Με τη μαϊμού στον σβέρκο

Ο στόχος της Εθνικής στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι της στο Ζάγκρεμπ ήταν να συντηρήσει το αήττητό της με την ελάχιστη δυνατή ποσότητα ιδρώτα, χωρίς να δώσει δικαιώματα για κραυγές και ψιθύρους. Δίχως αναποδιές και δίχως απώλειες.

Έκανε αυτό ακριβώς που είχε υποσχεθεί. Γκρέμισε το όνειρο των Ολλανδών χωρίς να ταλαιπωρηθεί, χωρίς να υποστεί κάποιο απρόοπτο και χωρίς να ξοδέψει φαιά ουσία ή περίσσια ενέργεια.

Οι «πορτοκαλί» δεν έχουν να κατηγορήσουν κανέναν για την ήττα, παρά μόνο τον ίδιο τους τον εαυτό, αυτόν που έστειλε 5 βολές στο σίδερο στην τελική ευθεία του αγώνα.

Ο Σπανούλης έμεινε έξω για να ξεκουραστεί, ο Πρίντεζης και ο Ζήσης έπαιξαν λιγότερο από 15 λεπτά, οι «ρεζέρβες» πάτησαν παρκέ για να ξεμπουκώσουν, τα πάντα λειτούργησαν με αυτόματο πιλότο.

Η αποψινή Εθνική Ελλάδας δεν μπορεί να νικήσει κανέναν αντίπαλο αξιώσεων, αλλά η αποψινή Εθνική Ελλάδας δεν είναι η ομάδα που θα πάει στη Λιλ. Εκεί θα δούμε την «επίσημη αγαπημένη», πλουμιστή, όμορφη και ελκυστική. Όπως στους πρώτους 4 αγώνες του Ευρωμπάσκετ.

Ο Βαγγέλης Μάντζαρης πήρε 19 λεπτά συμμετοχής και τα αξιοποίησε με σταθερό χέρι, ο Στράτος Περπέρογλου ακροβολίστηκε και έβαλε τα σουτάκια του, ο Κώστας Καϊμακόγλου έβαλε ακόμα περισσότερο λάδι στη μηχανή.

Το τελευταίο στοίχημα που απομένει (και πρέπει οπωσδήποτε) να κερδηθεί είναι η αναγέννηση του Παπανικολάου. Σε κάθε φάση που του πάει στραβά, ο Κωστάκης τα βάζει με τον εαυτό του, τρέχει στη γωνία του γηπέδου και μονολογεί, πιάνει το διχτάκι και το τραβάει για να ξεσπάσει, ψάχνει τρόπο για να διώξει τη μαϊμού από τον σβέρκο του.

Στρογγυλοκάθισε η ρημάδα και δεν λέει να ξεκουμπιστεί, αλλά η εκδίωξή της είναι θέμα μίας στιγμής, ενός πενταλέπτου, ενός χαμόγελου.

Ανυπομονώ να πεταχτώ από τη θέση μου για να το χειροκροτήσω, όπως χειροκρότησα απόψε τα τρίποντα του Αντετοκούνμπο και του Περπέρογλου, τις ασίστ του Καϊμακόγλου και τα μπασίματα του Μάντζαρη. Τώρα που θ’αρχίσει η γη να τρέμει, η Εθνική θα τους χρειαστεί όλους. Ανεξαιρέτως.

Θα προτιμούσα κάποια άλλη ομάδα από τον Όμιλο της Ρίγα και όχι το Βέλγιο. Την Εσθονία, ας πούμε, ή την Ουκρανία ή τη Λεττονία ή και την Τσεχία.

Για δεύτερο συνεχόμενο Ευρωμπάσκετ, οι Βέλγοι κατεβάζουν ένα καλοκουρδισμένο και καλοπροπονημένο σύνολο, με σωστή χημεία και άφθονο αγωνιστικό θράσος.

Εάν επιχειρήσω σύγκριση παίκτη προς παίκτη, δεν θα βρω ούτε έναν που θα χωρούσε στην ελληνική 12άδα, με εξαίρεση ίσως τον Ματ Λοτζέσκι. Είναι, όμως, ομάδα με τα όλα της.

Και θα έχει και κόσμο στο πλευρό της, αφού η Λιλ βρίσκεται στα γαλλοβελγικά σύνορα και το Σαββατοκύριακο προσφέρεται για κοντινές εκδρομές. Και για τους Έλληνες των γύρω χωρών, βεβαίως βεβαίως.

Η Εθνική μας τους αντιμετώπισε στην Αμβέρσα και ηττήθηκε με 64-59. Βρισκόταν όμως στην πρώτη εβδομάδα των προπονήσεων, ενώ έπαιζε χωρίς τους Σπανούλη, Μπουρούση. Είμαι βέβαιος ότι οι δύο προπονητές θα χρησιμοποιήσουν το dvd για τυφλοσούρτη, προσαρμοσμένο βεβαίως στα δεδομένα των ημερών.

Νόμιζα από τα συμφραζόμενα ότι το Βέλγιο είναι κυρίως αμυντικογενής ομάδας, αλλά ο Βαγγέλης Μάντζαρης με διαβεβαίωσε για το αντίθετο. «Είναι επικίνδυνοι, επειδή σουτάρουν και τα βάζουν από παντού», μου είπε. «Περισσότερο προσπαθούν να σε νικήσουν με την επίθεση, παρά με την άμυνα».

Μοιράζουν 20 ασίστ σε κάθε αγώνα, σουτάρουν με ποσοστό 40% από το τρίποντο (αλλά και 52% στα δίποντα), βάζουν 74 πόντους κατά μέσο όρο και έχουν έναν έμπειρο μαέστρο στο πρόσωπο του Βαν Ρόσομ. Ισχύει, όμως, αυτό που τόνισε ο Μάντζαρης χωρίς φόβο και δισταγμό: «Το αποτέλεσμα του αγώνα εξαρτάται από εμάς».

Η καλή Ελλάδα δεν πρόκειται να χάσει από τους Βέλγους, όσο καλά και αν παίξουν αυτοί. Έπειτα, θα έχει μπροστά της ένα γεμάτο διήμερο για να ασχοληθεί με τους Ισπανούς.

Μέρα αεροπορικού ταξιδιού, αύριο, ανήμερα της 11^ης Σεπτεμβρίου. Αλλά και τι κατάλαβε ο Ντράζεν Πέτροβιτς, που προτίμησε το αυτοκίνητο; Το πρωί τον αφήνουμε στον αιώνιο ύπνο του και εγκαταλείπουμε την ιδιαίτερη πατρίδα του με τις καλύτερες των αναμνήσεων.

Απόγευμα Παρασκευής, λέμε «μπονζούρ» στη Λιλ. Καλύτερα να μη θυμηθώ τι συνέβη την προηγούμενη φορά που παίξαμε Ευρωμπάσκετ στη Γαλλία.