Ο... οβελίας της Κέρκυρας!

H ανατολή των 80s βρήκε στο θρόνο της Α' Εθνικής τον Παναθηναϊκό, ο οποίος με προπονητή τον Κώστα Πολίτη πέτυχε το περιλάλητο three-peat, που πάντως δεν είχε λανσαριστεί ακόμη ως έκφραση από τον Πατ Ράιλι. Το 1980 οι “πράσινοι” εκθρόνισαν τον Αρη, ο οποίος στέφθηκε πρωταθλητής τη σεζόν 1978-79, με πρωτάρη προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδη και αιχμές του δόρατος τον σούπερ σκόρερ Χάρη Παπαγεωργίου και τον “τίγρη” Βαγγέλη Αλεξανδρή, αλλά δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του, παρά την έλευση του Νίκου Γκάλη.

Ο Ιωαννίδης αποχώρησε από την τεχνική ηγεσία του Αρη αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου και (όπως έμελλε να συμβεί και μετά από δέκα επτά χρόνια στον Ολυμπιακό) παρέδωσε τη σκυτάλη στον Ντούσαν Ιβκοβιτς. Με τον Ντούντα στον πάγκο και παίζοντας man to man (που ήταν ασυνήθιστο και πάντως μη συμβατό για τις φυσικές αντοχές των παικτών εκείνης της εποχής) επί σαράντα λεπτά σεζόν 1980-81, ο Αρης άλωσε τον “Τάφο του Ινδού” με 89-88 προεξάρχοντος του Γκάλη, ο οποίος σκόραρε τους τελευταίους έντεκα πόντους της ομάδας του και ανέτρεψε το ισχυρό προβάδισμα που είχε ο Παναθηναϊκός.

Τόσο αγνά και άδολα ήταν τα ήθη εκείνη της εποχής (σε αντίθεση με τη μισαλλοδοξία που επικρατεί σήμερα και μάλιστα στιγματίζει την τρέχουσα ημιτελική σειρά) που καμιά δεκαριά φίλαθλοι του Αρη εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο και σήκωσαν τον “γκάνγκστερ” στα χέρια, ενώ οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, που προσπαθούσαν να ξεπεράσουν το σοκ της ήττας, μετέτρεψαν την αμηχανία σε χειροκρότημα!

Οι “πράσινοι” επανέκαμψαν δριμύτεροι στο δεύτερο γύρο και νίκησαν στο Αλεξάνδρειο τον Αρη (85-80) στο καλύτερο ματς της καριέρας του Ντέηβιντ Στεργάκου που κάρφωσε δέκα φορές με το αριστερό χέρι! Χάρη σε αυτή τη νίκη ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον δεύτερο τίτλο στη σειρά, ενώ παρέμεινε στην κορυφή και την επόμενη σεζόν (1981-82). Ο Γκάλης ήταν ασταμάτητος στο σκοράρισμα, ο Αρης νικούσε τον Παναθηναϊκό κάθε χρόνο, τουλάχιστον μια φορά, αλλά η εμπειρία και ο μεγαλύτερος πλουραλισμός των “πρασίνων” τους οδήγησε στο three - peat.

Ο Γκάλης χρειάστηκε να περιμένει τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο του με τον Αρη: τούτο συνέβη τη σεζόν 1982-83, στην οποία οι “κίτρινοι” (με προπονητή πάλι τον “Ξανθό” και με ρεκόρ 22-4 έναντι 21-5 του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού) έκαναν τον γύρο του θριάμβου μετά τη νίκη τους επί του Πανελληνίου στην Κυψέλη πανηγυρίζοντας για το πολυπόθητο στέμμα και προσδοκώντας ότι θα εγκαθιδρύσουν τη δυναστεία τους...

Το καλοκαίρι του 1983 ο Παναθηναϊκός έχασε τον Απόστολο Κόντο, που μετακόμισε στην ΑΕΚ και τον Δημήτρη Κοκολάκη, ο οποίος ανηφόρισε στη Θεσσαλονίκη για να φορέσει τη φανέλα του Αρη. Το πώς “έκλεισε” αυτή η μεταγραφή έχει το χάζι του: Ο “Τζιμάρας” ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου των Ιωαννίνων, όπου διεξαγόταν το Πρωτάθλημα ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας και ξαφνικά εισέβαλε ο Γιάννης Ιωαννίδης, άνοιξε ένα δικηγορικό βαλιτσάκι τύπου Καρνέζη (του ήρωα ενός τηλεοπτικού σίριαλ, τον οποίο υποδυόταν ο Θάνος Λειβαδίτης) και άπλωσε σαν τον τραχανά δυόμισι εκατομμύρια δραχμές σε χιλιάρικα! Μάλιστα ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο (αγωνιζόμενος με την ομάδα της Αστυνομίας) Ρεθυμνιώτης σέντερ έμεινε κατάπληκτος μπροστά στο θέαμα, που αντίκρισε κι επειδή τα είχε χαμένα, ζήτησε από τον (συγκάτοικο του) Βασίλη Γκούμα να του μετρήσει τα λεφτά!

Προϊούσης εκείνης της σεζόν (1983-84) φάνηκε ότι ο Παναθηναϊκός θα πουλήσει ακριβά το τομάρι του, άλλωστε από την προηγούμενη χρονιά είχε εντάξει στο δυναμικό του τον Λιβέρη Ανδρίτσο από τον Εσπερο Καλλιθέας και τον Τομ Κάππο από τον Σπόρτιγκ Στον πάγκο αντί του Κρις Κέφαλου, ο οποίος το καλοκαίρι του ΄82 είχε αντικαταστήσει τον Πολίτη που ανέλαβε την Εθνική ομάδα βρισκόταν ο Μιχάλης Κυρίτσης, ενώ προπονητής του Αρη παρέμεινε ο “Ξανθός”...

Οι δυο διεκδικητές του τίτλου (καθώς ο ΠΑΟΚ γνώρισε πέντε ήττες) επιδόθηκαν σε ένα σκληρό “bras de fer” σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος και εντέλει ισοβάθμησαν με 24 νίκες και δύο ήττες: μοιράστηκαν τις νίκες στα μεταξύ τους ματς (80-76 ο Αρης στο ουδέτερο γήπεδο του Βόλου και 74-71 ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο, με πρωταγωνιστή και πάλι τον Στεργάκο), ενώ αμφότεροι ηττήθηκαν από τον ΠΑΟΚ: με 65-59 οι πράσινοι και με 69-62 οι κίτρινοι.

Στην τελευταία (26η) αγωνιστική και ενώ οι ομάδες ισοβαθμούσαν, ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ηρακλή με 90-53 και ο Αρης πέρασε από τη Νέα Φιλαδέλφεια, επικρατώντας με 94-89 της ΑΕΚ. Κατόπιν τούτου και μετά από πολλές διαβουλεύσεις και αντιδικίες, καθότι ο Αρης είχε να παίξει και τον τελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, η ΕΟΚ όρισε το μπαράζ στο γήπεδο της Κέρκυρας.

Παρεμπιπτόντως επρόκειτο για την τρίτη και τελευταία (ελέω των πλέι οφς τα οποία καθιερώθηκαν μετά από τρία χρόνια) περίπτωση που ο τίτλος της Α' Εθνικής κρίθηκε σε μπαράζ ανάμεσα σε ισόβαθμες ομάδες. Η αρχή είχε γίνει στο πρώτο κιόλας πρωτάθλημα της Α Εθνικής, την περίοδο 1963-64 όταν η ΑΕΚ κατέκτησε τον τίτλο νικώντας τον Ηρακλή με 94-74 , ενώ τη σεζόν 1971-72, στα Πατήσια, ο Παναθηναϊκός στέφθηκε πρωταθλητής επικρατώντας του Ολυμπιακού με 70-56.

Ο Αρης πήγε στο νησί των Φαιάκων, όπου ήδη είχε... ξενιτευτεί (και αγωνιζόταν στον Φαίακα) ο Χάρης Παπαγεωργίου, κουβαλώντας αφόρητη πίεση, διότι μια εβδομάδα νωρίτερα είχε ηττηθεί από τον ΠΑΟΚ στον εφεξής καλούμενο “τελικό των κεκαρμένων κεφαλών” με 74-70. Στις 24 Απριλίου, Τετάρτη της Διακαινησίμου (μετά το Πάσχα) το μπαράζ εξελίχθηκε σε θρίλερ με τις δύο ομάδες να συμβαδίζουν συνεχώς στο σκορ και να φαίνεται από την αρχή ότι ο τίτλος θα κριθεί σε ένα σουτ, σε ένα ριμπάουντ, σε ένα λάθος...

Εντέλει κρίθηκε (και) σε ένα τάιμ άουτ και μάλιστα παράτυπο: το κάλεσε στο κρισιμότερο σημείο του αγώνα (ενώ δεν είχε δικαίωμα) ο Κυρίτσης, το έδωσε μέσα στη σύγχυση της η γραμματεία, δεν το πήρε χαμπάρι ο Ιωαννίδης!

Ο Αρης είχε προηγηθεί στο ημίχρονο με 36-34, αλλά ο Παναθηναϊκός είπε την τελευταία λέξη και νίκησε με 80-76 στηριζόμενος στο τρίγωνο Κάππος – Ανδρίτσος -Στεργάκος, που πέτυχαν 57 πόντους, ενώ στην αντίπερα όχθη οΓκάλης έβαλε 39, αλλά δεν έφταναν...

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων στο μπαράζ της Κέρκυρας:
ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ: Κορωναίος 10, Στεργάκος 17, Κάππος 20, Ιωάννου 2, Ανδρίτσος 20, Βίδας 6, Σκροπολίθας 5.

ΑΡΗΣ: Ρωμανίδης 7, Κοκολάκης 9, Γκάλης 39, Νικήτας 14, Φιλίππου 7, Σταμάτης, Τσαχτάνης, Δοξάκης, Παραμανίδης

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή... Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε έναν τίτλο που έμελλε να μείνει στοιχειωμένος για 14 χρόνια, μέχρι να τον... ξεθάψει από τα έγκατα του ΟΑΚΑ (στον πέμπτο τελικό του 1998 με τον ΠΑΟΚ) ο Μπάιρον Σκοτ. Ο Αρης απόλεσε δυο τίτλους μέσα σε μια εβδομάδα και πολλοί κατηγόρησαν τον Ιωαννίδη, επειδή το καλοκαίρι του '83 αγνόησε τον Νίκο Σταυρόπουλο που μεταγράφηκε από τη Λάρισα στον ΠΑΟΚ. Η απάντηση επρόκειτο να δοθεί μετά από δύο μήνες, όταν ο Αρης άρπαξε από τον Ιωνικό τονΠαναγιώτη Γιαννάκη και τότε κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι!

Ο “δράκος” συνάντησε τον “γκάνγκστερ” και ο Αρης θεμελίωσε την αυτοκρατορία του που διήρκεσε από το 1985 έως το 1991, ενώ ο Παναθηναϊκός ξύπνησε μετά τη χειμερία νάρκη, έριξε τη δυναστεία του Ολυμπιακού και εγκαθίδρυσε τη δική του παντοκρατορία...