Έγινε του low post το κάγκελο

Ανέκαθεν υπήρξα (και παραμένω τέτοιος) υποστηρικτής όσων παίζουν, όσων ιδρώνουν και όσων αγωνίζονται από αυτούς που δεν...

Για αυτό και προτιμώ να ξεκινήσω με όσα είδα από τους παίκτες του Ολυμπιακού στην αναμέτρηση με τον Άρη και ακολούθως να ασχοληθώ με τον Κάιλ Ουίλτζερ.

Το πρώτο ημίχρονο του παιχνιδιού ήταν σεμιναριακού επιπέδου σε ό,τι αφορούσε την τακτική. Οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου συνηθίζουν να ακολουθούν το πλάνο της τακιτκής το οποίο έχει οριοθετήσει πριν το τζάμπολ το προπονητικό team, αλλά πάντα υπήρχαν διαστήματα που ξέφευγαν.

Με τον Άρη δε θυμάμαι κάτι τέτοιο.

Αντιθέτως θυμάμαι έξι συνεχόμενες επιθέσεις να ακουμπάει η μπάλα στο low post. Ο Ολυμπιακός ήθελε να εκμεταλλευτεί την υψομετρική διαφορά στα μαρκαρίσματα των αντιπάλων και οπότε δεν υπήρχε τέτοια, φρόντιζε να τη δημιουργεί με κάποιο σκριν.

Πέραν του Ρόμπερτς, του Τολιόπουλου και του Στρέλνιεκς όλοι οι άλλοι παίκτες πόσταραν στο πρώτο ημίχρονο. Έξι διαφορετικοί για να μπω σε λεπτομέρειες.

Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μιλουτίνοφ, Αγραβάνης, Πρίντεζης και ΜακΛιν.

Στο low post οι «ερυθρόλευκοι» μόνο κερδισμένοι ήταν.

Όταν μία ομάδα σκοράρει από κοντά συνέχεια, τι ζητά ο αντίπαλος προπονητής; Να κλείσει κι άλλο η άμυνα.

Όταν κλείνει κι άλλο η άμυνα, τι βρίσκει πιο εύκολα η επίθεση; Το τρίποντο.

Αυτό συνέβη. Η πάσα από μέσα προς τα έξω ήταν αυτή που λειτούργησε ώστε να τα περισσότερα από τα 24 τρίποντα να είναι ελεύθερα σουτ και να έρθει το 50% με 12/24.

Ο Άρης από την άλλη πλευρά βρήκε λύσεις σε μία μόνο περίπτωση και αυτή στην τρίτη περίοδο.

Όταν ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος έπαιξε στη θέση «3». Στο πρώτο ημίχρονο αγωνίστηκε ως «τεσσάρι» δίπλα στον Πέτγουεϊ. Στο δεύτερο ημίχρονο αποτέλεσε τον συνδετικό κρίκο της πεντάδας του Γιαννάκη και βοήθησε περισσότερο.

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΣΟΥΤΕΡ Ο ΟΥΙΛΤΖΕΡ

Ο Ολυμπιακός αποφάσισε να αντικαταστήσει τον Κιμ Τιλί και έφερε τον Κάιλ Ουίλτζερ. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος συζήτησε με τους Παναγιώτη και Γιώργο Αγγελόπουλο και συμφώνησαν να κινηθούν για την απόκτησή του.

Ο Ουίλτζερ είναι εκπληκτικός σουτέρ, έχει έφεση στο ριμπάουντ και έχει «αλλεργία» στο μπάσκετ... επαφής. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις αμυντικές του ικανότητες οπότε δε θα αναφερθώ σε αυτές.

Σίγουρα πάντως είναι ένα ήρεμο παιδί το οποίο δε θα δημιουργήσει πρόβλημα με τη συμπεριφορά του.

Μου κάνει εντύπωση πως ενώ προέρχεται από δύο σπουδαία προγράμματα του κολεγιακού μπάσκετ (Κεντάκι και Γκονζάγκα) δεν έπαιξε καθόλου στο ΝΒΑ και δεν έγινε ποτέ ντραφτ.

Ο Αμερικανοκαναδός έρχεται τρίτος στη σειρά, πίσω από τους Πρίντεζη και Αγραβάνη κι εκεί θα μείνει για τουλάχιστον 20 μέρες αφού δεν έχει ιδέα τι εστί ευρωπαϊκό μπάσκετ και θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής.

Ο Δημήτρης Αγραβανης φέτος παίζει πολύ καλά και παίζει με συνέπεια σε υψηλό επίπεδο. Αν συνεχίσει τη δουλειά που κάνει στην προπόνηση και τη νοοτροπία που δείχνει δε θα κινδυνεύσει. Ίσα ίσα που ο ανταγωνισμός θα του δώσει κίνητρο να βελτιωθεί κι άλλο.

ΥΓ: Στο ματς με τη Χίμκι είδαμε 10/12 παίκτες του Ολυμπιακού να δίνουν τουλάχιστον μία ασίστ. Στο ματς με τον Άρη είδαμε 9/12 παίκτες να σκοράρουν τουλάχιστον 6 πόντους. Αν αυτό δεν είναι πλουραλισμός, πoιο είναι;

ΥΓ 2: Περαστικά στον Γιάννη Αθηναίου οποίος άθελά του μας χάρισε μία όμορφη στιγμή. Όταν ήταν στο έδαφος πεσμένος υπήρχαν από πάνω του τουλάχιστον 3-4 παίκτες από κάθε ομάδα. Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Μιλουτίνοφ έτρεξαν να δουν τι είχε...

ΥΓ 3: Ο Τολιόπουλος δεν είναι μικρός. Συμπεριφέρεται, λειτουργεί και αγωνίζεται ως μεγάλος. Ας τον αντιμετωπίζουμε ως τέτοιον.