Ο μήνας του μέλιτος

Κάθε φορά που αλλάζει το σύστημα μιας μεγάλης διοργάνωσης, οι ομάδες που συμμετέχουν σε αυτή καλούνται να ταξιδέψουν σε «αχαρτογράφητα νερά». Αυτό σημαίνει ότι παράλληλα με την καθιερωμένη εσωτερική διεργασία τους να δημιουργήσουν και να βελτιώσουν τη δική τους δυναμική είναι να ανακαλύψουν τους «νέους κώδικες» και τα «μυστικά επιβίωσης» που διαμορφώνονται ώστε να αυξήσουν τις πιθανότητές τους να διεκδικήσουν την επίτευξη των στόχων τους. Μια πρώτη προσέγγιση στο νέο format της Euroleague, με την συμμετοχή 16 ομάδων (όχι κι όχι 24άρων) , οι οποίες από τα μέσα Οκτωβρίου ξεκινούν ένα πρωτάθλημα δυο γύρων (30 αγωνιστικών) προκειμένου να καθοριστούν οι θέσεις εκκίνησης των play off, είναι ότι οι βασικότερες προσαρμογές που υπαγορεύονται δεν είναι αγωνιστικές, αλλά είναι πνευματικές και ψυχολογικές.

Δεν είναι αγωνιστικές ή καλύτερα δεν αφορούν το hardware μιας ομάδας για τον απλούστατο λόγο ότι σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, η μοναδική διαφοροποίηση είναι ότι καλούνται να δώσουν ένα ματς παραπάνω το μήνα, την εβδομάδα που θα παίζουν Τρίτη-Πέμπτη ή Τετάρτη –Παρασκευή με την υποχρέωση, για λόγους ισονομίας, ο ένας από αυτούς τους δυο αυτούς αγώνες να γίνεται εντός και ο άλλος εκτός έδρας. Είναι όμως ξεκάθαρα πνευματικές και ψυχολογικές και αφορούν το software για δυο λόγους. Αφενός γιατί πλέον είναι υποχρεωμένες να αποχωριστούν και να ξεχάσουν μια ολόκληρη λογική και ένα σωρό θεωρίες (βάσιμες ή αυθαίρετες) που είχαν αναπτυχθεί με τον τρόπο που παιζόταν η Euroleague ως σήμερα. Και αφετέρου γιατί πρέπει να αυξήσουν την περίοδο συγκέντρωσης και συνεπώς αντοχής τους σε μονομαχίες με ισχυρούς αντιπάλους.

Η βασικότερη μετατροπή από αυτές είναι ο αποχωρισμός της λυτρωτικής ασφάλειας της παραγραφής (καλοκαιρινών αδικημάτων), που παρείχε το προηγούμενο σύστημα. Η πρώτη του φάση, ειδικά για τις ομάδες με αξιώσεις και φιλοδοξίες, έμοιαζε με επέκταση της περιόδου της προετοιμασίας, αφού τα αποτελέσματα του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου δεν μεταφέρονταν. Ήταν μια καλή ευκαιρία να δοκιμάσουν και να δοκιμαστούν χωρίς ιδιαίτερο κόστος, από την στιγμή που εύκολα ή δύσκολα θα πέρναγαν στο επόμενο στάδιο. Μη ξεχνάμε ότι κάθε όμιλος περιείχε έναν, δυο ή και τρεις αδύναμους κρίκους που τους προσέφεραν ένα επιπλέον μαξιλαράκι για να αποφύγουν τη στραβή. Τόσο και τόσες αδύναμες ομάδες, φέτος δεν προβλέπονται.

Στο διάστημα που μεσολαβούσε λοιπόν μέχρι να ξεκινήσει το καθοριστικό, από κάθε άποψη, ΤΟΡ16, τα κλαμπ, ενίοτε θρέφονται με την ελπίδα, που τους έδινε το περιθώριο που υπήρχε να κάνουν τις παρεμβάσεις τους και να βρουν τη χημεία τους, ώστε να διορθώσουν την εικόνα τους, ειδικά αν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν όπως τα είχαν στο μυαλό τους. Πολλές φορές μάλιστα παραποιούσαν και την πραγματικότητα, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις που αφορούσαν το φορμάρισμα ομάδων, την «εξυπνάδα» των αστέρων να κοουτσάρουν τον εαυτό τους ώστε να παίξουν καλά όταν αρχίζουν τα ζόρικα, τις τεχνητές κρίσεις και τις εσκεμμένες ήττες που καθαγιάζονταν και μεταφράζονταν σε «μαγκιά» εφόσον την κρίσιμη στιγμή όλα πήγαιναν κατ’ ευχή, ή ακόμη συντηρούσαν την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα εμφανιστεί ένας «από μηχανής θεός» για να βάλει τα πράγματα στη… θέση του. Ε, λοιπόν στην νέα τάξη πραγμάτων, τέτοιου είδους restart τα ξεχνάμε μια και καλή.

Το αποτέλεσμα της 2ης αγωνιστικής (20 ή 21 Οκτωβρίου) θα μετρήσει στην τελική βαθμολογία όσο και το αποτέλεσμα της 22ης αγωνιστικής (9 ή 10 Φεβρουαρίου) και οι προσευχές που ενίοτε έπαιρναν διαστάσεις βεβαιότητας δεν θα έχουν πια και τόσο μεγάλη αξία. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πλέον ο «μήνας του μέλιτος»-όπως μου αρέσει να χαρακτηρίζω τις προετοιμασίες επηρεασμένος από το πνεύμα των ρομαντικών δηλώσεων και πιασάρικων προγραμματικών υποσχέσεων που γίνονται τέτοια εποχή- φέτος θα σταματήσει μαζί με το ξεκίνημα της σεζόν και όχι από το μέσον της, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα.

Μέσα σε αυτό το (υπό αναγνώριση) περιβάλλον, οι δυο ελληνικές ομάδες έχουν ένα πλεονέκτημα και ένα μειονέκτημα. Το μειονέκτημα είναι ότι με βάση την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην ευρωπαϊκή αγορά, θα πρέπει να συνηθίσουν να διαχειρίζονται περισσότερες ευρωπαϊκές ήττες από όσες συνηθίσει μέχρι τώρα και να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν την πίστωση χρόνου των προηγούμενων χρόνων. Το πλεονέκτημα , σε σχέση με τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους, ειδικά τους Ισπανούς και τους Τούρκους που έχουν να δώσουν μάχες και εντός συνόρων, είναι ότι μπορούν να ξεχάσουν το ελληνικό πρωτάθλημα και να ασχοληθούν και πάλι μαζί του στον τελικό των πλέι οφ, τότε που –εκτός συνταρακτικού απροόπτου- θα συναντηθούν για να κριθεί ποιος από τους δυο θα πάρει τον τίτλο.