Με κυάλι και με παρακάλι

Όταν ο Μάριος Μπατής ρωτήθηκε αν θα προτιμούσε κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας ή άνοδο του Φάρου στην Α1, επέλεξε χωρίς δισταγμό το δεύτερο. Την ίδια απάντηση έδωσε ο Ανδρέας Πολέμης, όταν ανακρίθηκε από τον Β.Σκουντή στο «Pick’n’roll» του ΟΤΕ ΤV.

Δεν μετράει τόσο το υπερφυσικού μεγέθους τρόπαιο της ΕΟΚ, όσο η επιβράβευση για τους κόπους μίας ολόκληρης σεζόν και η δικαίωση των λεβεντόγερων του ελληνικού μπάσκετ. Άλλωστε, κύπελλο θα παραλάβει και ο πρωταθλητής της Α2. Μικρότερο, αλλά εξίσου γυαλιστερό.

Λίγες ώρες μετά το τζάμπολ της φετινής Α2, στις 5 Οκτωβρίου 2015, έγραψα σε αυτήν εδώ τη στήλη ένα σχόλιο με τίτλο: «Το νεκροταφείο των ελεφάντων».

Με αυτό το κείμενο σάρκαζα όσους μιλούσα για «το καλύτερο πρωτάθλημα όλων των εποχών» και, το σημαντικότερο, στηλίτευα την αδιαφορία της ΕΟΚ για τη θεσμική θωράκιση των μικρών πρωταθλημάτων. «Αντί να παίζουν στην Α2 οι Έφηβοι του 2015, παίζουν οι Έφηβοι του 1995», έγραφα.

Νόμιζα ότι η κατακλείδα ήταν σαφής: η Α2 και η Β’ Εθνική θα πρέπει να χρησιμεύουν ως εκκολαπτήριο ταλέντων για το μέλλον. Σε χώρες όπως η Τουρκία και η Ρωσία, έχει θεσμοθετηθεί η υποχρεωτική συμμετοχή νεαρών ντόπιων παικτών ακόμα και στις ομαδάρες της Α1. Πόσο μάλλον στις μικρότερες κατηγορίες…

Το νόμισμα, όμως, έχει δύο όψεις. Αλλιώς δεν θα μιλούσαμε για Ελλάδα, αλλά για κάποιον παράδεισο του ευρωπαϊκού βορρά.

Το e-mail που έλαβα από αγαπητό φίλο με πολυετή θητεία στα σωματεία της ΕΣΚΑ ήταν αποστομωτικό:

«Ό,τι έχει προσπαθήσει να εφαρμοστεί για να ευνοήσει τους μικρούς, έχει γυρίσει μπούμεραγκ (πέρα από το ότι είναι μη δημοκρατικό κ ενάντια στο αθλητικό ιδεώδες).

Πίστεψέ με, έχω εμπειρία από τα τοπικά της ΕΣΚΑ. Εκεί έχει θεσπιστεί μια σειρά από κανόνες: δεν επιτρέπονται οι μεταγραφές άνω των 30 (πλην 2), πρέπει να έχεις 2 μικρούς στη 12άδα (ΕΣΚΑ), πρέπει να παίζει 1 μονίμως στην 5άδα (ΕΣΚΑΝΑ)... Το αποτέλεσμα;

Οι μικροί ΔΕΝ έρχονται στις προπονήσεις, γιατί έχουν εξασφαλισμένη θέση. ΔΕΝ παλεύουν στις προπονήσεις, γιατί θα παίξουν σίγουρα. ΔΕΝ σέβονται τον προπονητή κ τους συμπαίκτες. Ζητούν ΧΡΗΜΑΤΑ (στη Γ' ΕΣΚΑ!!!) για να παίξουν σε μια ομάδα. Και οι 30άρηδες αναγκάζονται να το κόψουν κ να καταφύγουν στα ερασιτεχνικά τουρνουά (όπου πληρώνεις), τα οποία έχουν κατακλύσει τις γειτονιές (ευτυχώς).

Άλλο είναι, πχ, μια διάταξη που θα υποχρεώνει να έχει στη 12άδα της "γηγενείς" (αθλητές που βγήκαν από τις ακαδημίες της), κι άλλο νόμοι που αντιδημοκρατικά επιβάλλουν τους 18χρονους από τους 38χρονους.

Κάνε μια βόλτα από τα σωματεία της ΕΣΚΑ κ θα αλλάξεις γνώμη.»

Ένα δεύτερο μήνυμα έλεγε τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια:

«Αγωνίστηκα 7 χρόνια στη Δ' ΕΣΚΑ, αγωνίζομαι εδώ κ 5 χρόνια σε ερασιτεχνικά, έχω δίπλωμα προπονητή από τη ΓΓΑ κ πλέον ετοιμάζομαι να ιδρύσω δικό μου Σωματείο.Με το κυάλι ψάχνουμε μικρούς στα τοπικά. Τέτοιο παρακάλι, ούτε σε γκόμενες. Κι αν είναι κ λιγάκι καλός, μην τον είδατε. Στους αγώνες μόνο, αν κ εφόσον δεν έχει να βγει για ποτό. Η Ελλάδα της κρίσης. Οι 5 Αντετοκούνμποι, 2-3 μαυράκια ακόμη κ μερικά επαρχιωτάκια θα είναι η εθνική του 2025 (υπερβολικό αυτό, άλλο τα τοπικά πρωταθλήματα κ άλλο τα επαγγελματικά).»

Και ένα τρίτο, εξανέμιζε τις τελευταίες αμφιβολίες:

«Καλησπέρα , Νίκο, αν είχες παιξει μπασκετ δεν θα τα λεγες αυτα που λες , και εννοώ να παίξεις σε ομάδα Β-Γ εθνική και να πρωταγωνίστεις. Τα σημερινά παιδάκια ( γιατι παιδάκια ειναι στο μυαλό ) δεν μπορούν οχι μονο να παίξουν Α2, αλλα ούτε Γ εθνική , και εννοειται αν έκανα ομάδα θα προτίμουσα να πάρω το Λιακόπουλο η το Γκαγκαλουδη αν ηθελα να ανέβω κατηγορία .»

Δεν μου προξενούν την παραμικρή εντύπωση όλα αυτά. Δυσκολεύομαι και εγώ να εμπιστευτώ τη γενιά που ψηφίζει νεοναζί κακοποιούς, θεωρεί τον Παντελίδη Μπετόβεν και συνεννοείται με 200 λέξεις και 100 emoji.

Για την Εθνική ομάδα, που είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως ελληνικός αθλητισμός, θα προτιμούσα ακόμα και σήμερα τον Κακιούζη ή τον Παπαμακάριο ή τον Σίμτσακ, παρά έναν ψηλωμένο 20χρονο ή 25χρονο, που νομίζει ότι έπιασε τον παπά από τα αποτέτοια. Προσθέστε εδώ τα ονόματα της αρεσκείας σας, για να μη γίνω εγώ κακός.

Πάνω απ’όλα, σπεύδω να διευκρινίσω εκ των υστέρων ότι στόχος μου ήταν να καυτηριάσω την αδιαφορία της κοιμώμενης ΕΟΚ. Όχι να αμφισβητήσω την αξία ή τον επαγγελματισμό ή το ήθος ή την προσπάθεια των αγαπητών τριανταφεύγα του ελληνικού μπάσκετ.

Αλίμονο αν χρειάζεται να διευκρινίζουμε και το προφανές. Ορισμένοι από τους προαναφερθέντες, άλλωστε, συγκαταλέγονται στους πιο πολύτιμους φίλους που γνώρισα μέσα από τη δουλειά μου.

Εφ’όσον προβιβαστεί στην Α1 ο γείτων Φάρος, θα είμαι ο πρώτος που θα βγει να τον χειροκροτήσει και ο πρώτος που θα χαρακτηρίσει τους 35άρηδες παίκτες του πρότυπα για τα μικρά παιδιά. Ο Μιχάλης Κακιούζης ήταν και παραμένει φάρος για τον ελληνικό αθλητισμό.