Αυτός ήταν ο Σακ στο παρκέ! Απόλυτος κυρίαρχος, ένας παίκτης που δεν είχε αντίπαλο και φρόντιζε να ισοπεδώνει όποιον νόμιζε πως μπορεί να τα βάλει μαζί του. The most dominant center of all times όπως λένε οι Αμερικανοί. Εκτός γηπέδου πάλι ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Έκανε τον τραγουδιστή, τον ηθοποιό, όσους βρίσκονταν γύρω του να κλαίνε από τα γέλια με τις «θανατηφόρες» ατάκες του, με λίγα λόγια ένας κανονικός showman που όμοιο του δεν έχουμε δει και μάλλον δύσκολα θα ξαναδούμε! Ευτυχώς όταν το 2011 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, μετά από 19 χρόνια καριέρας, έκανε το αναμενόμενο. Έγινε αναλυτής των αγώνων του ΝΒΑ και έτσι εδώ και μια πενταετία τον απολαμβάνουμε καθημερινά στην τηλεοπτική εκπομπή «Inside the NBA».

Shaq Attaq!

Μετά από τρία χρόνια στο NCAA με το Louisiana State University αποφάσισε να δηλώσει συμμετοχή στο draft του ΝΒΑ το 1992 και ήταν σίγουρο πως όποια ομάδα έπαιρνε το νούμερο ένα θα τον επέλεγε χωρίς δεύτερη σκέψη. Όσο έμεινε στο κολέγιο μας είχε δώσει μια γερή γεύση για το τι επρόκειτο να επακολουθήσει στο ΝΒΑ. Η πρώτη του σεζόν ήταν συμπαθητική (13.9 πόντοι, 12.0 ριμπάουντ, 3.6 κοψίματα) αλλά οι δύο επόμενες ήταν πέρα για πέρα εντυπωσιακές. Το 1991 είχε μέσο όρο 27.6 πόντους, 14.7 ριμπάουντ και 5.0 κοψίματα και τον τελευταίο του χρόνο 24.1 πόντους, 14.0 ριμπάουντ και 5.2 κοψίματα ανά αγώνα.

Οι τυχεροί ήταν οι Ορλάντο Μάτζικ. Μετά από την μόλις τρίτη σεζόν τους στο ΝΒΑ, αφού ήταν η μία από τις τέσσερις καινούργιες ομάδες που είχαν προστεθεί στο πρωτάθλημα τότε, πήραν έναν παίκτη που έμελλε να τους μετατρέψει άμεσα σε πρωταγωνιστές. Ο Ο'Νιλ ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν στο ΝΒΑ (κατά την οποία κατεδάφισε δύο μπασκέτες καρφώνοντας) έχοντας μέσο όρο 23.4 πόντους, 13.9 ριμπάουντ και 3.5 κοψίματα με αποτέλεσμα να αναδειχτεί ρούκι της χρονιάς αλλά και να ψηφιστεί από τον κόσμο στην βασική πεντάδα της Ανατολής στο All Star Game του 1993.

Έγινε άμεσα δημοφιλής υπογράφοντας συμφωνίες με εταιρίες κολοσσούς όπως την Reebok η οποία λάνσαρε τη σειρά παπουτσιών «Shaq Attaq» που έφερε την υπογραφή του και την Pepsi, τα διαφημιστικά σποτ των οποίων όπως μπορείτε να δείτε στα βίντεο που ακολουθούν ήταν κομμένα και ραμμένα για τον απίθανα χιουμοριστικό χαρακτήρα του.

Το 1994 έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο του πρώτου σκόρερ του ΝΒΑ καθώς ολοκλήρωσε τη σεζόν με μέσο όρο 29.3 πόντους έχοντας επίσης 13.2 ριμπάουντ και 2.9 κοψίματα. Οδήγησε τους Μάτζικ για πρώτη φορά στην ιστορία τους στους στα playoffs και το '95 επέστρεψε δριμύτερος για να τους πάει μέχρι τους τελικούς παίρνοντας αυτή τη φορά τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, αφού είχε πάλι 29.3 πόντους ανά αγώνα.

Τελικά το καλοκαίρι του 1996 αποφάσισε να αλλάξει φανέλα. Πρώτα όμως είχε Βοηθήσει το Ορλάντο να πετύχει 60 νίκες (οι περισσότερες στην ιστορία του) στην κανονική περίοδο και να φτάσει μέχρι τους τελικούς της Ανατολής. Από τη στιγμή όμως που οι Μάτζικ έκαναν τους δύσκολους και δεν ήθελαν να του δώσουν τα χρήματα που ζητούσε, ενώ το 91.3% των φιλάθλων τους που είχε συμμετάσχει στο γκάλοπ της εφημερίδας «Orlando Sentinel» είχε δηλώσει πως δεν τα αξίζει αποφάσισε να υπογράψει στους Λέικερς για εφτά χρόνια έναντι 121 εκατομμυρίων δολαρίων.

Στις πρώτες του επισκέψεις στο Ορλάντο ως αντίπαλος γνωρίσει έντονες αποδοκιμασίες όμως 20 χρόνια μετά ο κόσμος των Μάτζικ απέδειξε πως εκτιμά τα όσα είχε προσφέρει και γι' αυτό τον ανέδειξε ως τον κορυφαίο παίκτη που έχει φορέσει ποτέ τη φανέλα τους.

It's showtime...

Το Λος Άντζελες ήταν η ιδανική πόλη για να φιλοξενήσει τον πολυτάλαντο Σακ. Τέτοιος ενθουσιασμός στα παιχνίδια των Λέικερς είχε να υπάρξει από τότε που το «showtime» της παρέας του Μάτζικ Τζόνσον, του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ και του Τζέιμς Ουόρθι έφερνε το ένα πρωτάθλημα πίσω από το άλλο στο Great Western Forum. Αν και στην πρώτη του χρονιά έπαιξε μόνο σε 51 αγώνες λόγω τραυματισμών ο Σακίλ είχε μέσο όρο 26.2 πόντους και 12.5 ριμπάουντ προσφέροντας απλόχερα θέαμα στο κοινό του Λ.Α. με τα καρφώματα του.

Οι Λέικερς μετά την απόκτηση του ήταν ότι ακριβώς και οι Μάτζικ. Η πλέον ανερχόμενη δύναμη του ΝΒΑ. Το 1998 μάλιστα με τις 61 νίκες που έκαναν στην κανονική περίοδο ξεπέρασαν τις 60 για πρώτη φορά μετά το 1990 και έφτασαν έως τους τελικούς της Δύσης για πρώτη φορά μετά το 1991 με τον Ο' Νιλ να έχει μέσο όρο 28.3 πόντους και 11.4 ριμπάουντ και να επιλέγεται για πρώτη φορά (ακολούθησαν άλλες εφτά) στην καριέρα του στην καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος. Το «σκούπισμα» από τους Σπερς στον δεύτερο γύρο των playoffs του 1999 οδήγησε τους Λέικερς στην απόφαση να προσλάβουν τον Φιλ Τζάκσον υπό τις οδηγίες του οποίου ο σέντερ τους έγινε ο καλύτερος παίκτης του ΝΒΑ.

Το 2000 ο Σακ αναδείχτηκε MVP της κανονικής περιόδου, μοιράστηκε το σχετικό βραβείο στο All Star Game με τον Τιμ Ντάνκαν, ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης των τελικών, ο πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με μέσο όρο 29.7 πόντους (ο κορυφαίος της καριέρας του), έκανε ρεκόρ καριέρας σταματώντας στους 61 απέναντι στους Κλίπερς στις 6 Μαρτίου εκείνης της χρονιάς και πάνω απ' όλα οδήγησε τους Λέικερς, που πέτυχαν 67 νίκες, στην κατάκτηση του πρώτου τους τίτλου μετά το 1988.

Τόσο εκείνο το πρωτάθλημα όσο και στα δύο επόμενα που ακολούθησαν ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Στους τελικούς του 2000 με τους Πέισερς είχε 38.0 πόντους, 16.7 ριμπάουντ και 2.7 κοψίματα ανά αγώνα, σε αυτούς του 2001 κόντρα στους Σίξερς 33.0 πόντους, 15.8 ριμπάουντ και 3.4 κοψίματα και το 2002 απέναντι στους Νετς 36.3 πόντους, 12.3 ριμπάουντ και 2.8 κοψίματα. Φυσικά ήταν ο MVP των τελικών τόσο το 2001 όσο και το 2002.

Τις επόμενες δύο χρονιές όμως δεν πρόσεχε την φυσική του κατάσταση με αποτέλεσμα να πάρει αρκετό βάρος και να μην είναι το ίδιο αποτελεσματικός. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στον Κόμπι Μπράιαντ που τον κατηγορούσε για αδιαφορία και έτσι ξέσπασε η μεταξύ τους κόντρα για το ποιος θα είναι το πρώτο όνομα στην ομάδα. Αυτή η ιστορία οδήγησε τους Λέικερς μετά την ήττα από τους Πίστονς στους τελικούς του 2004 να παραχωρήσουν τον 32χρονο τότε Ο'Νιλ, που ζητούσε πλουσιοπάροχη ανανέωση, με ανταλλαγή στους Χιτ προτιμώντας να δώσουν νέο συμβόλαιο στον Μπράιαντ.

Μπορεί να χώρισαν με κάπως άγαρμπο τρόπο αλλά αυτό δεν άλλαξε καθόλου το τι σημαίνει ο Σακ για την ομάδα του Λος Άντζελες η οποία πλέον έχει αποσύρει τη φανέλα του με το νούμερο «34».

Ένα πρωτάθλημα ακόμα

Με το που πάτησε το πόδι του στο Μαϊάμι ο Σακίλ υποσχέθηκε στους φιλάθλους των Χιτ το πρωτάθλημα και δεν άργησε να εκπληρώσει την υπόσχεση του. Με τον ίδιο να έχει 22.9 πόντους και 10.4 ριμπάουντ ανά αγώνα και να χάνει τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου στα σημεία από τον Στιβ Νας οι Χιτ το 2005 βρέθηκαν στην κορυφή της Ανατολής έχοντας πετύχει 59 νίκες και στα playoffs έφτασαν μέχρι τους τελικούς της περιφέρειας. Γι' αυτό τον Αύγουστο του 2005 του έδωσαν πενταετή επέκταση συμβολαίου έναντι 100 εκατομμυρίων δολαρίων.

Ο τίτλος τελικά ήρθε την επόμενη χρονιά. Παρότι ο Σακ έκανε την μέχρι τότε χειρότερη σεζόν της καριέρας του έχοντας μέσο όρο 20.0 πόντους και 9.2 ριμπάουντ σε 59 παιχνίδια το Μαϊάμι έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία του στους τελικούς του ΝΒΑ, καθώς στα playoffs ανέβασε την απόδοση του και ήταν καθοριστικός σε αρκετούς αγώνες. Στους τελικούς απέναντι στους Μάβερικς μπορεί να έμεινε στα... ρηχά (13.7 πόντοι, 10.2 ριμπάουντ) αλλά πήρε το τέταρτο δαχτυλίδι του.

Από εκεί και πέρα άρχισε να αντιμετωπίζει συνεχώς προβλήματα τραυματισμών. Μεγαλώνοντας κιόλας δεν μπορούσε να προσφέρει όσο θα μπορούσε οπότε άρχισε η γκρίνια και μετά από έναν καβγά που είχε με τον Πατ Ράιλι οι Χιτ τον έδωσαν με ανταλλαγή στους Σανς στα μέσα της σεζόν 2007/08. Παρόλα αυτά πρόσφατα ο Ράιλι είπε πως η απόκτηση του άλλαξε την ιστορία της ομάδας η οποία μέσα στη νέα σεζόν θα αποσύρει τη φανέλα του με το νούμερο «32».

Πάντα στο ύψος του

Στο Φίνιξ αναγεννήθηκε και το 2009 είχε μέσο όρο 17.8 πόντους σκοράροντας μάλιστα 45 κόντρα στους Ράπτορς με αποτέλεσμα στα 37 του να γίνει ξανά All Star μετά από δύο χρόνια. τις δύο τελευταίες σεζόν της καριέρας του αποφάσισε να τις περάσει αναζητώντας ένα ακόμα πρωτάθλημα. Γι' αυτό το 2010 έπαιξε στους Καβαλίερς του ΛεΜπρον Τζέιμς και το 2011 στους Σέλτικς μαζί τους Πολ Πιρς, Κέβιν Γκαρνέτ, Ρέι Άλεν και Ραζόν Ρόντο. Παρότι είχε τα χρονάκια του αλλά και τα κιλάκια του στην καλή του βραδιά παρέμενε ασταμάτητος. Οι τραυματισμοί δεν τον άφηναν σε ησυχία και έτσι την 1η Ιουνίου του 2011 ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση σε ηλικία 39 ετών και μετά από 19 χρόνια καριέρας ως ο έκτος τότε (πλέον είναι έβδομος) σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ με 28.596 πόντους.

Ο καταλληλότερος άνθρωπος για All Star Game

Ήταν γεννημένος γι' αυτό το παιχνίδι! Έγινε All Star 15 φορές και εκτός από τις θεαματικές φάσεις που μας έχει προσφέρει έχουμε γελάσει απίστευτα με τα όσα έχει σκαρφιστεί. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τους χορούς του; Το ότι έχει μετατρέψει το παπούτσι του σε κινητό τηλέφωνο, σε τηλεκατευθυνόμενο αμάξι, μέχρι και σε κουλοχέρη; Τις... αποτυχημένες εμπνεύσεις του την ώρα του αγώνα; Έδινε το δικό του σόου κάθε φορά ακόμα και όταν δεν έπαιζε και ήταν MVP το 2000 (μαζί με τον Ντάνκαν), το 2004 και το 2009 μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ επισφραγίζοντας έτσι την αποκατάσταση των σχέσεων τους.

Πρωταγωνιστής και στην εθνική

Εκτός από τα τέσσερα πρωταθλήματα στο ΝΒΑ ο Ο'Νιλ έχει στην κατοχή του ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο και έναν τίτλο Παγκόσμιου Πρωταθλητή με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Το 1994 ήταν μέλος της «Dream Team II» και ο πολυτιμότερος παίκτης του Mundobasket του Τορόντο έχοντας μέσο όρο 18.0 πόντους και 8.5 ριμπάουντ, ενώ το 1996 συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες τις Ατλάντα με την «Dream Team III».

Τα αμέτρητα παρατσούκλια

Ο ίδιος έχει αποκαλέσει τον εαυτό του «The Big Aristotle» και «Hobo Master» ενώ ακούει επίσης και στα «Shaq», «The Diesel», «Shaq Fu», «The Big Daddy», «Superman», «Shaqzilla», «The Big Agave, «The Big Cactus», «The Big Shaqtus», «The Big Galactus», «Wilt Chamberneezy», «The Big Baryshnikov», «The Real Deal», «The Big Shamrock», «The Big Leprechaun», «Shaqovic», «The Big Conductor» αλλά και σε άλλα πολλά!

Οι ταινίες

Το «Blue Chips» (1994) όπου υποδύεται έναν πολλά υποσχόμενο, αλλά άγουρο, παίκτη κολεγίου που έχει χάλια βαθμούς και κινδυνεύει να χάσει τη θέση του στην ομάδα εάν δεν τους ανεβάσει, το «Kazaam» (1996) που κάνει ένα τρελό τζίνι και το «Steel» (1997) όπου από στρατιωτικός γίνεται τιμωρός του εγκλήματος φορώντας σιδερένια πανοπλία είναι αυτές που μας έχουν μείνει.

Οι δίσκοι

Συνολικά έχει κυκλοφορήσει τέσσερα ραπ άλμπουμ. Το «Shaq Diesel» (1993) το οποίο έγινε πλατινένιο, το «Shaq Fu: Da Return» (1994), το «You Can't Stop the Reign» (1996) και το «Respect» (1998). Πάρτε μια γεύση με το κορυφαίο χιτ του που είναι από τον πρώτο δίσκο και λέγεται «I'm outstanding».

Το δικό του βιντεοπαιχνίδι

Με τις κονσόλες της Nintendo και της Sega να βρίσκονται σε κάθε σπίτι τη δεκαετία του '90 ο Σακ δεν γινόταν να μην έχει το δικό του βιντεοπαιχνίδι. Στο «Shaq Fu», που κυκλοφόρησε το 1994, λοιπόν ο Ο' Νιλ βρίσκεται στην Ιαπωνία και στο Τόκιο για έναν φιλανθρωπικό αγώνα μπάσκετ αλλά καταλήγει να μοιράζει κλωτσιές και μπουνιές σε μια άλλη διάσταση για να σώσει ένα αγόρι από μια διαβολική μούμια.