Ο αποτυχών των καλλιστείων

Ο αποτυχών των καλλιστείων

bet365

Ο Νίκος Παπαδογιάννης σχολιάζει την αλλαγή φρουράς στο "τριφύλλι" και αναρωτιέται αν τα παθήματα γίνονται μαθήματα.

Oμολογώ ότι με ξάφνιασε η επιστροφή του Αργύρη Πεδουλάκη στον Παναθηναϊκό. Νόμιζα ότι δεν υπήρχε αρκετό τσιμέντο για να επισκευαστεί η γέφυρα που τόσο άγαρμπα δυναμιτίστηκε από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο τον Μάρτιο του 2014.

Πίστευα, επίσης, ότι ο Πεδουλάκης θα απαντούσε με κατηγορηματικό και αδιαπραγμάτευτο «όχι» σε οποιοαδήποτε κίνηση επανασύνδεσης, για λόγους αρχής, αλλά και αγωνιστικούς.

Ιδίως τώρα που βρισκόμαστε στο κατώφλι των πλέι-οφ. Ιδίως αν μιλάμε για για ευκαιριακή συνεργασία 2 μηνών.

Φαίνεται, όμως, ότι η συνάντηση που (θρυλείται ότι) έγινε ανάμεσα στους δύο άνδρες μερικές εβδομάδες μετά το πρώτο τους διαζύγιο έδιωξε τα σύννεφα και ξεκαθάρισε το τοπίο.

Ο Πεδουλάκης δέχθηκε μία πρώτη κρούση τον περασμένo Φεβρουάριο, αλλά τότε αρνήθηκε. Ο ενισχυμένος με 3 παίκτες Παναθηναϊκός προχώρησε προς τα πλέι-οφ της Euroleague με καλές εμφανίσεις, αλλά το καντήλι του Σάσα Τζόρτζεβιτς είχε αρχίσει να τρεμοσβήνει.

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, το «τριφύλλι» βγήκε στην αγορά καταμεσίς της άνοιξης, σε αναζήτηση σωτήρα. Οι σωτήρες των πάγκων έχουν άλλες δουλειές τον Απρίλιο. Συνήθως, ετοιμάζονται για κάποιο φάιναλ-φορ.

Η τουφεκιά στα τυφλά έβγαλε λαγό την πρώτη φορά, όταν το σχήμα Αλβέρτη-Πρίφτη-Μανωλόπουλου οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α1 και διεκδίκησε με αξιώσεις πρόκριση στο ευρωπαϊκό φάιναλ-φορ.

Η δεύτερη απόπειρα απέτυχε παταγωδώς πέρυσι, παρά την αξιοσημείωτη δουλειά των Σωτήρη Μανωλόπουλου, Αρη Λυκογιάννη. Πώς θα ήταν σήμερα ο Παναθηναϊκός αν είχε αποφύγει την εν πολλοίς ανεξήγητη αλλαγή του 2014;

Ο Πεδουλάκης κράτησε την ομάδα όρθια στην πιο κρίσιμη καμπή της σύγχρονης ιστορίας της, κατέκτησε όλους τους τίτλους που διεκδίκησε εντός των συνόρων στους 20 μήνες της θητείας του (ένα ουρανοκατέβατο πρωτάθλημα και δύο κύπελλα), δρομολόγησε ευρωπαϊκή πορεία αντάξια της κληρονομιάς που παρέλαβε και τοποθέτησε τα θεμέλια για τον εγχώριο τίτλο του 2013-14.

Αμέλησε όμως τον εκπεφρασμένο από την –αλλοπρόσαλλη στις εξαγγελίες και επιθυμίες της- διοίκηση στόχο της «ελληνοποίησης». Και αυτό το λάθος τον οδήγησε στο ταμείο ανεργίας.

Λες και μπορεί ένα τέτοιο εγχείρημα να συντελεστεί μέσα σε μερικούς μήνες, με μειωμένο προϋπολογισμό, με παίκτες-μειράκια, με αφετηρία την καμμένη γη που άφησε πίσω του ο Ομπράντοβιτς και με αδιασάλευτη παράλληλη στόχευση τον πρωταθλητισμό…

Κατηγορήθηκε, επίσης, από την καλομαθημένη και κακομαθημένη εξέδρα, ότι δίδαξε …κακομούτσουνο μπάσκετ, σαν ένας Ελληνας Μπόζα Μάλκοβιτς του 21ου αιώνα, αλλά χωρίς τα ευρωπαϊκά τρόπαια.

«Πονάνε τα μάτια μας», ήταν η συνήθης επωδός όσων βαυκαλίζονταν ότι ο Ραμέλ Κάρι μπορούσε να φορέσει τα παπούτσια του Γιασικεβίτσιους. Εμένα, πάλι, πονούσαν τα μυαλά μου με αυτά που άκουγα και διάβαζα. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η ασχήμια μίας καλοστημένης άμυνας που ξεχαρβαλώνει το παιχνίδι του αντιπάλου.

Ο Παναθηναϊκός βρήκε εν μία νυκτί έναν από μηχανής θεό για να ξεπεράσει με στεγνά πόδια το ορμητικό ποτάμι, Ελληνα μάλιστα και φτηνό, εργατικό και φιλότιμο, μπολιασμένο με το dna του συλλόγου, αλλά τον κοίταζε στα δόντια και τελικά τον απέλυσε ως αποτυχόντα των καλλιστείων «επειδή δεν έπαιζε ωραίο μπάσκετ».

Συμβαίνουν αυτά, στη χώρα που κρέμασε κουδούνια στον Ότο Ρεχάγκελ...

Στα χρόνια που ακολούθησαν, φόρεσαν το κοστούμι του Πεδουλάκη ο «μίστερ Ευρώπη» Ντούσκο Ιβάνοβιτς και ο «μίστερ Γιανγκ» Σάσα Τζόρτζεβιτς. Στολισμένοι με μεταξωτές κορδέλες, που αποδείχθηκαν φύκια.

Αυτοί παρουσίασαν μπάσκετ όμορφο στο ανυποψίαστο μάτι, αλλά ανερμάτιστο, ασύντακτο, χωρίς ρόλους, στα όρια του τυχαίου. Και χωρίς να έχουν το υλικό για να παίξουν κάτι τέτοιο. Ειδικά ο δεύτερος...

Οι κάθε άλλο παρά αποτυχημένοι υπηρεσιακοί των Μαϊων απομακρύνθηκαν και αυτοί με συνοπτικές διαδικασίες, ώστε να αναζητηθεί στη χώρα των «-ιτς» ο επίδοξος διάδoχος του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος κατάλαβε με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι το «πλάβι» χρώμα δεν ταιριάζει απαραίτητα με το χρυσαφί. Δύο σεζόν σερβόπληκτων πειραματισμών άφησαν τον Παναθηναϊκό ισάριθμα βήματα πίσω, με κληροδότημα μάλιστα μία εν πολλοίς αφελληνισμένη ομάδα, γεμάτη με στοιχήματα και με σφάλματα.

Πόσοι προπονητές στην Ευρώπη θα έδιναν θέση βασικού εν έτει 2015 στον σχεδόν απόμαχο Πάβλοβιτς και πόσοι θα έσπρωχναν τόσα λεφτά για να συγκροτήσουν δίδυμο Ραντούλιτσα-Κούζμιτς στη θέση «5»;

Το λαχείο Έλιοτ Ουίλιαμς μπάλωσε πολλά κενά, αλλά δεν στάθηκε αρκετό για να διορθώσει τα λάθη του καλοκαιριού ούτε για να κρύψει την κραυγαλέα προπονητική ανεπάρκεια.

Η απελπιστική εικόνα του «τριφυλλιού» στους αγώνες με την κουτσουρεμένη Λαμποράλ ήταν –δικαίως- το κύκνειο άσμα του Τζόρτζεβιτς.

Ποτέ άλλοτε δεν εμφανίστηκε τόσο νερόβραστος ο Παναθηναϊκός (ή οποιοαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα) στα προημιτελικά της Euroleague. Οπως ομολόγησε με τον τρόπο του ο Γιάννης Μπουρούσης, οι Βάσκοι δεν πίστευαν στην τύχη τους.

Τα πλέι-οφ του 2015-6 θα περάσουν στην ιστορία ως μία μεγάλη, χαμένη ευκαιρία, η τελευταία της καριέρας του Δημήτρη Διαμαντίδη.

Στο χέρι του είναι βέβαια να δοκιμάσει άλλη μια φορά. Εκτός αν φοβάται ότι η επόμενη σεζόν θα τον βρει με προπονητή τον Πέταρ Σκάνσι και συμπαίκτη τον Ντάρκο Μίλιτσιτς ή τον Ζάρκο Τσαμπάρκαπα…

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των ημερών, το συμβόλαιο του Πεδουλάκη θα ανανεωθεί εάν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το πρωτάθλημα. Μου φαίνεται κάπως σόλοικος ο όρος, αλλά δεν μου πέφτει και λόγος.

Το βέβαιο είναι, ότι ο Αργύρης δεν έχει κάτι να χάσει από αυτήν την ιστορία. Κληρονόμησε μία ομάδα που ούτε δική του είναι ούτε στη φιλοσοφία του ταιριάζει.

Πού θα βρει έναν Λάσμε για να ξαναστήσει την παινεμένη άμυνα που σκαρφίστηκε προ τριετίας; Τι σόι χημεία μπορεί να οικοδομήσει Μάιο μήνα γύρω από παίκτες που προέρχονται από τρεις διαφορετικές σχολές;

Πώς θα γεννήσει μπροστάρηδες, τώρα που σχεδόν ξέμεινε από Έλληνες παίκτες; Η επιστροφή του Νίκου Παππά έχει μάλλον συμβολική αξία, για τους γνωστούς και προφανείς λόγους.

Η στρατολόγηση του παραγκωνισμένου Φραγκίσκου Αλβέρτη και του εγκληματικά αναξιοποίητου Κώστα Τσαρτσαρή ήταν ένα πρώτο, εύστοχο σάλπισμα συσπείρωσης εν όψει πλέι-οφ.

Δεν αρκεί όμως η περιχαράκωση των αποδυτηρίων. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται απανωτές ενέσεις ηθικού και χάραξη στρατηγικού σχεδίου μέσα σε ελάχιστο χρονικό περιθώριο. Πλανάται πλάνην οικτράν, όποιος νομίζει ότι οι αναμετρήσεις με τον πεινασμένο Άρη θα εξελιχθούν σε εαρινό περίπατο.

Ο 52χρονος Αργύρης Πεδουλάκης έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και όχι άδικα. Προφανώς πιστεύει ότι η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό, με σύμμαχο για λίγο ακόμη τον Δημήτρη Διαμαντίδη, είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία της καριέρας του.

Πού αλλού θα έβρισκε τέτοια δουλειά και μάλιστα άμεσα; Όχι πάντως στον Ολυμπιακό ούτε στην Εθνική ομάδα. Ούτε καν σε κάποιον από τους τρεις «μεγαλομεσαίους» που ακολουθούν.

Ο ξενιτεμός δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει, ενώ ο Παναθηναϊκός παραμένει μαγαζί γωνία, με όλες τις παθογένειες των τελευταίων ετών.

Εάν ο Πεδουλάκης κατακτήσει και αυτό το πρωτάθλημα, θα στρογγυλοκαθίσει στην εσχάτως ηλεκτρική καρέκλα και θα ζητήσει τα κλειδιά των αποδυτηρίων για να τα φυλάξει ερμητικά στην προσωπική του θυρίδα.

Κι αν ακόμα ηττηθεί από τον Ολυμπιακό, θα μπορεί να επικαλεστεί άλλοθι ισχυρότατο. «Τη χρονιά που έπιασα δουλειά από το καλοκαίρι και έφτιαξα την ομάδα όπως την ήθελα, πήρα τίτλο», θα ισχυριστεί. Με σκούπα, απέναντι στον δις πρωταθλητή Ευρώπης. Με δύο διπλά στο Φάληρο.

Εάν ήμουν στη θέση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, θα έριχνα στο τραπέζι του Πεδουλάκη συμβόλαιο 15 μηνών βρέξει-χιονίσει. Ενδεχομένως και μεγαλύτερο. Δίχως «εάν» και αστερίσκους.

Πληγωμένος από τις περιπέτειες τις τελευταίας διετίας και δικαιολογημένa ανήσυχος μπροστά στην αποχώρηση του εμβληματικού Διαμαντίδη, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται σταθερότητα, ηρεμία, όραμα και ένα στιβαρό χέρι στο πηδάλιο.

Δύσκολα θα της προσφέρει τέτοια εχέγγυα ο επόμενος «-ιτς» ή «-βίτσιους».

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.