Ένα διαστρεμματάκι, σινιόρε...

Tις βραδιές του ατελείωτου ποδοσφαιρικού ευρωχασμουρητού, οι μεταδόσεις του ΟΤΕ από τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα μπάσκετ είναι μια κάποια –ευπρόσδεκτη και απολαυστική- λύσις. Οι τουρκικοί τελικοί ολοκληρώθηκαν με θρίαμβο του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και του Κώστα Σλούκα, ενώ τους ιταλικούς τους κέρδισε κουτσά στραβά η πάμπλουτη αλλά ασυνάρτητη Αρμάνι.

Οι τελικοί της Ισπανίας, όμως, μόλις ξεκίνησαν. Και ξεκίνησαν με τρόπο ιδανικό: 199 πόντοι στο «Παλάου Μπλαουγράνα», θρίλερ που κρίθηκε στο τελευταίο δευτερόλεπτο, νικητήριο καλάθι από τον Στράτο Περπέρογλου.

Στα ημιτελικά, θυμίζω, πέτυχε παρόμοιο και πολύ πιο δύσκολο κατόρθωμα (σαν να προσπαθούσε να καθυστερήσει για 2 μέρες τη δική του καλοκαιρινή άδεια…), ο Γιάννης Μπουρούσης.

Αφήστε μωρέ και κανένα για την Εθνική! Ποιος θα τα βάλει στο Προολυμπιακό, ο Σπανούλης, ο Ζήσης ή ο Πρίντεζης; Ή μήπως ο Διαμαντίδης;

Δεν μου πολυαρέσει το μπάσκετ που παίζεται στην Ισπανία, αλλά εγώ είμαι και περίεργος. Προτιμώ τα ντέρμπι που τελειώνουν με 67-65 παρά ένα 100-99 σαν το χθεσινό της Βαρκελώνης. Θέλω οι αγώνες να κρίνονται στην άμυνα και στην τακτική, όχι στο ένστικτο των παικτών και στα shootouts που κατεβάζουν τους διακόπτες.

Και αν γίνει 3-3 απόψε το Καβαλίερς-Ουόριορς, τόσο το καλύτερο. Αλλιώς, πως θα βγει το σαββατοκύριακο του καύσωνα; Με Σλοβακία-Ιρλανδία; Προτιμώ να πετάξω την τηλεόραση από το μπαλκόνι, παρά να παρακολουθήσω το πλαδαρό «υπερθέαμα» του φετινού Euro.

Να μην ανοίξουμε συζήτηση και για το πανευρωπαϊκό φεστιβάλ χουλιγκανισμού που εξελίσσεται στις πόλεις της Γαλλίας. Πώς έχασαν τέτοια γιορτή τα δικά μας καλόπαιδα; Τους φαντάζομαι στα σκοτεινά καταγώγια όπου καταστρώνουν τα σχέδιά τους, να κλαίνε απαρηγόρητοι.

Όσο παρακολουθούσα τους τελικούς της Ιταλίας και της Τουρκίας, έκανα βουντού στους παίκτες που θα βρει η Εθνική μας απέναντί της στο Προολυμπιακό τουρνουά; Χάθηκε να πάθει ένα διαστρεμματάκι ο Ντατόμε; Μία μικρή θλάση ο Τζεντίλε; Ο Σάριτς, έστω; Όχι τίποτε σοβαρό, ίσα ίσα για να χάσουν 3-4 εβδομάδες δράσεις.

Τελικά, ο μοναδικός που επέστρεψε στη βάση του τραυματίας ήταν ο Κώστας Σλούκας. Παραπάτησε μάλιστα στην τελευταία φάση του τελευταίου αγώνα Φενέρ-Εφές, προσγειώθηκε πάνω στο πονεμένο του πέλμα και πανηγύρισε το τρόπαιο κουτσαίνοντας.

O Κώστας είναι παλικάρι και βάζει την Εθνική πάνω απ’όλα. Eλπίζω ότι οι γιατροί θα ανάψουν το πράσινο φως για τη συμμετοχή του στο Προολυμπιακό. Ειδάλλως θα τρέχει ο Κατσικάρης στις Γερμανίες για να μεταπείσει τον Νίκο Ζήση. Πέντε λεπτών δουλειά, θα μου πείτε…

Ο Ντατόμε κέρδισε το MVP των τουρκικών τελικών και γύρισε στην πατρίδα του με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά (ασχέτως αν του το έκρυβε το παχύ μούσι). Τους 6 αγώνες της σειράς Αρμάνι-Ρέτζιο Εμίλια, τους ολοκλήρωσαν δίχως αναποδιές –αλλά αρκετά κουρασμένοι- ο Τζεντίλε, ο Αραντόρι, ο Τσιντσαρίνι, ο Πολονάρα, ο Ντελα Βάλε αλλά και ο Κροάτης Σίμον.

Ο Μεξικανός Αγιόν της Ρεάλ έχει ακόμη μέλλον στην Ισπανία, αλλά το ίδιο ισχύει για τον «Εστράτος», που λένε και οι Ισπανοί, Περπέρογλου. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο Στράτος παίζει με πρόβλημα στο γόνατο και ίσως χρειαστεί ξεκούραση.

Οι ισπανικοί τελικοί μπορεί να τραβήξουν μέχρι τις 25 Ιουνίου, ενώ το τζάμπολ του Προολυμπιακού τουρνουά είναι προγραμματισμένο για τις 4 Ιουλίου. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για μια βουτιά.

Το Ευρωμπάσκετ του 2015, ο Περπέρογλου το παρακολούθησε καθισμένος στην άκρη του πάγκου, αφού προτιμήθηκε για δεύτερο «τριάρι» ο Παπανικολάου.

Όταν κλήθηκε να δώσει στην ομάδα ένα ποιοτικό πεντάλεπτο, στο κρισιμότερο σημείο του προημιτελικού Ελλάδας-Ισπανίας, μπήκε στο γήπεδο κρύος και ανέτοιμος. Η παρουσία του συνοδεύτηκε από την τελική αντεπίθεση των μετέπειτα πρωταθλητών.

Δεν είναι παίκτης σποραδικής συμμετοχής ο Στράτος. Χρειάζεται χρόνο για να βρει ρυθμό. Θα ήταν ίσως προτιμότερο να χρεωνόταν αυτός τα 10-12 λεπτά του στρεσαρισμένου και μονίμως εκνευρισμένου «Παπ». Αλλά η στερνή γνώση δεν γίνεται να μπολιαστεί ετεροχρονισμένα στο μυαλό του προπονητή.

Φέτος δεν υπάρχει δυστυχώς ούτε Παπανικολάου ούτε Πρίντεζης. Ο πολύτιμος Στράτος προορίζεται για πόστο βασικού και πάντως για ένα γεμάτο 20λεπτο, σε σύνθετο ρόλο δίπλα στον Αντετοκούνμπο.

Στην επίθεση θα παίζει κυρίως «stretch four» για να ανοίγει τις άμυνες με το σουτ του και για να ποστάρει, ενώ στην άμυνα θα μαρκάρει κυρίως τα αντίπαλα «τριάρια», με παράλληλη μετακίνηση του Γιάννη στο «4».

Ο Παπαπέτρου και ο Θανάσης θα συμπληρώσουν τις θέσεις των φόργουορντ, με εφεδρεία τον Χαραλαμπόπουλο και μπαλαντέρ τον Αγραβάνη, εφ’όσον αυτός προτιμηθεί έναντι του Μπόγρη για τρίτος ψηλός. Μήπως θα δοκιμαστούν και σχήματα με τους Μπουρούση και Κουφό μαζί στην πεντάδα; Ούτε αυτό μπορεί να αποκλειστεί.

Εξυπακούεται ότι τον πιο περίπλοκο ρόλο θα έχει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αφού ο Κατσικάρης δηλώνει έτοιμος να του παραδώσει τα κλειδιά. «Αυτός θα παίρνει τις αποφάσεις φέτος», διευκρίνισε ο Ομοσπονδιακός προπονητής. Τα πάντα θα κινούνται γύρω από τον Γιάνναρο.

Εάν μπορέσει αυτός να παρουσιάσει στο Τορίνο το ολοκληρωτικό μπάσκετ που έπαιξε στο τελευταίο δίμηνο της περιόδου με τους Μπακς, η Εθνική μας θα είναι ένας πολύ επικίνδυνος αντίπαλος για οποιονδήποτε. Φαβορί, πάντως, δεν πρόκειται να γίνει.

«Τόσο το καλύτερο», θα πείτε. Αθλητής που στο μυαλό του γνωρίζει ότι δεν υφίσταται η έννοια αποτυχία θα εμφανιστεί πιο απελευθερωμένος και λιγότερο αγχώδης. Ίσως είναι αυτό το στοιχείο που κάνει αισιόδοξους τους ανθρώπους της ελληνικής ομάδας.