Μην είδατε την ΑΕΚ;

Oι αναμετρήσεις ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στην κανονική περίοδο θύμιζαν πλέι-οφ. Τους κέρδισαν και τους δύο οι «κόκκινοι», αλλά in extremis: το θρίλερ του Φαλήρου κρίθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα και το αντίστοιχο του ΟΑΚΑ στη δεύτερη παράταση. Εάν οι «κίτρινοι» κέρδιζαν τον έναν, θα έπαιζαν στα ημιτελικά όχι με τον Ολυμπιακό, αλλά με τον Παναθηναϊκό.

Η πρώτη αναμέτρηση ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ στα πλέι-οφ θύμιζε περισσότερο κανονική περίοδο. Ή μάλλον, έμοιαζε με ματσάκι προετοιμασίας. Ο Ολυμπιακός προετοιμάζεται για τους τελικούς του πρωταθλήματος και η ΑΕΚ -καταπώς φαίνεται- για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Οι οποίες, τρέχα γύρευε πόσους μήνες θα κρατήσουν, έτσι όπως ο «Δικέφαλος» βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα που σαρώνει τη μπασκετική Ευρώπη…

Δεν είμαι από εκείνους που βαυκαλίζονται ότι η ψαλίδα έκλεισε ή κλείνει, αλλά περίμενα κάτι καλύτερο από τη φιλόδοξη και δυνατή ΑΕΚ. Στον πρώτο ημιτελικό της μετά από 11 χρόνια, εμφανίστηκε ανέτοιμη για πόλεμο και ανήμπορη να ορθώσει αντίσταση.

Τα ψυχολογικά κεκτημένα των αγώνων της κανονικής περιόδου κλειδώθηκαν στο συρτάρι με τα αζήτητα και το αγωνιστικό σχέδιο με τα μυαλωμένα ποσταρίσματα εγκαταλείφθηκε όταν βρήκαν σίδερο τα πρώτα μακρυνά σουτ (0/9 τρ.).

Η διαφορά ξεπέρασε τους 35 πόντους και ο Γιούρε Ζντοβτς σπατάλησε το τελευταίο του τάιμ-άουτ αγριοκοιτάζοντας αμίλητος τους μισοκοιμισμένους παίκτες του. Αργότερα μίλησε για «ντροπή». Φταίνε όμως μόνο οι παίκτες για την απελπιστικά κακή εικόνα της ΑΕΚ;

Από το χαζοχαρούμενο μπάσκετ της εποχής Σάκοτα, η ΑΕΚ πλησιάζει στο αντίθετο άκρο, σαν να κράτησε μόνο τα στραβά όσων προπονητικών σχολών συναντιούνται στο δυναμικό της. Είναι αργή, είναι μονοδιάστατη, είναι προβλέψιμη, είναι και απρόσεκτη και αφελής.

Ο Ολυμπιακός τιμώρησε αδυσώπητα τα παιδικά λάθη των αντιπάλων του και έφτασε στο 1-0 με απίστευτη ευκολία. Μετράει πλέον 33 συνεχόμενες εντός έδρας νίκες σε ημιτελικούς πλέι-οφ και σερί 22-0 επί της ΑΕΚ από τον Δεκέμβριο του 2004.

Απαλλαγμένος από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις που τα προηγούμενα χρόνια μονοπωλούσαν το πρώτο μισό του Μαϊου, ο Ολυμπιακός έδωσε εικόνα ομάδας που είχε στα πόδια της 20-25 μέρες απρόσκοπτης προετοιμασίας.

Τα στοιχεία που τον έκαναν ακαταμάχητο στις καλές του ευρωπαϊκές βραδιές εμφανιστηκαν ξανά στο παρκέ, απέναντι βεβαίως σε ευάλωτο θύμα.

Η άμυνα χτυπούσε στην καρωτίδα, ο δείκτης ενέργειας έμεινε ψηλά επί 40 λεπτά, η καλή κυκλοφορία της μπάλας έφερε ανοιχτά σουτ (7/20 τρ.), τα επιθετικά ριμπάουντ ανανέωσαν επιθέσεις, το σκοράρισμα μοιράστηκε, η γρηγοράδα αξιοποιήθηκε με τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε 16 πόντους στον αιφνιδιασμό, υπέπεσε μόλις σε 5 λάθη (έναντι 24 της ΑΕΚ), ενώ ήταν και ασυνήθιστα εύστοχος στις βολές (18/21). Κανένας παίκτης του δεν ξεπέρασε τα 22,5 λεπτά συμμετοχής και κανένας δεν υστέρησε.

Δικαίως δήλωσε ο Γιάννης Σφαιρόπουλος απόλυτα ικανοποιημένος από τη διάθεση των παικτών του. Ο Ολυμπιακός πλησιάζει στην τελική ευθεία πλήρης, φορμαρισμένος και με το πλεονέκτημα έδρας στα χέρια του.

Δεν θα είναι το ίδιο δυνατός μακριά από το Φάληρο, αλλά του αρκεί να υπερασπιστεί το σπίτι του για να κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα. Εστω και χωρίς διπλά...

Η ΑΕΚ θα ποντάρει στον δικό της «έκτο παίκτη» για να κάνει το κομμάτι της, αλλά δύσκολα θα δικαιώσει τους αισιόδοξους που νωρίς την έβλεπαν «σφήνα» στους δύο μεγάλους. Ας ελπίσουμε ότι θα της γίνουν μαθήματα τα ουκ ολίγα παθήματα και ολισθήματα της χρονιάς.

* Τον πρώτο ημιτελικό ανάμεσα στους Παναθηναϊκό και Άρη θα σχολιάσει αργότερα ο Άρης Λαούδης.