«Ευλογημένε» 13ε παίκτη!

Ποιος στ’ αλήθεια θα είναι ο διαβόητος #13osPaiktis, πούθε κρατά η σκούφια του, τι θέση παίζει και πόσο θα βοηθήσει την Εθνική στο Τορίνο; Αυτά όντως είναι τα βασανιστικά ερωτήματα που απασχολούν όλους όσοι μπήκαν τις τελευταίες μέρες στο τριπάκι της αναζήτησης του λεγάμενου, αλλά Κυριακή κοντή γιορτή, που λένε...

Σε λίγες ημέρες θα αποκαλυφθεί η ταυτότητα του, αλλά στο μεταξύ όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως μπορούν να διεκδικήσουν αυτή την πολυπόθητη θέση, στέλνοντας τις υποψηφιότητες τους εδώ.

Αχ αυτός ο 13^ος παίκτης, σε τι περιπέτειες μας έβαλε και σε τι λούκια μας έριξε στο παρελθόν! Σοβαρολογώ, δεν υπερβάλλω, διότι ανέκαθεν μια θέση στο ρόστερ της Εθνικής και μάλιστα σε μια μεγάλη και επίσημη διοργάνωση είχε ανεκτίμητη αξία και όποιος δηλώνει ότι δεν τον ενδιαφέρει να τρουπώσει (όπως έλεγε και ο Κώστας Βουτσάς) στη δωδεκάδα, ας κοιταχτείς τον καθρέφτη, αλλά από μακριά...

Από μακριά για να χωράει η μύτη του που θα ‘χει μεγαλώσει σαν του Πινόκιο, όταν εψεύδετο!

Η ιστορία του 13^ου παίκτη είναι μεγάλη και πονεμένη, από πού να την πιάσω και πού να την αφήσω...

Γυρίζω τριάντα χρόνια πίσω και θυμάμαι πόσος ντόρος (για τα δεδομένα της εποχής, που δεν φανταζόταν τι είναι και πώς θα προκύψουν τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης) είχε γίνει στην τελική επιλογή του Κώστα Πολίτη για το Μουντομπάσκετ στην Ισπανία. Ήταν κιόλας η πρώτη φορά που η Εθνική θα συμμετείχε σε μια διοργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς και λογικό ήταν να θέλει να παίξει εκεί και η... κουτσή Μαρία!

Η υπόθεση του 13^ου παίκτη που ήταν ο Νίκος Λινάρδος και μάλιστα αποκλείσθηκε την τελευταία στιγμή εξελίχθηκε σε casus belli, στην οποία ενεπλάκησαν και τα σωματειακά συμφέροντα. Ο φόργουορντ/σέντερ του Πανιωνίου τραυματίσθηκε στο τελευταίο στάδιο της προετοιμασίας και παρά τις επίμονες προσπάθειες του να αποθεραπευθεί, δεν κατάφερε να νικήσει τον χρόνο, με αποτέλεσμα να χάσει τη θέση του...

Τη... νύφη αυτής της υπόθεσης την πλήρωσε ο γυμναστής της ομάδας, Νίκος Σισμανίδης. Ο παλαίμαχος διεθνής πλέι μέικερ του Παγκρατίου και του Ολυμπιακού κατηγορήθηκε από διαφόρους «κύκλους» ότι επιβάρυνε τους παίκτες, με αποτέλεσμα να «κάψει» τον Λινάρδο και να του στερήσει την παρουσία του στην Ισπανία...

Σε εκείνα τα πιο αγνά και αθώα χρόνια, οι πλάκες ήταν πιο ανεκτές και εύπεπτες: το εννοώ αυτό, διότι μέσα στη νεανική τρέλα και άγνοια κινδύνου που με διακατείχαν ως νεαρό δημοσιογράφο, σκάρωσα μια ψεύτικη ανακοίνωση που (υποτίθεται ότι) είχε εκδώσει ο Πανιώνιος και περνούσε γενεές δεκατέσσερις τον Σισμανίδη.

Την επιστολή την έγραψα εγώ ο ίδιος με μια Brother γραφομηχανή που είχα μαζί μου στη Σαραγόσα, την έστειλα με φαξ στα γραφεία του «Ελεύθερου Τύπου», όπου δούλευα τότε και μου την ξαναέστειλαν πίσω, κοτσάροντας ένα σήμα του Πανιωνίου Γυμναστικού Συλλόγου Σμύρνης, ώστε να φαίνεται επίσημη!

Εκμυστηρεύθηκα κιόλας αυτή την... αλητεία μου στον Φίλιππα Συρίγο, βάλαμε στο κόλπο τον επίσης συχωρεμένο έφορο της Εθνικής Πέτρο Καπαγέρωφ, στον οποίο την επέδωσα και αυτός με τη σειρά του φώναξε τον Σισμανίδη για να τον ενημερώσει και να αποφασίσουν σε συνεργασία με τον Κώστα Πολίτη πώς θα αντιδράσουν!

Ο «Bond», όπως είναι το παρατσούκλι του Νίκου (εξαιτίας της αδυναμίας του στα όπλα, στη σκοποβολή και στις περιπέτειες) τρελάθηκε και ήταν έτοιμος να αρχίσει τους... πυροβολισμούς, αλλά την ώρα που έβγαζε το περίστροφο του, του σκάσαμε το παραμύθι και η υπόθεση θεωρήθηκε λήξασα.

Έναν χρόνο αργότερα ο Λινάρδος ανταμείφθηκε για την ατυχία του ’86, αλλά και τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τον Πανιώνιο και αποτέλεσε μέλος της δωδεκάδας της Εθνικής στο εν Πειραιεί θριαμβευτικό Ευρωμπάσκετ του 1987, από το οποίο έμεινε εκτός νυμφώνος, ως 13^ος παίκτης ο Δημήτρης Παπαδόπουλος του Ηρακλή.

Η επιλογή της δωδεκάδας δεν ήταν ποτέ και για κανέναν προπονητή εύκολη ή ανώδυνη υπόθεση, συχνά μάλιστα κρίνεται από μια λεπτομέρεια. Τούτο, επί παραδείγματι συνέβη, το 1990 (απόντος του Νίκου Γκάλη) όταν ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου «έκοψε» τον Αγγελο Κορωνιό και επέλεξε τον Γιώργο Γάσπαρη διότι στα τελευταία δευτερόλεπτα του ύστατου αγώνα του Τουρνουά Ακρόπολις, με την Αργεντινή στη Γλυφάδα, ο γκαρντ του Περιστερίου πήγε να κάνει ένα ζογκλερικό κόλπο και του έκλεψε την μπάλα ο περίφημος Εκτορ «Πίτσι» Καμπάνα, με αποτέλεσμα η Εθνική να γνωρίσει την ήττα με 81-79!

Δέκα τρία χρόνια αργότερα, η επιλογή της δωδεκάδας για το Ευρωμπάσκετ της Σουηδίας απέβη ένας γόρδιος δεσμός, ο οποίος ταλάνιζε νυχθημερόν τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ο «ξανθός» είχε καταλήξει στους έντεκα και αναρωτιόταν έως την τελευταία στιγμή εάν ως δωδέκατο παίκτη θα επιλέξει έναν κοντό ή έναν ψηλό. Ο κύβος ερρίφθη πάλι στη Γλυφάδα, στον τελευταίο αγώνα του Τουρνουά Ακρόπολις με τη Σλοβενία , όπου ο προπονητής της Εθνικής έδωσε χρόνο συμμετοχής στον Κώστα Τσαρτσαρή, ενώ δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον (έτερο δελφίνο της 12^ης θέσης) Χρήστο Χαρίση...

Λίγα λεπτά μετά τη λήξη του ματς έξω από τα αποδυτήρια ο Ιωαννίδης μόνο που δεν έβαλε τα κλάματα για δυο λόγους..

Ο πρώτος ήταν η συγκίνηση του από μια εικόνα της Παναγίας, την οποία του πρόσφερε ως φυλακτό ενόψει του Ευρωμπάσκετ, η κυρία Μαρία Μελάγιες (μητέρα του Κωνσταντίνου) η οποία μάλιστα λόγω ενός σοβαρού και χρονίου προβλήματος υγείας, ήλθε στο γήπεδο υποβασταζόμενη και με μπαστούνι.

Ο δεύτερος ήταν ο προφανής: η επιλογή του 12^ου παίκτη και ο αποκλεισμός του 13^ου. Με τα πολλά ο «Ξανθός» ανακοίνωσε ότι έκοψε τον Τσαρτσαρή και επέλεξε για αγωνιστικούς λόγους τον Χαρίση. «Είναι μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ζωής μου» είπε. «Κόβω αυτή τη στιγμή έναν εξαιρετικό παίκτη που είμαι βέβαιος ότι θα κάνει μια λαμπρή καριέρα στο μπάσκετ. Συν τοις άλλοις ο Κωστάκης ένα από τα καλύτερα παιδιά που έχω γνωρίσει ποτέ . Ενα παιδί κορίτσι»!

Δίκην ειρωνίας της τύχης και ενώ ο Ιωαννίδης το ‘χε βάρος στη συνείδηση του, ο Χαρίσης δικαίωσε απολύτως την επιλογή του, μάλιστα ήταν εκείνος ο οποίος με ένα μπάσιμο και λέι απ έδωσε στην Εθνική τη νίκη επί της Κροατίας στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ στο Μπουρός!

Αμ το άλλο; Ο Χρήστος ο οποίος τότε αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό, φορούσε τη φανέλα με τον αριθμό, που ήταν ο απεχθέστερος για τον προληπτικό Ιωαννίδη και τον απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι: το Νο 13!!!

Η επόμενη χρονιά υπήρξε ορόσημο, διότι η Εθνική με προπονητή πλέον τον Παναγιώτη Γιαννάκη (αντί του βουλευτή Ιωαννίδη) θα αγωνιζόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και όλοι ήθελαν να είναι εκεί...

Περισσότερο απ’ όλους (λογικό ήταν) το ήθελε ο αρχαιότερος παίκτης που ετύγχανε να είναι και ο αρχηγός της, αλλά τζίφος. Στο πλαίσιο της ανανέωσης την οποία επιχειρούσε ο «Δράκος», έκοψε τον Γιώργο Σιγάλα, ο οποίος ακόμη και σήμερα, μετά από δώδεκα χρόνια, το φέρει βαρέως!

Ο αποκλεισμός του «Ράμπο» αποτελεί την πιο ηχηρή περίπτωση του (κομμένου) 13^ουπαίκτη και εδώ ξαναβάζω την ταπεινότητα μου στο κάδρο, για να καταθέσω μια μαρτυρία που την κουβαλάω από τότε: ο Σιγάλας παντρεύθηκε στις 23 Μαίου του 2004, παρόντος του Παναγιώτη Γιαννάκη, ενώ στις 11 Ιουνίου του 2004 χόρεψε τον Ησαία ο Δημήτρης Παπανικολάου...

Την ώρα του μυστηρίου έτυχε να στέκομαι δίπλα στον «Δράκο» και τον ρώτησα off therecord τι σκεπτόταν για την επιλογή της τελικής δωδεκάδας. Δεν μου το είπε φόρα παρτίδα, αλλά από το ύφος και τα επιχειρήματα του κατάλαβα ότι ο (33άχρονος) Σιγάλας δεν θα βίωνε την τιμή που τόσο πολύ προσδοκούσε...

Έναν χρόνο αργότερα ήρθε και η σειρά του έτερου γαμπρού! Ο Παπανικολάου ήταν παρών στο Ολυμπιακό Τουρνουά της Αθήνας, αλλά δεν χώρεσε στη δωδεκάδα της επόμενης χρονιάς για το θριαμβευτικό Ευρωμπάσκετ στο Βελιγράδι. Ο Γιαννάκης τον απέκλεισε ως 13^ο, ενώ λίγο νωρίτερα είχε κοπει ο Νέστορας Κόμματος, ο οποίος αποχαιρέτησε τους συμπαίκτες του και τους ευχήθηκε τα δέοντα στο αεροδρόμιο, επιστρέφοντας από το Τουρνουά στο Μπραουνσβάιγκ!