Η αλήθεια είναι προαπαιτούμενο της συσπείρωσης

Η αλήθεια είναι προαπαιτούμενο της συσπείρωσης

Βασίλης Βλαχόπουλος Βασίλης Βλαχόπουλος
Η αλήθεια είναι προαπαιτούμενο της συσπείρωσης

bet365

Ο Βασίλης Βλαχόπουλος στέκεται στις προϋποθέσεις δημιουργίας κλίματος συσπείρωσης σ’ έναν οργανισμό και στη φυσιολογική αντίδραση του κόσμου.

Στην εποχή (μη) ύπαρξης των social media ήταν εύκολη η «χαλιναγώγηση» της κοινής γνώμης. Κυρίως σε πόλεις στις οποίες κυριαρχούσε το μονοπώλιο της μίας εφημερίδας που μπορούσε να βαφτίσει το κρέας ψάρι. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της υπερβολικής χρήσης των social media της προβολής εικόνας όλων των αγώνων, των πολλών «αναγνωστικών» ερεθισμάτων, είτε το θέλεις είτε όχι δεν μπορείς να κρύψεις την αλήθεια.

Συνεπώς, ό,τι κι αν γράψει ο οποιοσδήποτε blogger, αυτό που μετράει περισσότερο από κάθε άλλο είναι η αντίδραση του απλού κόσμου. Δεν είναι αλάνθαστος, είναι δεδομένο ότι θα πέσει σε παγίδες, αλλά σε βάθος χρόνου η πλειοψηφία μιας σκέψης, δικαιώνεται. Η αντίδραση αυτών των 100-150 οπαδών του Άρη που ήταν χθες στη Χαλκίδα είναι αυτό το αλάθητο κριτήριο του κόσμου. Γιατί, ακόμη και σήμερα, στην εποχή των ισχνών αγελάδων, είναι αδύνατο για την περηφάνια κάθε αρειανού να δεχθεί τέτοιου είδους συντριβές από ομάδες που φωνάζουν ότι θα παλέψουν για την παραμονή. Είναι προφανές ότι, στη φετινή Basketleague των έξι Αμερικανών είναι πολύ εύκολο να πέσεις θύμα έκπληξης, αλλά μεταξύ μιας ήττας με ανταγωνιστική παρουσία και μίας πανωλεθρίας, υπάρχει διαφορά. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για επαναλαμβανόμενο γεγονός.

Πολύ έντονη κριτική δέχθηκε η περσινή ομάδα του Άρη. Σε σημείο όπου κάποιοι με πολύ ζωηρή φαντασία έβγαλαν και παρατσούκλια στους ξένους παίκτες κι έτσι τους χαρακτήριζαν στα social media. Το αρχικό κόστος της περσινής ομάδας ήταν περίπου στα 1,5 εκατομμύρια ευρώ. Στα χαρτιά, γιατί στην πράξη δεν πληρώθηκε ούτε το μισό από αυτά τα λεφτά, οπότε ό,τι γινόταν πέρυσι, γίνεται και φέτος.

Η περσινή ομάδα δεν ήταν σοβαρή γιατί πολύ απλά έφθασε στο σημείο ο προπονητής της (σ. σ. Πρίφτης) να παραδεχθεί δημοσίως ότι, ούτε ο ίδιος μπορούσε να προβλέψει τι μπορεί να πετύχει. Κοινώς, έκανε τον σταυρό του πριν βγει από τις… κατακόμβες του Παλέ και ήλπιζε ότι (οι παίκτες του) θα φορέσουν το προσωπείο της σοβαρής ομάδας, ενώ τουλάχιστον τέσσερις φορές αποφεύχθηκε το ενδεχόμενο της αποχής. Αυτό δεν άλλαξε μέχρι το σημείο που έφυγαν όλοι οι ξένοι, πλην δύο (σ. σ. Κάμινγκς, Ντραγκίτσεβιτς) και όλοι κατάλαβαν ότι για να ανεβάσουν ή να διατηρήσουν την αγωνιστική αξία τους θα πρέπει να ξεχάσουν το ότι ήταν απλήρωτοι 6-7 μήνες.

Η φετινή ομάδα βαδίζει στα ίδια μονοπάτια γιατί και τώρα ουδείς μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά για το τι θα παρουσιάσει. Είναι καθαρά θέμα μέρας και τύχης. Στην Πολωνία γεννούσαν και τα κοκόρια του Μποχωρίδη και ο Λευτέρης έδειχνε ιδανικός μαέστρος μιας (φάλτσης) χορωδίας και στη Χαλκίδα, κανείς δεν μπόρεσε να βάλει ένα τέλος στον κατήφορο. Όλ’ αυτά μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών.

Το τι συμβαίνει αγωνιστικά στον Άρη (το έχουμε ξαναπεί) είναι ευθύνη του Παναγιώτη Γιαννάκη και των παικτών του. Προσωπικά δεν δέχομαι τα περί πίεσης γιατί δεν μπορώ να πιστέψω ότι (π.χ.) ο Βασιλόπουλος, ο Αθηναίου, ο Τσαϊρέλης δεν μπορούν να διαχειριστούν την (χλιαρή, κατ’ εμέ) κριτική που δέχονται, ούτε πιστεύω ότι οι εναπομείναντες Αμερικανοί ξυπνούν το πρωί και διαβάζουν εφημερίδες και site. Το πρόβλημα είναι αγωνιστικό. Ο Γιαννάκης δεν έχει βρει τον τρόπο και οι παίκτες παίζουν πολύ κατώτερα της αξίας τους. Πιο απλό δεν γίνεται.

Πάμε στα περί συσπείρωσης. Συμφωνώ 100% με τον Γιαννάκη. Έτσι όπως είναι σήμερα ο Άρης, το τελευταίο που χρειάζεται είναι η διάσπαση. Μόνο που τη συσπείρωση δεν μπορεί να την «επιβάλει» κανείς πλην του ιδιοκτήτη. Ο Νίκος Λάσκαρης είπε προ μίας εβδομάδας ότι μετά από πολύ καιρό θα έχει τη δυνατότητα ενασχόλησης. Θα ήταν καλύτερο να προσδιορίσει και τον χρόνο.

Για να δημιουργηθούν συνθήκες συσπείρωσης θα πρέπει να προηγηθούν αποφάσεις και πράξεις. Αγωνιστικά αυτό προϋποθέτει ενίσχυση. Από την αρχή της χρονιάς, άπαντες στον Άρη, κάνουν τον σταυρό τους να μην τραυματιστεί ο Κιθ Μπένσον. Έλα που έσπασε ο διάβολος το ποδάρι του και ο Αμερικανός χτύπησε στη Χαλκίδα. Κι εκεί αναδείχθηκε όλη η γύμνια γιατί λήφθηκε με χαρακτηριστική ευκολία η απόφαση αποδέσμευσης δύο αθλητών δίχως να έχουν αποκτηθεί οι αντικαταστάτες τους. Η απώλεια του Αμερικανού δεν ήταν ο μοναδικός λόγος της συντριβής, αλλά αν τον είχε δεν θα χρειαζόταν να ταμπουρώνονται όλοι στη ρακέτα (για να καλύψουν το κενό) σαν την πολιορκία του Μεσολογγίου.

Προϋποθέσεις συσπείρωσης είναι και η ανάληψη της ευθύνης. Ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα είναι δεδομένη η αποδέσμευση των δύο παικτών και δεν είναι στη Θεσσαλονίκη οι αντικαταστάτες τους; Τι συμβαίνει; Δεν υπάρχουν λεφτά(;), δεν θέλουν οι ατζέντηδες να συνεργαστούν με τον Άρη (;), κάποιος θα πρέπει να τα εξηγήσει στον κόσμο.

Συσπείρωση σημαίνει καθαρές κουβέντες. Στην ελληνική γλώσσα. Χωρίς μισόλογα. Ξεκαθάρισμα του «μπορώ ή δεν μπορώ», «θέλω ή δεν θέλω» και αναλόγως «αυτό προτίθεμαι να κάνω». Όσο λοιπόν όλ’ αυτές οι έννοιες θα είναι αόριστες, ο κόσμος δεν θα βρίσκει το κίνητρο να πιστέψει. Γιατί έχει μάτια και βλέπει, καταλαβαίνει πολλά περισσότερα απ’ όσα φαντάζεται ο καθένας.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.