Ο Κάρλος Αρόγιο στο gazzetta.gr
Γεννημένος στην παραλιακή πόλη Φαχάρδο, που βρέχεται από τον Ατλαντικό, είχε έναν επιπλέον λόγο - από τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του - να σκέφτεται το αμερικανικό όνειρο! Ο πρώτος του εξάδελφος και μετέπειτα βραβευμένος με Όσκαρ, Πορτορικανός ηθοποιός, Μπενίτσιο ντελ Τόρο, είχε αφήσει πίσω του από μικρός την πατρίδα τους για να πραγματοποιήσει την επιθυμία του να γίνει μέλος της βιομηχανίας του Χόλιγουντ.
Ο μικρός Κάρλος λοιπόν, ήθελε να γίνει μπασκετμπολίστας και είχε ταλέντο σ' αυτό. Παρά το επιτυχημένο τετραετές (1997-2001) πέρασμά του από το κολέγιο της Φλόριντα (μ.ο. 16,0π. & 4,6ασ.), όμως, δεν επελέγη ποτέ στο ντραφτ. Αυτή η εξέλιξη δεν στάθηκε ικανή να του κόψει τον δρόμο για τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Μετά από ένα αναγνωριστικό τετράμηνο στους Τορόντο Ράπτορς και μία σύντομη εμπειρία με τους Ντένβερ Νάγκετς και την ισπανική Ταουγκρές, ο ταχύτατος Πορτορικανός point-guard, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με την Γιούτα Τζαζ (στον 2ο χρόνο έκανε την καλύτερη σεζόν με μ.ο. 12,6π. & 5,0ασ.), έπαιξε έναν χρόνο στους Ντιτρόϊτ Πίστονς και φόρεσε για δύο χρόνια τη φανέλα της Ορλάντο Μάτζικ (την πρώτη σεζόν του είχε μ.ο. 10,8π. & 2,9ασ.).
Ο λόγος για τον 36χρονο σήμερα Κάρλος Αρόγιο της Μπαρτσελόνα, που αύριο (04/12, 21.45) θα φιλοξενηθεί στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό. Η μετεγγραφή του στην Μακάμπι (2008-2009) άνοιξε τον δρόμο για την μετέπειτα συμφωνία του με τους Μαϊάμι Χιτ (ο ιδιοκτήτης της, Ντεϊβιντ Φέντερμαν, έχει μερίδιο και στην ομάδα της Φλόριντα), όπου έπαιξε στο πλευρό του ΛεΜπρόν Τζέϊμς. Από το 2011 έως το 2015 έπαιξε στην Τουρκία (Μπεσίκτας & Γαλατασαράϊ), ενώ το καλοκαίρι υπέγραψε συμβόλαιο με τους "μπλαουγκράνα". Η συζήτηση μαζί του είχε πολύ ενδιαφέρον, γιατί έχει αντιμετωπίσει αρκετές φορές τους δύο "αιωνίους" αλλά και τους Διαμαντίδη και Σπανούλη, ενώ περισσότερες είναι οι φορές που τέθηκε αντιμέτωπος με τον "τεράστιο" Κόμπι Μπράϊαντ.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του, ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε να αποκλειστεί από το Top-16 και τελικά χάρη στη νίκη στη Σμύρνη και την ήττα της Καρσίγιακα στο Κάουνας, βρίσκεται πλέον κοντά στην πρόκριση. Εκτός των άλλων, στον αγώνα του 1ου γύρου, τον "φιλοδωρήσατε" με μία διαφορά 25 πόντων. Έχεις καμία εξήγηση γι' αυτό;
«Όλα είναι μέρος του παιχνιδιού! Είναι λογικό να υπάρξουν βραδιές που χάνεις τον έλεγχο του παιχνιδιού και της απόδοσής σου και βραδιές που είσαι σε φόρμα! Κάτι τέτοιο νομίζω ότι συνέβη στον Παναθηναϊκό στο πρώτο παιχνίδι της Βαρκελώνης και άλλωστε μην ξεχνάτε ότι η ελληνική ομάδα "χτίζει" κάτι καινούριο φέτος. Έχουν έναν εξαιρετικό νέο coach με πολλές γνώσεις, έμπειρους και ταλαντούχους παίκτες και πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να βρουν ρυθμό και να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην διοργάνωση...»
Περιμένεις δηλαδή δύσκολο ματς αύριο (04/12, 21.45);
«Δεν έχω καμία αμφιβολία γι' αυτό! Ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα και σίγουρα πολύ καλύτερη απ' ότι δείχνει το ρεκόρ του. Γι' αυτό και προετοιμαζόμαστε για ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι... Ανεξάρτητα με τις όποιες αδυναμίες έχουν ως σύνολο, συνήθως παίζουν πολύ καλά στην έδρα τους και θέλουν μεγάλη προσοχή. Είμαι σίγουρος ότι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο θα είναι ηλεκτρισμένη και οι αντίπαλοί μας θα είναι απόλυτα προετοιμασμένοι για να μας αντιμετωπίσουν!»
Εσείς σε τι κατάσταση βρίσκεστε σαν ομάδα; Μετά την ήττα στην πρεμιέρα από την Καρσίγιακα "τρέξατε" ένα σερί 10-0 σε Ισπανία και Ευρωλίγκα και συνολικά - αν συμπεριλάβουμε και το Super Copa - το εφετινό σας ρεκόρ (15-2), είναι από τα καλύτερα στην Ευρώπη...
«Νομίζω ότι καθώς περνάει ο καιρός, όλοι μας προσαρμοζόμαστε ολοένα και πιο αποτελεσματικά σε ένα σύστημα που είναι πολύ καινούριο για τους περισσότερους από μας και νομίζω ότι λίγο-πολύ παραμερίζουμε τα στατιστικά μας και θυσιαζόμαστε για το καλό της ομάδας και φυσικά για τις νίκες που είναι το ό,τι πιο σημαντικό για έναν σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα. Σιγά-σιγά, ο καθένας αφομοιώνει τον ρόλο του και καταλαβαίνει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει μέσα στο παρκέ και νομίζω ότι αυτό φαίνεται στο ρεκόρ μας... Αν συνεχίσουμε έτσι, θα έχουμε την ευκαιρία να πετύχουμε κάτι πολύ μεγάλο φέτος!»
Για σένα είναι κάτι ξεχωριστό που στην δύση της καριέρας σου, σε ηλικία 36 ετών, γίνεσαι μέλος της πιο σημαντικής ομάδας στην ευρωπαϊκή σου καριέρα;
«Σ' αυτή την φάση της καριέρας μου, σίγουρα, το να παίζω για έναν τόσο ιστορικό σύλλογο με τους πιο υψηλούς στόχους που υπάρχουν στην Ευρώπη, είναι κάτι σπουδαίο! Αν και δεν ξέρω αν συμφωνώ απόλυτα μ' αυτή την διαπίστωση, γιατί έπαιξα και στην Μακάμπι, που ειδικότερα στο μπάσκετ, είναι τεράστιο club, με πολύ σεβαστή παράδοση και οργάνωση, πολλές επιτυχίες και φανταστικό κοινό, η Μπαρτσελόνα, όπως και να το κάνουμε είναι η Μπαρτσελόνα!»
Πόσο "πεινασμένη" για να επιστρέψει στο φάϊναλ-φορ και να διεκδικήσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο μετά από 6 χρόνια, μπορεί να είναι μία ομάδα με 7 νέους παίκτες;
«Πάρα πολύ! Πίστεψέ με, είναι κάτι που συζητάμε πολύ στις μεταξύ μας κουβέντες στα αποδυτήρια και η επιστροφή στο φάϊναλ-φορ, μαζί με την κατάκτηση όλων των υπόλοιπων τίτλων, είναι αδιαμφισβήτητα οι βασικοί μας στόχος στην εφετινή σεζόν. Αρχίσαμε καλά με το Super Copa και θέλουμε να συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση, βελτιώνοντας συνεχώς το παιχνίδι μας και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για να τα κερδίσουμε όλα και να γράψουμε ιστορία.»
Εβρισκόμενος στην 5η σου χρονιά στην Ευρώπη, έχεις αντιμετωπίσει τόσο τον Παναθηναϊκό, όσο και τον Ολυμπιακό στην Ελλάδα. Ποια ομάδα σου έχει βάλει τα μεγαλύτερα προβλήματα και ποιος εκ των Διαμαντίδη και Σπανούλη - τους οποίους έχεις αντιμετωπίσει και με την Εθνική Πουέρτο-Ρίκο - είναι δυσκολότερος αντίπαλος;
«Είτε έρχεσαι στην Ελλάδα να παίξεις με τον Παναθηναϊκό, είτε για να αντιμετωπίσεις τον Ολυμπιακό, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι θα περάσεις μία δύσκολη νύχτα. Μιλάμε για δύο πολύ μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που συν τοις άλλοις, έχουν τρομερούς φιλάθλους! Το πάθος που βγάζουν στην διάρκεια του αγώνα, η υποστήριξη στην ομάδα τους και ο τρόπος με τον οποίο συμμετέχουν στο παιχνίδι, δίνουν μεγάλη ώθηση στην γηπεδούχο ομάδα και πολλές φορές συμβαίνει να κερδίζει χωρίς να παίζει καλά! Γι' αυτό και πάντα είναι δύσκολα να παίζεις σ' αυτά τα δύο γήπεδα... Επομένως, θα έλεγα ότι τρέφω μεγάλο σεβασμό και στους δύο οργανισμούς και δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποια έδρα είναι πιο δύσκολη...»
Σε ατομικό επίπεδο; Διαμαντίδης ή Σπανούλης; Ξέρεις στην Ελλάδα είναι πολύ της μόδας αυτό το ερώτημα...
«Κοίτα αυτό είναι λίγο περίπλοκο, υπό την έννοια ότι ο πρώτος είναι πιο δύσκολος στην προσωπική μονομαχία και ο δεύτερος πολύ πιο επικίνδυνος για την ομαδική άμυνα! Όλοι ξέρουμε πόσο σπουδαίος αμυντικός είναι ο Διαμαντίδης και πόσα πολλά αμυντικά κατορθώματα έχει πετύχει στην καριέρα του, οπότε το να αναλαμβάνει το μαρκάρισμά μου ήταν πάντα εφιάλτης. Είναι ψηλός με μακριά χέρια, έχει υπομονή, σπάνια αίσθηση του χώρου, διαβάζει πολύ καλά τις φάσεις και δεν είναι εύκολο να τον αποφύγεις. Ο Σπανούλης είναι διαρκής απειλή στην επίθεση, είναι εκπληκτικός δημιουργός για τον εαυτό του, αξιοποιεί εξίσου καλά τους συμπαίκτες του και ξέρει να σκοράρει με πολλούς τρόπους. Θα έλεγα ότι ο συνδυασμός των πραγμάτων που κάνουν και οι δύο, βγάζουν τον τέλειο γκαρντ! Θεωρώ ότι είναι δύο "θρύλοι" του ευρωπαϊκού μπάσκετ...»
Κλείνοντας, δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω για τον Κόμπι Μπράϊαντ, που ανακοίνωσε ότι στο τέλος της σεζόν θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Έπαιξες συνολικά 9 χρόνια στο ΝΒΑ και τον έχεις αντιμετωπίσει ου ολίγες φορές... Τι σου έχει μείνει;
«Ήταν εκπληκτικό να τον βλέπεις ή να παίζεις εναντίον του και να συνειδητοποιείς πόσο ανταγωνιστικός είναι! Έβλεπα συχνά-πυκνά παιχνίδια των Λέϊκερς και αδυνατούσα να πιστέψω πόσο πολύ αγαπούσε αυτό που έκανε και πόσο μεγάλη προσπάθεια έκανε κάθε βράδυ για να κερδίσει. Η επιτομή του επαγγελματία νικητή, που όταν πλέον κατάλαβε ότι δεν μπορεί πια να παίξει κυριαρχικό ρόλο στο ΝΒΑ, αποφάσισε να κάνει στην άκρη. Έχει κερδίσει τα πάντα στην καριέρα του, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι έχει τον σεβασμό όλου του μπασκετικού κόσμου και αποτελεί έμπνευση για τις νέες γενιές.»
Πολλοί πιστεύουν ότι είναι ίσως αυτός που πλησίασε περισσότερο τον Μάϊκλ Τζόρνταν... Εσύ;
«Συμφωνώ, γιατί ήταν κι αυτός εκπληκτικός σκόρερ με έκρηξη, αθλητικά προσόντα και νοοτροπία νικητή... Έμοιαζε πολύ και στο στυλ του, οπότε ναι θεωρώ ότι ο Κόμπι είναι ό,τι κοντινότερο στον "Air Micheal" έχει βγει ποτέ! Αλλά ο Μάϊκλ Τζόρνταν είναι ο Μαϊκλ Τζόρνταν!»
