Τάδε έφη Ζαρατούστρα!

Της έτυχε, λοιπόν, της Εθνικής να αντιμετωπίζει στην πρεμιέρα του Προολυμπιακού Τουρνουά το Ιράν και να είναι αναγκασμένη να επιδοθεί σε ταχύρρυθμα μαθήματα ιστορίας, που εκτείνονται πολύ πέρα από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου…Τις ξεπερνούν και κατά πολύ μάλιστα, από τη στιγμή που απέναντι μας βρίσκονται οι Πέρσες, με τους οποίους κάποτε τρώγαμε τα μουστάκια μας στον βωμό του ιμπεριαλισμού!

Απλώς μετά τον Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα, τον Γρανικό, τα Γαυγάμηλα και την Ισσό, το ανεκτίμητο λάφυρο της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες μας φέρνει αντιμέτωπους σε ένα διαφορετικό πεδίο μάχης: στο Pala Olimpico του Τορίνο, όπου σε λίγες ώρες από τώρα η ελληνική ομάδα θα επιχειρήσει από ξηράς και θαλάσσης για να δώσει το…μεταμοντέρνο νόημα στο αρχαίο επίγραμμα του Σιμωνίδη του Κείου... «Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν»!

Σιγά τα ωά βεβαίως, διότι χωρίς επ’ ουδενί να υποτιμώ τους τρις πρωταθλητές Ασίας, προφανώς ο Ντιρκ Μπάουερμαν δεν έχει τις δυνάμεις που διέθεταν το 490 προ Χριστού ο Δάτης και ο Αρταφέρνης και, διάβολε, θέλω να πιστεύω πως ο σημερινός αγώνας θα κυλήσει ήρεμα και δεν θα απαιτηθούν πράξεις υπέρτατου ηρωισμού, σαν εκείνη του Κυναίγειρου, ο οποίος αφού του είχαν κόψει και τα δυο χέρια, γράπωσε, λέει, ένα πλοίο των Περσών με τα δόντια του και τότε ο… Χαντάντι της εποχής τον αποκεφάλισε! Θέλω επίσης να πιστεύω πως δεν θα χρειαστούν μεταφυσικές δράσεις, όπως το να ανέβουμε σε κάποιο μαγικό περσικό χαλί για να ξεφύγουμε από την πίεση που θα επιδιώξουν να μας ασκήσουν οι απεσταλμένοι του «Ανώτατου Ηγέτη», όπως αποκαλείται ο Αλί Χαμενέι!

Σε κάθε περίπτωση μπροστά μας βρίσκεται η αναβίωση των ελληνοπερσικών πολέμων που σημάδεψαν την ιστορία και την εξέλιξη της ανθρωπότητας πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια και μένει να δούμε πώς θα διανεμηθούν οι ρόλοι σε αυτό το remake: ποιος θα είναι ο Μιλτιάδης, ποιος ο Θεμιστοκλής, ποιος θα αποδειχθεί ζηλωτής της δόξας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και πώς θα αντιδράσουν ο Δαρείος, ο Μαρδόνιος, ο Ξέρξης και οι υπόλοιποι επίγονοι της δυναστείας των Αχαιμενιδών, οι οποίοι από την εποχή που ο εξόριστος Αγιατολάχ Χομείνι ανέτρεψε τον Σάχη, ομνύουν στο θεοκρατικό καθεστώς της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Παρεμπιπτόντως και σε αντίθεση με τον μεγάλο στρατηλάτη που πήρε παραμάζωμα τους Πέρσες και έφτασε στα βάθη της χώρας του (θρησκευτικού προφήτη τους και ιδρυτή του Ζωροαστρισμού) Ζαρατούστρα, ο Ντικούδης πήγε και γύρισε με το ίδιο αεροπλάνο!

Τον Απρίλιο του 2011, αμέσως μετά τον υποβιβασμό της ΑΕΚ, ο Δήμος δέχθηκε πρόταση από την Ναφτ Αμπαντάν για να την ενισχύσει στα πλέι οφς και μάλιστα πήγε εκεί το Μεγάλο Σάββατο για να κάνει το ντεμπούτο του, αλλά τζίφος! «Έτυχε εκείνες τις ημέρες να αρρωστήσει η μητέρα μου και έπρεπε να γυρίσω για να είμαι κοντά της, αλλά δεν ενθουσιάστηκα κιόλας από τις συνθήκες που συνάντησα» μου είπε πριν από λίγη ώρα ο παλαίμαχος διεθνής φόργουορντ, ο οποίος την επόμενη σεζόν έκλεισε την καριέρα του φορώντας τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Μιας και το ‘φερε η κουβέντα στις αθλητικές παρτίδες των δυο χωρών, η Ελλάδα φιλοξένησε πέρυσι έναν Ιρανό ποδοσφαιριστή, τον Καρίμ Ανσαριφάρντ ο οποίος αγωνίσθηκε στον Πανιώνιο και μάλιστα έκλεψε την παράσταση με το νικητήριο γκολ που πέτυχε στις 7 Νοεμβρίου του 2015 εναντίον του Πλατανιά.

Πίσω στον σημερινό αγώνα, που είναι ιστορικός υπό την έννοια ότι οι δυο ομάδες βρίσκονται αντιμέτωπες για πρώτη φορά στα χρονικά σε επίπεδο ανδρών, ωστόσο υπάρχει ένα προηγούμενο συναπάντημα, που ασφαλώς το θυμούνται ο Στράτος Περπέρογλου και ο Οσίν Σαχάκιαν. Στις 12 Ιουλίου του 2003, στο Αλεξάνδρειο, στο πλαίσιο της 3ης αγωνιστικής των ομίλων του Μουντομπάσκετ Εφήβων, η Ελλάδα είχε νικήσει το Ιράν με 103-56, σε ένα ματς στο οποίο ο νυν παίκτης της Μπαρτσελόνα σκόραρε 20 πόντους και ο τότε 17άχρονος Ιρανός σημείωσε τρεις. Α, για να μην το ξεχάσω, αν και αυτή είναι ούτως ή άλλως μια ξεχασμένη ιστορία: οι δυο ομάδες θα μπορούσαν να αναμετρηθούν πριν από πενήντα επτά χρόνια στην Κωνσταντινούπολη, όπου διεξήχθη το …Ευρωμπάσκετ του 1959, στο οποίο εκτάκτως έλαβε μέρος το Ιράν, καταλαμβάνοντας την τελευταία (17η) θέση, ενώ η Ελλάδα ήταν απούσα από τη διοργάνωση.

Τότε ο Ντιρκ Μπάουερμαν ήταν ένα μωρό δυο ετών, που μπουσούλαγε στο πατρικό σπίτι του στο Ομπερχάουζεν. Σήμερα στα πενήντα εννιά του, κοσμογυρισμένος, αλλά πάντοτε θηρευτής των μπασκετικών προσκλήσεων, ο Γερμανός προπονητής του Ιράν νιώθει ένα σκίρτημα στην καρδιά. «Πολλά σκιρτήματα νιώθω, όχι μόνο ένα» με διορθώνει, αφού προηγουμένως με είδε και φώναξε έμπλεος ενθουσιασμού «γεια σου φίλε, γεια σου Ελλάδα»!

«Πρώτα απ ‘όλα δούλεψα στη Δάφνη και στον Απόλλωνα Πατρών και έχω υπέροχες αναμνήσεις από την Ελλάδα και πολλούς φίλους, με πρώτο και καλύτερο τον άλλοτε συνεργάτη μου, Γιάννη Χριστόπουλο. Και να μην είχε συμβεί αυτό, όμως, θα έχω πάντοτε στο μυαλό και στην καρδιά μου τον τελικό του Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, που είναι η συγκλονιστικότερη στιγμή στην καριέρα μου. Θα ήταν ακόμη πιο συγκλονιστική εάν είχαμε νικήσει, αλλά σε αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα δικά σου. Εκείνη την ημέρα η Ελλάδα με τη φόρα που είχε πάρει από τη νίκη στον ημιτελικό με τη Γαλλία φάνηκε πολύ μεγάλη για τα δικά μας μέτρα, ακόμη και για τα μέτρα του Νοβίτσκι» μου είπε ο κάποτε μαυροφορεμένος (από στιλ και όχι λόγω πένθους) Ντιρκ, ο οποίος κάνει τεμενάδες προς χάριν του συνονόματου του…

Έβαλε τα γέλια όταν τον ρώτησα εάν ο Χαντάντι ο οποίος έχει θητεύσει επί πέντε σεζόν στο ΝΒΑ (Μέμφις, Φοίνιξ) είναι ο… Νοβίιτσκι του Ιράν, αλλά δεν άφησε την ερώτηση να πάει στράφι, «Ο,τι και να πω για τον Ντιρκ θα είναι λίγο, επιεικές και άδικο για την κλάση και για τον θρύλο του. Ο Νοβίτσκι είναι ο Νοβίτσκι, τελεία και παύλα. Ένας, μοναδικός και ανεπανάληπτος, όπως κάθε μεγάλος παίκτης. Και εσείς που έχετε βγάλει σπουδαίους παίκτες, που έγραψαν ιστορία στο μπάσκετ και μάλιστα άλλαξαν το στιλ παιχνιδιού, πρέπει να λέτε το ίδιο για τον Γκάλη, για τον Γιαννάκη, για τον Διαμαντίδη, για τον Σπανούλη και για τον Παπαλουκά. Και αυτοί είναι μοναδικοί και ανεπανάληπτοι στο είδος τους»!

Ο Μπάουερμαν διαδέχθηκε πέρυσι τον (πατέρα του Σάνι) Μέμι Μπετσίροβιτς στον πάγκο του Ιράν, το οποίο οδήγησε στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Ασιατικό Πρωτάθλημα, που διεξήχθη στην Τσανγκσά της Κίνας και εφέτος αποφάσισε να ανανεώσει την ομάδα, προκαλώντας μπόλικη φασαρία. Ο αποκλεισμός του αρχηγού και πρώτου σκόρερ της ομάδας, Σαμάντ Μπαχράμι και του Μαχντί Καμράνι δεν ήταν ευκολοχώνευτος, αλλά όπως εξηγεί ο Μπάουερμαν, «έπρεπε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να βγει η νέα γενιά στο προσκήνιο».

Τι σόι μπάσκετ παίζουν οι Ιρανοί; Ιδού πως φιλοτεχνεί το πορτρέτο τους ο Ντιρκ: «Προσπαθούμε να παίξουμε σκληρά και έξυπνα, αλλά αυτό δεν είναι εύκολο απέναντι στις ευρωπαϊκές ομάδες. Οι Ιρανοί έχουν παράδοση και γουστάρουν πολύ το μπάσκετ, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στο πρωτάθλημα. Το γεγονός ότι παίζει μόνο ένας ξένος βοηθάει τους ντόπιους παίκτες, αλλά κατεβάζει τη στάθμη και συν τοις άλλοις οι ομάδες δεν έχουν τη δυνατότητα να τριφτούν και να αποκτήσουν εμπειρίες και παραστάσεις σε μια διοργάνωση τύπου Ευρωλίγκας. Επίσης δεν υπάρχουν προπονητές που θα κατευθύνουν τα παιδιά στις ακαδημίες, παρ’ όλα αυτά όμως έχουν μεγάλη αγάπη για το μπάσκετ και προσπαθούν να βελτιώσουν την κατάσταση. Είναι μαχητικοί, πολεμούν για κάθε φάση, προσπαθούν να παίξουν σκληρά στην άμυνα, αλλά υστερούν στην τακτική και στην ικανότητα να διαβάσουν τις καταστάσεις στο παιχνίδι. Ωρες ώρες νομίζω ότι βλέπω εικόνες από την ελληνική Α2»!

Η γνώμη του Μπάουερμαν για την τωρινή ελληνική ομάδα; «Πολύ διαφορετική. Νεανική, γρήγορη, με εντυπωσιακές αθλητικές ικανότητες, ικανή να τρέχει στο ανοικτό γήπεδο και πάντοτε δυνατή στην άμυνα. Είναι φανερό ότι πρόκειται για μια ομάδα που ξεφεύγει από το κλασικό ελληνικό στερεότυπο, χάρη στην παρουσία του Αντετοκούνμπο. Δεν είναι εύκολο να αναχαιτίσει έναν παίκτη με τέτοιο ύψος και τόσα χαρίσματα, ειδικότερα όταν παίρνει την μπάλα από το ριμπάουντ και ξεχύνεται στο γήπεδο».

Αναφερόμενος στον σημερινό αγώνα, ο πρώην προπονητής της Κράσνι Οκτιάμπρ (που τον αποτρέλανε κι αυτόν ο φοβερός και τρομερός, Ντμίτρι Γκερασιμένκο) σχολίασε το προφανές: «Δεν είμαστε εμείς το φαβορί, αλλά θα παλέψουμε όσο μπορούμε για να μείνουμε ανταγωνιστικοί και να μην αφήσουμε την Ελλάδα να κάνει πάρτι. Επειδή ο Κατσικάρης παίζει με έναν γκαρντ και βάζει δυάρι τον Γιάννη θα προσπαθήσουμε να πιέσουμε όσο μπορούμε και να μη χαρίσουμε ριμπάουντ. Είναι πολύ σημαντικό για τη ροή του ματς να μην επιτρέψουμε στους Έλληνες να ανανεώνουν τις κατοχές με τα επιθετικά ριμπάουντ και να τρέξουν στον αιφνιδιασμό»

Οι Ιρανοί έχουν δυο συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (14η θέση το 1948, 11η το 2008), δυο σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (19η το 2010, 20ή το 2014), μία σε… Ευρωμπάσκετ (17η το 1959). Σε ηπειρωτικό επίπεδο, το παλμαρέ τους περιλαμβάνει τρία χρυσά μετάλλια (2007, 2009, 2013) και ένα χάλκινο (2015) στο Ασιατικό Πρωτάθλημα συν ένα ασημένιο (2014) και τρία χάλκινα (1951, 2006, 2010) στους Πανασιατικούς Αγώνες.

Σε μια χώρα που έχει ως διαχρονική πηγή πλούτου το πετρέλαιο (4η παγκοσμίως σε παραγωγή και εξαγωγές) και επίσης θησαυρίζει από το φυσικό αέριο, οι φίρμες των σπορ πληρώνονται αρκετά καλά, προεξάρχοντος του Χαντάντι, η ταρίφα του οποίου είναι περίπου 700.000 δολάρια. Μια απόδειξη για την αγάπη που τρέφουν οι Ιρανοί για το μπάσκετ, κυρίως μετά το άνοιγμα τους στο ΝΒΑ (με τον Χαντάντι και με τον αμερικανοθρεμμένο Αρσαλάν Καζέμι, που επιλέχθηκε στο Νο 54 του ντραφτ του 2013, είναι το γεγονός ότι εδώ και δυο χρόνια κυκλοφορεί ένα εβδομαδιαίο περιοδικό ονόματι «3Gam». Σαν το δικό μας, το… αείμνηστο Τρίποντο!

Ο 47άχρονος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Αλί Νταέι ο οποίος μεταξύ άλλων αγωνίσθηκε σε τρεις ομάδες της Bundesliga (Αρμίνια Μπίλεφελντ, Μπάγερν Μονάχου, Χέρτα Βερολίνου) αποτελεί τον μεγαλύτερη αθλητική ντίβα του Ιράν. Ωστόσο οι Πέρσες θεωρούν ως εθνικό άθλημα τους την ελευθέρα πάλη, στην οποία έχουν αναδείξει πλείστους όσους Ολυμπιονίκες, μεταξύ αυτών και τον (έχοντα ρίζες από την Ασσυρία και την Αρμενία) Εμάνουελ Αγκάσι, πατέρα του διάσημου τενίστα Αντρέ Αγκάσι!

Κατόπιν όλων αυτών, περνούν οι ώρες, πλησιάζει το τζάμπολ στο PalaOlimpico, ο Μπουρούσης ως αρχηγός δικαιούται να φωνάξει, όπως ο Νίκος Κούρκουλος στο «Ορατότης μηδέν», «Όχι άλλο κάρβουνο» (εννοώντας την κατάρα της Εθνικής στα Προολυμπιακά Τουρνουά) και μιας και σε αυτή την πρεμιέρα αντιμετωπίζει τους Πέρσες, δικαιούται να κλέψει από τον κήπο τους το περίφημο για την ομορφιά τους γαλάζιο αγριολούλουδο. Το ρόδο του Ισπαχάν, που έλεγε και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στην κωμωδία «»Πίσω μου σ’ έχω Σατανά»!