Απεργία πείνας, εδώ και τώρα!

O Δημήτρης Διαμαντίδης μπορεί να τσακώθηκε με τον κουρέα του και με το καλό γούστο, αλλά θα αργήσει πάρα πολύ να τσακωθεί με το μπάσκετ.

Σκέφτομαι να ξεκινήσω απεργία πείνας έξω από το ΟΑΚΑ, με ένα και μοναδικό αίτημα: να συνεχίσει ο Διαμαντίδης μέχρι τα 40 του. Θα έλθετε κι εσείς να πεινάσετε μαζί μου;

Είμαι βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν και οπαδοί του Ολυμπιακού. Το ελληνικό μπάσκετ είναι ενιαίο και αδιαίρετο και ο Δημήτρης Διαμαντίδης κορυφαίος ιεροφάντης του. Κι ας απαρνήθηκε νωρίς τα μπλε.

Τι δουλειά έχει αυτός ο παίκτης στην εξέδρα, ντυμένος με πολιτικά, όταν μπορεί να παίξει έτσι όπως έπαιξε χθες; Δεν είναι για αποστρατεία ούτε για βαλσάμωμα. Ούτε θυμίζει τον Ελ Σιντ, όπως ο ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς Ναβάρο.

Ο Διαμαντίδης παραμένει, στα 35 του, ο μπασκετμπολίστας των τριών διαστάσεων. Μπορεί να προσφέρει πολλά όχι μόνο στον Παναθηναϊκό, αλλά και στην Εθνική ομάδα. Ή μήπως δεν τον χρειαζόμαστε στο Προολυμπιακό τουρνουά;

Απεργία πείνας, λοιπόν, εδώ και τώρα. Και τα τρόφιμα που θα καταναλώναμε, να τα προσφέρουμε στους πρόσφυγες. Διπλό το καλό…

Την προηγούμενη εβδομάδα, ο Ομπράντοβιτς έκανε βουντού με καρφίτσες στον αγαπημένο του Διαμαντίδη και δικαίωσε τον χαρακτηρισμό που συνόδευε παλαιά το βιογραφικό του («Γκαστόνε»).

Ο Ζοάν Πλάθα δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός. Το απολαυστικό πρώτο ημίχρονο της Κωνσταντινούπολης είχε τη συνέχειά του στον αγώνα με τη Μάλαγα, αυτή τη φορά με ορίζοντα 40 λεπτών.

Το κομπιούτερ έμεινε σε λειτουργία μέχρι τα τελευταία δευτερόλεπτα. Ώσπου να θέσει σε κίνηση τους τροχούς των συμπαικτών του…

Ο Παππάς ήταν αρνητικός, ο Καλάθης υπέπεσε σε ασυγχώρητα για την πείρα του λάθη (όπως το αδικαιολόγητο 4^ο φάουλ του στο 28^ο λεπτό) και ο Φελντίν συνέχισε τη λιθοβολία της πρεμιέρας, με 2/14 προσπάθειες συνολικά.

Ο Διαμαντίδης έβαλε τους πόντους που δεν έβαλε ο Παππάς (17), ευστόχησε στα σουτ που έχασε ο Φελντίν (4/4 εντός παιδιάς), έδωσε τις ασίστ που δεν μοίρασε ο Καλάθης (7), κέρδισε τα φάουλ που δεν κέρδισαν τα «τριάρια» (7 σφυρίγματα, 7/8 βολές), έπαιξε τις άμυνες που έπαιζε ο ίδιος στα νιάτα του, στήριξε τους πελαγωμένους συμπαίκτες του, ξελάσπωσε τον μπουρδουκλωμένο προπονητή του.

Και, ακροβατώντας σε τεντωμένο σχοινί, μοίρασε με μοιρογνωμόνιο τις πάσες που κέρδισαν το παιχνίδι.

Ο Γκιστ πήρε μαζί του τον προσωπικό του φρουρό, ο Φελντίν έμεινε για μια στιγμή ακάλυπτος, ο Διαμαντίδης τον βρήκε με κλειστά μάτια. Αλλά το σουτ βρήκε σίδερο. Η άμμος στην κλεψύδρα λιγόστευε επικίνδυνα.

Στην επόμενη κατεβασιά, ο Παναθηναϊκός έτρεξε το ίδιο κόλπο, με δόλωμα αυτή τη φορά τον Πάβλοβιτς. Ο Σουάρεθ βρέθηκε και πάλι σε “no man’s land” και η πάσα του αρχηγού προς τον Φελντίν ήταν τέλεια.

Δεν υπήρχε περίπτωση να αστοχήσει ξανά, ο ψυχωμένος Δομινικανός. Ο Φελντίν, ο Τζόρτζεβιτς, ο Ραντούλιτσα και οι άλλοι νεοσύλλεκτοι κατάλαβαν για πολλοστή φορά χθες, πόσο ευλογημένοι είναι όσοι βρέθηκαν δίπλα στον Διαμαντίδη τόσα και τόσα χρόνια…

Απέμεναν, όμως, 11 δευτερόλεπτα. Ο Παναθηναϊκός είχε το προβάδισμα με το πολύτιμο τρίποντο του Φελντίν (68-66), αλλά η τελευταία ζαριά ανήκε στην Ουνικάχα.

Μήπως έπρεπε να κάνουν οι «πράσινοι» φάουλ;

Η απάντηση είναι συνήθως συνάρτηση των συνθηκών. Άλλοτε θετική, άλλοτε αρνητική. Ομάδες ικανές να προκαλέσουν ασφυξία στον αντίπαλο (όπως ο φετινός Ολυμπιακός ή η Εθνική ομάδα του παλιού καλού καιρού) παίζουν μία άμυνα και καθαρίζουν.

Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν είναι τέτοια. Το απέδειξε στην πράξη, όταν έδωσε σουτ υπό καλές προϋποθέσεις στον πιο ζεστό σκόρερ της Μάλαγα (Τζαμάρ Σμιθ). Ευτυχώς, άστοχο. Κορώνα ή γράμματα; Γράμματα.

Εάν έκανε γρήγορο φάουλ αμέσως μετά το τρίποντο του Φελντίν, θα είχε τις πιθανότητες με το μέρος του και θα απέφευγε το ρίσκο του «ξαφνικού θανάτου». Θα αξιοποιούσαν 2 βολές οι Ισπανοί, με τις φωνές 10.000 οπαδών να τρυπάνε τα τύμπανα; Στο β' ημίχρονο είχαν 4/8 από τη γραμμή.

Ακόμα κι αν δεχόταν 2/2, ο Παναθηναϊκός θα είχε στη διάθεσή του 8-9 δευτερόλεπτα για να απαντήσει, αλλά και την ευοίωνη προοπτική της παράτασης μπροστά στο κοινό του. Η απώλεια του Καλάθη με 5 φάουλ ήταν ο μοναδικός αστερίσκος.

Τέλος καλό, όλα καλά. Μολονότι η Μάλαγα εμφανίστηκε χωρίς τους σημαντικότερους παίκτες της (Κουζμίνσκας και Μάρκοβιτς), είναι πολύ δύσκολος αντίπαλος και άμεσος ανταγωνιστής του Παναθηναϊκού για μία θέση στα πλέι-οφ.

Η καταστροφική ήττα αποφεύχθηκε και ο δρόμος παραμένει ανοιχτός. Ο Ερυθρός Αστέρας φέρνει μαζί του στο ΟΑΚΑ το δεύτερο «πρέπει» και η Μάλαγα αφήνει πίσω της άφθονη τροφή για σκέψη και μελέτη.

Όσο παραμένουν χωρίς μεγάλο διπλό οι υπόλοιπες ομάδες που ακολουθούν τη Φενέρμπαχτσε (Εφές, Λόκο, Μάλαγα), η 2^η θέση του Ομίλου θα είναι στόχος εφικτός για κάθε τολμηρό. Δεν αρκεί όμως η τόλμη.