Ο αναμμένος πυρσός
Στο Final-4 του Champions League του μπάσκετ, θα συμμετάσχουν η 5η ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, η πρωτοπόρος του γαλλικού (μολονότι προέρχεται από άλλο κράτος), η 10η της Ισπανίας και η 3η της Γερμανίας.
Τα τελευταία 15 χρόνια, καμία από τις τέσσερις δεν έχει κατακτήσει εγχώριο πρωτάθλημα, πόσο μάλλον ευρωπαϊκό. Οι τρεις από αυτές (ΑΕΚ, Μονακό, Μούρθια) έπαιξαν στην Α2 των χωρών τους μέσα στη δεκαετία που διανύουμε.
Λίγο ως πολύ, τα ευρωπαϊκά μεγαλεία έπεσαν στην ποδιά τους από τον ουρανό.
Βεβαίως, η διοργάνωση στέγασε 21 πρωταθλήτριες (Ιταλίας, Γαλλίας, Πολωνίας και …κάτω), στοιχείο που προσφέρει κάποιου είδους πιστοποίηση στην επιγραφή Champions League.
Ωστόσο, οι πατρίκιοι του ευρωπαϊκού μπάσκετ παραμένουν στην Euroleague, αμετακίνητοι μέχρι να μετατρέψει τις απειλές του σε πράξη ο Παναθηναϊκός…
Από την άλλη, στα ημιτελικά του άλλου Champions League, του κανονικού, θα μετάσχουν ο 4ος της βαθμολογίας της Ισπανίας, ο 4ος της Ιταλίας, ο 3ος της Αγγλίας και ο πρωταθλητής Γερμανίας. Αυτό, κύριοι, δεν είναι Champions League ποδοσφαίρου, είναι Champions League μπάσκετ!
Πέρα από καλαμπούρια λαϊκής κατανάλωσης, το final-4 που θα γίνει στην Αθήνα στις 4-6 Μαϊου θα είναι μία ευπρόσδεκτη γιορτή, κυρίως επειδή θα υπενθυμίσει ότι υπάρχει στην Ελλάδα μπάσκετ και έξω από το δίπολο Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού.
Το μπάσκετ της ΑΕΚ είναι εδώ και δεκαετίες καταφρονεμένο από τους ίδιους τους οπαδούς του συλλόγου, οι οποίοι αδιαφόρησαν ακόμα και την εποχή που οι αγελάδες ήταν τετράπαχες.
Ωστόσο, η πορεία της φετινής ομάδας, με την αντρίκεια κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και με τις συναρπαστικές προκρίσεις επί Μπαϊρόιτ, Νίμπουρκ, Στρασμπούρ στην Ευρώπη, άναψε μία σπίθα που μπορεί να μείνει αναμμένη για αρκετό καιρό, εφ’ όσον την υποδαυλίσουν αυτοί που κρατάνε τον πυρσό: διοίκηση, προπονητής, παίκτες, φίλαθλοι.
Ακόμα και για όσους απορρίπτουν τη μεταφυσική, η αύρα του 1968 είναι αισθητή στο γυμνό δέρμα. Η πιθανότατη, πια, κατάκτηση του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος, αλλά και οι επιτυχίες σε τρίτα σπορ όπως το χάντμπολ, πάνε να μετατρέψουν το 2018 σε «έτος ΑΕΚ».
Η διεξαγωγή του final-4 στην Αθήνα και η κλήρωση των ημιτελικών ανοίγουν την πόρτα διάπλατα ακόμα και για την κατάκτηση του τροπαίου. Η Μούρθια δεν μπορεί να τρομάξει κανέναν, ενώ η όποια υπεροχή της νικήτριας του άλλου ημιτελικού (Μονακό-Ρίζεν) ισοσκελίζεται από τον παράγοντα έδρα.
Τις τελευταίες ημέρες, μου ζήτησαν πληροφορίες για τα εισιτήρια των αγώνων ακόμα και άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το παραμικρό για την πορτοκαλί μπάλα, όχι απαραίτητα ΑΕΚτζήδες.
Υπάρχει -και επιβιώνει οριακά- στο ελληνικό μπάσκετ και κοινό που αποστρέφεται τη δυσοσμία της «κοκκινοπράσινης» κόντρας, το ίδιο που παρακολουθεί την Εθνική ομάδα τα καλοκαίρια, και διψάει για μία διαφορετικού τύπου προσέγγιση.
Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι στα Ευρωμπάσκετ πηγαίνουν οι ίδιοι που παρακολουθούν Ολυμπιακό-Παναθηναϊκό, οπότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτή η συζήτηση...
Βεβαίως, το κοινό της ΑΕΚ θα δώσει τις εξετάσεις του, όχι στα πιθανά επινίκια, αλλά σε περίπτωση «αποτυχίας» στο final-4.
Στα εύκολα, όλα είναι εύκολα. Τα δύσκολα είναι που κρατούν τη φλόγα ζωντανή. Κάτι παραπάνω γνωρίζουν για αυτό, στο -εσχάτως μαρτυρικό- Αλεξάνδρειο.
Επιστρέφοντας σε όσα έγραφα στον πρόλογο, οφείλω να σημειώσω την παταγώδη ήττα της FIBA, στην προσπάθεια για δημιουργία μίας Λίγκας ανταγωνιστικής προς τη Euroleague.
Το Champions League μετά βίας αντέχει να κοιτάξει στα μάτια το Eurocup, του οποίου οι τελικοί (Λοκομοτίβ Κουμπάν-Νταρουσάφακα) ξεκίνησαν προχθές μέσα σε κλίμα απόλυτης αδιαφορίας.
Το χειρότερο είναι, ότι η Γενεύη βαφτίζει τα φύκια μεταξωτές κορδέλες και πανηγυρίζει σε κάθε ευκαιρία για τη δήθεν «οργανωτική και εισπρακτική επιτυχία», όχι μόνο του Champions League, αλλά και των «παραθύρων» που τόση ζημιά προξενούν στο άθλημα.
Θέλω να πιστεύω ότι η αιθεροβαμοσύνη εξανεμίζεται όταν κλείνουν οι πόρτες των γραφείων, αλλά διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Πάντως ο Πατρίκ Κομνηνός, ο αντίστοιχος Μπερτομέου του BCL, εμφανίστηκε μετρημένος σήμερα στην Αθήνα.
Ο Μάκης Αγγελόπουλος, στο μεταξύ, ευχήθηκε ανοιχτά τη συγχώνευση του BCL με την Εuroleague, όπως έγινε (με την τότε Σουπρολίγκα) το 2001. Αλλά οι δίαυλοι επικοινωνίας με τη Βαρκελώνη παραμένουν ερμητικά κλειστοί.
«Σιγά το τρόπαιο», θα πουν οι αμφισβητίες και οι δοκησίσοφοι, εάν η ΑΕΚ το κατακτήσει. Δεν θυμάμαι να ακούγονταν παρόμοιες κορώνες όταν το ελληνικό μπάσκετ πανηγύριζε Κύπελλα Κυπελλούχων ή Κόρατς ή Τσάμπιονς Καπ με ΠΑΟΚ, Άρη αλλά και Μαρούσι τις προηγούμενες δεκαετίες.
Η αναρρίχηση προς την κορυφή γίνεται με μικρά βήματα, αντίστοιχα του αναστήματος κάθε ομάδας. Όχι με τυφλά άλματα στο κενό.
Ένα ανακαινισμένο ΟΑΚΑ γεμάτο με μέγα πλήθος και φίλαθλο πάθος (και χωρίς καπνό) μπορεί να αποδειχθεί λίπασμα για τις μελλοντικές φιλοδοξίες του συλλόγου, αφού θα τραβήξει το βλέμμα συμμάχων και αντιμάχων.
Εξίσου ενθαρρυντικό είναι το σχέδιο για μετοίκηση της ΑΕΚ στο γειτονικό γήπεδο του τένις, το οποίο –ενώ ρημάζει- μπορεί να μεταμορφωθεί σε θαυμάσιο σπίτι για μπάσκετ.
Ψευδεπίγραφο ή μη, το Champions League προσέφερε στην «Ένωση» μία σπάνια ευκαιρία για αναζωπύρωση των φιλοδοξιών και των ονείρων της. Μακάρι να την ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια οι μεγάλοι της Θεσσαλονίκης.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
