Μπασκετικά…

Λίγο πριν ξεκινήσουν τα ποδοσφαιρικά πλέι οφ, μπορούμε να ασχοληθούμε και με τα μπασκετικά που απ’ ότι φαίνεται θα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Τώρα στην πρώτη φάση και στα ημιτελικά και στην τελική φάση.

Ο ΠΑΟΚ έδειχνε να είναι φορμαρισμένος το περασμένο διάστημα, ενισχύθηκε με τον Μπρέμερ, επεδίωκε να «πιάσει» την κορύφωση της φόρμας του αυτή την εποχή, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε και στα δύο ματς με το Ρέθυμνο. Αν μάλιστα το πίστευαν λίγο παραπάνω οι Κρητικοί στο πρώτο ματς, η σειρά θα είχε ήδη τελειώσει υπέρ τους.

Και τώρα μπορεί να προκριθεί το Ρέθυμνο, ειδικά αν παίξει στο τρίτο ματς σε ένα «κοιμισμένο» όπως συνήθως παλατάκι, απέναντι σε ομάδα που εδώ και μέρες σκέφτεται πώς θα αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά και όχι πώς θα περάσει την παράξενη ομάδα του Ρεθύμνου.

Από εκεί και πέρα το Άρης-ΑΕΚ έχει επίσης τεράστιο ενδιαφέρον. Οι Θεσσαλονικείς έχουν πιο δεμένη ομάδα, οι Ενωσίτες έχουν καλύτερες μονάδες και λίγο παραπάνω βοήθεια απέξω… Μεγάλο ματς θα γίνει στο Αλεξάνδρειο.

Για τα ημιτελικά ή την τελική φάση, φυσικά θα τα ξαναπούμε…

Από εκεί και πέρα και στα μπασκετικά…

Πολλές φορές οι φίλοι του Ολυμπιακού αναρωτιούνται για το μίσος που βγάζουν άλλοι φίλαθλοι, για την ποδοσφαιρική ομάδα τους. Πρόκειται για μίσος και κακία που προκύπτει ακόμη και όταν ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός παίζει στην Ευρώπη.
Φυσικά και δεν είναι μένος για τον σύλλογο. Όλα προκύπτουν από τα πεπραγμένα των τελευταίων ετών και όχι από το σήμα, το χρώμα ή οτιδήποτε άλλο.

Πώς δηλαδή ο Έλληνας φίλαθλος δεν βγάζει μίσος για τον Ολυμπιακό στο μπάσκετ; Πώς υπάρχει συμπάθεια για την προσπάθειά του να κερδίσει το κατεστημένο του Παναθηναϊκού, αλλά και ζήλεια (με την καλή έννοια) ή θαυμασμός για τις Ευρωπαϊκές του επιτυχίες;
Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα…

Ο μπασκετικός Ολυμπιακός και η προσπάθεια των Αγγελόπουλων, είναι καθαρή, μπασκετική, πανέξυπνη, βασίζεται σε γνώση και όχι στο βρώμικο παρασκήνιο.
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός κέρδισε γι’ ακόμη μία φορά την πιο λούζερ ομάδα μπάσκετ που έχει γεννήσει η Ευρώπη, αφού όμως επικράτησε και τρεις φορές (αυτό ήταν ακόμη πιο δύσκολο) της Μπαρτσελόνα και πανάξια διεκδικεί άλλο ένα Ευρωπαϊκό τρόπαιο.

Και ο Σπανούλης αποθεώνεται βέβαια, έστω κι’ αν οι επιλογές του στο τέλος ήταν από τραβηγμένες έως κακές! Αλλά ποιος ασχολείται σήμερα με το ότι ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής, πήρε στις τρεις-τέσσερις τελευταίες επιθέσεις μόνος την μπάλα και χωρίς σύστημα, χωρίς να αλλάξει πάσα, εκτέλεσε από μακριά με τον εκάστοτε αντίπαλό του να κρέμεται από τα χέρια του;

Όπως πάντα (κυρίως εδώ στην Ελλάδα) το αποτέλεσμα μετράει...