Τα τρία τελευταία χρόνια, η καριέρα του είναι σε σταθερά ανοδική πορεία. Από την καλύτερη σεζόν του στον ΠΑΟΚ (μ.ο. 9,4π., 6,4ρ. & 1,2ασ.) στο θεωρητικά κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ της Ευρώπης και από τις πρώτες επιτυχημένες εξετάσεις στη νεοφώτιστη στην λίγκα ACB, Ανδόρρα (μ.ο. 8,4π. & 2,9ρ.), ανέβηκε επίπεδο για να φορέσει τη φανέλα της Μπιλμπάο (μ.ο. 7,4π., 5,9ρ. & 1,0ασ.), να επιστρέψει στο Eurocup (μ.ο. 6,9π., 5,3ρ. & 1,7ασ.) και να θέσει τις βάσεις για ακόμη ψηλότερα. Για να φτάσει μέχρι εδώ, όμως, ο Γιώργος Μπόγρης, πέρασε και δύσκολα χρόνια, έκανε λάθη, μιλούσε πολύ και όπως λέει και ο ίδιος στη συνέντευξη που παραχώρησε στο gazzetta.gr, είχε το μυαλό του πάνω από το κεφάλι του.

Ο 27χρονος διεθνής σέντερ από τη Βοιωτία, σχολιάζει όλους τους σταθμούς της καριέρας του, τη συνεργασία του με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς και χαρακτηρίζει λάθος την μετεγγραφή του στον Παναθηναϊκό. Μιλάει για πρώτη φορά για ένα περιστατικό που τον έχει στιγματίσει από την θητεία στην Εθνική Νέων και έχει σχέση με τους Καλάθη και Κουφό κι εχοντας κερδίσει πριν από μία εβδομάδα την Μπαρτσελόνα στο Κύπελλο Ισπανίας, αναλύει την αυριανή (27/02, 21.45) αντίπαλο του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα. Μεταξύ άλλων αποκαλύπτει τον μπασκετικό του στόχο ζωής, τι του προκαλεί μπασκετική μπασκετική “μελαγχολία” κι εξηγεί τον λόγο που ο Γιάννης Μπουρούσης “λατρεύεται” σαν Θεός στην Βιτόρια, αλλά και γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια που είναι επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, έχει αλλάξει από ελάχιστα έως καθόλου.

Πιστεύεις ότι στη ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο; Σε ρωτάω γιατί στο μπάσκετ έχεις περάσει πάρα πολλά, μέχρι να μπορέσεις να φτάσεις την καριέρα σου σε μία ισορροπία...

«Δεν έχεις άδικο σ' αυτό που λες... Πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίον συμβαίνουν κάποια πράγματα, είναι για να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, να βελτιωνόμαστε σαν άνθρωποι. Μπορεί πολλοί, να μην έχουν την καλύτερη άποψη για μένα, αυτό που ξέρω εγώ, όμως, είναι ότι νιώθω κερδισμένος από τις εμπειρίες που έχω βιώσει μέσα από το μπάσκετ και στην πορεία μέχρι το σημείο που έχω φτάσει να βρίσκομαι σήμερα, έχω κάνει καλούς φίλους, που με έχουν βοηθήσει να “χτίσω” έναν Γιώργο, εξωαγωνιστικό, πολύ καλύτερο απ' ότι αν όλα ήταν μέλι-γάλα... Επομένως, όλα γίνονται για κάποιο λόγο και στο τέλος, ο καθένας παίρνει ό,τι αξίζει...»

Έχεις κάνει μαλακίες, έως τώρα στην καριέρα σου;

«Αλίμονο, ποιος δεν έχει κάνει! Απλά, ό,τι έκανα γινόταν χωρίς να αμελώ την δουλειά και χωρίς να λουφάρω από την προπόνηση. Ίσως ήμουν λίγο πιο παρορμητικός και πιο αυθόρμητος και για μία περίοδο, είχα το μυαλό μου πάνω από το κεφάλι μου. Αλλά κι αυτή η περίοδος της ζωής μου, αποδεικνύεται χρήσιμη.»

Είχα ακούσει κάποιες ιστορίες στο παρελθόν για την Εθνική Νέων που έπαιξε στο Πανευρωπαϊκό της Λετονίας και έψαχνα ευκαιρία να σε ρωτήσω... Ισχύει ότι τότε είχες πρωτοστατήσει για να μην κληθεί ο Κουφός χωρίς να έχει κάνει προετοιμασία και ότι την είχες “πέσει” στον Καλάθη;

«Δεν ξέρω πως έχουν κυκλοφορήσει όλες αυτές οι κακοήθειες και όσοι ήταν σε εκείνη την ομάδα, ξέρουν πολύ καλά τι είχε γίνει και ποιοι είχαν αντιδράσει άσχημα. Απλά τότε, ο coach Σιγάλας μας είχε προτρέψει να ψηφίσουμε και είχε πει, ότι αν έφερναν τον Κουφό στο Ευρωμπάσκετ, θα σηκωνόταν και θα έφευγε... Οπότε εγώ τον ρώτησα αν θα έκανε το ίδιο, ως προπονητής ενός συλλόγου, στην περίπτωση που η διοίκηση του έφερνε έναν Αμερικανό μεσούσης της περιόδου. Όσον αφορά το Νικ (σ.σ.: Καλάθη), όχι μόνο δεν του φέρθηκα άσχημα, αλλά αντιθέτως ήμουν πολύ κοντά του. Δεν γνωρίζω ποιοι έβγαλαν αυτή την βρώμα, αλλά ξέρω ότι εγώ ήμουν το εύκολο θύμα γιατί μου άρεσε να λέω την άποψή μου και να βγαίνω μπροστά. Αν είναι δυνατόν, να μην θέλω να έρθω ο Κουφός! Δηλαδή εμένα με χάλαγε να πάρω χρυσό μετάλλιο;»

Αν σε ρωτούσα πριν από κάποια χρόνια, ίσως να έδινες διαφορετική απάντηση... Πιστεύεις ότι η διετία στον Παναθηναϊκό, όπου πέρασες και δεν ακούμπησες και η συνεργασία με τον Ομπράντοβιτς που δουλεύει σε πολύ υψηλό επίπεδο και δίνει μεγάλη βάση στις λεπτομέρειες, σε βάθος χρόνου, σου έκανε καλό;

«Αν μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, εννοείται ότι τότε, δεν θα ξαναπήγαινα στον Παναθηναϊκό. Με άφησε πολύ πίσω αυτή η διετία... Υπήρχαν και θετικά όμως, όπως το ότι με βοήθησε να βλέπω το μπάσκετ πολύ διαφορετικά και να “προπονήσω” πολύ το μυαλό μου μπασκετικά, αλλά με μοναδική προοπτική να γίνω ένας μελλοντικός αξιόλογος προπονητής! Γιατί σαν παίκτης, άστο καλύτερα... Μόνο ζέσταμα έκανα! Αν αποφασίσω να ασχοληθώ με την προπονητική, σίγουρα έχω φοβερές εικόνες από έναν εξαιρετικό coach στο πως να στήσω και να προετοιμάσω μία ομάδα...»

Στο πως να λειτουργήσεις ως παίκτης στην επόμενη ομάδα σου, δεν βοηθήθηκες;

«Έμαθα λειτουργώ συνεχώς κάτω από πίεση, να μιλάω λιγότερο και να μην ανοίγομαι γιατί και οι τοίχοι έχουν αυτιά...»

Σε προσωπικό επίπεδο ποιος είναι ο προπονητής που ασχολήθηκε περισσότερο μαζί σου και σε έχει επηρεάσει;

«Ο Στέργιος Κουφός, με τον οποίο συνεργάστηκα στον Ηλυσιακό! Αφιέρωνε πολύ χρόνο στο γήπεδο, ασχολήθηκε αρκετά μαζί μου, μου τα “έχωνε” ακόμη κι όταν δεν σούταρα τρίποντο, ενώ ήμουν μόνος και με βοήθησε πολύ να καταλάβω τις λεπτομέρειες του μπάσκετ. Στον Παναθηναϊκό όταν πήγα, μου είπαν ότι αν θες να παίξεις, πρέπει να γίνει σαν τον Πέκοβιτς, οπότε πλακώθηκα στα βάρη. Ευτυχώς γρήγορα κατάλαβα ότι αυτό το στυλ ψηλού δεν μου ταιριάζει κι επέστρεψα στον σωστό μπασκετικό δρόμο...»

Η επιλογή σου να φύγεις στο εξωτερικό πως προέκυψε;

«Ήθελα να φύγω έξω από τότε που ήμουν στον Παναθηναϊκό, αλλά χωρίς νούμερα πως να τα καταφέρω; Πάντα ήθελα να έρθω στην Ισπανία, γιατί πίστευα ότι το ιταλικό πρωτάθλημα δεν μου ταιριάζει καθόλου. Τα κατάφερα λόγω της κλήσης μου στην Εθνική ομάδα, γιατί η καλή χρονιά που έκανα στον ΠΑΟΚ, από μόνη της, δεν έφτανε. Δεν το σέβονται καθόλου το ελληνικό πρωτάθλημα εδώ! Η περυσινή εμπειρία στην Ανδόρρα ήταν πρωτόγνωρη γιατί είχα πολύ καιρό να παίξω σε μία ομάδα με μόνο ένα παιχνίδι την εβδομάδα, σε ένα δύσκολο μέρος, υπό την έννοια ότι είναι μία μικρή τουριστική κι απομονωμένη πόλη μέσα στα βουνά, αλλά στόχος μου ήταν να παίξω καλά και να μπω πιο δυνατά στην αγορά.»

Η μετακόμιση στην ομάδα της Μπιλμπάο, είναι σημαντική αναβάθμιση απ' όλες τις απόψεις...

«Είναι η ομάδα που είχα στοχεύσει από πέρυσι και είχα ζητήσει από τον manager μου να το κυνηγήσει. Μου άρεσε πάρα πολύ ο προπονητής (σ.σ.: Σίτο Αλόνσο), ο τρόπος που παίζει και η νοοτροπία που έχει, αλλά και η οργάνωση και οι εγκαταστάσεις του συλλόγου. Να φανταστείς το γήπεδό μας έχει ακόμη και πισίνα! Ικανοποιήθηκε πλήρως η επιθυμία μου και είμαι πολύ χαρούμενος.»

Η φυγή του Σον Τζέϊμς για τον Ολυμπιακό, πιστεύεις ότι σε βοήθησε;

«Ήταν δεδομένο ότι προϊόντος του χρόνου, θα είχα μεγαλύτερη συμμετοχή, γιατί πάντα όταν είσαι νέος σε μία ομάδα, λίγο οι πολλές πληροφορίες που πρέπει να αφομοιώσεις, λίγο το άγχος και λίγο ο χρόνος προσαρμογής που χρειάζεσαι, οι πρώτοι δύο μήνες είναι δύσκολοι. Σίγουρα, όμως, η φυγή του Σον, παρ' ότι τον αντικαταστήσαμε αμέσως με τον Μπέγκιτς, επίσπευσε την προώθησή μου στην πεντάδα, γιατί ήμουν ο ψηλός που είχε προτεραιότητα. Είχα πλέον εξοικειωθεί με τα συστήματα, γιατί εδώ έχουμε και σχεδόν 50 plays και ο coach είναι πολύ απαιτητικός στην λεπτομέρεια, οπότε μέχρι να προσαρμοστεί ο Μίρζα, πήρα περισσότερο χρόνο. Πλέον έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, οι συμπαίκτες μου έχουν μάθει να παίζουν μαζί μου και όλα είναι καλύτερα.»

Η ζωή στο Μπιλμπάο, πως είναι;

«Είναι η ιδανική πόλη για να παίζεις μπάσκετ στο εξωτερικό, υπό την έννοια ότι δεν υπάρχουν πολλές ομάδες που να μπορούν να σου προσφέρουν τέτοια ποιότητα ζωής! Έχει πολύ ζωντανό κέντρο, βουνό και θάλασσα, εκπληκτικά εστιατόρια, πολιτιστική κληρονομιά κι αξιοθέατα, ενώ αν έχεις χρόνο, μπορείς να κάνεις πολλές εκδρομές σε πανέμορφους κοντινούς προορισμούς.»

Κάτι μου λέει ότι λόγω και της παρουσίας του Μπουρούση στην Λαμποράλ, πηγαινοέρχεσαι στην Βιτόρια...

«Πάω εγώ, έρχεται κι εκείνος, γιατί οδικώς η απόσταση είναι σχεδόν 45 λεπτά, οπότε συχνά-πυκνά βρισκόμαστε, πάμε για φαγητό και περνάμε ωραία... Ο ψηλός είναι σε φοβερή κατάσταση, παίζει το καλύτερο μπάσκετ των τελευταίων ετών και μοιραία, έχει κερδίσει τους φιλάθλους της ομάδας, που τον έχουν σαν Θεό! Έχει πάρει την Λαμποράλ από το χέρι και την έχει οδηγήσει στην κορυφή, γιατί ουσιαστικά αυτό που κάνουν στην λίγκα ACB και την Ευρωλίγκα, είναι κανονικός πρωταθλητισμός. Πραγματικά χαίρομαι πολύ γι’ αυτόν!»

Στο Copa del Rey τι στόχο είχατε;

«Να είμαστε όσο περισσότερο γίνεται ανταγωνιστικοί. Είχαμε παίξει πριν από έναν μήνα με την Μπαρτσελόνα και είχαμε χάσει στο σουτ, γι' αυτό και δουλέψαμε πολύ πάνω σ' αυτό το ματς και πιστεύαμε ότι θα είχαμε τύχη. Προερχόμαστε και από δύο κακές ήττες, από τη Μπάνβιτ στην Τουρκία, όπου και αποκλειστήκαμε από το Eurocup και από τη Γκραν Κανάρια στο πρωτάθλημα και θέλαμε να αντιδράσουμε. Είχαμε μεγάλο κίνητρο, είμαστε συγκεντρωμένο για σχεδόν 40 λεπτά, μας βγήκε και το παιχνίδι και πήραμε τη νίκη. Θεωρώ ότι και οι δηλώσεις του Σατοράνσκι, που πριν από το ματς, είπε ότι “περιμένουμε να πάρουμε εκδίκηση από τη Ρεάλ στον τελικό...”, έδειξαν ότι η αντίπαλός μας ελάχιστα μας υπολόγιζε κι αυτό μας πείσμωσε ακόμη περισσότερο.

Επειδή παρακολουθείς την Μπαρτσελόνα από την αρχή της σεζόν, εκτιμάς ότι τελευταία, βρίσκεται εκτός φόρμας;

«Πιστεύω ότι είναι μία πολύ περίεργη ομάδα, αν και θεωρώ ότι με τον Ντόρσεϊ θα αποκτήσει περισσότερη ενέργεια... Ενώ από πλευράς ρόστερ, είναι υπερπλήρης, θεωρώ ότι έχει πάρα πολλούς παίκτες, οι οποίοι δεν μπορούν να βρουν ρυθμό, επειδή δεν έχουν διακριτούς ρόλους και ο καθένας ξεχωριστά, δεν ξέρει ποια ακριβώς είναι η δουλειά του μέσα στο γήπεδο. Ο προπονητής κάνει πάρα πολλές αλλαγές κι αυτό δεν βοηθάει... Σίγουρα όλες οι ομάδες κάνουν κάποια στιγμή κοιλιά και νομίζω ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, δεν βρίσκεται στο καλύτερό της φεγγάρι. Αλλά τώρα που παίζει με τον Ολυμπιακό και είναι σε δύσκολη θέση, εκτιμώ ότι θα συσπειρωθεί, θα παρουσιαστεί βελτιωμένη και θα έχει τον πρώτο λόγο για τη νίκη.»

Τι πρέπει να προσέξει ο Ολυμπιακός για να έχει τύχη;

«Από τους κοντούς, μόνο τον Ρίμπας έχω σε μεγάλη εκτίμηση σαν δημιουργό. Πρέπει να μην του επιτρέψει να πηγαίνει από δεξιά, γιατί απ' αυτή την πλευρά μπορεί να πάρει το σουτ και να τρυπήσει την άμυνα για το drive ή την πάσα στην αδύναμη πλευρά. Από 'κει και πέρα, όσον αφορά στον Τόμιτς, να τον αντιμετωπίσει όπως κι εμείς. Δηλαδή χωρίς βοήθεια, γιατί είναι καλός πασέρ και βρίσκει την ελεύθερη πάσα. Δεν διανύει και την καλύτερη σεζόν του, αλλά είναι πολύ ποιοτικός παίκτης και δεν μπορεί κανείς να τον υποτιμήσει... Επίσης, φέτος μπορεί να μην παίζει πολύ, αλλά ένας παίκτης που χρειάζεται προσοχή, είναι ο Όλεσον, γιατί μπορεί να βρει ρυθμό κι ανά πάσα στιγμή σε “σκοτώσει”!»

Έχοντας συμμετάσχει στη μεγάλη γιορτή του Copa del Rey, σε πιάνει μελαγχολία αν σκεφτείς πως διεξάγεται ο αντίστοιχος θεσμός στην Ελλάδα;

«Τον τελευταίο καιρό με πιάνει μελαγχολία με όλα γύρω από το ελληνικό μπάσκετ! Τι εννοώ; Προσπαθώ να παρακολουθήσω τους αγώνες της Α1 στην τηλεόραση και η κάλυψη είναι λες και προέρχεται από μονοκάμερο, ενώ η εικόνα σου δίνει την εντύπωση ότι προέρχεται από κινητό τηλέφωνο. Την ίδια ώρα στην Ισπανία, όλες οι οθόνες της οροφής στο γήπεδο που έγινε το final-eight, ήταν high definition (σ.σ.: υψηλής ευκρίνειας). Πριν από λίγο καιρό που πήγαμε στην Τουρκία για το ματς με την Μπάνβιτ, παίξαμε σε ένα γήπεδο “ψιλο-στρούγκα” και αρχικά μου κακοφάνηκε! Μετά θυμήθηκα ότι στην Ελλάδα έπαιζα στο Ζηρίνειο και το κλειστό της Νέας Σμύρνης και ήρθα στα ίσα μου. Το μεγάλο σοκ το έπαθα, όμως, όταν πληροφορήθηκα ότι η Basket League έχει μπει πλέον στο instagram… Απίστευτα πράγματα!»

Γιατί πολλοί θεωρούν ότι το final-eight του Copa del Rey είναι ένα από τα μεγαλύτερα “φεστιβάλ” του ευρωπαϊκού μπάσκετ;

«Γιατί αυτό που γίνεται δεν υπάρχει πουθενά αλλού! Πέρα από την ειρηνική και πολιτισμένη συνύπαρξη των φιλάθλων οκτώ διαφορετικών ομάδων, χωρίς ζώνες ασφαλείας και δρακόντεια μέτρα πρόληψης, θα σου διηγηθώ το εξής περιστατικό... Στον πρόσφατο αγώνα με την Μπαρτσελόνα, που οι διαιτητές μας έχουν “σφάξει στο γόνατο”, έχει σηκωθεί η κερκίδα των οπαδών της Λαμποράλ και φωνάζει “Vamos Bilbainos”! Δηλαδή είναι σαν ο κόσμος του ΠΑΟΚ να υποστηρίζει τον Άρη σε ένα ματς με τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό! Πως μπορεί να συμβεί αυτό; Ούτε κατά διάννοια... Είναι τεράστια η διαφορά κουλτούρας! Προσωπικά πιστεύω ότι, επειδή αφορά οκτώ ομάδες που συνήθως εκπροσωπούν και μία διαφορετική πόλη, σαν event είναι πιο λαμπερό ακόμη και από το Final Four της Ευρωλίγκα, χωρίς ο τίτλος του να έχει την ίδια βαρύτητα.»

Σεβασμό στο ελληνικό μπάσκετ έχει εισπράξει;

«Στην μπασκετική μας παιδεία ναι, στο ελληνικό πρωτάθλημα όχι! Θέλω να πω ότι ο σεβασμός των Ισπανών είναι τεράστιος για την Εθνική ομάδα και τους top Έλληνες παίκτες. Γενικά αναγνωρίζουν ότι η ελληνική σχολή διδάσκει ένα μπάσκετ σκεπτόμενο και έχω ακούσει πολλές φορές την ατάκα ότι “δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι τρεις πρώτες παίκτες της Ευρωλίγκα στις ασίστ είναι Έλληνες!” (σ.σ.: Παπαλουκάς, Διαμαντίδης και Σπανούλης).

Στην Ελλάδα θα επέστρεφες;

«Αν δεν είχα κάτι καλό από το εξωτερικό, ναι, γιατί θέλω κάποια στιγμή να παίξω στην Ευρωλίγκα... Είναι στόχος ζωής!»

Στον Ολυμπιακό θα πήγαινες;

«Εννοείται, γιατί όχι; Το συζητάς;»

Στον Παναθηναϊκό;

«Δεν έχει καμία διαφορά... Και βέβαια θα πήγαινα, τρέχοντας...»

Για να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη, πόσο έχει αλλάξει τελικά ο Γιώργος Μπόγρης;

«Επειδή αυτή την καραμέλα την έχω φάει πολύ στην μάπα, θα σου πω ότι δεν πέρασα και λίγα στην πορεία μου έως εδώ. Όσον αφορά στον Παναθηναϊκό, το λάθος είναι που υπέγραψα μόνο για δύο χρόνια, ενώ όλοι οι 19χρονοι της φουρνιάς μου, πήραν μετεγγραφή με τετραετή και πενταετή συμβόλαια, για να αξιοποιηθούν! Αλλά κάποιοι τότε ήθελαν να τα 'κονομήσουν! Την πρώτη χρονιά πέρασα και δεν ακούμπησα και προσπαθούσα να κάνω υπομονή. Τη δεύτερη χρονιά, μου ήρθε πρόταση από τη Γκραν Κανάρια κι ενώ ο coach Ομπράντοβιτς δεν είχε πρόβλημα να φύγω, η ομάδα δεν με άφησε, με πρόσχημα ότι δεν είχε παίκτη για το ζέσταμα! Ο Ζέλικο με “κατέστρεψε” υπό την έννοια ότι μου έδειξε πως είναι το μπάσκετ στο κορυφαίο επίπεδο και μετά δεν μπορούσα εύκολα να προσαρμοστώ σε άλλον προπονητή! Από 'κει που ήξερα ότι πασάρεις στη γωνία και κόβεις χωρίς να δεις δίπλα σου, γιατί όλα γίνονταν μηχανικά, στο... έχεις τρεις μπροστά σου και σουτάρεις! Πως να μην σοκαριστώ… Μετά απ' αυτή τραυματική διετία, πάω στο Περιστέρι με ένα υποτυπώδες και “σπαστό” συμβόλαιο, κάνω προετοιμασία, παίζω καλά στα φιλικά και στους δύο πρώτους αγώνες Κυπέλλου και ξαφνικά παραμονές της έναρξης του πρωταθλήματος, με φωνάζει ο Πεδουλάκης και μου λέει: “Δεν μου κάνεις, άλλα περίμενα από σένα, έχεις κακή νοοτροπία...”, κλπ... Κάνω υπομονή, προσπαθώ να μην με πάρει από κάτω, με “τρώνε” το γυμναστήριο και τα βάρη και με τα πολλά, το Νοέμβριο, ευτυχώς “κάθεται” ο Άρης, όπου βρήκα πολύ καλές συνθήκες και είχα εξαιρετική συνεργασία. Την επόμενη χρονιά πάω στον Πανιώνιο με προοπτική να παίζω 20-25 λεπτά για να κάνω νούμερα και να μπορέσω να φύγω για το εξωτερικό... Εκεί βρίσκω ένα rotation τριών σέντερ, γιατί τελικά δεν έφυγε ο Καββαδάς και στην πορεία άλλαξε ο προπονητής και ο ήρθε ο coach Σφαιρόπουλος. Σεβάστηκα απόλυτα ότι ήθελε να έχω νοοτροπία μεγάλου συλλόγου, αλλά του εξήγησα ότι εγώ σε άλλη λογική συμφώνησα και άλλα πράγματα ζητούσαν πλέον από μένα! Αν ήμουν στον Ολυμπιακό, δεν θα μιλούσα καθόλου, γιατί οι συνθήκες θα ήταν διαφορετικές. Παραδέχομαι ότι έκανα μούτρα, ότι γκρίνιαξα και εκείνη τη χρονιά ήταν που σιγά-σιγά, άρχισα να καταλαβαίνω ότι πρέπει να μιλάω λιγότερο. Αν το είχα κάνει νωρίτερα, ίσως τώρα να έπαιζα σε υψηλότερο επίπεδο, ίσως όχι, που ξέρεις... Αλλά με έπνιγε το δίκιο και τρελαίνομαι γιατί επειδή έκανα μία καλή χρονιά στον ΠΑΟΚ, ξαφνικά όλοι, άρχισαν να λένε ο Γιώργος που ωρίμασε, που άλλαξε νοοτροπία, που έκανε και που έρανε... Από 17 χρονών μέχρι τώρα είμαι στο γήπεδο σε κάθε ρεπό! Τίποτε δεν άλλαξε! Απλά κατάλαβα ότι η δουλειά μου είναι να παίζω και να υπομένω κάποια πράγματα, χωρίς να σχολιάζω...»