«Αν μπορώ, αν με βαστούν τα πόδια μου κι είμαι υγιής, θα παίζω μέχρι τα 40 μου στην Εθνική. Όποιος κι αν μπορεί να 'ναι ο ρόλος μου έως τότε, αρκεί να 'μαι υγιής, επαναλαμβάνω. Η Εθνική μου έχει προσφέρει πολλά και θα 'μαι πάντα εδώ για να της τ' ανταποδώσω, την αγαπάω αυτή την ομάδα. Μου έχει δώσει πολλές χαρές και πολλές λύπες, όπως αυτή εδώ στο Καράκας. Θα 'μαι πάντα πρόθυμος να προσφέρω». Τάδε έφη το 2012. Έκτοτε βοήθησε την Ελλάδα να προκριθεί σε ακόμη ένα Προολυμπιακό Τουρνουά (2016), αλλά αυτή τη φορά δε θα 'ναι παρών να ενισχύσει την προσπάθειά της.

Οι τίτλοι τέλους έπεσαν νωρίτερα κι ο Βασίλης Σπανούλης δε συνεχίζει στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, το οποίο ενίσχυε απ' το 2004 με παρενθέσεις το 2011 (εκτός Eurobasket λόγω χειρουργικής επέμβασης στους κοιλιακούς προσαγωγούς) και το 2014 (εκτός Mundobasket λόγω προβλημάτων στα γόνατα κι ανάγκη για ξεκούραση).

Ακόμη κι έτσι, με τελευταία αυτή στη νίκη επί της Λετονίας (97-90) στο Stade Pierre Mauroy της Λιλ για την 5η θέση του Eurobasket του 2015, το... κοντέρ του 33χρονου Λαρισαίου γκαρντ σταμάτησε στις 145 συμμετοχές με το εθνόσημο. Σίγουρα ο ίδιος θα 'χε φανταστεί αλλιώς τη στιγμή του... αποχωρισμού, πιθανότατα με ακόμη ένα μετάλλιο στο στήθος. Παρόλα αυτά έχει πολλές στιγμές να θυμάται και να τον θυμίζουν με τη γαλανόλευκη φανέλα, όπως τα μετάλλια στο Eurobasket του 2005 (χρυσό), στο Mundobasket του 2006 (ασημένιο) και στο Eurobasket του 2009 (χάλκινο).

Κι ανάμεσά τους το... παράσημο για τη νίκη επί των ΗΠΑ (101-95) στον ημιτελικό του Mundobasket του 2006 με τον ίδιο να μετρά 22 πόντους (3/5δίπ., 3/5τρίπ., 7/9β.), 3 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 λάθος σε 30 λεπτά.

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ: 145 (16ος)
ΠΟΝΤΟΙ: 1.486/10,2 (13ος)