Η συνέντευξη του Γιάννη Σφαιρόπουλου στη Live Sport:

-Αν για τον παίκτη η απόλυτη ονείρωξη είναι το νικητήριο σουτ στο τέλος του αγώνα, για τον προπονητή ποια είναι;

«Τίποτε παραπάνω από το να νικήσει η ομάδα δίχως να έχει σημασία το πώς. Για τον προπονητή οι παίκτες είναι τα παιδιά του. Και όπως κάθε… γονιός θέλει τα παιδιά του να πηγαίνουν καλά. Η προσπάθεια αλλά και η χαρά είναι συνολική και ως “πατέρας” αισθάνομαι περήφανος για αυτά τα παιδιά. Αδέρφια μεταξύ τους, εντελώς διαφορετικά το ένα με το άλλο, αλλά πάνω απ’ όλα οικογένεια».

-Το να κερδίζεις τέτοιους τίτλους στο υψηλότερο επίπεδο είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό για κάποιον που δεν είχε ανάλογες εμπειρίες;

«Ως πρώτος προπονητής δεν είχα μέχρι πέρυσι, όμως από τη δεκαετία του ’90 στον ΠΑΟΚ που έκανε πρωταθλητισμό και μετά σε Ολυμπιακό, ΤΣΣΚΑ και Εθνική γνώριζα πως είναι. Σε όλη μου την πορεία είχα συλλέξει εμπειρίες στο υψηλότερο επίπεδο».

-Σαφώς πιο δύσκολος ο φετινός τίτλος από τον περσινό, έτσι δεν είναι;

«Δίχως αμφιβολία. Είναι διαφορετικό να θέλεις να γίνεις πρώτος και πιο δύσκολο να παραμείνεις στην κορυφή. Συν το ότι ο φετινός Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος από πέρυσι ποιοτικά».

-Ήταν τελικά θέμα και πνευματικής ετοιμότητας και ψυχολογίας η κατάκτηση του πρωταθλήματος;

«Όχι μόνο. Η ομάδα είχε ξεκάθαρους ρόλους οι οποίοι όμως μπερδεύτηκαν με τους τραυματισμούς κάτι που μας στοίχισε στο Top-16 της Ευρωλίγκα. Όταν επέστρεψαν όλοι επανήλθε η ομαλή λειτουργία, μπήκαν σε σωστές βάσεις οι ρόλοι, παίξαμε οργανωμένα και από εκεί και πέρα ήταν θέμα πνευματικής ετοιμότητας στις δύσκολες καταστάσεις. Όπως αυτή μετά την ήττα στον 1ο τελικό. Δουλέψαμε όμως πολύ καλά εκείνη τη στιγμή, τα παιδιά έδειξαν μεγάλα ψυχικά χαρίσματα στον 2ο τελικό και κάναμε την ανατροπή».

-Πως είναι να είσαι προπονητής ενός παίκτη του μεγέθους του Βασίλη Σπανούλη. Και μιας και το έφερε η κουβέντα, θα μείνει στην ομάδα;

«Υπάρχει κοινή θέληση από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές και θεωρώ ότι θα μείνει. Ο Βασίλης είναι ένας παίκτης που μαζί του μαθαίνει και ο προπονητής. Το είχα πει και πέρυσι. Ο προπονητής μαθαίνει από τους μεγάλους παίκτες. Και στο αγωνιστικό κομμάτι, της τακτικής αλλά κυρίως της νοοτροπίας. Και μεταδίδει και στους άλλους παίκτες της ομάδας τη νοοτροπία αυτή. Κάθε προπονητής δουλεύει σκληρά, ενημερώνεται, βελτιώνεται, συνεχώς, προκειμένου να ανεβαίνει επίπεδο».