O Θεός της ΑΕΚ

Cash Out* - πάρε τον απόλυτο έλεγχο των στοιχημάτων σου! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

«Ο Θεός της Ελλάδας, ο Θεός της ΑΕΚ» φώναζε εν μέσω (δικαιολογημένου) παραληρήματος ο Βασίλης Γεωργίου εκείνη τη νύχτα της 4^ης Απριλίου του 1968 και φαίνεται πως ακόμη και μετά από μισό αιώνα ο Πανάγαθος δεν έχει αλλάξει συλλογικές προτιμήσεις!

Ο Θεός είναι ακόμη ΑΕΚ και θαρρώ πως πετάει κιόλας τη σκούφια του για να γιορτάσει μαζί της την επέτειο του Ιωβηλαίου του έπους της κατάκτησης του Κυπέλλου Κυπελλούχων!

Το αν θα σταθεί αρωγός της και στον επικείμενο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος ώστε η ΑΕΚ να ξορκίσει τους δαίμονες που την καταδιώκουν εδώ και 16 χρόνια, στα οποία δεν έχει σταυρώσει τίτλο, αυτό θα φανεί στις 17 Φεβρουαρίου, στα Δυο Αοράκια, κόντρα στον Ολυμπιακό.

Πολύ στα θρησκευτικά και στη μεταφυσική το έριξα, αλλά αυτές οι αναγωγές δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, διότι με όλα όσα συνέβησαν το βράδυ της Τρίτης στον άξονα Μαρούσι-Βενετία, είναι προφανές και αυτονόητο πως δεν έφταναν μονάχα οι πράξεις των ανθρώπων, αλλά έπρεπε να βάλει το χεράκι του και ο καλός Θεούλης!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά μιας και η ΑΕΚ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τη Ρόσα Ράντομ για την απόκτηση του Κέβιν Πάντερ (που παρεμπιπτόντως πέρυσι είχε μέσο όρο 12 πόντους και 2.4 ριμπάουντ με το Λαύριο), μένει να φανεί εντός των προσεχών ωρών, εάν εκτός από τον Θεό, τη βασίλισσα του ελληνικού μπάσκετ την αγαπά και η βασίλισσα των Ρωμαίων.

Το «regina rosas amat», που πρωτομάθαμε στα λατινικά έχω στο μυαλό μου, γι αυτό το γράφω!

Πέρα από την πλάκα, η υπόθεση έχει και την άλλη διάσταση της: όχι απλώς τη σοβαρή, αλλά τη δραματική και συνάμα τη σουρεαλιστική, διότι με όλα όσα συνέβαιναν εκ παραλλήλου στο ΟΑΚΑ και στη Βενετία, το μόνο που έλειπε ήταν να κατέβουν πιασμένοι α λα μπρατσέτα από τον ουρανό ο Μπρετόν, ο Μιρό και ο Νταλί και να πάρουν έμπνευση για τα επόμενα έργα τους!

Μιλούσα επ’ αυτού πριν από λίγες ώρες (για μια συνέντευξη που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα «Τα Νέα») με τον Ντούσαν Σάκοτα, που το πήρε σχοινί κορδόνι από τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο και με το δεύτερο «βάλ’ το αγόρι μου» σφράγισε ολόκληρη τη νίκη και τη μισή πρόκριση της ΑΕΚ, καθότι η άλλη μισή αργούσε τόσο βασανιστικά ώστε οι παρόντες στο γήπεδο Ενωσίτες νόμιζαν ότι ερχόταν από τη Βενετία με κάποια γόνδολα!

Για να μη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω παραθέτω αυτολεξεί τη διήγηση του αρχηγού της ΑΕΚ για το πώς βίωσε τον χρόνο ο οποίος έμοιαζε παγωμένος από τη αγωνιώδη στιγμή της λήξης του αγώνα με την Μπαιρόιτ μέχρι να φτάσουν τα λυτρωτικά μαντάτα από την πόλη που είναι χτισμένη πάνω σε 118 νησάκια...

«Μόλις τελείωσε το δικό μας ματς έστρεψα το βλέμμα μου προς στην εξέδρα όπου καθόταν ο κουμπάρος μας ο (ΣΣ: άλλοτε παίκτη του Ολυμπιακού και του Πανιωνίου) Ιβάν Ζορόσκι και αυτός μου έκανε ένα νεύμα με σφιγμένη γροθιά εννοώντας ότι η Βενέτσια προηγείται, αλλά πέρασαν πέντε μαρτυρικά λεπτά μέχρι να λυτρωθούμε. Πήγαμε τρέχοντας , λες και μας κυνήγαγε ο Μπολτ, μαζί με τον Δημήτρη Μωραίτη στα αποδυτήρια, ανοίξαμε τα κινητά για να παρακολουθήσουμε τη live περιγραφή του αγώνα στη Βενετία και τρώγαμε τα νύχια μας από την αγωνία γιατί η σελίδα δεν ανανεωνόταν. Τελικά ακούσαμε τις φωνές του κόσμου που είχε μείνει στις εξέδρες, καταλάβαμε ότι είχαμε προκριθεί και γυρίσαμε στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί»!

Τέτοιες μέρες πριν από μισό αιώνα η ΑΕΚ ετοιμαζόταν για τον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων απέναντι στη βελγική Ροαγιάλ Κατρ Αντερλεχτουά, την οποία στις 15 Φεβρουαρίου, στο Καλλιμάρμαρο, νίκησε με 76-54, ενώ μια εβδομάδα αργότερα στη ρεβάνς των Βρυξελλών, είδε τον χάρο με τα μάτια της αλλά σώθηκε από την τάπα του Αίαντα Λαρεντζάκη στον (δις πρωταθλητή του NCAA με το UCLA του Τζχον Γούντεν) Κένι Ουάσινγκτον και τις δυο βολές στις οποίες με ολύμπια ψυχραιμία έβαλε ο Στέλιος Βασιλειάδης (54-74).

Τέτοιες μέρες μετά από πενήντα χρόνια η ΑΕΚ πανηγύρισε δυο φορές μέσα σε πέντε λεπτά για διαφορετικούς λόγους που εντέλει ήταν ένας και ο αυτός: η πρόκριση της στην επόμενη φάση του Basketball Champions League και το δικαίωμα στο όνειρο, το οποίο, όπως ορθώς επισημαίνει ο Σάκοτα «είναι πολύ πρώιμο, πόσο μάλλον από τη στιγμή που είδαμε τι συνέβη την Τρίτη μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα και πώς άλλαζαν από στιγμή σε στιγμή τα πράγματα».

Το Ιωβηλαίο και η ταινία οιστρηλατούν την ΑΕΚ και (για να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό της «Βέμπο του ελληνικού μπάσκετ» για τη μυθική ραβερσαδούρα του Τρόντζου στον επαναληπτικό ημιτελικό με την Ινις Βαρέζε) η προοπτική να διανύσει όλο το δρόμο θα ήταν ονειρώδης!

Βεβαίως η ΑΕΚ κατέκτησε το ίδιο τρόπαιο το 2001 στην Μπολόνια κόντρα στην Κίντερ και μόνο και μόνο η σκέψη ότι θα μπορούσε κι ελόγου του να βαδίσει στα χνάρια του Γιώργου Αμερικάνου και του Νίκου Χατζή κάνει τον Σάκοτα να ανατριχιάζει...

Προς το παρόν όμως η ΑΕΚ μπανίζει ένα άλλο Κύπελλο, το ελληνικό, στο οποίο θα επιδιώξει να εκπληρώσει τα απωθημένα της και να συνεχίσει τη διαδικασία επανεκκίνησης που εγκαινιάσθηκε χθες το βράδυ.

Α, για να μην το ξεχάσω: ο σουρεαλισμός της υπόθεσης αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο Βασιλόπουλος και ο Σάκοτα βρέθηκαν από... συγκυρία πάνω στο παρκέ ως οι κατάλληλοι άνθρωποι, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή!

Τον μεν Βασιλόπουλο ο Ντράγκαν Σάκοτα τον φώναξε από τον πάγκο για να βοηθήσει στην άμυνα ως τεσσάρι και -ενώ υπήρχε κιόλας στιγμιαία σύγχυση για το εάν η ΑΕΚ είχε βολές- ο Πάνος, αν και ήταν κρύος, πήρε την μπάλα από την έξτρα πάσα του Βασίλη Ξανθόπουλου και το... έσταξε στα 41 δευτερόλεπτα για το 80-81.

Στο καπάκι και στην αλληλουχία των συνηθισμένων αλλαγών τύπου χάντμπολ, Σάλε έπρεπε να βγάλει τον γιο του αλλά τους πρόλαβε ο Ντελρόι Τζέιμς! Ζήτησε μόνος του να βγει και ως εκ τούτου έμεινε πάνω στο παρκέ ο Ντούσαν ο οποίος στα εννέα δευτερόλεπτα πήρε την μπάλα από την πάσα του Μάνι Χάρις που είχε τραβήξει πάνω του την άμυνα των Γερμανών, μπουμπούνισε το τρίποντο της νίκης και σάλπισε το πρελούδιο της πρόκρισης.

Και μετά σου λένε πως δεν υπάρχει Θεός. Μπούρδες! Μωρέ υπάρχει και παραϋπάρχει Θεός και –για να επικαλεστώ την περίφημη ατάκα του Γούντι Αλεν –με τέτοια ρέντα που είχε η ΑΕΚ χθες μέχρι και ηλεκτρολόγο θα έβρισκε μεσάνυχτα Σαββάτου στη Νέα Υόρκη!

Αλλά τι χρειάζονται τον ηλεκτρολόγο βραδιάτικα οι Νεοϋορκέζοι; Εκεί περιφερόταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που πήδησε στο Θεό και άλλαξε στο πι και φι τις λάμπες του δόλιου του Τιμ Χαρνταγουέι τζούνιορ!