Όλο και κάτι κερδίσαμε...

Oι οιμωγές για μία «αποτυχία» την οποία ατά βάθος όλοι περιμέναμε, αλλά και οι υστερικές κραυγές για την αποπομπή ενός προπονητή στο πρόσωπο του οποίου προ τριετίας όλοι βλέπαμε τον σωτήρα έκρυψαν τα κέρδη που αποκόμισε η Εθνική ομάδα από το Προολυμπιακό τουρνουά. Κέρδη, έστω ισχνά. Ισχνά κέρδη, αλλά κέρδη. Τέλος είναι το σημείο απ'όπου αρχίζουμε.

Όταν ξεκίνησε η διοργάνωση, η ομάδα είχε στις τάξεις της μόλις 5 έμπειρους παίκτες, τους Μπουρούση, Περπέρογλου, Κουφό, Καλάθη και Μάντζαρη.

Ένας έκτος, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, έχει στο dna του ασύγκριτης αξίας βιώματα από το ΝΒΑ, αλλά δεν παύει να είναι παιδί 21 ετών, χωρίς παραστάσεις και know-how από το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Τη δωδεκάδα συμπλήρωναν 6 «ρούκις» χωρίς την παραμικρή συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση, ενώ οι τελευταίοι που κόπηκαν είναι εξίσου άπειροι. Αλήθεια, με τι θράσος ζητούσαμε πρόκριση;

Τώρα που ολοκληρώθηκε το Προολυμπιακό, αυτό το τουρνουά-μινιατούρα των 3-4 αγώνων, ο πυρήνας της Εθνικής είναι διευρυμένος κατά τρεις, τουλάχιστον, παίκτες.

Ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και ο Δημήτρης Αγραβάνης κέρδισαν με το σπαθί τους το δικαίωμα να θεωρούνται πλήρη μέλη της ομάδας. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα ακούσουν το όνομά τους στο προσκλητήριο για το Ευρωμπάσκετ του 2017, το τελευταίο πριν αλλάξει η συχνότητα διεξαγωγής της διοργάνωσης.

Ο Θανάσης έφερε στην ομάδα μία ευπρόσδεκτη σταγόνα δροσιάς και τόννους θετικής ενέργειας. Ο Παπαπέτρου έπαιξε με την ωριμότητα έμπειρου και ουδέποτε εμφανίστηκε ψαρωμένος. Ο Αγραβάνης έδωσε όσα του ζητήθηκαν (αν όχι περισσότερα), ποτισμένα με πάθος και συναίσθημα.

Μόνο κακεντρεχής θα μπορούσε να αμφισβητήσει την προσφορά των τριών «υπολοχαγών» της ομάδας. Εάν αυτοί ναυαγούσαν, η Εθνική θα έχανε και από το Μεξικό.

Ο Γιάννης Αθηναίου έκανε το ντεμπούτο του στα 28 και τίμησε το εθνόσημο, αλλά λογικά θα κληροδοτήσει το πόστο του στον επιλαχόντα Τάιλερ Ντόρσεϊ για μελλοντική χρήση.

Ο Γιώργος Μπόγρης θα έχει λογικά και άλλες ευκαιρίες (όπως και ο Βασίλης Καββαδάς), αφού ο Μπουρούσης βαδίζει προς την αποστρατεία και ο Κουφός παραμένει κάτοικος ΗΠΑ, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται για τη διαθεσιμότητά του.

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος θα πρέπει να προστεθεί στους «σίγουρους» μελλοντικών αποστολών, εφ'όσον μάλιστα αξιοποιηθεί καλύτερα από τον φετινό Παναθηναϊκό του Αργύρη Πεδουλάκη.

Η ομάδα του 2019, καλά να είμαστε μέχρι τότε, θα μοιάζει σε μεγάλο βαθμό με τη φετινή 15άδα, εφ’όσον στους αρχικούς 14 προστεθεί το όνομα του ΝΒΑer Γιώργου Παπαγιάννη (θα ήταν παρών στο Προολυμπιακό αν δεν έδινε προτεραιότητα στο «American Dream»).

Από τους παλαιούς, μόνο ο Μπουρούσης, ο Περπέρογλου και ο (επόμενος αρχηγός) Πρίντεζης ξεπέρασαν τα 30 τους. Ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου, ο Μάντζαρης, ο Κουφός και φυσικά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο υπολογίζεται ότι θα στελεχώσουν την Εθνική για αρκετά χρόνια ακόμη.

Εάν αποφασίσει και ο Παππάς να αφήσει στην άκρη τους εγωισμούς και τα πείσματα, έστω στα 27 του, η ομάδα θα κερδίσει ένα ακόμη σημαντικό στέλεχος, ιδανικό μάλιστα για το νεωτεριστικό μπάσκετ που η Εθνική καλείται να υπηρετήσει στο μέλλον.

Η μαγιά για την ανανεωμένη ομάδα της τετραετίας 2017-2020 είναι σχεδόν έτοιμη. Ορισμένοι από τους παίκτες που πήραν το βάπτισμα του πυρός στο Τορίνο αναμένεται να γίνουν πυλώνες στις επόμενες διοργανώσεις.

Υπάρχουν και άλλοι μικροί βεβαίως, όπως ο Μήτογλου, ο Τολιόπουλος, ο Λούντζης, αλλά και ο Όγκαστ. Toυς θυμάστε τους περυσινούς πρωταθλητές Ευρώπης του Βόλου; Όλο και κάποιοι από τους αμούστακους θα γίνουν σύντομα άνδρες.

Εάν δεν σας αρέσουν αυτοί που φοράνε σήμερα τα γαλανόλευκα, λυπάμαι, αλλά δεν έχουμε άλλους. Η Εθνική είναι υποχρεωμένη να πορευτεί με τους ολίγους πρόθυμους και ταυτόχρονα να μετράει βαριεστημένους απρόθυμους, συνταξιούχους ετών 32.

Τις ημέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκυο, ο Βασίλης Σπανούλης θα συμπληρώσει τα 38 του χρόνια και θα μετράει μία πενταετία απουσίας από την Εθνική ομάδα. Ο Μάνου Τζινόμπιλι κλείνει τα 39 του στις 28 Ιουλίου 2016, λίγες μέρες πριν οδηγήσει την Εθνική Αργεντινής στους Αγώνες του Ρίο…

Η ελληνική ομάδα έχει εξασφαλισμένη τη συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ του 2017 και περιμένει να μάθει αν θα παίξει στο Ισραήλ ή στη Ρουμανία ή στη Φινλανδία ή στην Τουρκία. H τελική φάση θα διεξαχθεί στο«Σινάν Ερντέμ» της Κωνσταντινούπολης..

Το καλοκαίρι του 2018 θα είναι το πρώτο νεκρό μετά από δεκαετίες, ενώ το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο θα γίνει το 2019 στην Κίνα και μοιάζει πολύ μακρυνό για τους σημερινούς «τριανταφεύγα».

Από τον Νοέμβριο του 2017, θα διεξάγονται προκριματικοί αγώνες των μεγάλων διοργανώσεων μέσα στο καταχείμωνο, όπως γινόταν παλιά. Όχι σε ουδέτερο γήπεδο, αλλά εντός και εκτός έδρας.

Το στριφνό καλεντάρι αποκλείει τη συμμετοχή των παικτών του ΝΒΑ (και του NCAA) σε αυτούς τους αγώνες. Θα χρειαστεί, λοιπόν, να συγκροτηθεί μια «Εθνική Β’» παντός καιρού, για τις ανάγκες του Νοεμβρίου και του Μαρτίου.

Η Ομοσπονδία φαίνεται να καταλήγει στο μοντέλο ενός προπονητή πλήρους απασχόλησης, με όλα τα προφανή προβλήματα που μία τέτοια επιλογή φέρνει μαζί της.

Αυτό όμως θα το συζητήσουμε σε επόμενο σημείωμα. Άλλωστε, δεν έχει ακόμη αποφασιστεί τελεσίδικα το διαζύγιο με τον Φώτη Κατσικάρη.