Μπουρούσης για «πλέι μέικερ»

Με βάση όλα έχουμε συζητήσει μέχρι τώρα, για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της Εθνικής, το ιδανικό σενάριο του ημιτελικού με τους Κροάτες είναι να αποδώσει η πιεστική άμυνά μας και να βρούμε ανοιχτό γήπεδο ώστε να τρέξουμε και να πετύχουμε όσα πιο πολλά εύκολα καλάθια μπορούμε. Τότε θα έχουμε επιβάλλει το ρυθμό που βολεύει ετούτη την βερσιόν της ομάδας, οπότε θα έχουμε αυξημένες πιθανότητες να προκριθούμε στον τελικό του Σαββάτου και να διεκδικήσουμε, λογικά κόντρα στους Ιταλούς, το μοναδικό εισιτήριο για το Ρίο.

Συνεχίζοντας να μιλάμε θεωρητικά, το πρόβλημα θα ξεκινήσει αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο και οι Κροάτες μας αναγκάσουν να πάμε σε ένα αργό παιχνίδι με πολλές επιθέσεις στο μισό γήπεδο (πέντε εναντίον πέντε), το οποίο ( έχουμε συμφωνήσει ότι) δεν είναι το φόρτε μας για πολλούς και διάφορους λόγους. Τι κάνουμε τότε; Εδώ σε θέλω μάστορα… Με βάση τα λεγόμενα του ίδιου του προπονητή των Κροατών Άζα Πέτροβιτς, η λογική με την οποία προσεγγίζει τα παιχνίδια είναι η ίδια που ισχύει και στη μόδα: «less is more”.

Σε ένα τουρνουά μιας εβδομάδας του αρκεί ένας μικρός αριθμός επτά παικτών που βγάζουν τον κύριο όγκο του εκάστοτε παιχνιδιού, ενώ οι υπόλοιποι αξιοποιούνται ως αναλώσιμοι, για να κάνουν και να χρεωθούν τα φάουλ ρουτίνας. Προσπαθώντας λοιπόν να προσεγγίσουμε τον ημιτελικό με βάση τα mach up σε κάθε θέση, μια πρώτη, απλοϊκή παρατήρηση, είναι ότι (πάλι θεωρητικά) υπερέχουμε, έναντι των Κροατών, στις δυο θέσεις που σύμφωνα με τους προπονητές είναι «κλειδιά» στο μπάσκετ: στο «ένα» και στο «πέντε».

Στο «ένα» ο Νικ Καλάθης και ο Βαγγέλης Μάντζαρης είναι σαφώς πιο εύρωστοι από τον ποιοτικό, αλλά ταλαιπωρημένο στο κορμί, Λένο Ούκιτς που βρίσκεται στην δύση της καριέρας του. Στο ντέρμπι με την Ιταλία, ο Πέτροβιτς δεν εμπιστεύθηκε τον Στίπσεβιτς, αλλά όταν ο πρώην γκαρντ του Παναθηναϊκού χρειαζόταν ανάσες, η μπάλα πήγαινε στα χέρια του Σιμόν ή του Μπογκντάνοβιτς. Στο «πέντε» ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Κώστας Κουφός με τρίτο τον Μπόγρη απέχουν παρασάγγας σε ποιότητα από τον αναπληρωματικό του Μπουρούση στην Λαμποράλ, Ντάρκο Πλάνινιτς και τον ανερχόμενο αλλά άπειρο Μίρο Μπίλαν.

Αναμφισβήτητα εκεί που οι Κροάτες συγκεντρώνουν την δύναμή τους είναι από το «δυο» ως το «τέσσερα» όπου συναντάμε την τριπλέτα : Μπογκντάνοβιτς (κυρίως), Σιμόν, Χεζόνια και Σάριτς. Ελάτε όμως που εκεί είναι που κι εμείς έχουμε πολλές εναλλακτικές λύσεις για να αντιπαρέλθουμε, ου μην να επιβληθούμε και σε επίπεδο ποιότητας , προεξάρχοντος του Γιάννη Αντεντοκούνμπο, αλλά και σε αριθμό. Περπέρογλου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης , Αθηναίου, Χαραλαμπόπουλος και φυσικά Θανάσης που εξελίσσεται σε ευχάριστη έκπληξη. Εφόσον λοιπόν ο κόουτς Κατσικάρης δεν φοβηθεί αυτό το βάθος, όπως συνέβη πέρυσι με την Ισπανία στα προημιτελικά της Λιλ, τότε έχει υλικό να ξοδέψει για να «παίξει ξύλο» και να φθείρει-κουράσει τα βαριά χαρτιά των Κροατών.

Ας επιστρέψουμε τώρα στο μεγάλο κάδρο: Μια εκλαϊκευμένη ανάγνωση του παιχνιδιού «πέντε εναντίον πέντε» δεν είναι να σημαδέψουμε τα πόδια του Ούκιτς με την ταχύτητα και την δημιουργία του Καλάθη και να φορτώσουμε την μπάλα στον Μπουρούση; Ο Γιάννης έχει όλα τα χαρακτηριστικά που του επιτρέπουν να πάρει την μπάλα στο low post και να αποφασίσει. Είτε να παίξει ένας εναντίον ενός με τον αναπληρωματικό του στην Βιτόρια, είτε να «διαβάσει» τις παγίδες (αν τις επιλέξει ο Πέτροβιτς) και μετατραπεί σε πλέι μέικερ πασάροντας στα κοψίματα, ειδικά αν αυτά γίνονται από τον Γιάννη που κοντά στο καλάθι δεν κόβεται, είτε μεταφέρει την μπάλα στον Στράτο , τον Ιωάννη, τον Μάντζαρη και τον Αγραβάνη που έχουν τρίποντο (αρκεί τα ποσοστά τους να είναι υποφερτά);

Εν κατακλείδι, υπάρχουν σημεία στα οποία μπορούμε να βασιστούμε και να δημιουργήσουμε πολλά προβλήματα στους Κροάτες, οι οποίοι σύμφωνα με τις δηλώσεις του προπονητή τους ο οποίος επικαλέστηκε το ματς με τους Ιταλούς και εξέφρασε την φιλοδοξία να πάει το ματς στους 50 με 60 πόντους. Σαφώς και προφανώς σε τέτοια κρίσιμα παιχνίδια παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας. Ίσως και μεγαλύτερο από την τακτική. Ωστόσο, ακόμη κι αν δεχθούμε ότι κι εμείς τα τελευταία χρόνια έχουμε αποκτήσει ψυχολογικό πρόβλημα στα καθοριστικά νοκ άουτ, τότε τι να πουν και οι Κροάτες;

ΥΓ. Η αλήθεια είναι ότι ο Μπουρούσης, όπως και οι παίκτες ομάδων που έφτασαν μακριά στην Ευρωλίγκα (βλέπε εκείνους της Φενέρ) δείχνουν περισσότερο καταπονημένοι και λιγότερο φρέσκοι από τους άλλους. Είναι κι αυτή μια παράμετρος που οφείλουμε να την έχουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας.