελληνικού μπάσκετ είναι ανεκτίμητη…
Υγ.1: Επειδή οι ωραίες ιστορίες γράφονται από τα πρόσωπα και την κληρονομιά που αυτά κουβαλάνε, το ηχητικό μήνυμα που ο Ντούσαν Σάκοτα έστειλε (μέσω whatsApp) στον assistant general manager της Σκαβολίνι (Αλεσάντρο Μπάρμπαριτς), είναι η εικόνα που δεν θα φύγει ποτέ από τη μνήμη του τελικού… «Δεν θα ήμουν εδώ, αν δεν υπήρχες εσύ…». Χωρίς άλλα λόγια…
Υγ.2: Η ΑΕΚ κατέκτησε τον 3ο ευρωπαϊκό τίτλο, φτάνοντας τον Ολυμπιακό και τον Άρη (ο ΠΑΟ έχει 6, ο ΠΑΟΚ 2 και το Μαρούσι με τον Αθηναϊκό από 1), χαρίζοντας το 19ο του ελληνικού μπάσκετ. Άλλο ένα και φτάσαμε τα 20...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
