Μαμά, ο... μπαμπούλας!

Μαμά, ο... μπαμπούλας!

bet365

O Άρης Λυκογιάννης βάδισε στα ίχνη του Δημήτρη Πρίφτη για να βάλει πλάτη στον Σωτήρη Μανωλόπουλο και ο Βασίλης Σκουντής γράφει για τον αθυρόστομο προπονητή και τις καλές συστάσεις του Ομπράντοβιτς...

Όποιος νομίζει ότι υπάρχουν μονάχα σύλλογοι διωχθέντων από το Ναζιστικό καθεστώς και από τη Χούντα πλανάται πλάνην οικτράν. Στο μπάσκετ, την τελευταία δεκαετία, έχει συσταθεί κι ένας αντίστοιχος σύλλογος, στον οποίο συνωστίζονται οι διωχθέντες, υβρισθέντες και βασανισθέντες από τον Άρη Λυκογιάννη, μάλιστα τα μέλη αυτού του ιδιότυπου κλαμπ αυξάνονται και πληθύνονται με γεωμετρική πρόοδο!

Του 'χουν κολλήσει, κιόλας, ένεκα του επωνύμου του το παρατσούκλι «Λυκάνθρωπος», οπότε ήρθε κι έδεσε!

Με τον κίνδυνο να δημιουργηθεί μια στρεβλή και άδικη εικόνα για τον εκ μεταγραφής νέο συνεργάτη του Σωτήρη Μανωλόπουλου, τολμώ να γράψω πως ο μύθος δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα και η υπερβολή που χρησιμοποίησα στα περί συλλόγου είναι κοντά στο να ανταποκρίνεται στην αλήθεια!

Για να συνεχίσω λίγο την πλάκα, ο σύλλογος ιδρύθηκε στη Γλυφάδα, το πλέον πολυάριθμο παράρτημα του βρίσκεται στα Πατήσια, παραρτήματα του λειτουργούν στο Μετς, στην Καλλιθέα, στη Χαλκίδα, στη Σόλνα της Σουηδίας και στη Ρόδο, ενώ από χθες στην κεντρική πύλη του ΟΑΚΑ αναρτήθηκε μια πινακίδα που γράφει «ανοίξαμε και σας περιμένουμε», οπότε βλέπω να σχηματίζονται ουρές για το ποιος θα πρωτομπεί και ποιος θα μείνει έξω...

Όντως ο άνθρωπος τον οποίο επέλεξε ο Παναθηναϊκός, λίγες μέρες μετά το ραντεβού τους στον τρίτο αγώνα του πρώτου γύρου των πλέι οφς για να γίνει ο νέος... Πρίφτης, είναι ιδιαίτερος και επ' ουδενί περνάει απαρατήρητος: δεν εννοώ από φυσιογνωμικής πλευράς, αλλά από φωνητικής!

Στα χέρια του και στο... στόμα του έχουν υποφέρει ένα σωρό από παίκτες οι οποίοι βρέθηκαν στη δούλεψη του στη Γλυφάδα, που υπήρξε το προπονητικό πρωτόλειο, στον Σπόρτιγκ, στο Παγκράτι, στον Ικαρο Καλλιθέας, στον Ικαρο Χαλκίδας, στους Βίκινγκς της Σουδικής Σόλνα και στον Κολοσσό Ρόδου. Δεν ξέρω εάν τα ντεσιμπέλ από τις φωνές και τα... μπινελίκια που ρίχνει θα δονούν πλέον και την ευρύτερη περιοχή του Αμαρουσίου, σίγουρα πάντως ο Μανωλόπουλος θα έχει δίπλα του έναν άνθρωπο που ξέρει καλά την τέχνη του να ανεβάζει τους τόνους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Περί τούτου έχω ιδίαν πείραν, όπως και όλοι οι συνάδελφοι μου από τις θορυβώδεις Τετάρτες και τις Πέμπτες, μετά τους αγώνες του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα, κατά τη διετία 2002-04: τότε, λόγω του λουκέτου που είχε μπει στο ΟΑΚΑ ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, οι «πράσινοι» βρήκαν στέγη στο γήπεδο των Πατησίων κι επειδή ο (αγωνιζόμενος στη Β' Εθνική) Σπόρτιγκ έκανε προπόνηση στο καπάκι, δεν θυμάμαι ούτε μια φορά που να γύρισα στο σπίτι μου χωρίς να 'χω πονοκέφαλο!

Εμείς λοιπόν, καθόμασταν στα δημοσιογραφικά έδρανα για να κάνουμε τη δουλειά μας κι ο Αριστείδης έκανε τη δική του, «μεσ' σε καπνούς και σε βρισιές που λέει κι ο Βάρναλης στους Μοιραίους»! Απλώς πάνω στο παρκέ δεν στρίγκλιζε η λατέρνα, αλλά ο Λυκογιάννης, που δεν συγχωρούσε το παραμικρό λάθος και εάν κάποιος το επαναλάμβανε άκουγε τα εξ αμάξης για όλο του το σόι και το γενεαλογικό δέντρο!

Από εκεί πρέπει να βγήκε η έκφραση «τους πέρασε γενεές δεκατέσσερις»!

Το τι μπινελίκι έπεφτε εκείνα τα βράδια δεν περιγράφεται, όμως αυτός είναι ο τύπος του και δεν τον αλλάζει! Βεβαίως είναι άλλο να βρίζεις τον Γιαννούλη Λαρετζάκη (που υπέφερε των παθών του τον τάραχον και στον Ικαρο κι εφέτος στον Κολοσσό) κι άλλο να τα χώνεις στον Διαμαντίδη, αλλά σε κάθε περίπτωση ο Παναθηναϊκός ενέταξε στο τεχνικό επιτελείο του έναν λύκο που ουρλιάζει και υλακτεί ασταμάτητα.

Από εκείνες τις βραδιές των συνευρέσεων τους στο γήπεδο της Ηλίας Ζερβού τον γνώρισε και τον συμπάθησε ο Ομπράντοβιτς. Τόσο πολύ του έκανε εντύπωση μάλιστα, ώστε μετά από λίγο καιρό που ο φίλος του ο (πρόεδρος του Παγκρατίου) Φώτης Αθανασόπουλος έψαχνε προπονητή, και ζήτησε τη γνώμη του, λέγεται ότι ο Ζέλικο του είπε «να πάρεις αυτόν του Σπόρτιγκ που φωνάζει»!

Τον πήρε ο Φώτης στο Μετς και «αυτός του Σπόρτιγκ που φωνάζει» επανέφερε το Παγκράτι στην Α2: βεβαίως με την αποχώρηση του ο Λυκογιάννης κακοκάρδισε τους Πατησιώτες, αλλά ήδη είχε αρχίσει να φτιάχνει το όνομα του και την καριέρα του, που εκτοξεύθηκαν με την άνοδο του Ικάρου Καλλιθέας στην Α1.

Εκείνο που έγραψα προηγουμένως περί καινούργιου Πρίφτη το εννοώ και μάλιστα τεκμηριώνεται πολλώ λογιώ: είναι περίπου συνομήλικοι (του '68 ο Δημήτρης του '69 ο Αρης) άρχισαν την προπονητική καριέρα τους από ίδια περιοχή, βρέθηκαν σε τέσσερις ίδιους πάγκους (Γλυφάδα, Ικαρος Καλλιθέας, Κολοσσός Ρόδου, Παναθηναϊκός), είχαν στο πλευρό τους τον επίσης Γλυφαδιώτη Θωμά Νίκου και κλήθηκαν κάποια στιγμή -ο ένας μήνα Μάρτιο, ο άλλος στα τελειώματα της σεζόν- να εγκαταλείψουν το «σμαραγδένιο νησί» και να βάλουν πλάτη σε «υπηρεσιακούς» προπονητές, όπως πέρυσι ο Αλβέρτης και εφέτος ο Μανωλόπουλος!

Α, και κάτι ακόμα που τους ενώνει: και οι δυο τους προτού λάβουν (και αποδεχθούν) την πρόκληση του Παναθηναϊκού είχαν φροντίσει να τον... περιποιηθούν, νικώντας τον ο μεν Πρίφτης με την Καβάλα και με τον Ικαρο, ο δε Λυκογιάννης το περασμένο Σάββατο με τον Κολοσσό!

Κατόπιν όλων αυτών, μένει να δούμε εάν στο τέλος της σεζόν και οι δυο θα έχουν πάρει το πρωτάθλημα...

Απλώς σε αντίθεση με τον Λυκογιάννη, ο Πρίφτης δεν είναι «άνθρωπος των γραμμάτων», ούτε έκανε ντουέτο με τον Δημήτρη Χατζηγεωργίου στις μεταδόσεις των αγώνων του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα από τη ΝΕΡΙΤ!

Η αναφορά μου στον «άνθρωπο των γραμμάτων» είναι αλληγορική και τη δανείζομαι από τον συχωρεμένο Γιάννη Ζαδέ, ο οποίος στη δεκαετία του '70 είχε μεράκι με τη δημοσιογραφία και δη με το ρεπορτάζ του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, αλλά η κύρια δουλειά του ήταν υπάλληλος των ΕΛΤΑ και γι' αυτό συστηνόταν τοιουτοτρόπως.

Ως «άνθρωπος των γραμμάτων» μπορεί να συστήνεται, ακριβώς για τον ίδιο λόγο, και ο Άρης, μάλιστα όσο καιρό βρισκόταν στον πάγκο του Κολοσσού είχε πάρει απόσπαση σε ένα υποκατάστημα των ΕΛΤΑ στη Ρόδο.

Δεν κατάφερα να μιλήσω μαζί του από χθες για να τον ρωτήσω εάν περίμενε να βρεθεί στον Παναθηναϊκό: εάν ναι, τότε ασφαλώς διάβαζε βουλωμένο γράμμα ο μπαγάσας!

Βεβαίως ο Παναθηναϊκός δεν τον πήρε ούτε επειδή είναι «άνθρωπος των γραμμάτων», ούτε για τις αγριοφωνάρες και την αθυροστομία του: τον πήρε διότι είναι ένας καλός και διαρκώς εξελισσόμενος προπονητής, για τον οποίο υπάρχουν οι σοβαρές μαρτυρίες και οι εγγυήσεις των παικτών του...

Μίλησα με κάμποσους από δαύτους όλη μέρα χθες και κανείς τους δεν έμεινε μονάχα στον εκρηκτικό χαρακτήρα και στα μπινελίκια που χώνει αδιακρίτως. Αυτή είναι η μία πλευρά του φεγγαριού, αν και όπως κατάλαβα, προσπαθεί πλέον να ρίξει τους τόνους του και να γίνει πιο διαλλακτικός. Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με το καθαρά προπονητικό κομμάτι, που κάθε άλλο παρά μικρό, αδιάφορο ή ευκαταφρόνητο παρουσιάζεται.

Ιδού λοιπόν τι μπασκετικό καπνό φουμάρει ο Λυκογιάννης!

· Πρώτα απ' όλα, πιο καλά προετοιμασμένος και πιο λάτρης του scouting πεθαίνεις! Πέρα από τις γενικές αρχές λειτουργίας της δικής του ομάδας, δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στον εντοπισμό των δυνατών και αδύνατων σημείων των αντιπάλων του και στην πλήρη «ακτινογράφηση» τους. Στα αυτιά των παικτών του Κολοσσού, για παράδειγμα, ηχούν ακόμη και τώρα οι εντολές του για το πώς θα αντιμετωπίσουν κάθε παίκτη κάθε ομάδας: το «under» στην άμυνα pick n' roll κόντρα στον Κάουνσιλ και τον εξαναγκασμό του Φαγέ να κατευθυνθεί προς τα δεξιά (στο ματς με το Ρέθυμνο), το full court press εναντίον του Απόλλωνα Πατρών, η αντιμετώπιση του «two side» που παίζει ο Αρης και πάει λέγοντας. Επ' αυτού ο Λυκογιάννης έχει το εξής επιχείρημα: «Η ευθύνη δεν μπορεί να είναι συνολική. Αναλύουμε τόσο πολύ τον κάθε αντίπαλο, ώστε για κάθε λάθος που γίνεται στην άμυνα, να ξέρουμε ποιος από εσάς φταίει και φάγαμε το καλάθι»!

· Ομνύει στο παιχνίδι με τα ποσταρίσματα που του αρέσουν τόσο πολύ ώστε είναι ικανός να βγάλει κι από τη μύγα ξύγκι! Στον Κολοσσό εφέτος ο Σμιθ και τα τεσσάρια δεν μπορούσαν να καλύψουν τις απαιτήσεις του κι αφού είδε κι απόειδε με τον Χάγκινς αποφάσισε να βαφτίσει... Διαμαντίδη τον Λαρετζάκη και να σχεδιάσει συστήματα για να ποστάρει αυτός.

· Στην άμυνα παίζει πολύ με τα close out και απαιτεί από τους παίκτες του να... λυσσάνε σε κάθε φάση και να μην αφήνουν τον προσωπικό αντίπαλο τους να πάει μόνος του ούτε προς νερού του!

· Είναι λάτρης του pick 'n' roll, της έξτρα πάσας , αλλά και της λεγόμενης back pass στο τρίγωνο. Θεωρεί δηλαδή ότι η πίσω πάσα στο τρίγωνο που δημιουργείται σε μια επίθεση pick 'n' roll δημιουργεί τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις για την έξτρα πάσα στην αδύνατη πλευρά και την εκτέλεση από εκεί ενός σουτ τριών πόντων. Σε χοντρές γραμμές -και για να το κάνω πιο λιανά- μια μορφή back pass ήταν εκείνη του Ζήση προς τον Διαμαντίδη στο «βάλ' το αγόρι μου» του ημιτελικού με τη Γαλλία στο Βελιγράδι.

· Γουστάρει πολύ τους παίκτες που διαθέτουν το λεγόμενο spot-up σουτ, αλλά προφανώς ο Ντεμάρκους Νέλσον δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του Έρνεστ Σκοτ.

· Έχει μανία με τις λεπτομέρειες (που πιστεύει ότι κρίνουν ένα ματς), είναι λεπτολόγος σε... εκνευριστικό βαθμό και δίνει πολύ μεγάλη σημασία στην επανάληψη της διδασκαλίας, ώστε να μην αφήσει κανένα κενό.

· Σε πείσμα των εκρήξεων και της αθυροστομίας του, διατηρεί καλή σχέση με τους παίκτες, μάλιστα -όσο μαζοχιστικό και εάν ακούγεται- πολλοί από αυτούς που σκυλόβριζε, όχι μόνο δεν έδειχναν να ενοχλούνται από τη συμπεριφορά του, αλλά τον γούσταραν κιόλας!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σκουντής
Βασίλης Σκουντής

H φήμη ότι βγήκε από την κοιλιά της μάνας του κρατώντας ένα στυλό κι ένα χαρτί ελέγχεται ως εντελώς αναληθής. Αντιθέτως είναι περίπου… αληθής η φήμη ότι στην πρώτη έκθεση του στο δημοτικό έβαλε τίτλο, υπότιτλο, φωτογραφία, λεζάντα και έδωσε χαρακτηρισμό γραμματοσειράς!
Τα νομικά βιβλία του Σάκουλα ενέμειναν απλώς στο ράφι, αλλά στις… σακούλες. Ο προορισμός υπήρξε μοιραίος και αναπόδραστος. Μετά από 32 χρόνια και με τα μαλλιά του να έχουν από ετών προτιμήσει την ταπείνωση από το θάνατο, ο Βασίλης Σκουντής ταλαιπωρεί τους γύρω του και τον εαυτό του, επιμένοντας να γράφει, άλλωστε είναι το μόνο που έμαθε να κάνει (πιστεύει καλά, αλλά κι αυτό παίζεται!) στη ζωή του. Αν και ενίοτε παρασπονδεί, εν τούτοις στις φλέβες του τρέχει πάντοτε πορτοκαλί αίμα, θεωρεί τον εαυτό του απόγονο του Homo Βasketikus και (περπατώντας στην πέμπτη δεκαετία της ενασχόλησης του με τη δημοσιογραφία) γουστάρει που ακόμη δεν βαρέθηκε να κάνει το χόμπι του!

ΥΓ: Αν μετά από τόσα χρόνια δεν τον βαρεθήκατε, εκτός από το gazzetta.gr μπορείτε να τον υποφέρετε ακόμη καθημερινά στο Goal News και στον Sentra FM 103.3