Panathinaikos με τ' όνομα!

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι ρομαντικοί-συναισθηματικοί φίλοι του Παναθηναϊκού αισθάνθηκαν κάπως άβολα ακούγοντας την είδηση ότι πλέον η ομάδα τους θα αποκαλείται και επισήμως “ Παναθηναϊκός SUPERFOODS”. Οι τεχνοκράτες και πιο ρεαλιστές, την αντιμετώπισαν ως φυσιολογικό αποτέλεσμα της εξέλιξης. Ένα σημάδι των καιρών, με το οποίο, σε περιόδους κρίσης, έχουν εναρμονιστεί ακόμη και οι μεγαλύτεροι αθλητικο-οικονομικοί κολοσσοί. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα , που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να “απενοχοποιήσει” την κίνηση του “τριφυλλιού”, είναι η Μπαρτσελόνα η οποία έχει προσθέσει στο όνομα όλων των επαγγελματικών τμημάτων πλην του ποδοσφαίρου(άρα και του μπάσκετ) εκείνο της “Lassa”, μιας μεγάλης τουρκικής εταιρίας ελαστικών.

Το ίδιο έχουν κάνει οι περισσότερες από τις 16 ομάδες που φέτος θα λάβουν μέρος στην Ευρωλίγκα, βλέπε Anadolu (Εφες), FOX (Μακάμπι), Brose (Μπάμπεργκ),Telekom Sibija (Ερ. Αστέρας), Laboral Kutxa(Βιτόρια), Dogus(Νταρουσάφακα),Emporio Armani (Μιλάνο), Odeabank (Γαλατρασαράϊ) και πάει λέγοντας.

Ιδιαιτερότητα

Η ιδιαιτερότητα της περίστασης είναι ότι η SUPERFOODS είναι μια εταιρία συμπληρώματος διατροφής, η οποία ανήκει στον όμιλο των επιχειρήσεων, στις οποίες δραστηριοποιείται ο ισχυρός άνδρας του μπασκετικού Παναθηναϊκού, Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Το θέμα μπορούμε να το πιάσουμε από δυο οπτικές γωνίες, αν υπενθυμίσουμε ότι από τα αρχαία χρόνια, η χορηγία στον Αθλητισμό βασιζόταν στις αρχές της ανταποδοτικότητας. Δηλαδή, κάποιες εταιρείες ή κάποιοι επιφανείς πλούσιοι επέστρεφαν με αυτόν τον τρόπο, ένα μέρος των κερδών τους στην κοινωνία. Ήταν τόσο σημαντική διαδικασία που στην πορεία προσέφερε ακόμη και κίνητρα φοροαπαλλαγής. Συνεπώς, είναι μια σχέση θεμιτή και αποδεκτή , εφόσον συνοδεύεται από ειλικρίνεια και κυρίως διαφάνεια.

Η μία γωνία μας προσφέρει την βεβαιότητα ότι από αυτή τη σχέση, πιο ωφελημένη, λόγω διαφήμισης βγαίνει η SUPERFOODS , η οποία βλέπει τον τίτλο της να συνυπάρχει με το πανίσχυρο brand name του “Εξάστερου”. Δεν πιστεύω να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει περίπτωση στην καθημερινή πρακτική, το όνομά της θα υπερισχύσει έναντι ενός τόσο μεγάλου αθλητικού ονόματος όπως είναι αυτό του μπασκετικού Παναθηναϊκού. Για να κάνουμε και λίγο ...χιούμορ, η ομάδα θα αποκαλείται με το όνομα του χορηγού της μόνο από εφημερίδες, ή sites που πρόσκεινται στον “αιώνιο” αντίπαλο και θέλουν να “τρολλάρουν”. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα, ειδικά στην Ελλάδα, αυτές οι συνεργασίες δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα (για τις εταιρείες) οι οποίες σταδιακά αποχώρησαν από αυτή τη διαδικασία. Αφενός γιατί δεν υπάρχει φίλαθλος που θα θέλει να κάνει αναφορά στην συγκεκριμένη ομάδα και θα αναφέρει ολόκληρο το όνομα και όχι το “Παναθηναϊκός” σκέτο. Ο Παναθηναϊκός ο ίδιος, θα έχει πραγματικό πρόβλημα μόνο αν κάποτε φτάσει στο σημείο να απαξιωθεί τόσο πολύ το όνομα της ομάδας ώστε το όνομα του εκάστοτε χορηγού του να είναι πιο δυνατό. Αλλά φαντάζομαι ότι αν ποτέ καταλήξει έτσι ένα τόσο μεγάλο club, τα λάθη που θα έχουν προηγηθεί και οι ευθύνες όλης της “πράσινης” οικογένειας θα ξεφεύγουν από τα όρια ενός τέτοιου απλού ζητήματος.

Μια που το έφερε η κουβέντα σας μαρτυρώ και την σιωπηρή οδηγία που επιβάλουν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ στους υπαλλήλους τους, να μην αναφέρουν το όνομα του χορηγού ονομασίας στα κείμενα, αν η συγκεκριμένη εταιρεία δεν έχει προσφέρει διαφημιστικά έσοδα στο μέσο. Μόνο ο Πανόπουλος και αυτός στην SKODA Ξάνθη, πέτυχε τον σκοπό του, αφού όμως έκανε μεγάλη καμπάνια και κυνηγώντας την υπόθεση ως εκεί που δεν παίρνει. Το εντυπωσιακό είναι -και το αναφέρω εκ πείρας- ήταν ότι κάποτε -για παράδειγμα- δεν μας επέτρεπαν να αναφέρουμε ολόκληρο το Chipita-Πανιώνιος. Αντίθετα κανέναν δεν πείραζε που την Μιλάνο την γράφαμε, κανονικά και με τον νόμο, "Αρμάνι". Με άλλα λόγια, αν μια εταιρεία ήθελε να διαφημιστεί στην Ελλάδα, καλύτερα θα ήταν να συνεργαστεί με ομάδα του εξωτερικού, παρά με μία της ελληνική. Κάτι ανάλογο φαντάζομαι ότι θα συμβεί και με την SUPERFOODS η οποία θα βλέπει το όνομά της πιο συχνά σε μέσα του εξωτερικού, στην τηλεόραση ή στο site της Ευρωλίγκας. Αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να λυθεί με μια άλλη διαδικασία που δεν είναι της παρούσης.

Η δεύτερη οπτική αφορά την ανταποδοτικότητα , αυτή καθ' εαυτή και σε σχέση με την ίδια την ιδιοκτησία της (κάθε μεγάλης) ομάδας. Κάποτε, στις αρχές της δεκαετίας του '90, συζητώντας με τον Παύλο Γιαννακόπουλο, πατέρα του Δημήτρη, μου είχε εξομολογηθεί: “Ήμουν πρόεδρος στο Εμπορικό Επιμελητήριο και κανείς δεν μου έδινε σημασία. Από την στιγμή που έγινα πρόεδρος στον Παναθηναϊκό, κάθε πέντε μέτρα με σταματάνε στο δρόμο”. Η αναγνωρισιμότητα αλλά και η ισχύς που προσφέρει αυτή η θέση, αποτελεί μια τεράστια δύναμη στα χέρια του κάθε προέδρου και είναι μια μορφή έμμεσης ανταποδοτικότητας. Το ζητούμενο είναι πώς τη χρησιμοποιεί κανείς: υπέρ ή εις βάρος του κοινού συμφέροντος. Προφανώς ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ως πιο σύγχρονος του πατρός του, θέλει να κάνει χρήση αυτής της ανταποδοτικότητας και προς όφελος της επιχειρηματικότητας που αναπτύσσει τα τελευταία χρόνια. Κάτι ανάλογο συνέβη με το άνοιγμα στην Κίνα και την παράλληλη απόκτηση Κινέζου μπασκετμπολίστα, Σανγκ Πινγκ, έτσι για να υπάρχει στο ρόστερ για λόγους marketing. Άλλωστε, είναι αυτός που κρατάει την ομάδα, στην δύσκολη εποχή της κρίσης και οφείλει να αξιοποιήσει όλα τα “όπλα” που του προσφέρονται για να πετύχει τους στόχους του και στα δυο μέτωπα. Εφόσον ελόγου του, όπως συμβαίνει και με τους Αγγελόπουλους στον Ολυμπιακό, έχει την δυνατότητα να παραμένει δυνατός οικονομικά, κερδισμένος στο ποσοστό που του αναλογεί, θα βγει και ο Παναθηναϊκός ή αντίστοιχα ο Ολυμπιακός.

Και για να κλείσουμε κάπως χαριτωμένα αυτή την ...συζήτηση, σας θυμίζω ότι ειδικά στην Ελλάδα, που οι οπαδοί-καταναλωτές συμπεριφέρονται με το συναίσθημα, μη σας πω ότι καμιά φορά, δεν είναι και τόσο χρήσιμο για μια εταιρεία, να δένεται με ένα μεγάλο club. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, την εποχή που ξεκίνησε η κινητή τηλεφωνία, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, απέφευγαν όπως ο διάβολος το λιβάνι να αποκτήσουν σύνδεση Vodafone, η οποία ανήκε στον τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού, Σωκράτη Κόκκαλη και προτιμούσαν το -μοναδικό τότε-αντίπαλο δέος , την Telestet.