Δηλητήριο στο κορμί της

Τα ακούσατε τα νέα από το Βελιγράδι; Ο Μπόμπαν Μαριάνοβιτς μάλλον χάνει το Ευρωμπάσκετ, επειδή του άναψαν απαγορευτικό οι Σαν Αντόνιο Σπερς.

Ο θεόρατος Σέρβος έπαιξε στα πλέι-οφ με ραγισμένο πόδι και τώρα (δεν) τρέχει. Το ΝΒΑ δεν αστειεύεται σε τέτοια θέματα.

Σε πιθανό προημιτελικό Ελλάδας-Σερβίας, στις 15 Σεπτεμβρίου στη Λιλ, τα καθήκοντα στη ρακέτα των "πλάβι" θα μοιραστούν ένας σέντερ του Παναθηναϊκού, ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα, και ένας του Ολυμπιακού, ο Νίκολα Μιλουτίνοβ!

Εκείνη τη μέρα, θα ανακαλύψει το Ευρωμπάσκετ και ο Έλληνας οπαδός...

Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος το σκηνικό. Κάθε φορά που ο Ραντούλιτσα θα καρφώνει στα μούτρα του Πρίντεζη, οι άναρθρες κραυγές από τα "πράσινα" στέκια της Αθήνας θα γίνονται ουρανομήκεις. Σκίσε τον, κάνε τον, δείξε του, μπήξε του.

Στην επόμενη φάση, βέβαια, θα ρίχνει τάπα ο Μιλουτίνοβ στον Καλάθη και θα φωταγωγείται ο Πειραιάς. Αύτωσέ τον, λάδωσέ τον, σάρωσέ τον, ζάλισέ τον.

Θα έγραφα κι άλλες προστακτικές διανθισμένες με κοσμητικά, αλλά δεν θέλω να υπερτιμήσω το λεξιλόγιο του Έλληνα χούλιγκαν...

Ζώνη των Σέρβων που θα μπλοκάρει τον Σπανούλη; Γεια σου ρε "Σάλε", με τη μεγάλη βούρτσα.

Κλέψιμο του Τεοντόσιτς μέσα απ'τα χέρια του Γιάνκοβιτς; Μπράβο ρε αλάνι Μίλος, που'χεις καρύδια σαν βαρίδια.

Ελλάς, Σερβία, ορθοδοξία. Μοναδική ορθόδοξη πίστις της αφιονισμένης εξέδρας -ελληνικής αλλά και σέρβικης, για να μη ξεχνιόμαστε- το μίσος για τον αλλόδοξο. Στα γήπεδα και όχι μόνο.

Να, λοιπόν, πώς μπορεί η Εθνική ομάδα να ενώσει τον Έλληνα. Όχι τόσο στις νίκες της, όσο στις ήττες της. Αρκεί να πέσει στα χέρια "δικών μας" ανθρώπων, κόκκινων ή πράσινων.

Τι νομίζετε ότι θα πανηγυριστεί περισσότερο στις κερκίδες του ΟΑΚΑ το βράδυ της 15ης Σεπτεμβρίου, νικητήριο τρίποντο του Σπανούλη ή νικητήριο λέι-απ του Ραντούλιτσα;

Στο τέλος, θα μαζευτούν όλοι σε κανένα χαμαιτυπείο για να πνίξουν τον πόνο τους στο αλκοόλ, στις βλαστήμιες και στις σφαλιάρες.

Διότι, λησμόνησα να σας πω, αυτή τη φορά δεν έχει πανηγύρια για τους παλιόφιλους από το Βελιγράδι. Την oμαδάρα δεν την έχει πια η Σερβία, αλλά η Ελλάδα.

Πέρυσι πήγαμε να τους νικήσουμε εμείς με τα ψέματα, φέτος θα προσπαθήσουν να κάνουν αυτοί το ίδιο.

Έτσι νομίζω, τουλάχιστον. Έτσι ελπίζω. Εγώ δεν είμαι με τον Τζόρτζεβιτς, ούτε με τον Μιλουτίνοφ ούτε με τον Ραντούλιτσα ούτε με τον Λοτζέσκι ούτε με τον Χάκετ ούτε με κάποιον άλλον "δικό μας άνθρωπο" που θα εμφανιστεί με ξένη φανέλα στο Ευρωμπάσκετ.

Εγώ είμαι με τους δικούς μας και έχω πολλούς δίπλα μου.

Δεν έχουμε βαρύ χέρι, ούτε μισούμε κανέναν. Tότε με τις χασαποσέρβικες καρεκλιές στο ΟΑΚΑ, ζήσαμε τη χειρότερη μέρα της γηπεδικής μας ζωής.

Εσείς, βέβαια, πανηγυρίζατε. Σας θυμάμαι. Ανακαλύψατε ξαφνικά την Εθνική και την κάνατε πρωτοσέλιδο στις φυλλάδες σας. Είδαμε και πάθαμε, μέχρι να αφαιρέσυμε το δηλητήριο από το κορμί της.

Το δικό μανιφέστο μας αρχίζει και τελειώνει στον έρωτα για την "επίσημη αγαπημένη". Όποιος διαφωνεί και ξινίζει, ας πάει τον Σεπτέμβριο για μπάνια, θα βρει ωραία θάλασσα.

Στα ελληνικά νησιά ή και στη Χαλκιδική, που έχει πολλούς Σέρβους.

Η Εθνική Ελλάδας που θα συγκεντρωθεί στις 1 Αυγούστου στο ΟΑΚΑ σχεδιάζει, αδυσώπητη, όχι μόνο να μοιράσει μπλε χαμόγελα, αλλά και να στενοχωρήσει πολλούς.

Εκτός, αλλά και εντός συνόρων.