Duenos de nuestro destino!

Προσπαθώ να ανασύρω από τη μνήμη μου κατά τη διάρκεια ποιας εικόνας, ανατρίχιασα περισσότερο και πραγματικά δυσκολεύομαι... Να ήταν άραγε, όταν ο – αγωνιστικά – κατώτερος των περιστάσεων Τόνι Πάρκερ, έβγαζε λόγο από μικροφώνου (μπροστά σε σχεδόν 25.000 χιλιάδες) Γάλλους, ευχαριστώντας το κοινό για την υποστήριξη και ουσιαστικά εκφωνώντας μία ευγενική απολογία για το... άδοξο χάλκινο; Ή όταν διαβεβαίωσε τους συμπατριώτες του ότι η αποστολή αυτής της γενιάς τελειώνει του χρόνου, μέσα από την διεκδίκηση ενός ολυμπιακού μεταλλίου (η προοπτική αποτυχίας στο προολυμπιακό δεν υπάρχει καν στο κάδρο των “τρικολόρ”);

Μήπως ήταν, όταν το όνομα του πανάξιου πολυτιμότερου παίκτη του τουρνουά, Πάου Γκασόλ, ακούστηκε για τελευταία φορά από τον εκφωνητή και η... σύμπραξη Λιθουανίας-Γαλλίας, που τον αποδοκίμαζε με θαυμαστή συνέπεια σε όλο το ματς, αλλά και κατά την ανάδειξή του σε MVP και μέλος της καλύτερης πεντάδας, του έβγαλε το καπέλο σε μία ένδειξη αναγνώρισης της τεράστιας αξίας του (ακόμη και ο ίδιος ο Πάου παραξενεύτηκε κι έσκασε μεγάλο χαμόγελο);

Να ήταν, όταν ο Μάντας Καλνιέτις παραδέχτηκε ορθά-κοφτά στη συνέντευξή Τύπου, ότι ο στόχος της χτυπημένης από τραυματισμούς και απουσίες Lietuva (Μοτεγιούνας, Λαβρίνοβιτς και Κλέϊζα) ήταν η εξασφάλιση της συμμετοχής στο προολυμπιακό τουρνουα; «Αν πριν ένα μήνα, μας έλεγαν ότι μας χαρίζουν το αργυρό μετάλλιο για να μην παίξουμε, θα επιστρέφαμε στις διακοπές μας! Κανείς μας δεν πίστευε ότι μπορούσαμε να επανάβουμε την επιτυχία της Σλοβενίας!», είπε ο αθεόφοβος και μας ξέρανε όλους... Αμ, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς, η ομάδα του οποίου ήρθε στη Λιλ ως το νο1 φαβορί για την πρωτιά και με ρεκόρ 7-2; Όχι απλά δεν “τσέκαρε” εισιτήριο για το Ρίο, αλλά πήρε τον δρόμο της επιστροφής χωρίς καν να ανέβει στο βάθρο... Τρίτο σερί πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα χωρίς μετάλλιο για τους “ορλόβι”, που όμως ήταν δευτεραθλητές κόσμου πέρυσι. «Να ‘στε σίγουροι ότι μάθαμε πολλά από το πάθημά σ’ αυτό το Eurobasket και του χρόνου θα είμαστε και καλύτεροι και σοφότεροι!», είπε ο “Σάλε” που σιγά-σιγά θα αρχίσει να ετοιμάζει βαλίτσες για μόνιμη μετακόμιση στην Αθήνα για χάρη του Παναθηναϊκού.

Η Ισπανία λοιπόν, κατέκτησε το 3^ο χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο στην ιστορία της (2009, 2011 & 2015), μέσα σε 6 χρόνια. Η λεπτομέρεια; Και τα τρία τα έχει πάρει με τη συνύπαρξη και τη συνεργασία του Σέρτζιο Σκαριόλο με τον σέντερ των Σικάγο Μπουλς! Όσο για τον “Παυλάκη” (έτσι αποκαλεί τον Πάου ο Παπανδρέου); Έχει ανέβει στο βάθρο και τις 6 φορές που αγωνίστηκε σε Eurobasket (χάλκινο το 2001, αργυρό το 2003 και το 2007, χρυσό το 2009, το 2011 και το 2015) και όπως είπε στην μικτή ζώνη «λατρεύω την Εθνική της χώρας μου και αν είμαι υγιής, θα είμαι σίγουρος παρών και σε 4^η Ολυμπιάδα!»...

Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι το polo μπλουζάκι που φορούσαν τα μέλης του τεχνικού επιτελείου της Ισπανίας, έγραφε στο πίσω μέρος τις τέσσερις λέξεις που έχει ο τίτλος του blog. «Ορίζουμε την μοίρα μας!», σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση και οι Ίβηρες το έκαναν πράξη. Όπως είπε ο 54χρονος Ιταλός προπονητής της, τα δύσκολα ήρθαν μετά την ήττα από την Ιταλία, οπότε και όλοι συνειδητοποίησαν ότι όλα τα επόμενα παιχνίδια, θα είχαν τον χαρακτήρα του νοκ-άουτ. Έκαναν 6/6 κι επανήλθαν στην κορυφή της Ευρώπης.

Η “φούρια ρόχα” πάντως, δεν θα μπορούσε να χάσει από τη στιγμή που τον Γκασόλ, πλαισίωνε η “ραχοκοκαλιά” (Σέρχιο Ροντρίγκεζ και Γιούλ, Ρούντι Φερνάντεθ και Φελίπε Ρέγιες) της πρωταθλήτριας Ευρώπης, Ρεάλ Μαδρίτης, που είχε και πεντάδα στον τελικό, αν συνυπολογίσουμε και τον Γιόνας Ματσιούλις, ο οποίος έφτασε στο απόγειο της καριέρας του με την επιλογή του στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. Το “γλυκό” θα έδενε και με τον Μίροτιτς, που ήταν παίκτης της Ρεάλ, μέχρι πέρυσι, πριν μετακομίσει στο Σικάγο, παρέα με τον Πάου. Συμπαίκτες κι αυτοί...

Η Λιθουανία χρειαζόταν τελικά τον Γιόνας της για να επιστρέψει στα μετάλλια! Ο Καζλάουσκας, που είχε ξαναδιατελέσει προπονητής στην Εθνική ομάδα την τετραετία 1997-2001, ανέλαβε να οδηγήσει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας του, μετά την 5^η θέση με τον Κεστούτις Κεμζούρα στο Eurobasket που έγινε το 2011 στα πάτρια εδάφη. «Αφού ανέβασε την Ελλάδα στο βάθρο (σ.σ.: το 2009 στην Πολωνία), δεν γίνεται να μην μπορεί και με τους δικούς μας παίκτες, που τους ξέρει καλύτερα...», δεν αποκλείεται να σκεφτόταν ο πρόεδρος της ομοσπονδίας, Άρβιντας Σαμπόνις, όταν πριν από δύο χρόνια ανέθετε την τεχνική ηγεσία της Lietuva στον 60χρονο coach. Το αποτέλεσμα; Δύο αργυρά μετάλλια σε διαδοχικά Eurobasket και μία 4^η θέση,πέρυσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας! Καθόλου άσχημα για έναν... Υπνάουσκας!

Η χώρα της Βαλτικής, πάντως, έχει τεράστια παράδοση στο μπάσκετ και από το 1991 που κέρδισε την ανεξαρτησία της, έχει κατακτήσει 3 διαδοχικά χάλκινα μετάλλια (1992, 1996 & 2000) σε 6 συνεχόμενες συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει ανέβει συνολικά επτά φορές στο βάθρο σε Eurobasket, ενώ το 2010 ήταν 2^η στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τουρκίας. Καθόλου άσχημα για μία χώρα μόλις 3 εκατομμυρίων κατοίκων!

Η δική μας Εθνική, σε αριθμούς, είχε το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ (7-1) της διοργάνωσης, μετά τους Γάλλους (8-1). Το ότι η Ισπανία (7-2) που θριάμβευσε, μας νίκησε στις λεπτομέρειες (73-71) σε μία βραδιά που είχαμε πολύ κακή απόδοση, αποδεικνύει περίτρανα πρώτον, ότι αξίζαμε να είμαστε στην τετράδα και δεύτερον, ότι δεν το πιστέψαμε. Νομίζετε ότι η Λιθουανία, συνολικά ήταν καλύτερη από τη Σερβία και τη Γαλλία; Πίστεψε στις δυνατότητές της, όμως και όταν της δόθηκε η ευκαιρία, την άρπαξε από τα μαλλιά κι έκανε την υπέρβασή της... Εμείς αφήσαμε το τρένο να φύγει, με το πρόσχημα ότι δεν το προλαβαίνουμε! Το προλαβαίναμε, απλά, δεν τρέξαμε... “Ce n’est pas grave, la prochaine fois” (σ.σ.: δεν πειράζει, την επόμενη φορά), που λένε και οι “πουρκουάδες”! Έλα όμως που πειράζει γαμώ το μου...