Δεν γνωρίζω, δεν απαντώ

Oι λίγοι πιστοί της στήλης, αυτοί που τη διαβάζουν στ’αλήθεια και όχι εκείνοι που την επισκέπτονται για να τσακωθούν με «αλλόδοξους» στα σχόλια, θα θυμούνται πόσο έγκαιρα έγραψα ότι ο Παναθηναϊκός θα κινδυνεύσει με αποκλεισμό.

Eπισήμανα τα προβλήματα ένα προς ένα και μου μιλούσαν για Βερολίνο.

Οι ίδιοι που τότε με είπαν κακεντρεχή, άσχετο, βαλτό, παλιάνθρωπο και παλιοχαρακτήρα, κρατούν τώρα κομπιουτεράκι και ασπιρίνες.

Εάν οι «πράσινοι» ηττηθούν στην Τουρκία από την Καρσίγιακα, που τους περιμένει με νύχια ακονισμένα, θα βρεθούν με το ένα πόδι στον γκρεμό. Ιδίως αν αφήσει να του ξεγλιστρήσει και το +12 του πρώτου αγώνα.

Η Μπαρτσελόνα και η Λοκομοτίβ Κουμπάν έχουν ουσιαστικά εξασφαλισμένη τη συμμετοχή στον β’ γύρο. Κατά τη γνώμη μου, είναι και οι δύο υποψήφιες για μια θέση στο φάιναλ-φορ.

Ας το αφήσουμε, όμως, το Βερολίνο στην άκρη. Προέχει να μετρήσουμε τις πιθανότητες του Παναθηναϊκού για πρόκριση στο Τop-16.

· Η Ζαλγκίρις (3-3) έχει να παίξει με Λοκομοτίβ έξω, Καρσίγιακα μέσα, Μπαρτσελόνα έξω, Παναθηναϊκό μέσα.

· Ο Παναθηναϊκός (2-4) θα αγωνιστεί με Καρσίγιακα έξω, Μπαρτσελόνα μέσα, Ζιέλονα Γκόρα μέσα, Ζαλγκίρις έξω.

· Η Καρσίγιακα (2-4) θα αντιμετωπίσει τους Παναθηναϊκό μέσα, Ζαλγκίρις έξω, Λοκομοτίβ μέσα, Ζιέλονα Γκόρα έξω.

Οι Πολωνοί έχουν την πιο αδύναμη ομάδα, το χειρότερο ρεκόρ (1-5) και το δυσκολότερο πρόγραμμα, οπότε τους αφήνω έξω από την ανάλυση. Οι άλλοι τρεις, Ελληνες, Τούρκοι και Λιθουανοί, θα διεκδικήσουν δύο εισιτήρια για τους «16».

Ο καλύτερος σύμμαχος του Παναθηναϊκού είναι οι μεγάλες σε έκταση νίκες που πέτυχε στην Αθήνα: 85-73 την Καρσίγιακα, 91-56 τη Ζαλγκίρις. Είναι σαν να έχει έναν βαθμό παραπάνω από τους ανταγωνιστές του.

Θα χρειαστεί, όμως, τουλάχιστον ένα ή περισσότερα διπλά στα δύσκολα ταξίδια του, είτε στην Τουρκία είτε στη Λιθουανία.

Η αναμέτρηση με τη Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ είναι ένα ντε φάκτο δύσκολο στοίχημα με αβέβαιη έκβαση. Υπολογίζω ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται 5 νίκες για να αποφύγει τον αποκλεισμό.

Θα τις πετύχει, όμως; Εδώ και πολλούς μήνες, τα ταξίδια τον πληγώνουν. Η Σμύρνη και το Κάουνας συγκαταλέγονται στις πλέον δύσβατες «μεσαίες» έδρες της Ευρώπης.

Η πρωταθλήτρια Τουρκίας Καρσίγιακα μασάει σίδερα μπροστά στο κοινό της, ενώ η Ζαλγκίρις έχει τη μισή Εθνική Λιθουανίας στις τάξεις της.

Και ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός. Ή μήπως όχι;

Όπως λένε στις δημοσκοπήσεις: δεν γνωρίζω, δεν απαντώ.

Το modus operandi που καθαγιάστηκε στα χρόνια του Ομπράντοβιτς και που με πολύ κόπο έμεινε αναλλοίωτο στη διετία που ακολούθησε, σιγά σιγά εξανεμίστηκε μαζί με τα νιάτα του Διαμαντίδη και του Φώτση.

Οι παίκτες που αποκτήθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, ιδίως οι τρεις «Γιούγκοι», δυσκολεύονται να υπηρετήσουν την πατροπαράδοτη αγωνιστική φιλοσοφία.

Παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους, ο φετινός Παναθηναϊκός μου θυμίζει μερικές φορές την Εθνική ομάδα, όχι Σερβίας, αλλά Ελλάδας. Οι μισοί παίκτες του βρίσκονται σε άλλο μήκος κύματος από τους υπόλοιπους.

Ο Γκιστ πετάει, ο Ραντούλιτσα σέρνεται. Ο Φελντίν παίζει με τα πόδια, ο Διαμαντίδης με το μυαλό. Ο Πάβλοβιτς μοιάζει σαν να βρίσκεται ακόμη στο ΝΒΑ, ο Κούζμιτς σαν να μη πήγε ποτέ σε αυτό. Ο Χαραλαμπόπουλος αγωνίζεται μόνο όταν γκρινιάζει ο πρόεδρος.

Και ο καημένος ο Καλάθης προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα στις δύσκολες βραδιές, με παρτενέρ όποιον τύχει να βρεθεί σε ρέντα.

Εμ, δεν γίνεται έτσι δουλειά. Απαιτείται ομαδική άμυνα, χημεία, ηθικό, αυταπάρνηση, σιγουριά. Ο Παναθηναϊκός έχει βαριά φανέλα, αλλά στα ταξίδια του τη φοράει ανάποδα. Το μέσα, έξω.

Η εικόνα του δεύτερου 10λεπτο του αγώνα με την Κουμπάν μπορεί να γίνει πυξίδα επιτυχίας.

Η άμυνα του Τζόρτζεβιτς είναι αποτελεσματική όταν ανοίγεται στα 2/3 του γηπέδου για να πιέσει τους αντίπαλους γκαρντ, ώστε να μη περάσει η μπάλα πιο μέσα ή να περάσει με καθυστέρηση.

Στη β΄ περίοδο, ο Παναθηναϊκός δέχθηκε μηδέν δίποντα και μηδέν βολές! Και υποχρέωσε τη Λοκομοτίβ σε 8 λάθη…

Το πρόβλημα είναι, ότι τα ζον-πρες χρειάζονται γερά πόδια, βαθύ πάγκο και αποθέματα ενέργειας. Τρεις γκαρντ δεν είναι αρκετοί για να εφαρμοστεί τέτοια τακτική για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η πολυθρύλητη ενίσχυση καθυστέρησε πολύ. Δεν υπάρχει πια χρόνος για να ενταχθεί στην ομάδα ένας καινούριος παίκτης εν όψει Καρσίγιακα. Ακόμα και αν είναι επιπέδου Μάλκολμ Ντιλέινι…

Στο ξεκίνημα της περιόδου, ο Παναθηναϊκός σημάδεψε τις δύο αναμετρήσεις με τον Ολυμπιακό και επέλεξε να φορμαριστεί κακήν κακώς για να τα κερδίσει.

Επραξε σωστά, αφού ο βασικός του στόχος είναι η εντός των τειχών πρωτοκαθεδρία. Τα αποτελέσματα των εγχώριων ντέρμπι τον δικαίωσαν, αλλά η Ευρώπη βγάζει τη γλώσσα κοροϊδευτικά σε όποιον θεώρησε τον Γ’ Ομιλο της Ευρωλίγκας εύκολο.

Η ομάδα κάνει «κοιλιά» τη λάθος στιγμή και απειλείται με ευρωστραπάτσο ιστορικών διαστάσεων. Προσωπικά πιστεύω ότι θα το αποφύγει και το εύχομαι ολόψυχα, αλλά στοίχημα δεν βάζω.