Τυχερέ Μιχάλη...

Από κάτι τέτοια ματς, όπως αυτό με τα Τρίκαλα, ο Παναθηναϊκός, όπως και κάθε μεγάλη ομάδα, προσπαθεί να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί, αν συμφωνήσουμε ότι είναι μάλλον απίθανο να κινδυνεύσει να χάσει το ματς. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορεί να πει κανείς ότι την 7η αγωνιστική, ο Τσάβι Πασκουάλ έβγαλε από την μύγα ξύγκι.

Σε πρώτο επίπεδο, ήταν σημαντικό ότι πήραν ανάσες οι πιο ταλαιπωρημένοι ή οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες για να διατηρήσουν την φρεσκάδα που χρειάζεται στην Euroleague, που θέλει τους “πράσινους” να ετοιμάζονται για μια πολύ επικίνδυνη έξοδο. Την Πέμπτη δοκιμάζονται στην έδρα της ζόρικης Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που απειλεί να σταματήσει το ευρωπαϊκό σερί τους, το οποίο αισίως βρίσκεται στο 5-0. Ο Γκιστ έμεινε να παρακολουθήσει το ματς δίπλα στον Γκάμπριελ, αφήνοντας χώρο στον Ντίνο Μήτογλου. Ο Νικ Καλάθης χρησιμοποιήθηκε μόλις 11 λεπτά και πρόλαβε να μοιράσει “σβηστός” 7 ασίστ. Ο Ρίβερς, ο Σινγκλετον ο Παππάς και ο Αντετοκούνμπο (είναι πια πολύτιμο γρανάζι) έμειναν στο παρκέ μεταξύ 14 και 17 λεπτών. Ο δε Λοτζέσκι, που είναι έμπειρος, αλλά χρειάζεται συντήρηση, δεν υπήρχε λόγος να επιβαρυνθεί.

Σε δεύτερο επίπεδο ήταν η διάθεση του κόουτς να βοηθήσει κάποιους άλλους, που δεν θεωρούνται βασικοί να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους, ώστε να αισθάνονται “ζεστοί”. Ποτέ δεν ξέρεις ποιος μπορεί να έρθει η στιγμή να σου βγάλει το... φίδι από την τρύπα. Κυρίως ο Βουγιούκας ( 7π., 9 ριμπ.), ο Ογκουστ που έκανε double double (14π., 10 ριμπ.), ο Λεκαβίτσιους (12π.) και ο Ντένμον (6π.).

Σε τρίτο (επίπεδο) ήταν ότι επέτρεψε σε παίκτες που όντως είναι πολλά υποσχόμενοι να αποκτήσουν παραστάσεις και αυτοπεποίθηση. Δηλαδή στον Μήτογλου (11π., 7 ριμπ.) και στον μικρό Καλαϊτζάκη ο οποίος φαίνεται από... μακριά ότι έχει πολλά προσόντα να εξελιχθεί γιατί δείχνει ότι δεν φοβάται να πάρει ευθύνες.

Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσαμε να προσθέσουμε και την περίπτωση του 19χρονου Μιχάλη Λούντζη, ο οποίος ανήκει στον Παναθηναϊκό κι έχει παραχωρηθεί δανεικός στα Τρίκαλα. Σε βάθος χρόνου θα φανεί πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ένας παίκτης με τέτοιες προδιαγραφές, ο οποίος κόντρα στην ομάδα που ανήκει, έπαιξε 22 λεπτά, αντί να κάθεται στην εξέδρα, δεσμευμένος από ανόητες, ανώφελες και αναποτελεσματικές συμφωνίες να μην αγωνίζεται στα μεταξύ τους παιχνίδια. Τέτοιοι όροι όχι μόνο δεν βοηθάνε, αλλά δείχνουν πως η ομάδα που δανείζει είναι τόσο ανασφαλής που φοβάται μην χάσει από τον (κάθε) Λούντζη και μετά της ζητάνε το λόγο. Τί νόημα θα είχε αν αυτό το παιδί, που έχει μέσο όρο συμμετοχής στην θεσσαλική ομάδα 22+ λεπτά, δεν είχε την δυνατότητα να κοντραριστεί με το υψηλότερο επίπεδο να δει, να τον δούνε, να μετρήσει και να τον μετρήσουν. Και στο φινάλε αν έχανε από τον (κάθε) Λούντζη, ας μάθαινε να εκτιμά πιο σωστά. Και για να το κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο ο συγκεκριμένο μπορεί να θεωρεί εαυτόν πιο τυχερό από τον Χαραλαμπόπουλο, που τόσα χρόνια περίμενε τα καλοκαίρια για να παίξει με τις μικρές Εθνικές.