Το ξέσπασμα του Τζόρτζεβιτς και η «αδικία» για τον ΠΑΟΚ

Και πάνω που λες «μπαίνει σε σειρά ο Παναθηναϊκός» έρχεται μια νίκη που μοιάζει με ήττα για να κάνει έξω φρενών τον Τζόρτζεβιτς, να θυμίσει Ομπράντοβιτς και να προκαλέσει εύλογα ερωτηματικά...

Ωστόσο, η «είδηση» σ' αυτό το ματς, μέχρι να φτάσουμε στη συνέντευξη Τύπου, δεν ήταν το πώς νίκησε ο Παναθηναϊκός, αλλά το πώς έχασε ο ΠΑΟΚ.

Οι «πράσινοι» το 'χουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, πιθανότατα θα το ξανακάνουν, αλλά το... φαινόμενο ΠΑΟΚ δεν έχει εξήγηση. Μπορεί ο Σούλης Μαρκόπουλος να δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου πως «έχουμε χάσει πολλά παιχνίδια μ' αυτό τον τρόπο», αλλά νομίζω πως με τον συγκεκριμένο τρόπο δεν έχει ξαναγίνει.

Ο ΠΑΟΚ το άξιζε περισσότερο από τον Παναθηναϊκό αυτό το ματς, αλλά προφανώς δεν πίστεψε ότι μπορεί ακόμη κι όταν βρέθηκε αγκαλιά με τη νίκη. Τι χαμένες βολές, τι παράλογες επιθέσεις στη μάχη με το χρόνο (κι όχι με τον Παναθηναϊκό), τι λανθασμένες επιλογές, οτιδήποτε μπορούσε να κάνει μια ομάδα για να χάσει το έκανε ο ΠΑΟΚ στο τελευταίο τρίλεπτο.

Στην ουσία οι Θεσσαλονικείς έχασαν τη μοναδική ευκαιρία να σπάσουν την αρνητική παράδοση και ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που στο μπάσκετ δεν νίκησε αυτός που ήταν καλύτερος στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού.

Ο ΠΑΟΚ παρά τα προβλήματά του ήταν εξαιρετικά διαβασμένος στην άμυνα, για 30 και πλέον λεπτά είχε εκπληκτικά ποσοστά (17/17 βολές, 50% στα τρίποντα) μέχρι που έφτασε στο κρίσιμο δίλεπτο όπου η μπάλα «έκαιγε» και δεν βρέθηκε κανείς να κάνει μια επίθεση με «καθαρό» μυαλό.

Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε πως όταν μυρίζεται το φόβο του αντιπάλου, τότε ξέρει να «κλέβει» τα παιχνίδια. Με λίγο μπάσκετ «παιδικής χαράς» στο τελευταίο τρίλεπτο, με περισσότερες ισχυρές προσωπικότητες για τα μεγάλα σουτ, οι «πράσινοι» πήγαν το παιχνίδι στον πόντο και από την στιγμή που το κατάφεραν απέκτησαν αυτόματα ψυχολογικό πλεονέκτημα για τη νίκη.

Ο ΠΑΟΚ πάντα υψώνει εμπόδια στον Παναθηναϊκό, αλλά οι περισσότεροι πίστευαν ότι οι «πράσινοι» θα έχουν εύκολο έργο, δεδομένου ότι βρίσκονται σε πολύ καλή κατάσταση τις τελευταίες εβδομάδες. Προφανώς δεν κερδίζεις αν δεν παίξεις καλά και χρειάστηκε στο τέλος η ψυχραιμία του Φελντέιν για να αποφευχθεί το παπατράκ.

Ο Παναθηναϊκός έχει ελαφρυντικά για την εικόνα του, αλλά νομίζω πως στο συγκεκριμένο ματς ταιριάζει αυτό που συχνά - πυκνά λέμε «δεν παίζουμε μόνοι μας, παίζουν και οι άλλοι», με την έννοια πως ο ΠΑΟΚ ήταν αυτός που έβαλε άλυτους γρίφους στον Τζόρτζεβιτς. Θα ήταν άδικο άλλωστε για αυτό τον ΠΑΟΚ να μην του απονείμει τα εύσημα για το γεγονός ότι κατάφερε για παράδειγμα αυτό που δεν κατάφερε η Μπαρτσελόνα, να κατεβάσει δηλαδή την παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού στους 70 πόντους.

Το ξέσπασμα του Τζόρτζεβιτς στη συνέντευξη Τύπου φαίνεται πως έχει πολλούς αποδέκτες και θυμίζει λίγο το αντίστοιχο ξέσπασμα του Ομπράντοβιτς, μετά τον αγώνα με την Πρόκομ το 2009. Είναι ξέσπασμα που έχει βαθύτερες αιτίες προφανώς και δεν έχει να κάνει μόνο με την εικόνα στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ.

«Όποιοι θέλουν να φύγουν απ' την ομάδα, ας φύγουν! Η πόρτα είναι ανοικτή! Δε θέλω παίκτες που δεν προσπαθούν! Δεν είναι ευπρόσδεκτοι οι ατζέντηδες που παίρνουν τηλέφωνα πριν και μετά από κρίσιμα παιχνίδια για να μάθουν για τους παίκτες τους γιατί δεν παίζουν πολύ! Γιατί δεν παίρνουν για να μάθουν γιατί οι παίκτες τους δεν παίζουν καλά;», είπε ο Τζόρτζεβιτς και αμέσως γεννήθηκαν εύλογα ερωτήματα:

1. Υπάρχουν παίκτες που θέλουν να φύγουν από τον Παναθηναϊκό και είναι ακόμη εδώ;

2. Υπάρχουν πράγματι ατζέντηδες που ρωτούν να μάθουν γιατί δεν παίζουν οι παίκτες τους σε μια περίοδο που ο Παναθηναϊκός έπαιζε την πρόκριση στο Τοπ-16;

Αν όλο αυτό δεν είναι προσπάθεια τεχνητής κρίσης, όπως συχνά - πυκνά έκανε ο «Ζοτς», τότε υπάρχει «θέμα» και είναι λογικό να υπάρξουν εξελίξεις...

Είναι αυτονόητο πως όποιος σκέφτεται με τον παραπάνω τρόπο δεν μπορεί να έχει θέση στον Παναθηναϊκό των έξι Ευρωπαϊκών.

Υ.Γ1.: Πώς τα φέρνει η μοίρα, να είσαι ο πιο έμπειρος παίκτης, να είσαι ο καλύτερος σουτέρ του πρωταθήματος και να χάνεις τα πιο κρίσιμα σουτ απέναντι σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Για τον Βασιλειάδη ο λόγος που βρέθηκε στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή (βολές, ελεύθερο σουτ στο φινάλε), αλλά δεν κατάφερε να ευστοχήσει. Πάντως, από τη μία ο Μαρκόπουλος θα πρέπει να αισθάνεται υπερήφανος που η ομάδα του έβγαλε σύστημα σε 0,9 του δευτερολέπτου, από την άλλη ο Τζρτζεβιτς θα πρέπει να προβληματίζεται για το γεγονός ότι ο Βασιλειάδης σούταρε ανενόχλητος, μετά από επαναφορά.

Υ.Γ2: Το 5/7 τρίποντα του Καλάθη έχει τριπλή σημασία. Πρώτον, ο Νικ ήταν αυτός που κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό σε όλο το κακό διάστημα. Δεύτερον, τέτοια ποσοστά αποτελούν την καλύτερη ψυχολογική «ντόπα» για έναν παίκτη που πρέπει να σουτάρει, αλλά ξέρει ότι δεν είναι ο καλύτερος σουτέρ του κόσμου. Τρίτον, δημιουργεί προβληματισμό στους επόμενους αντιπάλους του Παναθηναϊκού για το αν πρέπει να πάρουν το ρίσκο να του «δώσουν» το σουτ. Το πιθανότερο είναι πως δεν πρόκειται να αλλάξει η λογική ενός προπονητή από μια τέτοια εμφάνιση, αλλά σίγουρα θα το 'χει περισσότερο στο νου του αν δει τον Καλάθη να βάζει το ένα μετά το άλλο.

Υ.Γ.3: Πολλά μπράβο στον Τζόρτζεβιτς που αναγνώρισε ότι ο ΠΑΟΚ έπρεπε να φύγει νικητής από το γήπεδο. Αυτή ήταν η συνολική εικόνα του ματς και το σχόλιό του τα λέει όλα.