Το στοίχημα με τον Γιανγκ

Tα αποκαλυπτήρια του Ολυμπιακού μπροστά στο εν Ελλάδι κοινό του δεν ήταν ακριβώς αποκαλυπτήρια. Όσο υστερεί το σημαντικότατο γρανάζι που λέγεται Πάτρικ Γιανγκ, η ομάδα θα συνοδεύεται από αστερίσκους και από την ένδειξη «έκτακτης ανάγκης».

Ωστόσο, τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ βρίσκονται στη θέση τους και η εικόνα είναι σαφής. Μόνο αν προκύψουν τραυματισμοί σε παίκτες-κλειδιά μπορεί να αλλάξουν οι ισορροπίες. «Εκτός κι αν πάρουμε παίκτη», θα προσθέσουν οι πεινασμένοι για εξορμήσεις στο αεροδρόμιο οπαδοί.

Δεν βλέπω να υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο και πάντως όχι στη θέση «4», όπως επέμενε η καλοκαιρινή παραφιλολογία. Ο Παπαπέτρου και ο Αγραβάνης, δηλαδή τα δύο «τεσσάρια» της φετινής Εθνικής, φτάνουν και περισσεύουν για να δώσουν τα μάξιμουμ 10-12 λεπτά της ανάπαυσης του Γιώργου Πρίντεζη. Θα είναι αμαρτία να παραγκωνιστούν.

Εάν στοιχειοθετείται αλλαγή στρατηγικής στον φετινό Ολυμπιακό, αυτή αφορά τη θέση «2», όπου για πρώτη φορά αποκτήθηκε γνήσιος σκόρερ για να παίξει πίσω από τον Σπανούλη. Τον Έρικ Γκρην δεν θα τον μπερδέψει ποτέ κανείς με τον χρήσιμο αλλά «ξύλινο» Στρόμπερι.

Ο νεοφερμένος Αμερικανός προσφέρει «instant offense» και πολύτιμα λεπτά ξεκούρασης στον αρχηγό, ο οποίος πάντως εμφανίζεται όλος φρεσκάδα, φέτος που είπε το πρώτο "όχι" στην Εθνική ομάδα.

Στο αποψινό φιλικό με τον Ερυθρό Αστέρα, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος χρησιμοποίησε μαζί τους Γκρην-Σπανούλη στο τελευταίο πεντάλεπτο, δίπλα σε έναν κλασσικό πόιντ-γκαρντ (Αθηναίου). Ωστόσο, το «3» ανήκει εξ ημισείας στον ανανεωμένο Παπανικολάου και στον Λοτζέσκι, όπως το «1» ανήκει στο εδραιωμένο δίδυμο Μάντζαρη-Χάκετ.

Δεν θα είναι εύκολο να φτιάξει ο Σφαιρόπουλος αμιγώς αμυντικές πεντάδες σαν αυτές που είδαμε στις μέρες του Στρόμπερι, αλλά το νέο σχήμα είναι καλύτερα συμφιλιωμένο με τις επιταγές της εποχής. Πλέον δεν κερδίζει αυτός που δέχεται τα λιγότερα, αλλά εκείνος που βάζει τα πιο πολλά. Θα εκπλαγώ πολύ αν ο Γκρην τελειώσει τη σεζόν με μονοψήφιο μέσο όρο πόντων.

Το σημαντικότερο προσόν του φετινού Ολυμπιακού είναι φυσικά η ομοιογένεια, αφού ο πυρήνας της ομάδας παραμένει αναλλοίωτος και στέρεα θεμελιωμένος πάνω στο ελληνικό της dna. Εφ’όσον οι «ερυθρόλευκοι» μείνουν υγιείς, θα ξεκινήσουν την παρτίδα της Α1 με τα λευκά και θα μπουν με αξιώσεις στην κούρσα της Εuroleague.

Μολαταύτα, οφείλουν να βρουν τρόπο για να μασκαρέψουν το οφθαλμοφανές πρόβλημα που αντιμετωπίζουν στη θέση «5». Ο Μιλουτίνοβ παραμένει ανεπαρκής, ενώ ο Κεμ Μπιρτς δεν είναι παρά ένας αξιόλογος ρολίστας και μάλιστα σε συσκευασία light, με χαμηλά λιπαρά.

Ο Γιανγκ επέστρεψε μόλις σήμερα από απουσία 10 μηνών και θα αργήσει να πατήσει γερά το παρκέ. Αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεί τον περυσινό εαυτό του, αλλά ούτε αυτό αρκεί για να εκτοξεύσει τον Ολυμπιακό.

Για να μη τρελαθούμε κιόλας, ο Γιανγκ δεν ήταν μετενσάρκωση του Σακίλ πριν τραυματιστεί. Είναι ένα άγουρο παιδί με τρομακτικά φυσικά προσόντα, αλλά και κραυγαλέες ελλείψεις. Ο κομμένος χιαστός ήρθε τη χειρότερη στιγμή για την εξέλιξή του.

Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να περιμένει δημιουργία από το low post από το τρίο των φετινών του ψηλών, ούτε προσωπικές φάσεις στην επίθεση. Αυτό, βέβαια, είναι το modus operandi της ομάδας εδώ και χρόνια. Οι αθλητικοί «ερυθρόλευκοι» σέντερ ζουν όχι από το δικό τους φως, αλλά από το τάισμα του Σπανούλη, των δύο πλέι-μέικερ και του Πρίντεζη.

Στην πρεμιέρα της Euroleague, στη Μαδρίτη, τους περιμένει ο παλιόφιλος Οθέλο Χάντερ, ενώ μεθαύριο, στον τελικό του τουρνουά του Ηρακλείου, ο Μπράιαντ Ντάνστον. Και στα παρκέ της ελληνικής Α1, ο Γιάννης Μπουρούσης. Οι συγκρίσεις, αν και άδικες για τον Γιανγκ και τους εφεδρικούς του, θα είναι αναπόφευκτες.