Δύσκολη αποστολή, εύκολη απόφαση

Θεωρητικά, ο Παναθηναϊκός ήταν ο ευνοημένος της κλήρωσης του ΕΣΑΚΕ. Μπορεί να νιώθει και τυχερός που από την διαδικασία προέκυψε ότι το ντέρμπι του πρώτου γύρου με τον Ολυμπιακό θα γίνει στο ΣΕΦ, την 2η αγωνιστική. Σκεφτείτε να είχε να αντιμετωπίσει τον βασικό ανταγωνιστή του, στην πρώτη μονομαχία της χρονιάς, με τέσσερις ξένους, αφού κανένας από τους έξι δικούς του δεν έχει κοινοτικό διαβατήριο στο ΟΑΚΑ; Εκτός όλων των άλλων δηλαδή να είχε να διαχειριστεί και το «πρέπει» που συνοδεύει τον κάθε γηπεδούχο, με δυο «όπλα» λιγότερα.

Βέβαια αυτό ήταν ένα ενδεχόμενο που το σίγουρα το είχε στο μυαλό του όταν κατέληξε στις συγκεκριμένες επιλογές και προφανώς είναι προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει αυτό το ρίσκο. Τουλάχιστον, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, θα πάει στο Φάληρο να διεκδικήσει τις πιθανότητές του, σε μια περίοδο που, αν μη τι άλλο καμία από τις δυο ομάδες δεν θα έχει βρει ακόμη το ρυθμό της, ούτε θα έχει διαμορφώσει τις νέες (εσωτερικές) ισορροπίες της. Ταυτόχρονα θα διατηρήσει το δικαίωμα να πει τον τελευταίο λόγο, κομπλέ πια, στο ματς του δεύτερου γύρου, μπροστά στο δικό του κοινό.

Πάντως, εκ των πραγμάτων, ο Αργύρης Πεδουλάκης, θα κληθεί να πάρει σύντομα μια πρώτη κρίσιμη απόφαση: ποιους δυο, από τους έξη ξένους του, θα κόψει από το ελληνικό ρόστερ, στο ξεκίνημα της Α1, με μοναδικό κριτήριο τις ανάγκες του για στο συγκεκριμένο ντέρμπι; Βέβαια, μέχρι τότε, μεσολαβεί ένας ολόκληρος μήνας, πολλές προπονήσεις και μπόλικα φιλικά. Αρκετός χρόνος για να αποφασίσει, αν δεν το έχει κάνει ήδη. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, το θέμα έχει ενδιαφέρον. Αν βάλουμε λοιπόν κάτω και τους έξι αυτούς ξένους παίκτες (Γκιστ, Σίνγκλετον, Ρίβερς, Νίκολς, Φελτέιν, Τζέιμς) και τους συνδυάσουμε με το ελληνικό υλικό, αλλά και την αίσθηση που δίνει ο (φετινός που δεν είναι και πολύ αλλαγμένος) Ολυμπιακός, η επιλογή μπορεί να προχωρήσει πιο βολικά να την ξεκινήσουμε ανάποδα.

Όχι απαντώντας στο ερώτημα «ποιους μπορεί να ..κόψει», αλλά στο « ποιους ΔΕΝ μπορεί να …κόψει;», με βάση την εικόνα που έχουμε για τα χαρακτηριστικά του καθενός. Προπονητική αδεία, ένα πρώτο κοσκίνισμα μας οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι τρεις είναι εκείνοι που πρέπει να θεωρούνται απαραίτητοι. Ο Τζέιμς Γκιστ, ο Κρις Σίνγκλετον και ο Μάικ Τζέιμς. Ο Γκιστ γιατί είναι το βασικό «τεσσάρι», που στην επίθεση μπορεί να παίξει και «πέντε» που ξέρει να μαρκάρει ακόμη και τον Σπανούλη, που μπορεί να συμμετέχει στην άμυνα με αλλαγές και κυρίως είναι εκείνος με την περισσότερη εμπειρία και αποδεδειγμένο χαρακτήρα για τέτοια ματς.

Ο Σίνγκλετον γιατί είναι ένας ψηλός που προβλέπεται ότι θα αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στην άμυνα. Δηλαδή τον ανάλογο ρόλο που είχε πέρυσι και στην Λοκομοτίβ Κουμπάν. Ειδικά η αντιμετώπιση του pick and roll που είναι σπεσιαλιτέ του Σπανούλη ο οποίος θα το επιχειρήσει χρησιμοποιώντας τον Γιανγκ ή τον Μπιρτς αλλά και η περίπτωση που, μετά από αλλαγή , μείνει αυτός να μαρκάρει κοντό είναι το «φαΐ» του. Το πιο δυνατό σημείο του παιχνιδιού του είναι ότι ελάχιστοι γκαρντ στην Euroleague μπορούν να τον περάσουν με ντρίπλα, αφού εκτός από γρήγορα πόδια έχει και μακριά χέρια που τα χρησιμοποιεί για να κλέβει ή να αλλοιώνει πάσες. Δεν είναι low post παίκτης, αλλά για εκεί υπάρχει ο Μπουρούσης. Είναι ψηλός που παίζει με πρόσωπο και σουτάρει πολύ αξιόπιστα.

Ο Μαϊκ Τζέιμς είναι ένας αθλητικός combo guard, ο πρώτος που μπορεί να παίξει και πλέι μέικερ για να ξεκουραστεί ο Νικ Καλάθης. Είναι ένας ισορροπημένος στα χαρακτηριστικά παίκτης που μπορεί να αμυνθεί και να επιτεθεί με την ίδια συνέπεια και κυρίως μπορεί να αλλάξει το ρυθμό του παιχνιδιού, όπως έκανε πολλές φορές στην Λαμποράλ. Την τέταρτη θέση, το πιο λογικό είναι να την πάρει ο Ρίβερς. Είναι πολύ έμπειρος παίκτης και καλύπτει το «τρία», εκεί όπου ο Ολυμπιακός έχει να αντιπαρατάξει ισχυρά χαρτιά (Λοτζέσκι, Παπανικολάου και Παπαπέτρου) και συνεπώς Χαραλαμπόπουλος και Πατ Καλάθης χρειάζονται μεγάλη υποστήριξη. Ο πρώην παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης τρέχει, παίζει άμυνα, σουτάρει, είναι πολυδιάστατος και έχει την εμπειρία μεγάλων αγώνων, συνεπώς δεν θα χρειαστεί και πολύ χρόνο για να συνειδητοποιήσει τις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα.

Καταλήγουμε λοιπόν, ότι, θα είναι μικρή έκπληξη αν μια από τις παραπάνω θέσεις πάρει ο Φελτέιν και μεγάλη έκπληξη αν ο Νίκολς δεν παρακολουθήσει τον αγώνα του ΣΕΦ με πολιτικά. Ο πρώτος έχει μεν την περσινή εμπειρία ως εφόδιο, αλλά από την άλλη παίζει σε μια θέση που υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, με πρώτη και καλύτερη αυτή του Παππά, αλλά και του Τζέιμς σε περίπτωση που κάνει δίδυμο με τον Νικ Καλάθη. Ο δεύτερος είναι μια επιλογή της τελευταίας στιγμής που αποκτήθηκε για να δώσει περισσότερο βάθος και όχι για να αλλάξει τα στάνταρ της ομάδας. Τελικά, μήπως αυτή η απόφαση δεν είναι και τόσο δύσκολη;