To Top 16 είναι δίκαιο

Το Top 16 είναι η πιο δίκαιη διαδικασία που θα μπορούσε να έχει η Ευρωλίγκα και δε λαθεύει. Κρίνοντας από την αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού στις δέκα πρώτες αγωνιστικές οι Πειραιώτες ΔΥΣΤΥΧΩΣ παίρνουν αυτό που αξίζουν. Ο αποκλεισμός και η μη παρουσία στα playoffs ύστερα από 11 συναπτά έτη, αποτελεί σημαντικό στοιχείο στεναχώριας, αλλά δεν παύει να είναι ΔΙΚΑΙΟ.

Όταν χάνεις από τη Ζαλγκίρις με 20 πόντους, από την Μπάμπεργκ δύο φορές και από τη χειρότερη Μπαρτσελόνα της τελευταίας δεκαετίας με 20 πόντους δε γίνεται να δικαιούσαι πρόκριση.

Στενάχωρο μεν, αληθές δε.

Ο Ολυμπιακός στη Γερμανία ηττήθηκε από το δυνατό του σημείο. Η άμυνά του τον πρόδωσε και δεν εστιάζω μόνο στην τελευταία φάση, αλλά σε ολόκληρη την αναμέτρηση.

Στο πρώτο ημίχρονο το ματς είναι «όσα βάζω κι όσα φάω». Δε γίνεται αυτό στην Ευρωλίγκα από ομάδα που θέλει να προκριθεί στην «οκτάδα». Δε γίνεται να δέχεσαι 38 πόντους από τη Μπάμπεργκ.

ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Στις πρώτες κιόλας λέξεις του μπλογκ έχω αναφερθεί με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς για την Μπάμπεργκ, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Πρόκειται για μία άριστα δουλεμένη ομάδα, με στοχευμένο μπάσκετ, με διάβασμα και εξαιρετικό IQ. Απλά αναφέρομαι με «αδύναμους» χαρακτηρισμούς επειδή αγωνίζεται για πρώτη φορά σε Top 16 και δεν έχει τις εμπειρίες που χρειάζεται. ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ

Οι Γερμανοί στο πρώτο 20λεπτο βρήκαν σε 4 επιθέσεις σκορ με το άκουσμα της κόρνας της λήξης των 24’’. Ο Τρινκιέρι σημάδευε τον Σπανούλη στην επίθεσή του κι έτσι οι Στάιγκερ και Χέκμαν βρέθηκαν να έχουν σκοράρει μαζί 14 πόντους. Βέβαια ο Σπανούλης φρόντιζε μαζί με τον Πρίντεζη τα πάντα στην επίθεση. Ό,τι ήθελε τους έκανε ο αρχηγός του Ολυμπιακού με 7 ασίστ στο ημίχρονο. Θα έπρεπε να έχει δέκα κανονικά, αλλά ο Χάντερ έχασε τα άχαστα.

Στο τελευταίο τρίλεπτο πάλι η άμυνα δεν είχε την απαιτούμενη σκληράδα. Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω τα καλάθια που δέχτηκε.

Το 61-64 το κάνει ο Μέλι μέσα από τη ρακέτα.

Το 63-66 το κάνει ο Μίλερ ύστερα από τραγική close out άμυνα, προσποίηση και σουτ ανενόχλητος από τα 3 μέτρα στη γωνία.

Το 66-69 γίνεται με πολύ δύσκολο τρίποντο του Τάις και μάλιστα υπήρξε και φάουλ ενδεχομένως. Εδώ πηγαίνω πάσο.

Το 69-71 γίνεται με ανενόχλητο τρίποντο του Ζήση.

Το 72-71 γίνεται με ανενόχλητο τρίποντο του Στρέλνιεκς.

Ο Ολυμπιακός δεχόταν εύκολα καλάθια ενώ στην επίθεση «μάτωνε» για να σκοράρει.

Η ΜΠΑΜΠΕΡΓΚ ΤΟ ΓΥΡΙΣΕ 3 ΦΟΡΕΣ

Ο Ολυμπιακός κατά τη διάρκεια του ματς φρόντισε και πήρε τρεις φορές ικανοποιητική (για τα δεδομένα του αγώνα) διαφορά και σε όλες τις περιπτώσεις την απώλεσε σε ένα δίλεπτο.

Στην δεύτερη περίοδο το 26-33, έγινε 34-34.

Το 43-53 στο 28’ έγινε 51-53 στο 30’.

Το 63-69 στο 39΄έγινε… ήττα.

ΔΕΝ ΕΤΡΕΞΕ ΚΑΘΟΛΟΥ

Σε ένα ακόμη παιχνίδι οι Πειραιώτες προτίμησαν να πάνε σε σετ επιθέσεις. Αν και είχαν πολλές ευκαιρίες να τρέξουν, δεν το προτίμησαν. Βασικά θυμάμαι έναν αιφνιδιασμό του Παπανικολάου ο οποίος προήλθε από δικό του κλέψιμο. Δε θυμάμαι άλλον.

Και να έλεγα ότι βγάζει μάτια η ομάδα με την επιθετική της λειτουργία και τον πλουραλισμό, να πω «ok». Αμ δε όμως. Προβλέψιμο μπάσκετ με pick & roll στο 80% των κατοχών.

ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΕΣ

Απάντηση στο ερώτημα κάνεις ή όχι φάουλ δεν υπάρχει. Ούτε θα υπάρξει ποτέ. Όπως πολύ σωστά είπε ο Τόμιτς, «μετά τον πόλεμο, όλοι είναι στρατηγοί».

Αν δεν είχε μπει το τρίποντο θα μιλάγαμε όλοι για τον μάγκα τον Σφαιρόπουλο που πίστεψε την άμυνα των παικτών του και τους είπε να μην κάνουν φάουλ. Για πειραιώτικη μαγκιά θα κάναμε λόγο.

Με τις βολές βέβαια ελαχιστοποιούσε τις πιθανότητες ήττας αφού είτε θα υπήρχε παράταση, είτε θα έμπαιναν όλοι σε διαδικασία βολών (ο Ολυμπιακός υστερεί) είτε θα βλέπαμε κανά επιθετικό ριμπάουντ και θα τραβάγαμε τα μαλλιά μας.

Κι εγώ δεν έχω να τραβήξω, αλλά εσείς…

Για αυτό σας λέω εκ του αποτελέσματος όλοι μπορεί να κρίνουν και να πουν «έπρεπε να κάνουν φάουλ».

ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ

Προσωπικά δε με στεναχώρησε το τρίποντο που δέχτηκε από τον Στρέλνιεκς. Επαναλαμβάνω πίστεψε στην άμυνά του. Τέλος.

Δύο άλλα πράγματα με στεναχώρησαν και με απογοήτευσαν.

1. Όταν θέλει 42’’, έχεις τη μπάλα, προηγείσαι με 2 πόντους, ο αντίπαλος δεν έχει συμπληρώσει ομαδικά φάουλ (ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ) κι είσαι ο Ολυμπιακός… ΚΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ για να έχεις κι άλλη στο τέλος.

Να γίνουν στα 42’’ δύο επιθέσεις από σένα και μία από τον αντίπαλο. Αν η Μπάμπεργκ χρησιμοποιούσε τα δύο ομαδικά της φάουλ, με τις ισάριθμες ανανεώσεις στα 14’’ μπορεί και να μην έκανε επίθεση η γερμανική ομάδα παρά ένα τρίποντο από το κέντρο.

Αν δεν τα χρησιμοποιούσε θα είχε ο Ολυμπιακός μία περισσότερη επίθεση.

2. Ρε παιδιά για να καταλάβω γιατί δεν κοιμήθηκα όλο το βράδυ. Με 4.6’’ η οδηγία στο τάιμ άουτ ήταν να πάει η μπάλα στο κέντρο; 14 μέτρα από το αντίπαλο καλάθι; Γιατί; Για να σουτάρει ο Σπανούλης τρίποντο από τα 10 μέτρα;

Το πιο λογικό πράγμα είναι να θες να κερδίσει μέτρα με μία πάσα κοντά στο καλάθι για να εκδηλώσεις καλύτερη επίθεση αφού υπάρχει λίγος χρόνος.

Τη βάζουν στο κέντρο μία, γίνεται φάουλ. Λέω «ok».

Τη βάζουν στα 3.8’’ στο κέντρο δύο, γίνεται φάουλ. Λέω πάλι «ok».

Στα 3.2’’ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΑΖΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ.

Ο Χάκετ έχει βάλει πλάτη τον Ουοναμέικερ στα 5 μέτρα από το καλάθι. Δώσε τη μπάλα σε αυτόν! Απόδειξη η φωτογραφία!

ΥΓ: Η επιτομή της δουλεμένης ομάδας. Η Μπάμπεργκ έβγαλε καθαρό σουτ με τον Στρέλνιεκς, ύστερα από εκπληκτική λειτουργία όλων των παικτών ΧΩΡΙΣ τάιμ άουτ.

ΥΓ 2: Σύμβαση με την πρόκριση και τα Final 4, δεν έχει υπογράψει καμία ομάδα. Δε με νοιάζει που ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε. Στεναχώρια ναι, αλλά όχι μηδενισμός. Δε γίνεται να ξεχνά κανείς πόσα έχει προσφέρει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια επειδή μία σεζόν δεν τα κατάφερε.

Δε χάθηκε ο κόσμος. Μπάσκετ παίζουν και οι άλλες ομάδες, δεν παίζει μόνο ο Ολυμπιακός.

Μην είστε άδικοι με αυτήν την ομάδα και κυρίως μην έχετε κοντή μνήμη.

ΥΓ 3: Το μυαλό όλων στο παιχνίδι με την ΑΕΚ. Κρίνεται εν πολλοίς το πλεονέκτημα της έδρας στους τελικούς. Το ματς είναι δύσκολο για 4 λόγους.

Κόσμος και ατμόσφαιρα από τους οπαδούς των γηπεδούχων, άσχημη ψυχολογία από την ήττα, επιστροφή από δύσκολο ταξίδι και Αναστόπουλος.

ΥΓ 4: Σε ένα παιχνίδι τρία χαμένα καρφώματα είναι πάρα πολλά.