Οι Έλληνες κάνουν τη διαφορά

Στις εποχές που οι ομάδες αγόραζαν ποιότητα επενδύοντας μεγάλα ποσά για την ενίσχυσή τους από την ξένη αγορά, ήταν φυσικό επακόλουθο – ακόμη και σε παιχνίδια ιδιαίτερα όπως το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης – οι ξένοι να κάνουν τη διαφορά. Πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, αυτό αποδείχθηκε στα περσινά πλέι οφ των δύο ομάδων όπου ο Αρης βασιζόμενος στον ελληνικό κορμό του απέκλεισε τον ΠΑΟΚ, το ίδιο έγινε στον αγώνα του Κυπέλλου πριν από περίπου ενάμιση μήνα, ομοίως και σήμερα.

Πρώτο τραπέζι Vista! Με ανανεωμένη πλατφόρμα και νέο mobile site. (21+)!

Γιατί ο κορυφαίος παίκτης του ΠΑΟΚ δεν ήταν ο Λάκι Τζόουνς κι ας έβαλε 20 πόντους – εκ των οποίων τουλάχιστον οι μισοί είναι στο transition game. Ο Βαγγέλης Μαργαρίτης έχει τη συνήθεια να βάζει τη σφραγίδα του στις νίκες του Δικεφάλου επί του Αρη, το ίδιο έκανε και χθες. Μην κοιτάτε τους πόντους. Τα έξι κλεψίματα που έκανε μεταφράστηκαν σε 12 πόντους τους ΠΑΟΚ στο ανοιχτό γήπεδο. Ακόμη και στα… τελειώματα του αγώνα, όντας ξεζουμισμένος από το μικρό rotation του Ηλία Παπαθεοδώρου έκανε το κόψιμο στον Αθηναίου και μετά πήρε τα μπογαλάκια του κι έφυγε. Τι άλλο να έκανε δηλαδή; Για έναν κύριο που πατάει επί των τελευταίων χρόνων της καριέρας του, έκανε πολλά περισσότερα απ’ όσα προβλέπει ο ρόλος του. Είναι βέβαια υποχρεωμένος να το κάνει γιατί τα λάθη (σε επίπεδο επιλογών ξένων) του σχεδιασμού, κάποιος πρέπει να τα καλύψει.

Πάμε στο γιατί κέρδισε ο ΠΑΟΚ. Οι προπονητές μπορούν να μιλήσουν για τακτικές, σχέδια, σχήματα, συστήματα… Προσωπικά λέω ότι το ήθελε περισσότερο. Κι εκεί που κούτσαινε στο παρκέ του PAOK SPORTS ARENA γιατί δεν μπορούσε να διαχειριστεί την έντονη πίεση του αγώνα, ήρθε ένας παίκτης που (κακώς κατά την προσωπική μου άποψη ήταν στο… ψυγείο) και του έδωσε το φιλί της ζωής. Διότι η μεγαλύτερη φάση στον αγώνα είναι το τρίποντο του Λίνου Χρυσικόπουλου (57-53) το οποίο έβαλε τέλος σε ένα άγονο (τουλάχιστον) εξάλεπτο του ΠΑΟΚ.

Ο ΠΑΟΚ είχε πίεση γιατί δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί σε κανέναν από αυτούς τους 4.000-4.500 φίλους του που βρέθηκαν στο γήπεδο, σε περίπτωση ήττας. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου ούτως ή άλλως είναι στα σχοινιά – σαν τον μποξέρ που δέχεται ανελέητα και διαδοχικά χτυπήματα – και πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορούσε να διατηρήσει την ισορροπία του σε περίπτωση που δεχόταν ένα… κροσέ από τον Αρη. Γι’ αυτόν τον λόγο, στο σημερινό παιχνίδι, το ζητούμενο για τον ΠΑΟΚ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από αυτό που λένε οι προπονητές «+1».

Το επίπεδο της πίεσης του ΠΑΟΚ φάνηκε ξεκάθαρα στο πρώτο ημίχρονο. Ουσιαστικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης «έπαιξε» με αυτό. Θωράκισε τη ρακέτα του, πρόσφερε απλόχερα το ελεύθερο σουτ σε μια ομάδα η οποία ούτως ή άλλως σουτάρει με άσχημα ποσοστά στο μακρινό σουτ. Αυτή η λογική ήταν απολύτως πετυχημένη στο παρκέ αλλά όχι στο φωτεινό ταμπλό. Γιατί ο Αρης θα μπορούσε να είχε «σκοτώσει» τον ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο, αν ασφαλώς έχτιζε πάνω σε αυτές τις μικρές διαφορές των 5-6 πόντων που απέκτησε σε τρία διαφορετικά σημεία του αγώνα. Δεν το έκανε. Κακό του κεφαλιού του.

Πάμε στο δεύτερο ημίχρονο. Προπονητές δεν είμαστε, αλλά έχω μια ένσταση. Με τον Κλάσεν να παρουσιάζει τη συνηθισμένη (μέτρια αγωνιστικά) εικόνα και τον Κρουμπάλι να αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού, ο ΠΑΟΚ δεν είχε άλλη επιλογή από το χαμηλό σχήμα. Αμυνα με επαφές και εκμετάλλευση κάθε φάσης που μπορεί να οδηγήσει σε καλάθι στο transition game. Εκεί ο Παναγιώτης Γιαννάκης… έσκισε το manual του παιχνιδιού. Μάλλον θορυβήθηκε από το αρχικό 7-0 σερί του ΠΑΟΚ, απέσυρε τον Κιθ Μπένσον και προσαρμόστηκε σ’ ένα στιλ παιχνιδιού που ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του γηπεδούχου. Αυτό προδίδει εξάλλου και το συνολικό 28-8 που έκανε ο ΠΑΟΚ από το 26-31(18’) έως το 54-39(29’).

Αυτό το σχήμα δεν έβγαινε γιατί ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος – αν και εντάσσεται στις παλιοσειρές του Άρη – κυριεύτηκε από εκνευρισμό και σε καμία περίπτωση δεν έκανε αυτό που συνηθίζει να κάνει. Δηλαδή, καλή ανάγνωση του παιχνιδιού, έξτρα πάσα, εκμετάλλευση του μις ματς.

Δεύτερον, η απουσία του Κουάμι Βον ουσιαστικά έβαλε στο rotation τον Στέλιο Πουλιανίτη. Η εικόνα μιλάει από μόνη της αλλά αν θέλετε να την αριθμητική υποστήριξη, παρόντος του 22χρονου ο Άρης είχε +15! Όταν ο Πουλιανίτης μπήκε στο παρκέ το παιχνίδι έμοιαζε χαμένο. Ακολούθησε βέβαια το κρεσέντο του Γιάννη Αθηναίου το οποίο έμοιαζε με οξυγόνο για έναν δύτη που πήγε χωρίς μπουκάλες στον βυθό.

Πάμε στα τελευταία τέσσερα λεπτά. Καταθέτω εκ νέου την ένστασή μου για τη μη χρησιμοποίηση του Κιθ Μπένσον. Παρόντος του Αμερικανού, Αθηναίου και Μπελ θα έβρισκαν ελεύθερα σουτ πέραν του ότι η μπάλα θα μπορούσε να περάσεις το καλάθι. Γενικώς, ο Άρης σμίκρυνε το ρόστερ του και ουσιαστικά προσαρμόστηκε στο αγωνιστικό πρόβλημα που είχε ο ΠΑΟΚ και το οποίο θα διατηρήσει αν (όπως είπε και ο Ηλίας Παπαθεοδώρου) δεν διορθώσει τα λάθη που έγιναν.