Επενδύσεις και εγγυήσεις!

Η αλήθεια είναι ότι ως ρεπόρτερ του gazzetta.gr στα θέματα του Παναθηναϊκού και παρακολουθώντας από κοντά τα τεκταινόμενα της ομάδας, αφουγκραζόμουν τους προβληματισμούς, τα ερωτηματικά, αλλά και την ανησυχία των φίλων του «τριφυλλιού» για τις μεταγραφές και πολύ περισσότερο για την αποχώρηση του Μάικ Τζέιμς.

Τηρουμένων των αναλογιών και των οικονομικών δεδομένων της σημερινής εποχής στην Ελλάδα, οι «πράσινοι» έκαναν αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνουν ώστε να «γεμίσουν» το ρόστερ και να μπορέσουν να παρουσιάσουν ομάδα υψηλού επιπέδου και ανταγωνισμού. Κακά τα ψέμματα. Τα ράσα δεν κάνουν απαραίτητα τον παπά. Όπερ και σημαίνει ότι δεν είναι απαραίτητο για μια ομάδα να σπαταλήσει πακτωλό χρημάτων για να κάνει την διαφορά και να έχει υψηλούς στόχους.

Οι καιροί αλλάζουν και σε καμία περίπτωση δεν θα έφτανε ο Παναθηναϊκός τα 1,7 εκατομμύρια που θα παίρνει ο Τζέιμς ετησίως από την Αρμάνι ή το 1,5 (τουλάχιστον) εκατομμύριο που θέλει ο Σίνγκλετον ή το ένα εκατομμύριο που ζητούσε ο Κέι Σι Ρίβερς ύστερα από μια μέτρια χρονιά. Και πάλι. Τα χρήματα που θα πάρει ο Νίκος Παππάς για την ανανέωση του συμβολαίου του, τα χρήματα με τα οποία συμφώνησε ο Ιωάννης Παπαπέτρου (ναι, ήθελε να αλλάξει ρόλο και περιβάλλον, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να έδινε τα χέρια χωρίς να ικανοποιούνταν και οικονομικώς) και φυσικά το αστρονομικό ποσό των 2,1 εκατομμυρίων ευρώ του Νικ Καλάθη (σ.σ. ο πιο ακριβοπληρωμένος Έλληνας στην ιστορία του Παναθηναϊκού) μόνο... λίγα δεν θα τα χαρακτήριζε κάποιος.

Και ήταν λογικό να τα κάνει την υπέρβαση ο Παναθηναϊκός στους τρεις παίκτες, αφού ήθελε να κάνει την καλύτερη δυνατή επένδυση, να «χτίσει» έναν ελληνικό κορμό και να βάλει γερά θεμέλια για τουλάχιστον μια πενταετία. Και φυσικά ακολουθούν από πίσω ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο Ντίνος Μήτογλου, ο Γιώργος Καλαϊτζάκης, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, ο Μιχάλης Λούντζης.

Όσον αφορά τις φετινές κινήσεις, τόσο ο Ιωάννης Παπαπέτρου που αποκτήθηκε μετά από πέντε χρόνια παρουσίας στον Ολυμπιακό, όσο και ο Νίκος Παππάς που ανανέωσε το συμβόλαιό του, συνδυάζουν το παρόν με το μέλλον, αφού είναι μπαρουτοκαπνισμένοι από μεγάλες διοργανώσεις και οι οποίοι μπορούν να βγουν μπροστά όταν και εφόσον το χρειαστεί η ομάδα τους. Ο μεν Παπαπέτρου θα βρει την ελευθερία που έψαχνε μιας και θα αγωνίζεται -πλέον- μόνιμα στην φυσική του θέση, ο δε Παππάς θα κληθεί να πάρει περισσότερες ευθύνες και να θυμίσει τον Παππά του πρώτου τετραμήνου της περσινής σεζόν... Άλλωστε η φετινή σεζόν αναμένεται να αποτελέσει και το μεγαλύτερο κίνητρο για τον ίδιο πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός επένδυσε πάνω του... Και το ξέρει.

Όσο για τους ξένους που αποκτήθηκαν; Έχει γίνει πολύ λόγος για την ηλικία τους. Τόσο του Λάσμε, όσο και του Λάνγκφορντ. Πρώτον: Δεν είναι επουδενί παίκτες-στοιχήματα. Είναι έτοιμοι παίκτες, άριστοι γνώστες της EuroLeague, με πολλά χιλιόμετρα στα ευρωπαϊκά παρκέ, «σίγουρες» λύσεις και value for money επιλογές. Εξάλλου ο Παναθηναϊκός δεν τους απέκτησε με σκοπό να «χτίσει» πάνω τους για τα επόμενα χρόνια, αλλά για να έχει δύο υπερπολύτιμες και άκρως ποιοτικές λύσεις τη σεζόν που έρχεται, με τους δύο παίκτες να έρχονται -κατά βάση- από τον πάγκο και να δίνουν 15 ποιοτικά λεπτά ο καθένας!

Ξεχνάτε ότι τον Λάσμε τον ήθελε η Εφές που έχει κάνει φέτος άκρως προσεγμένες και στοχευμένες κινήσεις; Αφενός δεν ήταν στα αζήτητα και αφετέρου προέρχεται από την καλύτερη -ίσως- σεζόν της καριέρας του. Δεν αποπνέει μια σιγουριά; Θυμάστε πόσο χρονών ήταν ο Μίντλετον το 2002 όταν πήρε ο Παναθηναϊκός την EuroLeague στην Μπολόνια; 36! Όσο και ο Λάσμε τώρα. Όχι ότι σημαίνει κάτι ή ότι είναι προπομπός. Καμία σχέση. Αυτοί οι παραλληλισμοί είναι... κολοκύθια με τη ρίγανη. Απλά θέλω να πω ότι οι παίκτες που είναι 35 ή 36 ετών δεν σημαίνει ότι είναι «τελειωμένοι» ή οτι δεν μπορούν να βοηθήσουν.

Κάτι που ισχύει και για τον Κιθ Λάνγκφορντ. Αλήθεια, υπάρχει παίκτης που στα 35 του να σημειώνει 20 (περίπου) πόντους κατά μέσο όρο όπως έκανε στο ισραηλινό πρωτάθλημα; Yπάρχει παίκτης με τέτοια επαφή με το καλάθι; Ο Αμερικανός ήταν αυτό ακριβώς που ζητούσε για την περιφέρεια ο Πασκουάλ προκειμένου να τον «παντρέψει» μαζί με Καλαθη, Παππά, Ντένμον και Λεκαβίτσιους. Ένας παίκτης που είναι κίνδυνος-θάνατος στο «ένας εναντίον ενός», που ξέρει να χρησιμοποιεί το σώμα του ενώ διαθέτει και εξαιρετικό σουτ από μέση απόσταση δημιουργώντας ο ίδιος καταστάσεις για τον εαυτό του. Και το κυριότερο; Αν και έχει συνηθίσει να παίζει 30 λεπτά, συμφώνησε να πάει... τρέχοντας στον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας από τη πρώτη στιγμή ότι ο ρόλος του δεν θα είναι ίδιος. Και όχι μόνο τον αποδέχτηκε, αλλά... ενθουσιάστηκε κιόλας. Και τι καλύτερο για τον Πασκουάλ... Να έχει ένα πυρηνικό όπλο στα χέρια του που θα γουστάρει να παίζει για την ομάδα. Όσο παίζει...

Είπαμε όμως... Προσεχώς, τα πάντα στο παρκέ.

ΥΓ1: Επειδή τον ξεχνάτε, θα σας πω ένα όνομα. Μάρκους Ντένμον! ΟΛΟΙ μέσα στον Παναθηναϊκό μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τον Αμερικανό και ΟΛΟΙ θεωρούν ότι θα είναι από τους παίκτες που θα πρωταγωνιστήσουν. Μην σας φανεί περίεργο αν στο τέλος θα είναι αυτός η... μεταγραφή της ομάδας.

ΥΓ2: Να σας πω και ένα όνομα ακόμα. Ντίνος Μήτογλου! Επειδή έτυχε να κάνω και τα δύο live της Εθνικής στο gazzetta.gr στις δύο τελευταίες αναμετρήσεις των Προκριματικών με Ισραήλ και Εσθονία, επικράτησε τεράστιος ενθουσιασμός από τους φίλους του Παναθηναϊκού για τον 22χρονο φόργουορντ. Κι όχι άδικα. Θα τον δείτε (και αυτόν) φέτος.

ΥΓ3: Είμαι πεπεισμένος. Και ο ΛεΜπρόν Τζέιμς να διάλεγε... Παναθηναϊκό στην 3η «decision», πάλι κάποιοι θα γκρίνιαζαν επειδή θα ήταν μεγάλος σε ηλικία...

ΥΓ4: Πλέον θα τα λέμε και από εδώ. Καλή αρχή να έχουμε και θα συζητάμε τα πάντα...