Ευρωπαία made in Greece

Στην πρώτη της απόπειρα να περπατήσει ξανά στην ευρωπαϊκή κορυφογραμμή μετά από χρόνια απουσίας, η ΑΕΚ πάτησε με το ένα πόδι στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού και με το άλλο στη Μεσόγειο, όπου βαπτίστηκαν εδώ και δεκαετίες τα διδάγματα του ελληνικού μπάσκετ.

Οι βάσεις για το πολύτιμο +9 τοποθετήθηκαν στο ξεκίνημα με την αμερικάνικη συνταγή: τρέξιμο, αθλητικότητα, προσωπικές φάσεις. Το κόλπο έπιασε και οι Γάλλοι σάστισαν.

Όταν όμως το γάλα χύθηκε από τη μισογεμάτη καρδάρα, επιστρατεύτηκαν από τον πάγκο οι παλιοσειρές της Εθνικής Ελλάδας, αυτοί που γνώριζαν καλύτερα το μέγεθος της πρόκλησης για τον σύλλογο.

Το τελικό 78-69 φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Βασιλόπουλου (+15), του Ξανθόπουλου (+13), του Σάκοτα (+10), του Μαυροειδή (+1), αλλά και του Λαρεντζάκη που έδειξε τον τρόπο νωρίτερα, με βουτιές αυτοθυσίας που θύμισαν ...Λάκη Στεργιούδα.

Οι 26 πόντοι της τελικής ευθείας σημειώθηκαν με βροντερά σουτ και ορθολογικό μπάσκετ, ενώ οι 12 που πέτυχε στο ίδιο διάστημα η Στρασμπούρ ήταν ποτισμένοι με ιδρώτα και αίμα.

Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, που σάλπισε το σύνθημα με δύο απανωτά τρίποντα στο 52-57, ασφαλώς θα θυμήθηκε τις αλησμόνητες νύχτες της «επίσημης αγαπημένης». Άλλωστε, η ΑΕΚ έχει 4-5 παίκτες στην τωρινή εκδοχή της.

Τα λάφυρα της βραδιάς κινδύνευσαν στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου, όταν η άπειρη σε τέτοιες καταστάσεις ΑΕΚ έχασε το μυαλό της και παρασύρθηκε σε ένα στυλ παιχνιδιού ταιριαστό στα χαρακτηριστικά όχι της ίδιας, αλλά της Στρασμπούρ.

«Ισως τώρα χρειάζεται να παίξει η ΑΕΚ πιο ελληνικό μπάσκετ», έγραφα, την ώρα της πλημμύρας, στο live.

Αντιμέτωπος με έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους προπονητές (τον Γάλλο Ομοσπονδιακό Βενσάν Κολέ), ο Ντράγκαν Σάκοτα -που τα πήγε θαυμάσια- τόλμησε το σχεδόν αδιανόητο.

Τράβηξε δίπλα του τον αναντικατάστατο Μάνι Χάρις (-4 απόψε σε 25' συμμετοχής) και τους υπόλοιπους πενταδάτους Αμερικανούς και έστειλε στο παρκέ ένα σχήμα καμικάζι, με τον σβέλτο σουτέρ Πάντερ να πλαισιώνει το κουαρτέτο που προανέφερα.

Το γυμνό μάτι πρόσεξε τα τρίποντα του Βασιλόπουλου και το 10-0 που ακολούθησε, αλλά το θεμέλιο της αντεπίθεσης τοποθετήθηκε από τις απανωτές άμυνες του Ξανθόπουλου (ο οποίος οργάνωσε το παιχνίδι σωστά και ψύχραιμα) και του ίδιου του Παναγιώτη Βασιλόπουλου.

Ο Χάρις παρακολούθησε τα τελευταία 12-13 λεπτά από τον πάγκο, όπως και ο Χάντερ. Ο Γκριν και ο Τζέιμς επέστρεψαν μόνο για το φινάλε, για να φέρουν μία σπίθα φρεσκάδας.

Το μόνο «γαμώτο» της βραδιάς ήταν ότι η ΑΕΚ έμεινε άσφαιρη με 0/4 επιθέσεις και 2 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ στα τελευταία 2.13 (μετά το 78-66), όταν μπορούσε να ανεβάσει τη διαφορά της νίκης πιο ψηλά από το +12.

Δεν είναι όμως καθόλου αμελητέο αβαντάζ οι 9 πόντοι, απέναντι σε μία ομάδα με ποιοτικό υλικό όπως η Στρασμπούρ. Το 50-55 του 28^ου λεπτού ήταν μία δυσοίωνη αφετηρία.

Η ΑΕΚ, που θα έχει πολύ κόσμο στο πλευρό της για τον επαναληπτικό αφού εξάντλησε τα 300 εισιτήρια που δικαιούται, θα προκριθεί, εφ' όσον πάει στη Γαλλία για να κερδίσει.

Η χειρότερη παγίδα, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι να στρέψει η κυρίαρχη ομάδα το μυαλό της στο χρονόμετρο και στη διαφορά.

Το πρόσφατο πάθημα της …Νίμπουρκ θα πρέπει να γίνει μάθημα, για τους θύτες εκείνης της βραδιάς.

Σημειωτέον, ότι καμία άλλη γηπεδούχος πλην της ΑΕΚ δεν έφτασε με προβάδισμα στο νήμα του πρώτου προημιτελικού.

Η Μονακό και η Μούρθια πέτυχαν διπλά στο αφιλόξενο τουρκικό έδαφος (απέναντι σε Μπάνβιτ και Καρσίγιακα), ενώ η Μπαϊρόιτ νίκησε τη γειτόνισσα Λούντβιχσμπουργκ.

Το τοπίο, όπως διαμορφώνεται, επιτρέπει στην ΑΕΚ όνειρα όχι μόνο για πρόκριση στο final-4, αλλά ακόμη και για κατάκτηση του Champions League, ιδίως αν η γιορτή διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ με οικοδέσποινα την ίδια.

Ας μη βάλουμε όμως την άμαξα μπροστά από το άλογο. Προέχει ο επαναληπτικός με τη Στρασμπούρ, την ερχόμενη Τετάρτη, ανήμερα της 50ής επετείου της εποποιίας του 1968.

Καλύτερο οιωνό δεν θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, από αυτή τη σύμπτωση. Αλλά θα πρέπει να ερωτηθεί και ο ξενοδόχος, ο οποίος μιλάει γαλλικά με αλσατική προφορά.