Α(ρ)γύριστο κεφάλι!

Αγύριστο άραγε ή μήπως βουλγάρικο κεφάλι, όπως -για να εξηγήσω το δεύτερο σκέλος της διάζευξης-συστηνόταν τον Απρίλιο του '88 ο Γιάννης Ιωαννίδης, επιστρέφοντας από τη Γάνδη; Τότε του την είχαν πέσει όλοι για την αποτυχία του Άρη στο Final 4 και με το που κατέβηκε από το αεροπλάνο στη Μίκρα άστραψε και βρόντηξε...

“Εγώ είμαι βουλγάρικο κεφάλι και θα κάνω αυτό που θέλω και νομίζω ότι είναι σωστό, όχι το δικό σας...Ξεφωνίστε με όσο γουστάρετε λοιπόν, ρε καρντάσια! Σας δικαιολογώ διότι δεν έχετε πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Θα ξαναχάσω σε έναν χρόνο και τότε μπορείτε να με κράξετε πάλι”!

Αγύριστο κεφάλι λοιπόν ο Πεδουλάκης. Η μάλλον Α(ρ)γύριστο, όπως μου είπε ένας συνάδελφος στο “Goal News” (ο ρεπόρτερ του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, Χριστόφορος Ευαγγελάτος) σχολιάζοντας την εμμονή του στην άμυνα με τον ψηλό απέναντι στον Σπανούλη: μια άμυνα που παρεμπιπτόντως επιβεβαίωσε τη λαϊκή θυμοσοφία, διότι “η εγχείριση (στην αντιμετώπιση του Βασίλη) πέτυχε, αλλά ο ασθενής τα κακάρωσε”!

Τα κακάρωσε τόσο πολύ, ώστε ο Αργύρης έχασε τη θέση του, όπως είχε συμβεί και τον Μάρτιο του 2014, όταν όμως πρόλαβε να καθίσει σε αυτόν τον πάγκο, επί μιάμιση σεζόν, είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην κατάκτηση τριών τίτλων (πρωτάθλημα με sweep επί του πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακού και δυο Κύπελλα) και άφησε στο πόδι του τον Φραγκίσκο Αλβέρτη ο οποίος ολοκλήρωσε τη δουλειά και κράτησε την ομάδα στο θρόνο.

Τότε ο Γιαννακόπουλος σχόλασε τον Πεδουλάκη, μετά την εντός έδρας ήττα από τη Λαμποράλ Κούτσα, η οποία, κατά μία διαβολική σύμπτωση, μετά από δυο χρόνια έστειλε στο σπίτι του και τον Σάσα Τζόρτζεβιτς! Δεν ξέρω εάν ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού θα κρατούσε στη δούλεψη του τον Σέρβο προπονητή, εάν η ομάδα προκρινόταν στο Final 4 ή εάν θα τον απέπεμπε τον Ιούνιο, εφόσον η σειρά των τελικών εξελισσόταν με τον ίδιο τρόπο: αυτό το σημειώνω όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή πάλι μια ήττα από τον Ολυμπιακό (στις 2 Μαίου του 2015 στο ΟΑΚΑ) έγινε η αφορμή για να διώξει τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς!

Άρα λοιπόν το ισοζύγιο των αιωνίων τα τελευταία χρόνια είναι μια η άλλη! Break-even που λένε: ο μεν Ολυμπιακός άνοιξε την πόρτα της εξόδου στον Ιβάνοβιτς και στον Πεδουλάκη , ο δε Παναθηναϊκός είχε βγάλει στο ταμείο ανεργίας τον Γιαννάκη (μετά τη σειρά τελικών του 2010) και τον Μπαρτζώκα, με φυσικό αυτουργό τον Μπατίστα!

Πλάκα πλάκα εφέτος ο Ολυμπιακός αποδεικνύεται "serial killer" των προπονητών σε όλα τα επίπεδα, καθότι μέχρι στιγμής χαντάκωσε τρεις: τον Πεδουλάκη, τον Κετσπάγια, τον Μανωλά και η καταμέτρησις μπορεί να συνεχίζεται!

Δεν βάζω στη λίστα του... Σίντλερ τον Μανωλόπουλο, ο οποίος διαδέχθηκε τον Ιβάνοβιτς και δεν μπόρεσε να αποτρέψει το sweep στους τελικούς του 2015, άλλωστε ακόμη και αν ο Σωτήρης πετύχαινε το θαύμα, θεωρώ απίθανο να του εμπιστευόταν ο Παναθηναϊκός τα ηνία της ομάδας στην επόμενη σεζόν.

Δεν τα εμπιστεύθηκε άλλωστε ούτε στον Φραγκίσκο Αλβέρτη, που ως καλός και πιστός στρατιώτης έναν χρόνο νωρίτερα είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό δια πυρός και σιδήρου στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, με συνεργάτη τον άνθρωπο τον οποίο μου φαίνεται πως λιμπίζονται και ο Γιαννακόπουλος και ο Βασιλακόπουλος!

Για τον Γιαννακόπουλο το υποθέτω, για τον Βασιλακόπουλο το ξέρω καλά!

Τον Δημήτρη Πρίφτη εννοώ, ο οποίος βρίσκεται στον πάγκο του Άρη και δεν ξέρω εάν βολιδοσκοπήθηκε από τον Παναθηναϊκό ή εάν δέχθηκε ήδη πρόταση από την ΕΟΚ, αλλά θεωρώ ότι έχει το προπονητικό ανάστημα να αναλάβει δουλειές που αυτή τη στιγμή είναι πιο ζόρικες από εκείνες του Αρη.

Απλώς ο Πρίφτης είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων ή όπως τον ταυτοποιεί ο Βαγγέλης Αγγέλου, draft pick για το... Αγιον Όρος!

Το δεύτερο (προπονητικό) διαζύγιο του Πεδουλάκη με τον Παναθηναϊκό όχι μονάχα δεν ήταν βελούδινο αλλά εάν δώσω βάση στις ακριτομυθίες που κυκλοφορούν, ο Αργύρης και ο Γιαννακόπουλος έφτασαν στα όρια του πλακωμού!

Προφανώς το αφεντικό θεώρησε ότι εξέπνευσε η περίοδος χάριτος του προπονητή, ο οποίος το καλοκαίρι του 2012 έβαλε το κεφάλι του στο ντορβά, αναλαμβάνοντας μια ομάδα που επί δέκα τρία χρόνια είχε τον ίδιο προπονητή...

Κάποιον Ομπράντοβιτς, ο οποίος την ανέδειξε σε δυναστεία της Ευρώπης!

Προφανώς η προαγωγή από το Περιστέρι στον Παναθηναϊκό ήταν μια τεράστια πρόκληση την οποία ο Αργύρης αποδέχθηκε ασμένως και ορθώς έπραξε: κι εγώ, εάν μου πρότειναν να δουλέψω στους New York Times θα πήγαινα κολυμπώντας!

Ενάμιση χρόνο αργότερα ο Γιαννακόπουλος έδιωξε τον Πεδουλάκη, όχι επειδή ηττήθηκε από τους Βάσκους (μια ήττα που δεν είχε κόστος, καθότι η ομάδα προκρίθηκε στα πλέι οφς και έσυρε σε πέντε αγώνες την ΤΣΣΚΑ Μόσχας) αλλά για δυο άλλους λόγους: αφενός δεν προωθούσε τους νέους και αφετέρου επειδή, λέει η ομάδα εγκλωβιζόταν σε ένα αργό, αμυντικογενές και όχι ελκυστικό στιλ μπάσκετ.

Αυτός όμως είναι ο Πεδουλάκης, τη φιλοσοφία του την ξέρουν ακόμη και οι... αδέσποτοι σκύλοι στη χώρα και δεν νομίζω ότι είναι τόσο ξεροκέφαλος ώστε να μην δέχεται να αλλάξει κάποια στοιχεία της: επειδή μάλιστα εκτός από πρακτικός είναι και θεωρητικός, μπορώ να επικαλεσθώ ένα σωρό από δηλώσεις του, με τις οποίες αποδεχόταν τις δραματικές αλλαγές που συντελούνται στο μπάσκετ και την ανάγκη όλων των ομάδων να στραφούν προς ένα διαφορετικό στιλ, με άξονες την ταχύτητα, τα αθλητικά προσόντα, την ένταση και το up tempo.

Συν τοις άλλοις, ο ίδιος επέλεξε τους συγκεκριμένους παίκτες (με την προσδοκία να υποστηρίξουν αυτό το στιλ) και εν πάση περιπτώσει δεν είναι δα και... σκιτζής! Ίσα ίσα, ο ίδιος τις προάλλες συστήθηκε ως “τριάντα χρόνια ΟΥΚάς” και σε τελική ανάλυση ισχύει διαχρονικά η ατάκα του συχωρεμένου του Φαίδωνα Ματθαίου από τα αυτιά του οποίου την είχε ακούσει και ο Πεδουλάκης, πριν από τριάντα χρόνια που τον είχε προπονητή στο Περιστέρι...

“Δεν μπορείς να ζητήσεις από τον σεφ της ''Μεγάλης Βρετανίας'' να κάνει κοκορέτσι, ούτε από τον ταβερνιάρη στη γειτονιά σου να φτιάξει σατομπριάν”!

Α, και κάτι σχετικό: εάν όντως είναι αλήθεια πως ο Πεδουλάκης είχε αποδεχθεί τον όρο της πρόσληψης ενός Αμερικανού προπονητή που θα αναλάμβανε το κομμάτι της επίθεσης, σιγά το πράγμα! Δεν θα ήταν ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος ο οποίος είτε θα “καπελωνόταν” φόρα παρτίδα, είτε θα αναγκαζόταν να βάλει κάποιες διαφορετικές πινελιές στο κάδρο του περιβόητου “σκεπτόμενου μπάσκετ” που ο ίδιος λάνσαρε ως όρο, αλλά, διάβολε, έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να εξηγεί τι εννοούσε...

Προς επίρρωσιν τούτου, υπενθυμίζω ότι για πολλά χρόνια σουλάτσαρε στην Ελλάδα ως τεχνικός σύμβουλος ο αείμνηστος προφέσορας Ατσα Νίκολιτς, ενώ οι μισές ομάδες του ΝΒΑ έχουν πλέον τον λεγόμενο “Associate head coach”, που ενίοτε αποδεικνύεται... πριονιστής της καρέκλας του κανονικού προπονητή, όπως συνέβη με τον Τάιρον Λου και τον Ντέηβιντ Μπλατ στους Καβαλίερς!

Το τι και πώς συζητήθηκε ανάμεσα στον Γιαννακόπουλο και στον Πεδουλάκη χθες το απόγευμα, το ξέρουν μονάχα οι δυο τους και οι... τοίχοι του ΟΑΚΑ! Το ότι η κατάσταση ξέφυγε και έγινε ανεξέλεγκτη συνάγεται όχι μονάχα από τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, αλλά και από το ύφος της ανακοίνωσης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Superfoods και ξεπέρασε σε λιτότητα ακόμη και τις μνημειώδεις για τη συνοπτικότητα τους, οι οποίες εκδίδονταν επί ημερών Παύλου Γιαννακόπουλου!

Δεν λέω να την ψειρίζουν δυο μέρες (και να διαφωνούν εάν θα έπρεπε να περιλαμβάνει δίκην συναινέσεως και τα δυο μέρη), όπως το καλοκαίρι του 2012 με τον Ομπράντοβιτς, αλλά είθισται όταν σχολάς έναν προπονητή να τον ευχαριστείς και να του εύχεσαι κιόλας καλή τύχη στον επόμενο επαγγελματικό σταθμό του...

Στην υπερβολή αυτής της αβροφροσύνης, μπορείς να γράψεις κιόλας ότι οι δρόμοι μας μπορεί να ξανασυναντηθούν, αλλά μετά απ' όλα αυτά που συνέβησαν, φαντάζομαι πως ο ένας δεν θα θέλει να βλέπει τον άλλον ούτε... ζωγραφιστό!

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είτε ως πρόεδρος-οπαδός, είτε ως οπαδός-πρόεδρος θέλει το καλό του Παναθηναϊκού, τον οποίο δεν διοικεί απλώς, αλλά τον λατρεύει. Το θέλει βεβαίως με τον δικό του τρόπο, με τον τρόπο που αυτός θεωρεί σωστό, εμφορούμενος και από τη λογική του “με τον παρά μου γ...ώ και την κυρά μου”!

Απλώς θεωρώ ότι σε ότι αφορά την υπόθεση με τον Αργύρη, την πρώτη φορά αδίκησε τον προπονητή και χθες αδίκησε τον εαυτό του!

Ενώ λοιπόν ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να θυσιάζει... βόδια (sic) στην εκατόμβη του πάγκου που άφησε αμανάτι ο Ζέλικο (Πεδουλάκης- Αλβέρτης με Πρίφτη και Μανωλόπουλο- Ιβάνοβιτς- Μανωλόπουλος με Λυκογιάννη- Τζόρτζεβιτς- Πεδουλάκης- Βόβορας για ένα βράδυ και βλέπουμε), ο Πεδουλάκης αισθάνεται πόσο δίκιο είχε ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς στην κυνική δήλωση με την οποία σχολίασε την τύπου fast track απόλυση του από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στις 25 Νοεμβρίου του 2010...

“Υπάρχουν δυο κατηγορίες προπονητών: αυτοί που ήδη απολύθηκαν και εκείνοι οι οποίοι θα απολυθούν στο μέλλον”!

Και τώρα μερικά tips για την υπόθεση του Πεδουλάκη με τον Παναθηναϊκό...

• Ως επί το πλείστον οι επιστροφές (είτε εν ονόματι του παλαιού κλέους, είτε για να ταραχτούν τα στάσιμα νερά) είναι σκέτες καταστροφές στους πάγκους των ελληνικών ομάδων μπάσκετ: ο Πεδουλάκης, ο Πολίτης, ο Κυρίτσης, ο Μουρούζης και ο Ντουξάιρ στον Παναθηναϊκό, ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό, ο Σούμποτιτς, ο Γιατζόγλου και ο Αλεξανδρής στον Αρη, ο Σάκοτα στην ΑΕΚ και δεν συμμαζεύεται... Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις (του Ιωαννίδη στον Αρη, του Μαρκόπουλου στον ΠΑΟΚ), που ωστόσο επιβεβαιώνουν τον κανόνα!
• Το προπερασμένο Σάββατο έπινα καφέ με τον Αγγελο Κορωνιό, ο οποίος ανεξαρτήτως των (κακών ή των μη) σχέσεων του με τον Πεδουλάκη μου είπε το εξής, εις επήκοον κιόλας ενός κοινού γνωστού τους: “Δεν βλέπω τον Αργύρη να προλαβαίνει την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου”!
• Στην μπασκετοκουβέντα ενόψει του πρωταθλήματος και της Euroleague που κάναμε εδώ στο gazzetta.gr είχα πει- και δυστυχώς επιβεβαιώθηκα,ενώ το απευχόμουν- το εξής: "Δεν ξέρω ποιος προπονητής θα φύγει πρώτος, αλλά νιώθω ότι ο Πεδουλάκης έχει αυτή τη στιγμή τη δυσκολότερη δουλειά του σιναφιού του σε ολόκληρο τον κόσμο”! Οι λόγοι; Πολλοί και καθόλου ευκαταφρόνητοι ή αμελητέοι: τα δυο πέτρινα χρόνια στο πρωτάθλημα και στην Euroleague (μετά την κυριαρχία και την ευημερία), το repeat του Ολυμπιακού, το πρόωρο ντέρμπι στο ΣΕΦ, η απουσία και το τέλος εποχής του Διαμαντίδη, οι ηχηρές και ακριβές μεταγραφές, το κακό προηγούμενο με τον Γιαννακόπουλο, η αναστάτωση στο ρόστερ με την εφεδρεία του Φελντέιν και του Νίκολς κοκ.
• Όταν ο Αργύρης καθόταν στον πάγκο του Περιστερίου, ο Στιβ Γιατζόγλου είχε πει το εξής: “Τον Πεδουλάκη δεν τον κουνάει από εκεί καμιά δύναμη, ούτε ο θεός ο ίδιος. Η διοίκηση τον στηρίζει πιο πολύ κι απ' όσο η κυβέρνηση τα μάρμαρα του Παρθενώνα”! Άλλο όμως το Περιστέρι και άλλο ο Παναθηναϊκός...
• Και τις τρεις φορές ο Αργύρης έφυγε ή κακότροπα ή άδικα ή περίεργα ή ακόμη και με... σκιές από τον Παναθηναϊκό. Το τι συνέβη το 2014 και χθες είναι νωπό και χιλιογραμμένο, σε αντίθεση με την υπόθεση του 1993, η οποία ίσως διαλανθάνει της ιστορικής μνήμης. Τότε λοιπόν ο Παύλος Γιαννακόπουλος έδιωξε μέσα σε μια νύχτα από την ομάδα τον (δεδηλωμένων πράσινων φρονημάτων) Πεδουλάκη και τον (“πιο Παναθηναϊκός πεθαίνεις” ) Ντίνο Καλαμπάκο, θεωρώντας τους “σαμποτέρ” της προσπάθειας που κατέβαλε να επαναφέρει την ομάδα στην κορυφή! Εκείνη τη σεζόν ο αναγεννημένος (με Κόκκαλη- Ιωαννίδη - Πάσπαλι) Ολυμπιακός τερμάτισε δεύτερος στο πρωτάθλημα και έφτασε μια... γραμμή (στη Λιμόζ) από το Φάιναλ Φορ, ενώ ο Παναθηναϊκός (με τον Παβλίσεβιτς στον πάγκο) τερμάτισε όγδοος και έμεινε εκτός ευρωπαϊκού νυμφώνος, για πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια! Ο Παύλος Γιαννακόπουλος πήρε ανάποδες μετά την ήττα που γνώρισαν οι “πράσινοι” στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από τον Πανιώνιο με 84-71 σε αγώνα, ο οποίος διεκόπη εις βάρους τους από τον Κώστα Ρήγα και τον Λάζαρο Βορεάδη επτά λεπτά και 21 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη λόγω επεισοδίων. Η ήττα απέβη μοιραία διότι ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε με μηδενισμό, ενώ στα playoffs υστέρησε κατά μόλις έναν πόντο στην ισοβαθμία με το Περιστέρι (85-66, 70-90). Φώναζε μάλιστα τότε ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού (μιας και εκείνη την εποχή το μπάσκετ περνούσε από τον ερασιτεχνισμό στον επαγγελματισμό) ότι “του Πεδουλάκη και του Καλαμπάκου θα τους κρεμάσω τα δελτία στο ταβάνι”!