Να κλάψω ή να γελάσω;

Στον επαγγελματικό αθλητισμό, βασικό κριτήριο είναι το αποτέλεσμα. Εξαρτάσαι από αυτό. Στην περίπτωση του Άρη, το αποτέλεσμα στη Σλοβενία ήταν το περιτύλιγμα μιας τροφής χαμηλής ποιότητας. Γιατί μόνο έτσι μπορεί να αξιολογηθεί το μπάσκετ που απέδωσε. Σε συνάρτηση πάντα με το επίπεδο του αντιπάλου. Η Έλιος Ντομζάλε μπορεί να κάθεται στο θρόνο της πρωταθλήτριας Σλοβενίας, αλλά ακόμη και στη μετρίου βεληνεκούς Basket League θα ήταν από τα πρώτα φαβορί για υποβιβασμό. Καλές οι απόψεις περί ανταγωνιστικής ομάδας που εξέπληξε κόσμο και κοσμάκη στην Αδριατική Λίγκα, αλλά αυτό δεν επιβεβαιώνεται στο αρχείο της διοργάνωσης. Καταρχάς, τελευταία παρουσία της στην ABA ήταν πριν από πέντε χρόνια (2011-12), τότε στη σλοβενική ομάδα αγωνιζόντουσαν ποιοτικοί παίκτες (σ. σ. Πρέπελιτς, Πάσαλιτς), ενώ στην άκρη του πάγκου καθόταν ο Σμάγκο Σάγκατιν. Στο δε τέλος της κανονικής διάρκειας είχε επτά νίκες εκ των οποίων μόλις οι τέσσερις επιτεύχθηκαν στο Ντομζάλε και τερμάτισε στην προτελευταία θέση της βαθμολογίας.

Το ζητούμενο είναι να δει ο Άρης τη δική του αλήθεια, δίχως αναζήτηση ελαφρυντικών ή μεγαλοποίηση των δυνατοτήτων του αντιπάλου. Σε τελική ανάλυση, δεν είναι η περσινή ομάδα των 780.000 ευρώ, αλλά ένα ρόστερ αξίας (περίπου) 1,4 εκατομμυρίων ευρώ, άρα τα κριτήρια απαιτείται να είναι πιο αυστηρά. Ούτε μπορούν να αιτιολογηθούν αυτές οι εμφανίσεις αποκλειστικά και μόνο στην απώλεια του Σακινίτζε γιατί έτσι ακυρώνονται οι υπόλοιπες επιλογές.

Είναι τουλάχιστον αφύσικο μια ομάδα αυτού του ταλέντου να περιορίζεται στους 122 πόντους σε δύο αγώνες και να επιστρατεύει την άμυνα, λες και πρόκειται για τον (προ διετίας) Άρη. Ούτε είναι φυσιολογικό βέβαια, κλασικοί σουτέρ να έχουν 8/51 τρίποντα στους ίδιους αγώνες, δηλαδή ποσοστό ευστοχίας που δεν φτάνει ούτε το 16%. Είναι αντιληπτή και απολύτως δεκτή η άποψη περί της χορήγησης χρόνου σε μια ομάδα ανθρώπων οι οποίοι στο παρελθόν έχουν αποδείξει ότι ξέρουν να κερδίζουν. Χρειάζεται όμως αυτοκριτική και ειλικρίνεια.

Στα προφανή συμπεράσματα είναι ότι οι φετινοί Αμερικανοί θα χρειαστούν χρόνο. Το ερώτημα είναι, αν ο Άρης διαθέτει αυτό το χρονικό διάστημα το οποίο μπορεί να υπερβεί και τον έναν μήνα. Επί του παρόντος, απέχουν πολύ από αυτό που φανταζόταν ο Δημήτρης Πρίφτης. Έχουν διάθεση, το απέδειξαν μέσα από την αμυντική προσπάθειά τους, συνεχίζουν όμως να λειτουργούν σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι χθες, τόσο ο Μπάκνερ (για πρώτη φορά ήταν αποτελεσματικός στα hedge out) όσο και ο Μαρμπλ διακρίθηκαν αποκλειστικά στην άμυνα. Επιθετικά, έχαναν μπάλες μέσα από τα χέρια τους, δείχνοντας ότι το βασικό πρόβλημά τους είναι ο έλεγχος των δικών τους συναισθημάτων. Ενδεχομένως να αντιλαμβάνονται την αμφισβήτηση και να μην είναι σε θέση να τη διαχειριστούν. Ο Ουίλ Κάμινγκς – στον τομέα της προσαρμογής – είναι πιο μπροστά, αλλά είναι ασταθής. Χθες στο πρώτο ημίχρονο οι περισσότερες από τις αποφάσεις του ήταν κακές. Στο τρίτο δεκάλεπτο, ένας άλλος παίκτης βγήκε στο γήπεδο. Η στατιστική γράφει μεν πέντε ασίστ, τούτο όμως σχετίζεται με μια ριζοσπαστική απόφαση που πήρε η ΦΙΜΠΑ η οποία ουσιαστικά «βάφτισε» τις απλές πάσες-ασίστ. Αυτό είχε σημειωθεί σε πρόσφατο σεμινάριο που είχε πραγματοποιηθεί και οι στατιστικολόγοι… παρέδωσαν τα διπλώματα τους.

Καταλήγοντας, μόνο ο Θεός γνωρίζει αν ο φετινός Άρης θα βρει τις ισορροπίες που είχε πέρυσι ως ομάδα και οικογένεια. Θα εξαρτηθεί από τον χρόνο που σημειώσαμε. Φαίνεται ότι φέτος θα πρέπει να καταβληθεί ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, δεδομένου του ότι πέρυσι ο Πρίφτης είχε όλους τους παίκτες διαθέσιμους από την 21^η του Αυγούστου ενώ φέτος ήταν μετρημένες στα δάχτυλα οι «γεμάτες» προπονήσεις. Αυτή η αμφιβολία αποτυπώνεται και στο εσωτερικό της ομάδας. Χθες δεν έδειχναν ευτυχισμένοι αλλά ανακουφισμένοι. Σαν να είχαν παραδώσει ένα φορτίο ενός τόνου. Δεν το διασκεδάζουν στο επίπεδο που θα έπρεπε. Συν τοις άλλοις, φέτος ο Άρης δεν διαθέτει τις περσινές σταθερές. Αν οι δύο ομάδες μπουν στην ίδια ζυγαριά, η φετινή υπερτερεί μόνο σε έναν τομέα. Στην παρουσία του Βασίλη Καββαδά. Στους δύο αγώνες πρωταθλήματος αλλά και στον αντίστοιχο στο Ντομζάλε, σημείωσε 45 πόντους με 16/18 προσπάθειες δύο πόντων. Είναι η μοναδική αξιόπιστη λύση όταν πάρει την μπάλα εκεί που πρέπει και στον χρόνο που πρέπει. Κι όταν έρχονται τα δύσκολα, αυτό συμβαίνει. Όπως στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου στη Σλοβενία. Εκεί που ο Άρης ήταν βραχυκυκλωμένος, ο Καββαδάς σημείωσε οκτώ σερί πόντους και τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση.