Ο κοντός που την... ψηλώνει!

Ο τίτλος στην κωμωδία που βγήκε το 1981 με πρωταγωνιστή τον (ποιον άλλον, αυτός άλλωστε είχε και το μπόι και τη χάρη) Νίκο Ρίζο ήταν “Ενας κοντός θα μας σώσει”. Ε, λοιπόν, μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια η ΑΕΚ μπορεί να γυρίσει την μπασκετική εκδοχή της, με πρωταγωνιστή τον Ντονέλ Κούπερ.

Δεν είμαι μάγος για να ξέρω εάν ο λεγάμενος θα σώσει την ΑΕΚ, σίγουρα πάντως-προς τρανή επιβεβαίωση του οξύμωρου σχήματος, που μαθαίναμε κάποτε στο σχολείο-θα την... ψηλώσει!

Εκ προοιμίου πάντως και με βάση το ταλέντο, τις δεξιότητες και τα (στατιστικά) χαρτιά, ο πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ με τον οποίο έλαμψε και έδρεψε ένα μεγάλο συμβόλαιο και του Παναθηναϊκού, απ' όπου αποκτήθηκε ως εμβαλωματική λύση και αποδείχτηκε περαστικός, μπορεί να αλλάξει το status της ΑΕΚ, να της αυξήσει την ιπποδύναμη και να την σπρώξει προς τα πάνω...

Κοινώς, να επιβεβαιώσει τα κυβικά και το επώνυμο του και να γίνει ένα αεριωθούμενο...Μini Cooper!

Για να πω την (προσωπική) αμαρτία μου, ο 25άχρονος και ύψους 1μ.83 γκαρντ είναι ένας από τους παίκτες που μου αρέσουν πολύ και εάν είχα δική μου ομάδα θα του έδινα τα κλειδιά της. Κατόπιν επισταμένης ερεύνης διαπίστωσα ότι δεν είμαι ο μόνος που κινείται προς αυτή την κατεύθυνση...

Την ίδια εκτίμηση (πρέπει να) του έχει και ο πρώην προϊστάμενος του, ο Σωτήρης Μανωλόπουλος: δεν ήμουν μάρτυς στη σκηνή, αλλά κάποιο (δικέφαλο) πουλάκι μου ψιθύρισε ότι από την ημέρα που συμφώνησε με την ΑΕΚ για να αναλάβει τον ρόλο του πρώτου ασίσταντ κόουτς (αντί του Αγγελου Κορωνιού) είχε κολλήσει η βελόνα στο στόμα του...

“Να φέρουμε τον Κούπερ, να φέρουμε τον Κούπερ, να φέρουμε τον Κούπερ”!

Ο Κούπερ αριβάρησε χθες στο κλεινόν άστυ μετά βαίων και κλάδων και πλέον είναι στο χέρι του να δικαιολογήσει την εμμονική στάση του Μανωλοπουλου, να επιβεβαιώσει τη φήμη του και να ικανοποιήσει τις υψηλές προσδοκίες του Ντούσαν Σάκοτα, τις μεγάλες απαιτήσεις του κόσμου, αλλά και έναν σκασμό λεφτά που βγάζει από την τσέπη του ο Μάκης Αγγελοπουλος!

Δεν ξέρω πού έκατσε η μπίλια σε αυτή την υπόθεση, πάντως απ' ότι είχα μάθει μεσούντων των διαπραγματεύσεων, ο Κούπερ ζήταγε πενήντα χιλιάρικα τον μήνα και η ΑΕΚ είχε φτάσει στα τριάντα πέντε!

Καταθέτω άλλη μια πληροφορία, που νομίζω ότι θα αρέσει στους ΑΕΚτζήδες, διότι πιστοποιεί τον εγωισμό του Αμερικανού πόιντ γκαρντ , ο οποίος έχει πολιτογραφηθεί Βόσνιος: πριν από την έναρξη του θρίλερ της προηγούμενης Τετάρτης στη Μόσχα, τον έπιασε ο Μανωλόπουλος, του επιβεβαίωσε τη μεγάλη κάψα της ΑΕΚ να τον αποκτήσει, του είπε στα πεταχτά δυο τρεις κουβέντες για τον ρόλο του και λίγη ώρα αργότερα ο Κούπερ βάλθηκε να του(ς) ζαλίσει τον μεγάλο έρωτα!

Κόντρα στους μελλοντικούς εργοδότες του, ο D.J. Έκανε κάτι που μοιάζει με το παιχνίδι της ζωής του, τουλάχιστον σε επαγγελματικό επίπεδο: το διευκρινίζω αυτό διότι ως κολεγιόπαις, είχε φροντίσει από την πρώτη στιγμή να προκαλέσει μεγάλο θόρυβο στο NCAA και στα λαγωνικά του NBA, που ωστόσο τον προσπέρασαν στο ντραφτ του 2013 και τον άφησαν να βουρλίζεται στην Ευρώπη!

Τούτο βεβαίως καθόλου δεν ενόχλησε τον παλαίμαχο διεθνή γκαρντ, νυν τεχνικό διευθυντή του ΠΑΟΚ και εξαιρετικό ανιχνευτή, Νίκο Σταυρόπουλο που τον είδε στο Τουρνουά του Πόρτσμουθ και . γυρίζοντας στη Θεσσαλονίκη, τον έβαλε στη βαλίτσα του!

Παρεμπιπτόντως η ιστορία του Κούπερ είναι όντως πολύ ενδιαφέρουσα και όποιος δεν βαριέται μπορεί να τη διαβάσει σε ένα άρθρο που είχα γράψει και δημοσιεύθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 2014 στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ .

Στους είκοσι δυο μήνες που πέρασαν από τότε, αποδείχθηκε ότι τον μικρό το δέμας, αλλά σατανά Κούπερ δεν τον χωράει ο τόπος, ούτε στην Ελλάδα, ούτε στη Ρωσία και πηγαινοέρχεται από εδώ προς τα εκεί και τούμπαλιν, σαν να είναι αγωγός φυσικού αερίου!

Από τον ΠΑΟΚ στη Γιενισέι του Κρασογιάρσκ, από εκεί στον Παναθηναϊκό, από τους πράσινους στη Κράσνι Οκτιάμπρ και τώρα ξανά πίσω στην ΑΕΚ, ε όλο αυτό δεν το λες και μικρό δρομολόγιο, τηρουμένων των χρονικών αναλογιών στις οποίες συντελέστηκε!

Φαίνεται ότι -για να θυμηθώ την ατάκα από μια ταινία-στον Κούπερ δεν πρέπει να αρέσουν οι μόνιμες θέσεις, διότι μουδιάζουν τα χέρια του!

Αυτό όμως συμβαίνει μονάχα σε ό,τι αφορά τα σούρτα φέρτα στις ομάδες, διότι κατά τα άλλα, τα χέρια του όχι μονάχα δεν μουδιάζουν, αλλά αποδεικνύονται θαυματουργά.

Το εννοώ αυτό διότι πέρα από τα επιτεύγματα του στην Ευρώπη, ο Κούπερ μπορεί να καμαρώνει για τα ανδραγαθήματα που πέτυχε και μάλιστα τα άφησε αμανάτι στο πανεπιστήμιο του Οχάιο και σε ολόκληρο το NCAA. Πέρα από το γεγονός ότι παραμένει Νο 1 σε αγώνες, ασίστ και κλεψίματα στην ιστορία των “Bobcats”, βρίσκεται σε δυο περίοπτες θέσεις στα χρονικά του κολεγιακού πρωταθλήματος: στο Νο 13 των παικτών που έχουν μοιράσει τις περισσότερες ασίστ με 934 σε 143 ματς (6.5, έναντι 7.6 του Μπομπ Χέρλι που βρίσκεται στην κορυφή) και στο Νο 20 εκείνων με τα περισσότερα κλεψίματα, με μέσο όρο 2.3 ανά αγώνα (328).

Μιας και το ΄φερε η κουβέντα στα κλεψίματα, στο Τοp 20 βρίσκονται άλλοι τέσσερις παίκτες που έχουν θητεύσει στο ελληνικό πρωτάθλημα: ο Πέπε Σάντσεζ (Παναθηναϊκός), ο Ομπι Τρότερ (ΚΑΟΔ, Κόροιβος), ο Τζουάν Ντίξον (Αρης) και ο Τζέισον Χαρτ (Μακεδονικός).

Η παρθενική παρουσία του Κούπερ στο ελληνικό πρωτάθλημα ήταν όντως εντυπωσιακή με μέσο όρο στον ΠΑΟΚ 10.6 πόντους, 4.5 ριμπάουντ, 6.5 ασίστ, 1.7 κλεψίματα σε 31 λεπτά συμμετοχής και ποσοστά ευστοχίας 53.5% στα δίποντα, 31.09% στα τρίποντα και 77.4% στις βολές, ενώ στον αντίποδα είχε 2.6 λάθη. Ταυτόχρονα στο Eurocup είχε 10.2 πόντους, 4.7 ριμπάουντ, 6.5 ασίστ και 2.1 κλεψίματα.

Τον περασμένο Μάιο επέστρεψε στην Ελλάδα αγωνιζόμενος σε οκτώ αγώνες των πλέι οφς με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο ωστόσο οι επιδόσεις του υπήρξαν ισχνότατες: 15 λεπτά, 3.4 πόντοι (60%, στα δίποντα, 23.5% στα τρίποντα, 33.3% στις βολές!), 2.5 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ, 9.6 κλέψιμο, 1.4 λάθη.

Σαν να λέμε, ήταν ένας άλλος παίκτης!

Για την ακρίβεια ήταν ένας παίκτης, που είχε πολύ περιορισμένο χρόνο να βρει τον ρόλο του σε μια ομάδα, η οποία είχε αλλάξει προπονητή (Μανωλόπουλος αντί Ιβάνοβιτς) και παράλληλα διατηρούσε τις δομημένες ισορροπίες της από την αρχή. Ο Κούπερ ο οποίος έχει συνηθίσει να “παίζει με την μπάλα” και να πρωταγωνιστεί προστέθηκε σε μια ομάδα που μοστράριζε στην περιφέρεια της τον Διαμαντίδη, τον Σλότερ, τον Νέλσον, τον Μπλουμς και τον Μποχωρίδη (καθώς είχε ήδη βγει νοκ άουτ ο Παππάς), λειτουργούσε υπό καθεστώς πίεσης και είχε συγκεκριμένη και βραχεία διάρκεια ζωής.

Ηθελε δηλαδή τον χρόνο του για να “στρώσει” και συν τοις άλλοις χρειαζόταν και ένα ξύπνημα, το οποίο στις συνθήκες του περυσινού Παναθηναϊκού έμοιαζε αδύνατο...

Τα ρεκόρ του γεννημένου στις 6 Δεκεμβρίου του 1990, πόιντ γκαρντ στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι 22 πόντοι (ΠΑΟΚ- Πανιώνιος), 12 ασίστ (Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ, ως παίκτης του “Δικεφάλου”και 4 κλεψίματα (Νέα Κηφισιά - ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ - Ηλυσιακός). Με τον Παναθηναϊκό κατέγραψε την πιο αξιοπρόσεκτη παρουσία του στον τρίτο τελικό με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, με 7 πόντους, 3 ριμπάουντ, 6 ασίστ και ένα κλέψιμο.

Νωρίτερα με τη Γιενισέι ο Κούπερ είχε 11.4 πόντους, 9.2 ασίστ και 3.7 ριμπάουντ, αλλά εφέτος η Κράσνι Οκτιάμπρ του έδωσε την ευκαιρία να ξεσαλώσει: στη μεν VTB League “έγραψε” 13.5 πόντους, 5.8 ριμπάουντ και 10.9 ασίστ, στο δε Eurocup (6 ματς) έχει να επιδείξει 38 λεπτά, 17.2 πόντους 6.2 ριμπάουντ, 10.2 ασίστ, 1.7 κλεψίματα, 5.0 λάθη (σαν πολλά δεν είναι;) και ποσοστά ευστοχίας 48.6% στα δίποντα (18/37), 38.1% στα τρίποντα (16/42) και 82.6% στις βολές, με ατομικά ρεκόρ τους 27 πόντους, τα 11 ριμπάουντ και τις 14 ασίστ εναντίον της ΑΕΚ!

Α, για να μην το ξεχάσω: φεύγοντας από το Βόλγκογκραντ και ερχόμενος στην ΑΕΚ, με την οποία θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στη δεύτερη φάση του Eurocup, είναι Νο 1 στη διοργάνωση σε λεπτά συμμετοχής, ασίστ, σουτ τριών πόντων και λάθη.

Το καλύτερο για τον Κούπερ μου το είπε την ημέρα του πρώτου εφετινού αγώνα με την ΑΕΚ ένας φίλος μου που είναι πολύ ψαγμένος στις εκφράσεις του: δεν ψάχνει τις πάσες, αλλά τις ασίστ!

Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα ότι παραβλέπει το ρίσκο και προσπαθεί να δώσει τελική πάσα που θα επιτρέψει στους συμπαίκτες του να σκοράρουν ντε και καλά, ακόμη κι αν πρόκειται για μια ασίστ που εκτός από ριψοκίνδυνη, είναι επίσης εξεζητημένη. Αυτό παρεμπιπτόντως το ξέρει καλά, από την περυσινή βραχεία συμβίωση τους στον Παναθηναϊκό, όχι μόνον ο Μανωλόπουλος, αλλά και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης.

Η ΑΕΚ δεν παίρνει γουρούνι στο σακί, αλλά έναν παίκτη δοκιμασμένο, έναν παίκτη επιπέδου Ευρωλίγκας και μάλιστα καλής ομάδας της κορυφαίας διοργάνωσης. Το γιατί δεν τον εμπιστεύθηκε μια τέτοια καλή ομάδα της Ευρωλίγκας δεν μπορώ να το απαντήσω, ωστόσο ο Κούπερ έχει σπάνιο ταλέντο ως δημιουργός και συνάμα εκτελεστής. Μπορεί δηλαδή να ικανοποιήσει τις ανάγκες μιας ομάδας και στους δυο ρόλους, κάτι που δεν το βρίσκεις πολύ εύκολα στη σημερινή εποχή και μάλιστα μεσούσης της σεζόν.

Ο D.J αλλάζει το επίπεδο της ΑΕΚ σε δυο οφθαλμοφανείς τομείς: αφενός είναι πολύ καλύτερος δημιουργός από κάθε άλλον πόιντ γκαρντ της ΑΕΚ (και δη από τον Γουόρεν) και αφετέρου μπορεί ως σούτιγκ γκαρντ να υποστηρίξει τις ανάγκες και να καλύψει το έλλειμμα της ομάδας στην εκτέλεση ως δεύτερος δεινός σουτέρ μετά τον Ντούσαν Σάκοτα.

Συν τοις άλλοις ο Κούπερ διαθέτει ηγετικά γνωρίσματα, διέπεται από τη νοοτροπία του νικητή, είναι εγωιστής και last but not least: σε μια εποχή, που όλοι αναζητούν παίκτες με αμυντικές ικανότητες, ο περί ου ο λόγος μπορεί να μην επιδίδεται με φανατισμό σε αυτό τον ρόλο,

(και συνάμα λόγω ύψους, σε συνδυασμό και με την παρουσία του ακόμη πιο κοντοπίθαρου Γουόρεν να καθιστά την ΑΕΚ ευάλωτη στα ποσταρίσματα των αντίπαλων γκαρντ) ωστόσο έχει καλά χέρια, ξέρει να τα χρησιμοποιεί σε καταστάσεις πίεσης για να κλέβει μπάλες, διαβάζει με επιτυχία τις φάσεις στα μετόπισθεν και, διάβολε, εάν πιεστεί από τον Σάκοτα, δεν θα είναι κηφήνας.

Σε τέτοιες περιπτώσεις παικτών οι οποίοι μάλιστα ενσωματώνονται στη μέση της περιόδου και κουβαλάνε και το σταριλίκι τους, παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο η διαχείριση τους από την τεχνική ηγεσία, το πόσο δυνατές ή εύθραυστες είναι οι ισορροπίες σε μια ομάδα και τι σόι χημεία υπάρχει.

Οπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις, αυτά θα τα βρει η υπηρεσία...