Ένας πρώτος βρυχηθμός...

Πάνω που είχα αρχίσει να πιστεύω ότι η ομάδα μας πήραν για τα καλά την κάτω βόλτα, ξεμύτισε ξαφνικά από το χρονοντούλαπο ο Παναθηναϊκός του 2011 και αποκατέστησε την αισιοδοξία. Το ζητούμενο στο Ζάγκρεμπ ήταν μία νίκη με μισό πόντο διαφορά, αλλά το τρένο πήγε πολύ πιο μακριά και ισοπέδωσε την άμοιρα Τσεντεβίτα. Σειρά έχει απόψε ο Ολυμπιακός. Και με μισό πόντο διαφορά να νικήσει τη Χίμκι, ευχαριστημένος θα είναι…

Πόσοι περίμεναν τέτοια εμφάνιση από τον Παναθηναϊκό στο -γούρικο για τα ελληνικά χρώματα- Ζάγκρεμπ; Ας είμαστε ειλικρινής, ουδείς.

Η Τσεντεβίτα δεν είναι ομάδα για φάιναλ-φορ, αλλά κέρδισε επαίνους οπουδήποτε κι αν εμφανίστηκε φέτος. Νίκησε δύο φορές την Εφές, μία τη Λαμποράλ και μία την Αρμάνι. Έβγαλε δύο διπλά στην Κωνσταντινούπολη, ένα στο Μιλάνο και ένα στη Λιμόζ.

Πάλεψε τη Φενέρμπαχτσε μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο, αλλά και τον Ολυμπιακό (στην Κρήτη) για 30 λεπτά. Δεν ανήκει στην ελίτ, αλλά είναι ζημιάρα.

Ο Παναθηναϊκός, ο ίδιος που παρέπαιε τον Ιανουάριο, την κατάπιε αμάσητη. Από πότε είχε να κάνει τόσο πειστική εμφάνιση εκτός έδρας; Τέσσερα χρονάκια; «Μάγκες, απόψε δεν έχουμε όρεξη για αστεία», ήταν το μήνυμά του. Θύμιζε αρκούδα που βγήκε αγουροξυπνημένη και πεινασμένη από τη χειμερία νάρκη.

Αυτό το τελευταίο ταιριάζει γάντι και στον Μίροσλαβ Ραντούλιτσα. Στο ξεκίνημα ήταν ο γνωστός νερόβραστος Ραντούλιτσα, αλλά όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τους –ανήμπορους να σκοράρουν ή να αμυνθούν- αναπληρωματικούς του καλούτσικου Μπίλαν κυριάρχησε απόλυτα.

Για πρώτη ίσως φορά από τότε που φόρεσε τα πράσινα, ο Σέρβος ανταποκρίθηκε στις προδιαγραφές που συνοδεύουν το βιογραφικό του. Ασταμάτητος σκόρερ στο κάτω μισό της ρακέτας, ικανός να βάλει διπλάσιους πόντους από αυτούς που δέχεται στα μετόπισθεν. Χρειάστηκε μόλις 18 λεπτά για να βάλει 9/11 σουτ και 3/3 βολές.

Αλλά ο Ραντούλιτσα δεν είναι αυτόφωτος. Από αλλού ξεκίνησε η απόλυτη κυριαρχία του Παναθηναϊκού. Η αμυντική επίδοση των «πρασίνων» θύμισε εποχές Ομπράντοβιτς. Μάλιστα το πρώτο ξέσπασμα σημειώθηκε χωρίς τους Γκιστ-Διαμαντίδη, στο τελευταίο πεντάλεπτο του α’ ημιχρόνου.

Η πελαγωμένη Τσεντεβίτα σπατάλησε 33 από τις πρώτες 48 επιθέσεις της και χρειάστηκε 24 πόντους στην τελευταία περίοδο για να φτάσει -το μη χείρον- στο αξιοπρεπές νούμερο 60. Χθες έπαιξε καλά ακόμα και ο Πάβλοβιτς, ο οποίος αφυπνίστηκε μόλις είδε μισάνοιχτη μπροστά του την πόρτα της εξόδου.

Οι Κροάτες δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις πάσες του Καλάθη, του Διαμαντίδη και του Φελντέιν προς το μαλακό τους υπογάστριο. Οι τρεις γκαρντ του Παναθηναϊκού μοίρασαν 17 ασίστ, αλλά ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν τόλμησε να ξεκουράσει τον αναντικατάστατο Καλάθη για περισσότερα από 6 λεπτά.

Ο Λευτέρης Μποχωρίδης πάτησε παρκέ για ένα δίλεπτο (μαζί με τον Παπαγιάννη), ενώ ο Νίκος Παππάς έμεινε ως το τέλος θεατής. Τι φοβόταν, άραγε, ο «Σάλε»; Καμιά περίεργη τριπλή ισοβαθμία όπου μπορεί να παίξει ρόλο η διαφορά;

Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του με το παραπάνω και επιβραβεύτηκε με ωραία δωράκια από τις εσχατιές της Ευρώπης. Οι βασικοί του αντίπαλοι έχασαν αγώνες που μπορούσαν να κερδίσουν, ο μεν Ερυθρός Αστέρας από τη Νταρουσάφακα στην Πόλη, η δε Ουνικάχα από τη Λοκομοτίβ στην Ανδαλουσία.

Μέχρι νεωτέρας, ο στόχος του Παναθηναϊκού (και του Ολυμπιακού, που με τη σειρά του ευνοήθηκε από την ήττα της Μπαρτσελόνα στο Μπάμπεργκ) είναι η πρόκριση στα προημιτελικά. Το πολυπόθητο τέταρτο εισιτήριο.

Εάν οι «πράσινοι» απογοητεύσουν τον έναν (ή και τους δύο) από τους κουμπάρους που καταφτάνουν τις επόμενες εβδομάδες στο ΟΑΚΑ, θα αποκτήσουν το δικαίωμα να κοιτάξουν ψηλότερα.

Πρώτα, όμως, θα πρέπει να σώσουν την παρτίδα. Όσο χρήσιμο κι αν ήταν το χθεσινό διπλό στο Ζάγκρεμπ, φοβάμαι ότι θα χρειαστεί να κερδίσουν στο Βελιγράδι ή στη Μάλαγα για να αποφύγουν τον πρόωρο αποκλεισμό.

Τουλάχιστον πέρασαν χωρίς απώλειες τους δύο κρίσιμους αγώνες με Νταρουσάφακα και Τσεντεβίτα, αλλά και τον ύπουλο τραυματισμό του Διαμαντίδη. Σε δύο εβδομάδες, καταφτάνει για να προσφέρει χείρα βοηθείας ο Μάρκες Χέινς.