Στα πρώτα δύο παιχνίδια των playoffs είδα...

Άσχημο πράγμα ο αποκλεισμός. Και το καταλαβαίνω τώρα περισσότερο από πριν μία εβδομάδα. Τώρα που παρακολουθώ τους άλλους να παίζουν. Ίσως έπρεπε να έχω πάρει μία άδεια.

Πλάκα κάνω.

Εντάξει δεν κάνω και τόσο πλάκα.

Απαλλαγμένος από το άγχος των playoffs μπορώ τουλάχιστον να έχω μία πιο καθαρή ματιά στα όσα συμβαίνουν στα 4 ζευγάρια. Ας τα δούμε με τη χρονολογική τους σειρά...

ΦΕΝΕΡΜΠΑΧΤΣΕ – ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Ξεκίνησε ως το πιο αμφίρροπο ζευγάρι και οι Τούρκοι κάνουν πλάκα στους Μαδριλένους μέχρι τώρα. Ασύγκριτα καλύτερη η Φενέρ σε κάθε πτυχή του παιχνιδιού και στα δύο ματς. Η Ρεάλ μοιάζει να βασίζεται μόνο στην προσωπικότητα και το ταλέντο των παικτών μόνο που αυτό δεν είναι αρκετό στα playoffs. Η Ρεάλ δεν παίρνει καμία βοήθεια από τον πάγκο της σε αντίθεση με τον Ομπράντοβιτς ο οποίος έχει δέσει «κόμπο» τον Λάσο.

Ο Κάλινιτς είναι το καινούριο πρόσωπο σε σχέση με το Top 16. Ο Σέρβος δίνει ενέργεια και σκορ φυσικά, ασυνήθιστα μεγάλο σκορ αφού στη regular season είχε 4.9 πόντους μέσο όρο, στο Top 16 είχε 3.4 και στα δύο παιχνίδια των playoffs σκοράρει 11.5!

Μου άρεσε που ο Σλούκας έπαιξε καλά. Και στα δύο ματς γιατί και στο δεύτερο ήταν καλός κι ας σκόραρε μόλις ένα καλάθι. Έδωσε 6 ασίστ και έβγαλε ενθουσιασμό.

Επίσης η Φενέρ δεν φαίνεται να έχει το παραμικρό πρόβλημα λόγω της απουσίας του Βέσελι.

Άποψη μου είναι πως η Ρεάλ θα αντιδράσει στο Game 3 και θα μειώσει σε 2-1. Μετά δε γνωρίζω...

ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ – ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ

Τα δύο πρώτα παιχνίδια τα πάλεψε ο Ερυθρός Αστέρας. Ειδικά το δεύτερο. Βαρόμετρο ο Τεόντοσιτς στην ΤΣΣΚΑ. Όταν ο Σέρβος γκαρντ «τρελαίνεται», οι Μοσχοβίτες είναι πολύ ευάλωτοι.

Η ΤΣΣΚΑ επίσης έχει 300-0 διαιτησία μαζί της! Τι είναι αυτό το πράγμα... Φρου και φρου με το παραμικρό. Βολές κι άλλες βολές.

Μην παρεξηγηθώ. Εννοείται και είναι καλύτερη ομάδα, αλλά ο τρόπος που την αντιμετωπίζουν οι διαιτητές την κάνει αντιπαθητική.

Εντυπωσιάστηκα από την προετοιμασία του Ράντονιτς. Ο κόουτς των Σέρβων έχει «διαβάσει» τέλεια τον αντίπαλο αν και το πιθανότερο είναι να χάσει και στο Game 3. Εκτός αν ο Μίλος θέλει να μείνει 3 μέρες περισσότερες στην πατρίδα του οπότε αλλάζει το πράγμα. Πάντως ο Ερυθρός Αστέρας δε θα επιστρέψει στη Μόσχα.

ΛΟΚΟΜΟΤΙΒ ΚΟΥΜΠΑΝ – ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ

Οι Ρώσοι κατάλαβαν από πρώτο χέρι ότι τα playoffs είναι διαφορετικά παιχνίδια. Το άγχος στο Game 1 το έδιωξε η καλή άμυνα και η ευστοχία από μακρινή στο δεύτερο ημίχρονο. Θεώρησα πως στο Game 2 δε θα υπήρχε άγχος, αλλά έκανα λάθος. Ειδικά στο πρώτο 20λεπτο επέμεναν πολύ στα μακρινά σουτ αν και η Μπαρτσελόνα έπαιζε χωρίς τον Ντόρσεϊ. Η λογική ανέφερε ότι θα περνούσαν τη μπάλα στον Ράντολφ για να φθείρει τον Τόμιτς. Βασικά όποτε ακούμπησαν τη μπάλα κοντά στο καλάθι βγήκαν κερδισμένοι. Απλά το έκαναν σπάνια.

Η Μπαρτσελόνα με σούπερ τον Ναβάρο και τον Περπέρογλου, έπαιξε καταπληκτικά και με την εμπειρία της εκμεταλλεύτηκε κάθε λάθος των παικτών του Μπαρτζώκα. Αυτό ήταν το κλειδί. Τιμώρησαν κάθε λάθος που έκαναν οι Ρώσοι.

Η σειρά πάντως έχει μέλλον. Η Λοκομοτίβ είναι πάρα πολύ καλή ομάδα και ένα τουλάχιστον παιχνίδι στο Palau θα το διεκδικήσει στα ίσα.

Ο Ναβάρο παίζει σε top επίπεδο 15 χρόνια περίπου. Δε θυμίζει σε τίποτα την παλιά καλαθομηχανή ως προς τη συνέπεια, αλλά υπάρχουν μεμονωμένα ματς σαν και αυτό στο Κράσνονταρ τα οποία τα παρακολουθείς και σηκώνεσαι μπροστά στην τηλεόρασή σου και τον χειροκροτάς.

ΛΑΜΠΟΡΑΛ ΚΟΥΤΣΑ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Τι διάολο σκεφτόμουν όταν έλεγα ότι θα δούμε πολλά «διπλά» σε αυτή τη σειρά, δε μπορώ να καταλάβω. Τα δύο πρώτα παιχνίδια με διέψευσαν. Οι Βάσκοι κράτησαν την έδρα τους και δίκαια, ειδικά στο πρώτο παιχνίδι. Η δεύτερη αναμέτρηση θα είχε ακριβώς την ίδια εξέλιξη αν ο Διαμαντίδης δεν έκανε «παπάδες». Ο αρχηγός των «πράσινων» (με ολίγη από Κούζμιτς) πήγε να κλέψει το πλεονέκτημα έδρας, αλλά δεν τα κατάφερε.

Η Λαμποράλ και στις δύο αναμετρήσεις μου φάνηκε πως έβγαζε περισσότερα αποθέματα ενέργειας. Αν και οι Βάσκοι έπαιξαν με ρόστερ 7-8 παικτών στο Game 2 λόγω της απουσίας του Χάνγκα και τις μόνιμες των Κοζέρ και Σενγκέλια.

Ο Παναθηναϊκός στα δύο πρώτα ματς είχε τραγικό τον Νικ Καλάθη. Αν αυτός είναι απλά μέτριος (ούτε καν καλός) η σειρά θα επιστρέψει στη Βιτόρια.

Πάντως είναι εξαιρετικά δύσκολο σε αυτό το επίπεδο να πετύχεις τρεις συνεχόμενες νίκες επί του ίδιου αντιπάλου σε διάστημα 8 ημερών.

ΥΓ: Ο αρχηγός τράβηξε μερικά αυτιά.

ΥΓ 2: Μεγαλύτερη απόδειξη από τη δύναμη των social media από την αποχώρηση του Κόμπι δεν υπάρχει. Όταν ο Μάικλ Τζόρνταν έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα των Ουίζαρντς (αν ήταν με των Μπουλς θα ήταν καλύτερα) απέναντι στους 76ers είχε γίνει το 1/10 της φασαρίας που έγινε με τον Κόμπι. Και μιλάμε για κάποιον που άξιζε τον θόρυβο επί δέκα σε σχέση με τον πρώην γκαρντ των Λέικερς.