Τα λίγα λόγια ζάχαρη...

Τα επί χάρτου σενάρια εν όψει του 1^ου τελικού ήταν πολλά και ποικίλα, αλλά κανένα από αυτά δεν πλησίασε την πραγματικότητα του γηπέδου. Όσοι προδίκαζαν περίπατο του Παναθηναϊκού διαψεύστηκαν όσο και εκείνοι που έβλεπαν τσουνάμι διαμαρτυριών και συνωμοσιολογίας.

Η μοναδική σταθερά στα προγνωστικά των προηγούμενων ημερών ήταν ότι οι οι «πράσινοι» βρίσκονταν σε καλύτερο φεγγάρι από τους «κόκκινους» και ότι σε αυτή την κούρσα έτρεχε μόνο ένας.

Ωστόσο, συνέβη το ακριβώς αντίθετα. Ο Ολυμπιακός νίκησε καθαρά και ξάστερα, με το μπάσκετ που ως τον Μάρτιο τον έφερνε κοντά στην ευρωπαϊκή κορυφή και δίχως υπερβάσεις από εκείνες που συμβαίνουν μία φορά τον χρόνο.

Αίφνης, ήταν ο Παναθηναϊκός εκείνος που φόρεσε το κουρελιασμένο ρούχο του άπορου συγγενούς.

Δεν του έμεινε στο σακούλι ούτε άλλοθι ούτε τίποτε. Απλούστατα, εμφανίστηκε στο παρκέ (πολύ) χειρότερος από έναν αντίπαλο ψυχωμένο, σοβαρό, μεθοδικό, αλλά και κουτσουρεμένο από προβλήματα.

Μέσα σε ένα δίωρο, ο Πασκουάλ και οι παίκτες του έχασαν το πλεονέκτημα έδρας, το αήττητο 9 μηνών, το momentum του Ιούνη και την αυτοπεποίθηση που όλα τα παραπάνω που του έδιναν.

Στο εξής, παίζει ο Ολυμπιακός με τα λευκά πιόνια και με το καπέλο του φαβορί.

Όσο και αν απομυθοποιήθηκαν φέτος οι έδρες (στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στην Αμερική), όσο και αν βγήκαν ένα σωρό διπλά τα τελευταία χρόνια στους εγχώριους τελικούς, το Φάληρο δεν είναι έδρα που επιτρέπει μαύρα γυαλιά και σαγιονάρες.

Ιδίως σε μάχες τίτλου, ιδίως όταν ο οικοδεσπότης κινδυνεύει να συμπληρώσει διετία με αδειανά χέρια.

Η μία όψη της «ερυθρόλευκης» κυριαρχίας στο αποψινό ντέρμπι ήταν ασφαλώς ο δείκτης της πνευματικής ετοιμότητας.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε (από τα πρώτα λεπτά κιόλας) σαν να περίμενε από τις φανέλες να πάρουν το ματς, λες και ήταν πρωτόβγαλτος σε αυτά τα μονοπάτια.

Ο Ολυμπιακός δεν πλησίαζε ούτε κατά διάνοια στο 100% της αγωνιστικής κορύφωσης, αλλά είχε στρατηγικό σχέδιο για να κατεβάσει τον Παναθηναϊκό στα μέτρα του και το εφάρμοσε με ηρεμία, χωρίς να πτοείται από τις όποιες δυσκολίες.

Τα τηλεοπτικά μικρόφωνα που υπέκλεψαν την ομιλία του Γιάννη Σφαιρόπουλου μέσα από τα αποδυτήρια των «ερυθρολεύκων» έπιασαν την οδηγία που έκανε τη διαφορά: «Μην ασχολείστε καθόλου με τους διαιτητές».

Και πράγματι, η πατροπαράδοτη γκρίνια για τα σφυρίγματα, τα φάουλ και τις βολές περιορίστηκε σε ένα ασυνήθιστο μίνιμουμ, ακόμα και όταν η δ’ περίοδος ξεκίνησε με 0-5 φάουλ σε ένα τρίλεπτο.

«Το μυστικό ήταν ότι κρατήσαμε την αυτοσυγκέντρωσή μας», εξήγησε ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ίσως ο κορυφαίος του ντέρμπι.

Μπορεί η διοίκηση του Ολυμπιακού να προτιμά την αποκαθήλωση του Βασιλακόπουλου από τη νηφαλιότητα που ενδεχομένως οδηγεί στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά οι αθλητές και οι προπονητές έδωσαν τη δική τους απάντηση.

Τα ίδια βέβαια έπραξαν και οι απέναντι, τις μέρες των πλέι-οφ της Εuroleague, με τα γνωστά αυτοκαταστροφικά αποτελέσματα. Και ασφαλώς θα το πράξουν ξανά, στην επόμενη ήττα.

Είναι όμως άδικο για τον θριαμβευτή Ολυμπιακό, να εξαντληθεί ο διάλογος στο εξωαγωνιστικό πεδίο.

Πώς να αισθάνονται άραγε οι παίκτες και ο προπονητής του, τώρα που και οι δικοί τους ασχολούνται με τη διαιτησία, αγνοώντας το μικρό θαύμα που οι ίδιο πέτυχαν;

Τηρουμένων των αναλογιών, η απόδοσή τους στο ΟΑΚΑ ήταν εξωπραγματικά καλή. Όχι με τον «αμερικάνικο», αλλά με τον «ελληνικό» τρόπο, όπου η υπέρβαση συνίσταται στο ξεχαρβάλωμα του αντιπάλου και στην αξιοποίηση των οικείων χαρισμάτων.

Ο Σφαιρόπουλος περίμενε -σωστά- μία πεντάδα όπου συνυπήρχαν πολλοί μέτριοι ή και ακίνδυνοι σουτέρ και χτύπησε στην καρωτίδα, μπουκώνοντας τη ρακέτα ώστε να πέσουν σε τράφικ οι πάσες του Καλάθη και επιτρέποντας το μακρινό σουτ των Καλάθη, Αντετοκούνμπο και πότε πότε Γκιστ, Τζέιμς.

Η αφλογιστία των «πλάγιων» Ρίβερς, Παππά, Λοτζέσκι (2+1+0=3π.) πολλαπλασίασε τη δυστοκία και έδωσε την εικόνα ομάδας που έπαιζε με δεμένα χέρια και κοτρώνα στον λαιμό.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με 3/4 τρίποντα και 25 πόντους στην α΄ περίοδο, αλλά στα τρία δεκάλεπτα που ακολούθησαν έχτισε καινούριο Παλέ, με 2/25 σουτ από τα 6μ75, μόλις 40 πόντους ενεργητικό και 10 ψωρο-καλάθια εντός παιδιάς!

Κάθε λεπτό που περνούσε με την αύρα του αγώνα αναλλοίωτη ενίσχυε την αυτοπεποίθηση των φιλοξενούμενων και την πίστη τους στο σχέδιο του προπονητή.

Η κυριαρχία του Ολυμπιακού θεμελιώθηκε πάνω στην αποτελεσματικότητα των ενίοτε άσφαιρων πόιντ-γκαρντ της ομάδας (Μάντζαρης 11, Ρόμπερτς 12) και ατσαλώθηκε όταν το σχήμα με τους δύο «Παπ» θωράκισε τα μετόπισθεν και έκρυψε τη μετριότητα των Μιλουτίνοβ, Πρίντεζη, ΜακΛέιν.

Ο ψυχρός Στρέλνιεκς τσάκισε τη ραχοκοκκαλιά του Παναθηναϊκού με τρία «αναίσθητα» σουτ στο ξεκίνημα της γ’ περιόδου, ενώ η χαριστική βολή δόθηκε από τον απροσδόκητο Μπόγρη, ο οποίος έκανε απόσβεση του συμβολαίου του μέσα σε ένα τρίλεπτο.

Ο Έλληνας σέντερ (άλλοτε παίκτης του Παναθηναϊκού, μια φορά και έναν καιρό) παρέλαβε το σκορ στο 59-63 και το παρέδωσε στο 59-68, με μία δύσκολη ασίστ στον Παπανικολάου και ένα δικό του καλάθι.

Οι οπαδοί που τον χλεύαζαν την ώρα της προθέρμανσης αναγκάστηκαν να φάνε τα γέλια τους...

Ο Ολυμπιακός άλωσε το ΟΑΚΑ με τον Πρίντεζη καθηλωμένο σε ένα στείρο 15λεπτο και με τον Σπανούλη να προσφέρει 4 πόντους, 1/10 σουτ, 2 ασίστ και 2 πλονζόν (που πάντως έδωσαν τον τόνο).

Το παραπάνω στοιχείο είναι καρφί στο μάτι όσων πίστευαν ότι μία καλοστημένη ομάδα του προπονητή μπορεί να γίνει έρμαιο στα χέρια οποιουδήποτε.

Ο Παναθηναϊκός άντεξε όσο άντεξε χάρη στις μάχες που κέρδισε ο Σίνγκλετον από τους αντίπαλους ψηλούς και στο πάθος του Θανάση Αντετοκούνμπο, αλλά δεν είχε τύχη με τόσους λαθρεπιβάτες στη σύνθεσή του και με τον Πασκουάλ νικημένο κατά κράτος.

Οι 23 πόντοι του Τζέιμς γεμίζουν το μάτι, αλλά το ίδιο μάτι κόντεψε να ματώσει με το ηρωικό πλην ανορθόγραφο James-ball του β’ ημιχρόνου.

Εκτός του Σίνγκλετον (4/6) και του Βουγιούκα (1/1), ουδείς «πράσινος» σούταρε με ποσοστό ανώτερο του 50%.

Ο Ολυμπιακός τελείωσε το ματς με το αξιόλογο για τέτοιο ματς 46% εντός παιδιάς, υπερδιπλάσιες ασίστ (17-8), περισσότερα ριμπάουντ (40-35) και εφτά παίκτες που έβαλαν τουλάχιστον τα μισά από τα σουτ που επιχείρησαν.

Το τελικό 65-75 είναι ένας πιστός καθρέφτης όσων συνέβησαν στον πρώτο τελικό.

ΥΓ: Αν και οι κανόνες είναι γνωστοί στους τακτικούς αναγνώστες της στήλης και δεν αλλάζουν, υπενθυμίζω ότι δεν γίνεται ανεκτή σε αυτόν τον χώρο διαιτητολογία ούτε στείρες οπαδικές κόντρες. Ο χώρος των σχολίων είναι ανοιχτός για μπασκετική συζήτηση. Ευχαριστώ για την κατανόηση.