Φτου ξεΛευτερία!

Δουλειά δεν είχε, λέει, ο διάολος και ανήμερα τα Φώτα (αντί να βουτήξει μπας και πιάσει το σταυρό) έτρεχε στη Νέα Σμύρνη!

Αστειεύομαι βεβαίως, γιατί είχα κάμποσα χρόνια να περιπλανηθώ για να παρκάρω στα περί την οδό Αρτάκης στενά και πολύ το ευχαριστήθηκα που επέστρεψα σε ένα γήπεδο το οποίο θεωρώ φετίχ στην καριέρα μου.

Μαζί με εμένα πολύ το ευχαριστήθηκαν αυτό το σουαρέ, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Λευτέρης Μποχωρίδης, ο Δημήτρης Φλιώνης και οι λοιποί Αρειανοί σύντροφοι τους, όσο για τους οικοδεσπότες άστα να πάνε!

Πίκρα και των γονέων, που λένε: των γονέων και των... γαμπρών, στην κυριολεξία μάλιστα διότι χθες είχε την ονομαστική γιορτή της η κόρη του προέδρου της ΚΑΕ Πανιώνιος Σταύρου Αλευρογιάννη, ονόματι Φαίη, η οποία συν τοις άλλοις είναι και η φιλενάδα του αρχηγού της ομάδας, Βαγγέλη Σακελλαρίου, αλλά πήγαν τσάμπα τα γλυκά που κέρναγε ο γιατρός!

Τσάμπα, εννοώ, σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα, που κρατά το καράβι βυθισμένο στον πάτο της βαθμολογίας...

Πήγα λοιπόν στη Νέα Σμύρνη και είδα ένα ντέρμπι ολκής. Ένα ματς που – τηρουμένων των αναλογιών, με όση δόση ιεροσυλίας κι αν ενέχει αυτή η αναφορά - με γύρισε τριάντα χρόνια πίσω: τότε που όλοι οι μεγάλοι της εποχής ήξεραν ότι θα έκαναν στάση και συχνά θα έφευγαν με την ουρά στα σκέλια, άλλωστε από εκεί, στις 2 Μαρτίου του 1985, μετά από την ήττα του σε εξ επαναλήψεως θρίλερ μετά από δυο παρατάσεις (http://oldsite.esake.gr/main/index.php?pl=2&lng=gr&pfpar=YXJ0aWQ9NjM1NQ==) ο Αρης άρχισε να τρέχει το μεγάλο ρεκόρ των ογδόντα σερί νικών!

Εις εκ των φυσικών αυτουργών του σερί ήταν εκεί, άλλωστε εν τη απουσία του, στις 5 Νοεμβρίου του 1988 τερματίσθηκε το σερί από τον ΠΑΟΚ. Ο τότε παίκτης και νυν προπονητής του Άρη, Παναγιώτης Γιαννάκης...

Εις εκ των φυσικών αυτουργών της ιστορικής νίκης του Πανιωνίου ήταν επίσης εκεί και μάλιστα εις διπλούν: αφενός στην... κορνίζα της φανέλας με το Νο 4, που (μαζί με το Νο 8 του Μπόμπαν) κρέμεται από την οροφή και αφετέρου λόγω της ονομαστικής γιορτής του, την οποία μάλιστα θυμήθηκε ο «Δράκος» και του ευχήθηκε τα δέοντα στην πρώτη αποστροφή του λόγου του στην επιγενόμενη συνέντευξη Τύπου.

Αλλά, φευ για τον Πανιώνιο, η Νεοσμυρνιώτικη, Δαφνιώτικη και πλέον Παριανή αύρα του Φάνη δεν ήταν αρκετή για να δώσει τον Πανιώνιο την πολυπόθητη νίκη, ούτε ως υποκατάστατο αρκούσε η φυσική παρουσία του πρεσβύτερου αδελφού του, Χρήστου, ο οποίος κάθεται με κοστούμι στον πάγκο του «Ιστορικού».

Χθες λοιπόν, απέναντι στον «Ιστορικό» (που πολλοί θεωρούν ότι έπαιζε τα ρέστα του για να διεκδικήσει την παραμονή του) ο «Αυτοκράτορας» υπερέβαλε εαυτόν: το εννοώ αυτό, διότι αίφνης ο Αρης ο οποίος συνήθως σκοράρει με το σταγονόμετρο και είχε τον μακράν χειρότερο μέσο όρο πόντων στο Πρωτάθλημα (63.4) σεληνιάστηκε και έβαλε 87, χώρια που πέτυχε κιόλας την τρίτη εκτός έδρας νίκη του μετά από αυτές στο Λαύριο και στη Ζιέλονα Γκόρα.

Είδαν πολλά τα μάτια μου χθες το βράδυ και τα αραδιάζω, όπως μου ‘ρχονται...

Είδα τον ανέκαθεν ...πατριώτη Παναγιώτη Γιαννάκη να αρχίζει το ματς με μια ακραιφνώς ελληνική πεντάδα, την οποία απάρτιζαν ο Πουλιανίτης, ο (άτυχος) Αθηναίου, ο Μούρτος, ο Βασιλόπουλος και ο Τσαϊρέλης.

Είδα τους οπαδούς του Πανιωνίου να γεμίζουν το γήπεδο, να στέκονται όρθιοι (όταν ήρθαν και εκείνοι που παρακολουθούσαν τον ποδοσφαιρικό αγώνα με την Κέρκυρα) και να βαδίζουν στα χνάρια των Αρειανών, πετώντας χαρτάκια με τη σέσουλα στον αγωνιστικό χώρο...

Είδα τον Αρη να επιβεβαιώνει το ρηθέν υπό του Δημήτρη Πρίφτη και να εμφανίζεται έχοντας στο στόμα όχι τη... γκοφρέτα, αλλά το στιλέτο!

Είδα τον «Δράκο» να θυμάται τις εποχές της Εθνικής ομάδας και να παίζει με χαμηλά σχήματα τριών γκαρντ χωρίς κλασικό τριάρι, άντε με διεσταλμένη λoγική τον Προύιτ ως faux small forward.

Eίδα τον Αρη να ξυπνάει και με ένα σερί 12-0 να μετατρέπει το 21-13 (μετά το αρχικό 14-2) σε 21-15 και να στανιάρει...

Είδα τον Χέντερσον και τον Σακελλαρίου με τρία απανωτά τρίποντα να γράφουν το σενάριο του 11-0, χάρη στο οποίο ο Πανιώνιος πέρασε μπροστά με 53-49.

Είδα τις απανωτές ανατροπές, των ανατροπών, ω ανατροπές!

Είδα στη λήξη της τρίτης περιόδου τον Δίπλαρο, που πέρασε και δεν ακούμπησε από τον Αρη, να γίνεται... Τρίπλαρος, με πέντε μαζεμένους πόντους μετά το εκκωφαντικό κάρφωμα του Προύιτ.

Είδα παλιομοδίτικο σεντερφορίσιο μπάσκετ από τον Μάρας που έκανε το ντεμπούτο του με την κίτρινη φανέλα.

Είδα τον... δεινόσαυρο της απέναντι πλευράς, Ζήση Σαρικόπουλο να ανάβει τον σπινθήρα και να ξαναβάζει τον κόσμο στην εξίσωση.

Είδα τον Βασιλόπουλο να είναι έτοιμος να τα φτύσει από την υπερπροσπάθεια και τον κάματο, αλλά να στέκεται όρθιος και να πολεμάει όπως ο... Κυναίγειρος!

Είδα να πέφτουν κορμιά και να μπλέκουν τα μπούτια τους ο Μποχωρίδης και ο Σακελλαρίου, πάλι καλά μάλιστα που σε εκείνο το... μελέ, ο Λευτεράκης δεν θυμήθηκε ότυι έχει μαύρη ζώνη στο Ταε Κβον Ντο!

Είδα πάλι τον Μποχωρίδη, μεσούντος του ματς, να πιάνει κουβεντούλα με τον Γάλλο Νταλό και να θυμούνται τις αναμετρήσεις τους με τις Εθνικές ομάδες...

Δεν είδα, αλλά άκουσα κάποιον από την εξέδρα να σφυρίζει και το κακό για τον Αρη ήταν ότι (με το σκορ στο 73-79) τον άκουσε και ο Μποχωρίδης που άφησε χαλαρά την μπάλα στο λέι απ, νομίζοντας ότι είχε κερδίσει φάουλ και δεν σκόραρε, αλλά στο καπάκι έκλεψε την μπάλα από τον Σαρικόπουλο και «έγραψε» το 73-79...

Είδα στα 21 δευτερόλεπτα τον Γιαννάκη να καλεί δεύτερο κολλητό τάιμ άουτ, τον Βασιλόπουλο να βιάζεται να γυρίσει και τον Σάββα Καμπερίδη να του φωνάζει για να ξαναγυρίσει πίσω!

Είδα στα ξέτελα της συναρπαστικής αναμέτρησης τον Μπελ να βάζει 4/4 καυτές βολές και να κτυπά χαρμόσυνα την καμπάνα της νίκης του Αρη!

Είδα και (με το συμπάθιο φίλοι Πλαταιείς, διότι αυτός υπήρξε ο απόλυτος δήμιος σας) και πολύ χάρηκα που είδα τη ραψωδία του Μποχωρίδη...

Τον είδα και τον χάρηκα τον Λευτεράκη που απέδειξε πως δεν σκούριασε στα τριάμισι χρόνια της παρουσίας του στον Παναθηναϊκό, ίσα ίσα που (όπως ομολογεί ο ίδιος) βγήκε πολλώ λογιώ ωφελημένος και αισθάνεται ότι «μετά τις σπουδές σε ένα μπασκετικό πανεπιστήμιο, τώρα κάνω την πρακτική μου»!

Kαλώς τονε κι ας άργησε, λοιπόν... Μένει να δούμε εάν θα επιβεβαιωθούν κιόλας όσοι πιστεύουν ότι ο Μποχωρίδης έχει όλο το πακέτο για να σταθεί δίπλα στους καταξιωμένους γκαρντ της Εθνικής. Κάτι άρχισα να του λέω για Καλάθη, Σλούκα, Μάντζαρη και μου έκοψε απότομα την κουβέντα, με μια πολλά υποσχόμενη ατάκα: «Ξέρω από μόνος μου πόσο αξίζω και πού χωράω ή δεν χωράω, αλλά δεν είναι σωστό να το πω. Ας το αποδείξω μέσα στο γήπεδο...»