Ξημέρωσε από άλλο βουνό

Οι εμφανίσεις της Εθνικής Εφήβων (U18) στο μικρό Ευρωμπάσκετ της Μαγνησίας και τα αβυσσαλέα σκαμπανεβάσματα που παρουσιάζει αυτή -αλλά και οι αντίπαλοί της- από μέρα σε μέρα και από ώρα σε ώρα δεν είναι παρά επιβεβαίωση όσων λένε και ξαναλένε όσοι ασχολούνται με τις μικρές ηλικίες:

1. Κάθε χρόνος που περνάει έχει τεράστια σημασία για την ανάπτυξη ενός νεαρού παίκτη. "Όχι μόνο χρόνος, αλλά και μήνας", υπερθεμάτισε ο Κώστας Μίσσας στη διάρκεια του Μουντομπάσκετ U19 στο Ηράκλειο.

Οι πιο αποτελεσματικοί παίκτες της Εθνικής U18 είναι αυτοί που δοκιμάστηκαν -και ζορίστηκαν- απέναντι σε μεγαλύτερους στην Κρήτη: ο Χαραλαμπόπουλος, ο Σκουλίδας, ο Παπαγιάννης, ο Μουράτος. Τώρα που παίζουν με συνομήλικους, νιώθουν δυό πήχες ψηλότεροι.

Αντιθέτως, οι 19άχρονοι που πήγαν να παίξουν στο Ευρωμπάσκετ U20 στην Ιταλία (Σταμάτης, Τσαλμπούρης, Κώττας, Μπιλλής) έχασαν τον ήλιο από τα μάτια τους.

Ο μοναδικός που μοιάζει απτόητος από τις -ανεπαίσθητες για τους πολλούς, αισθητές πάνω στο παρκέ- διαφορές ηλικίας είναι ο 17χρονος Μιχάλης Λούντζης. Ο εκκολαπτόμενος άσος του Παναθηναϊκού διακρίθηκε και στο U19 και στο U18.

Εάν είχε απέναντί του μόνο παιδιά γεννημένα το 1998, όπως ο ίδιος, θα τα έτρωγε ζωντανά με το πηγαίο του ταλέντο και τα ψωμωμένο του κορμί.

Aπό τους Εφήβους του Βόλου, 17άρης είναι και ο θαυμάσιος σέντερ Βασίλης Χρηστίδης, από τον Μαντουλίδη. Ελάχιστοι τον είχαν ακουστά, αλλά μοιάζει ξεχωριστή περίπτωση.

2. Η ψυχολογία μίας ομάδας που αποτελείται από 18χρονα ή και 20χρονα παιδιά είναι εύθραυστη και ανεβοκατεβαίνει σαν το τρενάκι του λούνα παρκ.

Και δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές ικανοί να στοχεύσουν με απόλυτη επιτυχία το θυμικό και τα φαιά τους κύτταρα. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου και ο Μάνος Μανουσέλης προσπαθούν φιλότιμα εδώ και χρόνια, όχι πάντοτε με επιτυχία.

Ο Κώστας Μίσσας θα έπρεπε, ίσως, να έχει πιο ενεργό ρόλο, μολονότι εκπροσωπεί μία παλαιότερη γενιά μπασκετανθρώπων. Αμφιβάλλω αν σκαμπάζει από Facebook, Twitter, Instagram και Viber o πολύπειρος "στρατηγός" των γηπέδων.

Η ίδια Εθνική ομάδα που ισοπέδωσε την Τουρκία, την Κροατία και την Ιταλία (συλλέκτριες μεταλλίων τα τελευταία χρόνια στις μικρές ηλικίες) έχασε μέσα από τα χέρια της τους αγώνες με Βοσνία και Λιθουανία.

Προσωπικά τη θεωρώ ικανή να κατακτήσει το τρόπαιο αυτού του Ευρωμπάσκετ ή και να ηττηθεί από την τελειωμένη Ρωσία στο αποψινό ματς. Ευτυχώς, η πρόκριση στα προημιτελικά είναι εξασφαλισμένη.

Δεν θα εκπλαγώ αν το χρυσάφι καταλήξει στους Τούρκους ή σε κάποιο άλλο από τα θύματα της ελληνικής ομάδας. Για έναν αθλητή 18 ετών, φορτωμένο μάλιστα με ευθύνες και προσδοκίες, κάθε πρωί ξημερώνει και από άλλο βουνό.

Η Ομοσπονδία ονειρεύεται μετάλλια για να επαινεί το αναπτυξιακό της πρόγραμμα, που δεν είναι τόσο αξιόλογο όσο η ίδια βαυκαλίζεται αλλά ούτε τόσο άγονο όσο υποστηρίζουν οι αντιρρησίες.

Τα ίδια τα παιδιά ξέρουν ότι αυτές οι καλοκαιρινές μέρες μπορεί να είναι οι ωραιότερες της καριέρας τους, όπως ήταν το αλησμόνητο 1995 για τον Μπαρλά, τον Σούλη ή τον Δέσπο.

Το κοινό που διψάει για κάτι διαφορετικό από το ασπρόμαυρο τόπι και από το μίσος των χειμωνιάτικων γηπέδων δίνει δυναμικό "παρών" και απολαμβάνει το ποτισμένο με νεανική αδρεναλίνη νέκταρ.

Όμως, ο ψύχραιμος παρατηρητής θα επισημαίνει αυτό που επιμελώς προσπερνάμε, για να το ανασύρουμε όποτε μας συμφέρει.

Τα καλοκαιρινά τουρνουά με τους περίεργους κωδικούς U16, U18, U20 κ.ο.κ. δεν φτιάχτηκαν για να προσφέρουν πατριωτικές εξάρσεις, αλλά για να ευνοούν την ανάπτυξη των νέων παιδιών και να τα φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στο αύριο.

Η συνολική εικόνα των μικρών ελληνικών Εθνικών ομάδων αυτό το γεμάτο καλοκαίρι του 2015 δημιουργεί αύρα αισιοδοξίας για το μέλλον, το απώτερο και το πιο κοντινό.

Το μπάσκετ επιμένει να προοδεύει και να βγάζει παίκτες για όλα τα γούστα και για όλες τις χρήσεις, σε πείσμα των καιρών και των ανέμων. Αυτά, όμως, θα τα δούμε πιο αναλυτικά -με ονόματα και διευθύνσεις- όταν τελειώσει και το Ευρωμπάσκετ των Εφήβων.