Κορίτσια με άθραυστα αυγά

Δεν έχω χάσει ούτε λεπτό από τους αγώνες της Εθνικής Γυναικών στο Ευρωμπάσκετ. Όταν δεν προβλέπεται ζωντανή μετάδοση, από το TV Mακεδονία (που είναι μια κάποια λύσις...), επιστρατεύονται πειρατικά live streams.

Ναι, ξέρω τι θα πείτε, διαβάζω τα χείλη σας. "Επαγγελματική διαστροφή".

Το ομολογώ, έχετε δίκαιο. Χθες το βράδυ κόντεψα να αλλοιθωρήσω, αφού έβλεπα ταυτόχρονα στον υπολογιστή Ελλάδα-Τσεχία, στο λάπτοπ Καρσίγιακα-Εφές και στην τηλεόραση Ρεάλ-Μπαρτσελόνα.

Μου βγήκαν τα μάτια, αλλά, μιλάμε, μ'άρεσε!

Ήταν όμως τα κορίτσια του ελληνικού μπάσκετ, αυτά που μονοπώλησαν τελικά το βλέμμα μου. Και δεν έπαιζε ρόλο η έκπαγλος καλλονή τους.

Η Εθνική Γυναικών είναι μία κανονική Εθνική ομάδα μπάσκετ της Ελλάδας. Εκπροσωπεί τις αρχές της ελληνικής σχολής και φέρει αντάξια το εθνόσημο.

Εάν δείτε το δεύτερο ημίχρονο του χθεσινού αγώνα με την Τσεχία, θα νομίζετε ότι βλέπετε την Εθνική Ανδρών του καλού καιρού, με ενδυμασία Λυσιστράτης.

Άμυνα που τρώει σίδερα. Μυαλωμένο και μεθοδικό παιχνίδι. Καίριες παρεμβάσεις του πάγκου. Στοχευμένες επιθέσεις. Σιγουριά και αισιοδοξία. Άρνηση της ήττας. Μία για όλες και όλες για μία.

Όχι, δεν έχει καντάρια ταλέντου αυτή η ομάδα. Ούτε είναι προικισμένη με ψηλά κορμιά που κάνουν τη διαφορά. Για κάθε της καλάθι, καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες φαιάς ουσίας. Για κάθε ριμπάουντ, χύνονται πολλά κιλά ιδρώτα.

Δεν υπάρχει καν η προσωπικότητα της Mάλτση για να κάνει τη διαφορά στα ζόρικα. Ούτε έχουμε Αμερικανίδες με πειραγμένη υπηκοότητα, όπως έχουν πολλές ομάδες.

Η άπειρη Εθνική μας πήγε στο Ευρωμπάσκετ (Ρουμανία-Ουγγαρία) με πρώτο στόχο την αξιοπρεπή εμφάνιση. Ο Όμιλός της ήταν πολύ δύσκολος και απαγόρευε την αισιοδοξία. Όμως, τα αποτελέσματα και οι εμφανίσεις ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.

* Νίκη επί της Ιταλίας, μολονότι το σκορ στο 5ο λεπτό ήταν 2-18. Χρειάζεται να εξηγήσω τη σημαίνει γυναικείο μπάσκετ για την Ιταλία;
* Νίκη επί της στριφνής Πολωνίας την αμέσως επόμενη μέρα, πάλι με ανατροπή.
* Ήττα στα σημεία από την ισχυρότατη (4η στο περυσινό Μουντομπάσκετ) Τουρκία, η οποία ξέφυγε στα τελευταία λεπτά.
* Παρ'ολίγον θαύμα απέναντι στη δευτεραθλήτρια Ευρώπης (και ασημένια στο Λονδίνο) Γαλλία, η οποία απάντησε με σωτήρια σερί 8-0 όταν η Εθνική μας προηγήθηκε στο 36ο λεπτό.
* Και θρίαμβος επί της σπουδαίας Τσεχίας, η οποία είχε συντρίψει μία μέρα νωρίτερα τη Λευκορωσία και στόχευε ψηλά.

Η Λευκορωσία ήταν η μοναδική ομάδα που ξάπλωσε στο καναβάτσο την ελληνική. Αυτή τη βαριά ήττα της 4ης αγωνιστικής (57-82), η Εθνική μας κινδυνεύει να την πληρώσει ακριβά στις τελικές ισοβαθμίες.

Τι θα πει, όμως, "ακριβά"; Από πότε έγινε στόχος η συμμετοχή στα προημιτελικά; Αυτή δεν είναι η ομάδα που πήγε στο Ευρωμπάσκετ με μοναδικό μέλημα την αξιοπρεπή παρουσία;

Και όμως, μπορεί να προκριθεί ακόμα και στην 8άδα, με νίκη επί του Μαυροβουνίου (αύριο στις 7μμ) και κατάλληλο συνδυασμό αποτελεσμάτων.

Κάθε της εμφάνιση μέχρι τώρα συνιστά και μία υπέρβαση. Μπορεί η επιθετική της παραγωγή να την αφήνει στη 18η θέση της λίστας, αλλά έχει την 3η καλύτερη άμυνα, με μέσο παθητικό μόλις 60 πόντους σε κάθε αγώνα. Ξέρει τα πλεονεκτήματά της και τα εκμεταλλεύεται σε υπερθετικό βαθμό.

Ποια, η Εθνική Ελλάδας, με τις τρεις ξενιτεμένες (Καλτσίδου, Σπανού, Δημητράκου) και τις 9 παίκτριες από το υποβαθμισμένο ελληνικό πρωτάθλημα, που δεν βγάζει καν ομάδα στην Ευρωλίγκα.

Η εκπρόσωπος μίας κοινωνίας, που, ας μη κοροϊδευόμαστε, θέλει τη γυναίκα να μαγειρεύει και να μεγαλώνει κουτσούβελα. Πόσες κοπέλες που γυμνάζονται συστηματικά γνωρίζετε; Προσοχή, δεν μιλάμε για μισή ώρα γρήγορο περπάτημα στο γυμναστήριο ούτε για πιλάτες και γιόγκα.

Η πορεία των κοριτσιών είναι εύσημο πάνω απ'όλα για τις ίδιες, αλλά και για τον προπονητή τους, τον Τζώρτζη Δικαιουλάκο που ανεβαίνει αθόρυβα τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας. Η επόμενη σεζόν θα τον βρει στην πλούσια Φενέρμπαχτσε.

Κολυμπώντας αντίθετα στο ρεύμα, και με υποτυπώδη στήριξη από την Ομοσπονδία, η Εθνική Γυναικών άνοιξε με τον καλύτερο τρόπο την αυλαία του "γαλανόλευκου" καλοκαιριού.

Η Εβίνα Μάλτση, που είναι κάτι σαν Γκάλης για το γυναικείο μπάσκετ του 21ου αιώνα, παρακολουθεί τους αγώνες από την Αθήνα, σε ρόλο τηλεσχολιάστριας. Και αντιδρά σαν να παίζει και η ίδια.

Μετά τον αγώνα με την Τσεχία, η Εβίνα δεν μιλιόταν από τη στενοχώρια. Έβλεπε τις φίλες της να πανηγυρίζουν στο παρκέ του γηπέδου του Ντέμπρετσεν και έσκαγε από ζήλεια. Ήθελε να βρίσκεται και η ίδια εκεί. Και να παίζει δίπλα τους, έστω με ένα πόδι.